tja ik herken dit ook... ik heb de laatste 8 weken van mijn zwangerschap met erge pijn rondgelopen.. als ik ging zitten op de bank, kon ik bijna niet meer opstaan van de pijn in mijn bekken.. en als ik ging liggen moest ik echt van de bank of het bed af rollen, en dan ging ik nog kapot van de pijn.. laat staan als ik zou gaan lopen, of stukken in de auto zitten !! en er waren 2 vriendinnen die gewoon kwaad op mij waren omdat ik niet meer gezellig op bezoek kwam !!! dat is toch niet normaal meer...
Herkenbaar, dat heb ik ook. Tot op heden heb ik een heel goede zwangerschap, gelukkig! En dus ook weinig klachten, ja wel eens kleine dingen, maar in mijn ogen niets ernstigs. Vriendinnen vinden dat ik best wel eens mag klagen . Maar, ik zou het ook zeker zeggen hoor, als het me niet beviel. Ze mogen best weten hoe jij je voelt onder hun commentaar. Het is gewoon onwetendheid.
Hoi ts, misschien eens een beetje boos op ze worden? Mag best hoor. Vertel ze maar dat ze toch wel weten dat jij geen aansteller bent! Het is heel vervelend en ik hoop dat je snel mensen vind van wie je wel begrip krijgt. Doe je en zwcursus? Daar vind je ook veel begrip, erg leuk. Succes.
Jeetje zeg, wat lijkt me dat erg zeg. Ik zou er denk ik wel verdrietig van worden. Je verwacht juist alle steun van je vriendinnen. Hier kan je in ieder geval alle steun en begrip krijgen. Mijn (schoon)ouders, (schoon)zussen en zwagers weten sinds kort dat we een kindje krijgen. We weten zeker dat we alle steun kunnen krijgen. Ik ben bij beide families niet de 1e die zwanger is, en heb gezien dat de zwangere echt alle begrip kregen. Gelukkig. Volgend weekend gaan we lekker weg met mijn beste vriendin en haar vriend. Dan gaan we vertellen dat ik zwanger ben. Bij hun weet ik ook echt zeker dat ze alleen maar enthousiast zullen zijn en dat ik alle steun zal krijgen die ik nodig heb. Ik zou het echt heel erg vinden als je mensen dicht om je heen hebt die vinden dat je alleen maar klaagt en dat je je aansteld. Liefs
Wij hebben ook een "vrienden" stel dat ook niet zo enthousiast reageerde....het was meer van, ja jij zit thuis he(in de wia ook nog god*******) dan kan je dat allemaal makkelijk doen met 2 kids thuis!! Ik kan me hier ook heel erg over opwinden en er erg mee zitten. Nu zijn hun altijd jaloers op andere mensen...vreselijk als je zo bent. Ze zijn zelfs jaloers op mij omdat ik afgekeurd thuiszit na ongeval, nou daar hoef je dus echt niet jaloers op te zijn. Maar als vrienden beschouw ik ze al langer niet meer hoor...jammer!!
In de eerste maanden had ik dit vooral bij mijn directe familie! Ik was erg misselijk en begon al snel last te krijgen van mijn bekken. Als ze dan vroegen hoe het ging en ik eerlijk vertelde dat ik het best zwaar vond werd me verteld dat ik me niet moest aanstellen! Zwangerschap is geen ziekte en het einde ging alleen maar zwaarder worden... Een paar weken geleden voelde ik me beter dan ooit! Geen pijn meer en niet meer misselijk (helaas tijdelijk) maar toen kreeg ik te horen dat ik over mijn grenzen heen ging en rustig aan moest doen, want ik was aan het einde van mijn zwangerschap. Dus aan het einde mag je het wel zwaar hebben, maar ervoor...:x Gelukkig komen vrienden hierheen, uitzichzelf! Zelfs als ik maar aanbied om langs te komen krijg ik scheve gezichten, NEE we komen naar jou toe (stiekem vinden ze het tutten met de nieuwe kleertjes etc wel erg leuk) Kreeg vorige week veel opmerkingen, van vriendinnen van mijn zusje, dat ze het maar raar vonden dat ik het aandurfde om naar een kroeg te komen voor de verjaardag van mijn zusje, 45 minuten rijden van huis! Wat nou als het begon?! vond het wel schattig