Vandaag de tweede echo, zou vandaag 9 weken moeten zijn) gehad en helaas was deze niet goed. Het vruchtje is gestopt met groeien bij 7 weken en 3 dagen. Stiekum had ik er een beetje rekening mee gehouden, met 7 weken en 2 dagen heb ik wat bloedverlies gehad en krampen dus het voelde gewoon niet goed. We zijn nu doorverwezen naar de gyn in het ziekenhuis, we zitten in de mmm bij geertgen vruchtbaarheidskliniek. Ik moet nu de beslissing nemen, afwachten, opwekken met medicijnen of curretage. Afwachten valt al af omdat ik me gewoon zwanger voel en daar zsm vanaf wil en ik zie het dus niet zitten om nog twee weken af te wachten. Heeft iemand misschien ervaring met de andere twee?!? De vruchtzak is overigens wel gewoon doorgegroeid vandaar dat mijn hcg zo hoog is. De eerste ronde en meteen raak het was te mooi om waar te zijn..
Wat ontzettend balen dat het mis is gegaan! Ik zit nu ook middenin deze ellende.. Mijn eerste mk is gecurreteerd, helaas heb ik hier geen goede ervaringen mee: Bij mij was het gaan verkleven naderhand, en werd dus 3 maanden niet ongesteld. Uiteindelijk is die verkleving weggehaald, en heb ik nog een tijdje een spiraal gehad om die verkleving weer tegen te gaan. De vorige mk is opgewekt met Cytotec. Bij mij vergelijkbaar met een zware ongesteldheid, maar geen immense pijn. Nu bij deze zwangerschap, die ook niet goed ging, heb ik wederom Cytotec. Die heb ik nu 3 kwartier geleden ingebracht, maar het werkt nog niet echt.. Dat zal denk ik niet zo lang meer gaan duren, de vorige keer duurde het ook wel even voordat het werkte kan ik me herinneren. Sterkte en succes met je beslissing!
Jeetje joh, jij dus ook al! Wat betreft welke optie: Doe vooral wat voor jou goed voelt. Beide opties hebben namelijk ongeveer evenveel kans op complicaties. Bij cytotec heb je een wat grotere kans op heftige bloedingen dan als je de natuur z'n gang laat gaan, (alhoewel het bij mij juist weer andersom was: eerste miskraam kwam uiteindelijk vlak voor we in wilden grijpen met cytotec nog spontaan en toen ben ik zowat leeggebloed, tweede miskraam cytotec gebruikt en vrijwel geen bloedverlies gehad). En bij cytotec is de kans op een volledige miskraam zo'n 70-80%, waarmee je dus een kans nog weer loopt dat je alsnog gecuretteerd moet worden. Nadeel van een curettage is de narcose, en de complicaties die je daarvan kunt hebben, plus de complicaties die bij de curettage zelf horen. Verklevingen kunnen daarbij horen, maar die kans is echt heel erg klein, (veel kleiner nog dan 1%). Wel loop je kans op urineweginfecties of baarmoederwandperforaties, als ze even missteken met de curette, (overigens zuigen ze het weefsel weg, ze schrapen niet meer). Een curettage kun je gewoon inplannen en dan weet je wanneer het klaar is. Cytotec is wat spannender, omdat dat wat lang kan duren voor je lijf gaat reageren. de klinisch verloskundige in het ziekenhuis, die mij bij de tweede miskraam geholpen heeft, gaf aan dat het ergens tussen de 6 en 18 uur duurt voor de cytotec aanslaat. Ik moet zeggen: ik vind het doormaken van de miskraam wel een deel van het genezingsproces, emotioneel gezien. Je maakt bewust mee dat het vruchtje je lichaam verlaat en dat heeft beide keren voor mij wel gemaakt dat het echt klaar was en ik kon gaan rouwen zeg maar, (voor die tijd zit je nog in zo'n rare tussenfase). Maar goed: kies dus vooral wat voor jou goed voelt, voor- en nadelen zijn ongeveer evengroot, dus op basis daarvan is het erg lastig om te bepalen wat nu echt beter is... Sterkte!
