Ik wil hier even op reageren de doorverwijzing kan inderdaad ook via je huisarts! Heb ik ook gedaan omdat ik van het ziekenhuis ook geen verwijzing kreeg. Mijn vertrouwen in ziekenhuizen hier is echt 0. Ik zeg overstappen! Succes!
Kaila wat vervelend dat je arts niet mee wil werken.. FF kijken of het geen toeval is... Je bent toch geen proefkonijn
Ja, stomme regeltjes hier! Ik snap best dat ze een bepaalde maatstaf moeten nemen, maar soms wordt ik er echt gek van dat je zo in een hokje geduwd wordt. Ik weet best dat elke situatie uniek is, maar het feit dat zowel mijn gyn, arts als embryoloog nog nooit een situatie als de onze heeft meegemaakt zegt toch genoeg? :x Gelukkig deed mijn huisarts totaal niet moeilijk. Die vroeg maar heel minimaal door en ging het meteen in orde maken, gelukkig! Doorverwijzing is dus in de pocket. Ik zit wel weer even in een dipje hier. Wéér zijn er mensen om me heen zwanger geworden en ik kan het nog steeds maar moeilijk accepteren dat het bij ons zo lastig gaat allemaal. Iedereen zegt dat ik hoop moet houden, en diep in mijn hart heb ik dat natuurlijk zeker wel. Soms vergeet ik zelfs onze haken en ogen even en hoop ik dat het misschien bij ons ook wel ineens spontaan nog kan gebeuren. Maar als ik beter nadenk weet ik ook wel dat die kans ondertussen nihil is gebleken... Daarbij vind ik het ook super lastig dat ik de wens vóór mijn 30e kinderen te krijgen nu definitief voorbij moet zien gaan. Ik had zó graag jong moeder willen worden.. En ik weet best dat ik met deze leeftijd nog lang niet als oud gezien wordt, maar ik had in mijn hoofd gewoon een heel ander plaatje.. Zo. En nu stop ik weer met depri doen. Spookje al nieuws? Madeline, hoe gaat het met wachten?
Kaila, alsof je mijn verhaal hebt opgeschreven.. Alleen dat dipje was 2 weken terug. Nu gaat het wel weer redelijk. Het wachten valt me wel zwaar. Ik had trouwens een brief gekregen dat de afspraak niet door kon gaan. We kunnen nu 1,5 week eerder terecht. Zo mogen ze van mij nog wel een paar keer de afspraak verzetten
Hey meiden, Mag ik misschien een beetje met jullie meekletsen? Ik heb zaterdag 21 februari de punctie gehad waarbij er 19 follikels zijn aangeprikt. 15 eicellen waren rijp, waarvan er 9 zijn bevrucht. Toen kwam de gyn aan m'n ziekenhuisbed (in Gent!) staan (ik werd vorige week opgenomen met ernstige ohss) en zei: maar 1 goede embryo is er, we gaan niet terugplaatsen, want dat kan niet door ohss. Ik was geschrokken! Van de 9 bevruchte eicellen maar 1 embryo over??? Ze begreep dat het wel weinig is, dus vertelde ze meteen dat er misschien nog eentje in aanmerking zou kunnen komen om in te vriezen, en dat is dan toch nog gelukt! Ik hoop hier met jullie een beetje te kunnen praten over m'n angst dat als er ooit een tweede poging nodig mocht zijn, ik er een beetje down in sta.. Want mijn eigen gyn hier in Nederland zal er alles aan proberen te doen om niet meer zoveel eicellen te laten rijpen.. Maar hoe groot is de kans dan nog dat we een embryo over houden? Lieve meiden, weten jullie al een oorzaak bij jullie hiervan? Xx
Van mij mag je zoveel mee kletsen als je wilt hoor muzieknootje! Wat een nare ervaring heb jij achter de rug zeg.. Gaat het nu wel weer goed met je? Wat betreft de hoeveelheid eitjes. De eerste keer had ik er 9 waarvan 1 embryo de 2e keer 13 eitjes maar geen embryo. Meer is niet altijd beter. De oorzaak wordt nu onderzocht, maar waarschijnlijk zijn de zaadcellen niet instaat om de eicel te activeren om te gaan delen. Dit is een calciumprobleem. Hebben ze bij jullie in Gent er dan niks over verteld? Wij zijn juist naar Gent gegaan om dit te laten onderzoeken.
