@Fyette ik ben opgegroeid in een gezin met 6 kinderen. We woonde in een groot dorp. Tegen stad aan. Wij hebben nooit een auto gehad. En dit ging prima. Uitjes deden we met de fiets of ov. Sporten/speelafspraakjes/kinderfeestjes allemaal met de fiets. Of we reden met iemand mee. Dit is (voor zover ik weet) nooit een issue geweest. Ik als kind heb een auto nooit gemist. Voor alles was een oplossing. Ik gebruik nu ook zo mis mogelijk de auto. Sporten e.d. Gaat gewoon met de fiets.
Oh dat denk ik ook wel hoor, maar je komt natuurlijk niet met je fiets op Schiermonnikoog (moesten wij dit jaar heen haha).
Wie heeft het nu weer over jeugdtrauma's, je kunt ook overdrijven he? Ik denk alleen niet dat je dan hebt meegemaakt hoeveel een sport voor een kind kan betekenen en dat je er misschien wel heel anders over denkt als het jouw kind is die zo enorm enthousiast en gepassioneerd is Edit : denk dat je met een heel roze bril kijkt ook. Veel kinderen/pubers gaan op een gegeven moment toch ook echt wel liever met vriendjes wat doen dan met papa en mama.
Praktisch gezien kan het vast. Voor ieder praktisch probleem is wel een oplossing te bedenken. Maar persoonlijk moet ik er niet aandenken om zonder auto te zitten. Maar scheelt dan ook weer dat ik 4 kinderen heb, waar ik van zeg dat ze altijd wel ergens moeten zijn (sport, ortho, logopedie, straks weer zwemles). Zo heb ik hier een fase gehad dat alle drie mijn dochters op de woensdag een verschillende sport hadden met overlappende tijden en niet naast de deur. Dat vond ik met de auto al een opgave, laat staan dat we dat op de fiets hadden moeten doen. En dan boodschappen doen voor een gezin van 6 zonder auto is voor mij alleen denkbaar als ik naast de supermarkt woon en de winkelkar tot in mijn tuin kan rollen En daarnaast toch ook de ‘noodgevallen’ waarbij ik snel weg wil kunnen. Midden in de nacht met een (kotsend) kind naar de hap moeten en nog op een taxi moeten wachten of bij de buren aanbellen zou niet mijn voorkeur hebben. Een auto geeft mij toch wel een groot gevoel van vrijheid en zelfstandigheid die ik niet zou willen missen. Dus zelfs nu ik al een paar jaar thuis ben met de kinderen zou ik mijn auto niet willen missen.
Het is maar wat je gewoon bent ook zeker? Ik kan het mij niet inbeelden zonder auto. Wij wonen op den buiten en alles behalve vlak. Als alles dichtbij is, lijkt mij dat anders. Ik zou mijn auto niet willen missen en mijn vrijheid die ik daardoor krijg al zeker niet.
Het sporten wat ik benoemde is een voorbeeld omdat ts daar zelf al over begon. Mijn kinderen moeten bv ook elke week naar speltherapie en dat soort dingen. Daarvoor kun je toch niet elke week een buurvrouw vragen. Dan maar zeggen: sorry kind blijf maar met je issues lopen?
Jeetje wat overdrijf jij en trek jij het uit zn verband. Maar om dan ook maar zo kinderachtig te doen: ze mogen hier beide hockeyen en er is nog tijd genoeg om in het weekend dagjes uit en de natuur in te gaan. Dus niks in plaats van.
Dit idd. Dat is allemaal snel gezegd. Ik wil dit of dat. In een gezin draait het nu eenmaal niet alleen rond wat jij als ouder wil.
Als ze tiener/puber zijn, kunnen ze natuurlijk gewoon lekker zelf. Het is ook allemaal niet zo zwart-wit. Mijn punt is: ik persoonlijk ga niet álles maar aanpassen zodat mijn kinderen uit 12 ipv 8 sporten kunnen kiezen. Wat anderen doen, moeten ze natuurlijk zelf weten. Maar ik vind dat dus niet beperken, maar realistisch. Ikzelf kan ook niet alles dat ik wil, ik moet ook keuzes maken in het leven. En verder zeg ik ook niet dat er geen ruimte is voor enorme sport-passies. Ik ben heus flexibel in welke van de weekenddagen, enzovoort. Maar never ever ga ik beide weekenddagen (naast al 5 volle weekdagen) volplannen met dat soort dingen.
Hier was zo’n soort regeltje van de sport: als je niet kon rijden voor wedstrijden dan zou je vaker kantinediensten kunnen draaien. Niet verplicht, maar was vanuit hun een wens.