Ik zit in dezelfde situatie, met hetzelfde dilemma. Op de echo van 7w4d kwamen wij erachter dat het met 6w4d is gestopt met leven. Mijn eerste reactie was ook 'eruit ermee', maar eerst moest ik een week wachten op de volgende afspraak met de gyn. Ook om het te verwerken, maar vooral om niet iets overhaastst te doen, en me dan levenslang af te vragen of de gyn het wel goed gezien heeft. Nu kijk ik ook uit naar de dag dat het achter de rug is, maar het afwachten zelf wordt dragelijk. Op de tweede echo bleek het embryo al wat troebeler. We houden ons nu vast aan de gedachte dat mijn lichaam aan het recyclen is; het goede (zieltje) wordt teruggenomen, het afval (stoffelijke) wordt straks buitengezet. Als ik maandag nog niet ben gaan vloeien, gaan we eerst Cytotec proberen. Mocht dat niet lukken, dan wordt het alsnog curettage. Ik wil dat koste wat kost voorkomen, vanwege de (minimale, maar toch aanwezige) kans op Asherman. Tuurlijk, de kans is klein, maar dat is de kans op een miskraam ook. En wat dat betreft zijn we geen geluksvogels, dus je zult het zien... Ook omdat ik in de mmm zit, en we puur en alleen op IVF aangewezen zijn, wil ik absoluut geen risico nemen met mijn baarmoeder. Daarvan is eindelijk bewezen dat-ie werkt, en die werking wil ik optimaal houden, omdat we nog maar een paar cryo's en één IVF poging over hebben.
lieve meiden hier... wat naar dat jullie dit allemaal mee moeten maken. Ik zelf heb helaas ook in deze situatie gezeten. Met 11 weken en 5 dagen was het hartej gestopt. Met exact 12 weken hadden wij de curettage. Mioet zeggen dat ik dit wel ''fijn'' vond. Ik ben wel heeeel verdrietig geweest en heb echt wat tijd nodig gehad te verwerken... maar ik wilde er ook vanaf, en de gyn vond het toch aan de grote kant om af te wachten... Ik heb los van het feit dat eht een rot situatie is waarin je wereld vergaat en de tijd stil lijkt te staan een goede ervaring gehad aan de curettage. Ook de verpleging was top! Ben helaas heel bang dat ik dit weer door ga maken...
Sandra, veel is al gezegd, maar als ex-Ashermanpatiënt (door curettage) zou ik zelf inderdaad ook voor medicatie kiezen. Maar vraag dan niet om alleen Cytotec, vraag er ook Mifgegyne bij. De combinatie van die twee maakt de kans van slagen 90 procent, dus dat scheelt nogal. Heel veel sterkte. Suus
Hoi meiden, Wat naar om mee te moeten maken. Helaas heb ik er het afgelopen jaar ook een tweetal keer mee te maken gehad. De eerste keer was bij de eerste echo bij ca. 10/11 weken. Het vruchtje was toen bij 7 weken gestopt met leven. Ik heb het toen zelf laten komen, omdat ik het gevoel had dat dat het beste was voor mijn lijf; dat het zelf erachter moest komen dat het niet goed zat. Ik had het gevoel dat dan ook het herstelproces sneller zou gaan. Helaas kan ik inmiddels ook vergelijken wat dat betreft en wat betreft snelheid van herstellen, maakte het op de natuurlijke manier en met medicijnen voor mijn niets uit. Ik koos de eerste keer ook voor de natuurlijke manier door een opmerking van een vriendin van me. Ik wilde het ook snel kwijt en mopperde dat het zo lang wachten was. Zij zei toen "misschien wil het kindje wel nog wat langer bij je blijven". Dat vond ik zo'n mooie gedachte, dat het minder zwaar werd om af te moeten wachten. De tweede keer was eigenlijk geen miskraam; we hebben door de termijnecho van 12 weken moeten besluiten om de zwangerschap af te breken. Het kindje mankeerde onder het borstkastje bijna alles wat er kan mankeren. Dat wilden we zowel het kind als onszelf niet aandoen. We hebben toen twee medicijnen gekregen. Eén twee dagen vooraf, die de aanmaak van hormonen zou tegengaan. Bij mij had dit medicijn ook tot gevolg dat ik aan het einde van de tweede dag ook al begon te vloeien en de volgende dag bleek ik ook al ontsluiting te hebben. Toen is er een weeënopwekkend middel toegediend. Dat was om 10 uur 's morgens. Om 11 uur was het kindje al 'geboren' en een uur later kwam de placenta (dat was trouwens wel erg pijnlijk, want wilde niet loslaten). Ik heb de medicijnen als 'fijn' ervaren (voor zover het fijn kan zijn). Je maakt het bewust mee en dat is toch iets wat je 'samen' doormaakt. Wel is het best pijnlijk, maar dat woog voor mij wel af tegen het bewust mee kunnen maken en beginnen met verwerken. Heel veel sterkte!
