Dit zal velen van jullie wel bekend in de oren klinken Mijn dochter wil graag een huisdier. Het liefst een poes maar ieder ander dier is ook goed (zelfs vissen zegt ze ). Het enige huisdier wat ik zelf leuk vind zijn eigenlijk poezen. Ik heb ze zelf gehad en vond het aan de ene kant heel leuk maar aan de andere kant ook heel irritant (plassen op mijn bed , krabben aan de bank en het eten stelen in de keuken). Ik gun mijn dochter echt een poes en haar koppie zou onbetaalbaar zijn als ze 'm krijgt. Ze kan erg goed met dieren omgaan. Als ik plaatjes van kittens zie vind ik ze zó lief. Ik weet dat ik er goed voor zal zorgen maar ik denk alleen wel dat op een gegeven moment de ergernissen terug komen net als toen. Daarom twijfel ik heel erg. Hoever gaat de liefde voor mijn dochter?
Liefde voor je dochter? Die hangt toch niet af van een kado? Je kind kan prima zonder hoor. Hier komen pas huisdieren wanneer ze echt het besef hebben datcze er zelf voor moeten zorgen.... En katten die op je bed plassen? Dat is niet normaal hoor... krabben is lastiger (maar als ze naar buiten kunnen vaak niet zo'n issue en syelen uit de keuken? Gewoon goed opbergen die spullen)
Nee natuurlijk hangt de liefde voor mijn dochter daar niet vanaf. Ik bedoel meer dat je soms uit liefde voor je kind soms iets wel doet. Een ander voorbeeld is een bepaald kledingstuk kopen wat je zelf niet mooi vind maar je kind fantastisch.
Als ze echt zo graag een kat wil, zou ik kijken of dat mogelijk is. Krabpalen voorzien of kijken of die kat veilig buiten kan. Uiteraard moet je er zelf ook wel achterstaan, want jij moet de kat betalen, het eten betalen, de kosten van de dierenarts en jij blijft "de eindverantwoordelijke" ook als is de kat van je dochter. Als je voor een kat gaat, wordt meestal wel aangeraden - zeker bij kittens - om ineens voor 2 kittens te gaan. Dat ze ook een speelkameraadje hebben. Dan ravotten ze met elkaar en minder met je meubilair . Kijk ook eerst es na dat er niemand in je gezin allergisch is voor katten, want het zou stom zijn om een kat in huis te halen en dat dan een maand later blijkt dat je partner bijvoorbeeld allergisch is. Op zich zijn daar wel pilletjes voor, maar niet iedereen is er happig op om die jaren te slikken. Vergeet ook niet dat een kat 15 jaar kan worden! En dat de meeste katten niet happig erop zijn om elke paar jaar verkast te worden naar weer een nieuw gezin. En kijk ook es rond bij de asielen en kleine opvanginitiatieven als je beslist er één (of meerdere) in huis te halen. Die hebben heel vaak ook nestjes kittens. Krabben aan de zetel kan je overigens wat moeilijker tegenhouden, maar op bed plassen kan je echt wel afleren. Tenzij er iets medisch speelt (en dan is er een dierenarts nodig). Mijn ouders hebben een hond, ik heb 3 katten. Voordeel is dat een kat véél zelfstandiger is dan een hond. En dat het zichzelf uitlaat of in de kattenbak gaat. Ik heb als kind ook véél goudvissen gehad, mijn zus een dwergkonijn, 2 hamsters (maar die moesten op de duur uit elkaar omdat ze elkaar beten), en ook nog een tijd een kat. Elk dier vraagt sowieso verzorging en zeker in begin zal jij toch echt wel nog moeten helpen!