Nou, precies. Dat is toch die zelfstandigheid die je dan mist. Ik zou me enorm bezwaard voelen om constant om hulp te moeten vragen. En wat als er bij ts nog een kind bij komt, dat je ook mee moet nemen en zijn eigen ‘afspraken’ krijgt. Dan wordt het nog ingewikkelder en zul je nog meer hulp moeten vragen of naar praktische oplossingen moeten zoeken.
We vonden het ook niet echt prettig een taxi te moeten bellen om naar het ziekenhuis te gaan. Voor dat soort situaties denken we misschien aan een bakfiets (het ziekenhuis is een kwartiertje fietsen). @tuc, ik denk dat jij dan niet in de stad woont? Mijn kind heeft bijvoorbeeld elke week fysiotherapie, maar daar kunnen we makkelijk lopend / fietsend naar toe. Babyzwemmen doen we ook op de fiets. Ik heb echt nog nooit om een lift hoeven te vragen, behalve dus die ene keer dat ze 's nachts naar de HAP in het ziekenhuis moest. Ik kwam met het sport voorbeeld omdat ik een beetje in kaart wilde brengen wat voor situaties er later met kind zouden kunnen ontstaan waardoor we toch een auto zouden willen. Met baby of dreumes ben ik nog niets tegengekomen.
Ik woon in een stad van ruim 70.000 inwoners Maar de organisaties delen locaties vaak met omringende dorpen, toevallig zitten de hulpverleners op mijn vrije dagen niet in de stad. Verder snap ik je bedoeling hoor, en ik vind het juist goed dat je er over nadenkt. Ik merk dat ik de auto echt vaak nodig heb eb ik zou het echt vervelend vinden om steeds anderen te vragen: uitwedstrijden, kinderfeestje wat verder weg is etc etc. Daarnaast zijn wij grote kampeerfans. Alleen al voor vakantie zou ik de auto nooit kunnen missen.
Zoals ik al aangaf, kan ik geen kinderen meer krijgen. Dus ik zou vooral heel verbaasd staan te kijken.
Ik vind een rijbewijs een pre, ik moest het halen vanuit thuis en pfft wat was ik kwaad. Ik was er nml zoooo slecht in Maar hoe blij dat ik er nu mee ben! Een auto is geen noodzaak, maar beide geen rijbewijs dat zou ik anders doen. Ik zou 1 van jullie op rijles sturen. Dan kun je ooit in de toekomst altijd nog kijken wat je doet. Je bent dan zelf mobiel en van niets afhankelijk met een papiertje in je zak
Heel fijn dat dat bij jullie kan. Heerlijk voor je kids. En je hoeft niet meteen zo lullig te doen, actie reactie. Ik typte daar een heel verhaal en vervolgens wordt daar één zin uitgepikt en overdreven op gereageerd (niet door jou, maar wel waar ik dus volgens jou weer “overdreven en uit zijn verband” op reageer). Ik schrijf over een week vol sport, spel, school, enz. Alles aangepast op en ingepland rondom de kids. En men leest dat “alles om de ouders draait” als ik schrijf over één vrije dag. Nou, hier kunnen kinderen prima ook beide hockeyen, of whatever; als ik er niet op zaterdag én zondag een dagplanning omheen hoef te maken. Zolang ze dus nog niet zelf kunnen, is dat een beperking in de keuze van sport. Zoals @Neuzeke zegt: niet alles draait om wat ik als ouder wil. Maar ik heb wél verantwoordelijkheid voor mijn gezin - waarbij de planning wel mijn taak is en niet die van mijn kinderen. Dus als sporten met elkaar botsen, moeten er keuzes worden gemaakt. Je kunt maar op één plaats tegelijk zijn. Dat ik één dag zonder verplichtingen wil is gewoon mijn eigen keuze. Ik vind dat na een drukke week vol activiteiten en verplichtingen plus dan ook nog één weekenddag die (al dan niet gedeeltelijk) naar sporten gaat, gewoon heel belangrijk voor ons gezin. Tijd voor onszelf. Soms voor zo’n uitje, soms om gewoon de dag zelf te beslissen wat we doen. En als mijn kinderen het daar dan straks niet mee eens zijn, hebben ze dus pech - tot op een bepaalde leeftijd. Daar mag iedereen lekker het zijne van vinden. En als jullie dat overdreven of naïef (of mooi gezegd “door een roze bril”) vinden, prima.
Zolang het maar niet op zondag is. Grapje he? Dit is natuurlijk iets HEEL anders. Een heel anders geprioriteerde activiteit dan hockeyen of voetballen ofzo. Maar als zoiets relevant voor je is, is er denk ik ook geen seconde twijfel over het aanschaffen van een auto. De vraag is natuurlijk wel: als je bijv hartje amsterdam woont, heb je dan voor dit soort (misschien nu nog onvoorziene) omstandigheden echt een auto nodig? Ik kan me voorstellen dat er met OV bereikbare alternatieven beschikbaar zijn.