Afgelopen donderdag bij de gyn meteen besloten om voor een curretage te gaan. Afwachten kon ook nog maar de gyn raadde het niet aan omdat bij een curretage na 11/12 weken de kans op complicaties groter is. Cytotec stond hijzelf niet achter, ook groot risico op complicaties, heftige bloedingen etc en omdat ik normaal al heftige menstruaties heb (door pcos) vond hij het niet verantwoord. Curretage kon al meteen de dag erna maar dat vond ik een beetje heel snel gaan dus over het weekend heen getild. Gisteren heb ik dus een curretage gehad. De ingreep was onder volledige narcose en hoewel ik er als een berg tegenop zag, is het me reuze meegevallen. Heb niet veel pijn en geen tot weinig last van de narcose. Volgende week dinsdag moet ik weer op controle om te kijken of alles weg is gehaald. Tegen mij hebben ze al gezegd dat we de eerste 6 weken niet mogen proberen om zwanger te worden, is dat altijd zo eigenlijk? Niet dat ik daar behoefte aan heb overigens..
Mij is geadviseerd om na de miskraam te wachten tot ik uit mezelf ongesteld word, en dan die cyclys niets te doen. (Wij zijn aangewezen op IVF) De cyclus daarna zou ik weer verder kunnen. Dit raadden ze aan zodat ze dan zeker weten dat het baarmoederslijmvlies genoeg hersteld is. Het is zonde om één van mijn kostbare cryo's aan te 'verspillen'. Maar na een natuurlijke miskraam staat niets in de weg om meteen weer door te gaan, omdat de gevolgen binnenin wat minder zijn. Ook had de gyn het erover dat mensen vaak snel weer verder willen, maar als puntje bij paaltje komt, ze toch er vaak voor kiezen om nog een extra pauzemaand in te lassen, omdat het er ook emotioneel meer inhakt dan men van te voren kan voorzien.
Hoi Sandraske, Allereerst mijn medeleven voor het verlies van jullie kindje. Ik hoop wel voor je dat nu alles schoon is... Ik heb een natuurlijke mk gehad en vandaag vertelde mijn gyn dat het beter is om een maandje te wachten, gewoon om je lijf even de tijd te gunnen om weer back to basic te komen. Ik zie daar zelf wel wat in, het is niet niks wat je lichaam moet doorstaan. En ik denk dat wat Katalaya schrijft ook wel waar is, emotioneel moet je ook herstellen. Alles is natuurlijk per persoon verschillend, maar ik merkte dat mijn grootste verdriet pas na een paar weken kwam. Heel veel sterkte!
Ik was zomaar benieuwd waar die zes weken vandaan kwam en of het alleen wordt gezegd tegen mensen in de mmm. Eerste menstruatie afwachten, zal voor mij weinig zin hebben aangezien ik zelden tot nooit uit mezelf een menstruatie krijg. We wachten zoiezo nog even met een volgende poging, even geen polonaise aan mijn lijf..
Meningen van gyns verschillen zoals het weer hier in Nederland varieert.... dus wat dat betreft kun je daar weinig van op aan. Maar ik kan me voorstellen dat als je in de MMM zit, het idd wel handig is om even rust te hebben en alles te kunnen laten herstellen.