Kaboutermeis bedankt voor je antwoord. Ik vind de verzorging niet erg, de kosten ook niet en ik ben van mening dat je de verantwoordelijkheid voor een dier niet bij een jong kind mag neerleggen. 2 katten vind ik wel leuk maar daar is mijn huis, denk ik, te klein voor. Ik weet zeker dat allergie geen rol speelt. Hetgeen wat mij tegenhoudt is de ravage in huis en de levenslengte van het dier. Het is ook lastig met de zomervakantie. Ik vind het zielig voor het dier om zolang alleen te zijn en het is misschien moeilijk om oppas te regelen.
ik ben van mening wanneer er de ruimte is zowel fysiek als financieel dat elk kind moet opgroeien met een huisdier! Wij hebben dit altijd gestimuleerd. Kinderen genieten hier zo van. Nou hebben wij al 3 grote honden, maar onze kids mogen ook een diertje voor op de kamer. Doe anders een konijn, die kan buiten. Leuk zo'n groot ras
Nou, je moet er wel geschikt voor zijn, ik vind het ook het beste als een kind met huisdieren opgroeit, maar je hebt ook verantwoordelijkheid naar dat dier toe, dus als je er zelf niets mee hebt zou ik zeggen: doe het vooral niet! Ik ben dol op katten, maar mijn man ergert zich aan het krabben aan meubels en kattenbak in huis, dus komt er hier waarschijnlijk niet heel snel meer een kat in huis. Ik vind dat je samen achter moet staan. Als onze tweede baby straks iets groter is komt er waarschijnlijk wel iets, cavia's of konijntjes of zo. Is zoiets geen idee? Als je dochter ook met een ander dier blij is? Of een hamster of zo, ook leuk voor kinderen.
sorry deel je mening niet.....ik heb zelf echt een hele grote hekel aan ratten maar ons pleegkindje wilde heeeeeel graag een ratje die hij zelf tam kon maken etc. vooral voor een pleegkind is het heel belangrijk iets voor zichzelf te hebben. Ik vind dat je je eigen ding maar even voor je kind opzij moet zetten Ben ook niet zo'n moeder die dan zegt; als je het zelf niet schoonmaakt gaat het beestje weg bleh. Je kind wordt er gelukkig van, dus wat mij betreft gewoon doen! Wij hadden hier de afspraak dat ik zal helpen met de kooi schoonmaken maar ik raakte de rat met geen vingen aan hihi
Ik ben zeker mee eens dat elk kind met een huisdier op moet groeien. Hier is dochter gewend aan : honden, kat, vogels, vissen, vogelspinnen, kikker en padden. Dit natuurlijk omdat mama het heel leuk vind Als ze als ze wat ouder is een eigen diertje zou willen is dit ook geen probleem. Wel vind ik dat je als ouder moet weten dat je altijd eindverantwoordelijke bent voor het dier! Dus heeft je kind is geen zin of versloft het dan komt het toch op jou aan!
Oja... en de meeste hamsters zijn echt niet leuk voor kinderen! Slapen overdag, zijn klein en snel, kunnen nogal snel bijten, loopradje waar hamster vaak gek op zijn piepen en kraken je kind snachts wakker als het dier op de kamer staat... Gewoon ff als tip
Hier komt er geen dier in. Ben echt wel gek op dieren en de kinderen zouden het graag willen maar vind het niet fijn om altijd rekening te moeten houden met een dier wat thuis zit, bovendien hebben we niet zo heel veel ruimte. Dat weegt voor mij toch zwaarder.
Nou ja.... Een kat moet je ook gewoon opvoeden. Hier krabben ze niet aan de meubels, wordt er niet op bed geplast en stelen ze niets van het aanrecht. Sterker nog, ze komen nooit op ons bed, aanrecht en de bank omdat het niet mag. Ik persoonlijk vind huisdieren erg fijn, en ook belangrijk in ons leven. Maar de jongens moeten het 'doen' met wat guppy's. Verder kunnen ze altijd met de katten en de hond knuffelen.
Oké, als je dan zelf ervoor zorgt dat alles wat er moet gebeuren toch gebeurt, dan is het natuurlijk prima, maar ik vind het altijd nogal sneu ala mensen zelf een hekel aan huisdieren hebben en dan puur voor een kind toch iets nemen, waarna zo'n beestje nog net minimaal verzorgd wordt, maar verder van niemand een beetje aandacht krijgt. Dat bedoel ik er mee, neem alleen een dier als je het zelf ook de benodigde aandacht kan geven.
een kat, kan best goed gaan hoor. tegen het krabben een krappaal ik huis nemen, ook al gaan de katten naar buiten. Hetzelfde voor een kattenbak. ook al gaan ze naar buiten toch een kattenbak in huis zetten. Of je nu een kitten neemt of een kat uit het asiel maakt niet zo veel uit. Ik vind het altijd wel belangrijk als je een kat uit het asiel haalt dat die kat jou uitzoekt en niet andersom. dat geeft meestal de beste band. Wij hebben dat per toeval zo gedaan.. gingen kijken voor een kat, toen sprong er een andere kat op mn rug en klampte zich min of meer aan mij vast, kopjes geven direct en spinnen... Die ging dus ook mee naar huis en blijkt een super lieve knuffelkat te zijn en erg lief voor mn zoontje. soms zelfs te lief. hij kan er bovenop gaan liggen en dan doet dat beestje nog niks.
Geloof me, ik heb echt mijn best gedaan om mijn vorige kat op te voeden. Wat ik ook deed, het karakter van de kat was sterker dan mijn wil . En daarbij kwam dat mijn kat gewoon wraak nam. Mocht het niet op het aanrecht dan ging het wat anders 'stouts' doen. Een konijn lijkt me nog wel leuk maar ik heb geen gras ter beschikking. Dat heeft zo'n diertje toch nodig? Een hamster kan mijn dochter ivm de snelheid van het beestje nog niet hanteren. Ik vind niet dat een kind MOET opgroeien met een dier. Ik twijfel nog steeds...
Denk dat een kat hartstikke leuk voor je dochter en jou zou zijn! Je geeft zelf al aan dat je iets met katten hebt. Als je niet een kat wilt die aan de bankt krabt, plast in huis dan zou ik naar het asiel toe voor een oudere kat. In het asiel weten ze vaak heel goed het karakter van een kat en of het geschikt in voor bij kinderen. (Dat verschilt nogal per kat) Mijn mening is gewoon doen en je hebt een super blije dochter
Het verschilt ook gewoon heel erg per kat. Wat dat betreft kun je nog beter een oudere kat nemen, daarbij is het karakter vaak goed bekend. Katten zijn maar gedeeltelijk op te voeden, daar zijn ze kat voor. Een konijn hoeft niet per se gras te hebben, hoeveel konijnen wel niet alleen een hok tot hun beschikking hebben... Maar diervriendelijk is een grasveldje natuurlijk wel. Wij hebben een kat. Op zich een 'braaf beest', ze krabt in principe niet aan de bank en plast niet op vreemde plekken, maar ze heeft wel voedingsintoleranties, dus ze spuugt heel veel. Ik denk dat ieder dier bepaalde 'ongemakken' kent, die je vooraf vaak niet weet, en dat je dus voor jezelf moet bepalen of je die eventuele 'ongemakken' voor lief wilt nemen of niet.
De laatste 2 katten die ik heb gehad die plasten constant binnen, vond ze echt niet leuk meer op een gegeven moment en dan die haren overal. Zal eerlijk zijn dat ik blij ben nu ik er vanaf ben en er zal hier ook nooit meer een kat in huis komen!
Slaapkamerdeuren dichthouden, sowieso vind ik het smerig als er harige beesten op mijn bed liggen te verharen en ik dan later wakker word met een haar in mijn mond. Krabpaal of krabmat in de huiskamer en opvoeden maar. Je kunt een kat best wat leren hoor.