Bedankt dat ik mee mag kletsen met jullie! En wat erg voor jullie dat je dan 13 eicellen hebt maar geen 1 embryo over houdt! niet leuk! Maar inderdaad, aantal zegt niet altijd iets over het aantal embryo's. Ik was voorheen echt tevreden over Gent maar er zijn vorige week een paar rare dingen gebeurd. Ik heb vandaag gebeld maar de poli is dicht. Eigenlijk willen we wat antwoorden. Ik had nooit ontslagen mogen worden uit het ziekenhuis en ten tweede hebben we van de gyn geen uitleg gekregen over die twee embryo's terwijl ik daar wel naar gevraagd heb . Ik bel morgen nog een keer, als ik wat weet dan laat ik het jullie ook even weten. Xx
Fijn dat jij je dipje al weer achter de rug hebt Hier valt het wachten me ook zwaar.. Het voelt zo als verloren tijd. Als je nou echt actief bezig bent met een behandeling, dan is het alsof je vooruit gaat, maar nu blijven we zo stil staan... Zo voelt het voor mij in ieder geval. Zeker omdat wij echt die ICSI nodig hebben om überhaupt een kans te hebben op een bevruchting... Wat een meevaller dat je afspraak naar voren is geschoven!! Ik zit ook te denken binnenkort eens te bellen naar Gent, om te vragen of er niet toevallig nog een uitvaller is. @Muzieknootje Wat een domper dat die eerste ICSI voor jou ook niet uit is gepakt zoals je hoopte Je verwacht inderdaad heel wat anders met zo'n berg eitjes. Hier ook OHSS gehad na de punctie, maar gelukkig niet zo erg dat ik opgenomen moest worden. Wel 2 weken plat gelegen. Het klinkt wel heel slordig dat ze dat niet geconstateerd hebben in Gent. Maar wat voor vragen had je over de embryo('s)? Ook erg jammer dat ze die niet meteen geven!! Hier had ik ook een beetje het zelfde. Bij mij was er van de 10 eitjes geen enkele bevruchting opgetreden en ik wilde ook graag weten wat daar de oorzaken van waren. Mijn arts praatte er toen ook een beetje overheen, volgens mij wilde ze ons gesprek niet nog verder laten uitlopen dan het al deed ofzo, aangezien ik een hoop ingewikkelde vragen stelde.. Uiteindelijk bleek uit de documentatie die ik kreeg voor de doorverwijzing dat er 1 niet rijp was, 2x gedegenereerd (kapot gegaan tijdens de icsi), 1x 1pn (eerste fase van bevruchting, maar mag nog niet 'bevrucht' genoemd worden) en 6x niet bevrucht.. Bij ons is het probleem sowieso een activatieprobleem, maar het is nog niet duidelijk of het vanuit de ei- of zaadcel komt. In de rapporten hier staat wel dat het waarschijnlijk aan mijn eitjes ligt. Dat zou betekenen dat AOA (calciumbadje) ook minder kans heeft en we dus misschien wel over moeten op ECD... Heb je al gebeld, Muzieknootje?
Kaila niet bellen maar mailen heb ik gemerkt. Wij hebben meerdere keren gebeld afgelopen weken zonder resultaat. Gisteravond een mail gestuurd en vanmorgen reactie we kunnen 3 april terecht!!
Wow, super! Dat scheelt gewoon 1,5 maand met je eerste afspraak! Dan kan je dus misschien zelfs voor die tijd al aan je nieuwe ICSI beginnen?
Hallo dames, Sorry voor de late reactie, ben even weg geweest... Wij hebben vorige maand een gesprek gehad in NL. Dat heeft eigenlijk niets opgeleverd. Wij hadden gehoopt wat meer details te krijgen over aantallen e.d., maar helaas. De arts die we spraken kon daar niet echt iets over zeggen, had het over de lage kansen, maar leek vooral bezig met het inplannen van een volgende (en ook laatste) icsi. Er werd niet echt naar ons geluisterd en dat was wel heel jammer. Ik snap best dat ze er misschien niets zinnigs over kunnen zeggen, maar het zou fijn zijn als ze dat gewoon zeggen. In plaats daarvan begon ze over de leefstijl van mijn vriend, of dat veranderd was sinds de vorige keer. Hij heeft nooit gerookt, gebruikt geen drugs en drinkt maar heel af en toe alcohol. "Maar dan ook meteen een halve krat?", was de vraag. Dat vond ik zo raar. We mogen allebei wel kilo's kwijt, maar om dan maar aan te nemen dat er dan wel flink bier getankt zal worden, vond ik belachelijk. Als je vooraf even het dossier doorloopt, hoef je dat soort vragen niet te stellen. Maar dat was niet het geval, ze leek vooral een nieuwe ronde te willen plannen. Dat weekend zat ik er ook helemaal doorheen. Twee weken later hadden we in Gent een gesprek met de prof. Daar verwachtten we een soortgelijk gesprek. Ergens was ik bang dat er we daar snel zouden worden afgekapt, maar dat was niet het geval. Het was een bijzonder aardige man, die wel voorbereid was, naar ons luisterde en de tijd nam. We wisten dat de kans groot was dat ze daar ook geen oplossing voor ons hadden, het zijn geen wonderdokters. Maar we hebben wel de opties doorgenomen. Aangezien er maar zo weinig zaadcellen beschikbaar zijn, is de kans erg groot dat de kwaliteit van die paar cellen ook niet goed is en calcium zal daar niets aan veranderen. We zouden alsnog een tese kunnen overwegen. Maar hij gaf aan dat de kans dat er bij een tese iets wordt gevonden niet groter is, omdat er tijdens semenanalyses wel wat gevonden wordt. Volgens hem was dat zowel bij mannen waar nooit iets was gevonden net zo groot als bij mannen waar wel ooit iets was gevonden, nl. 1 op 3. Vriendlief vroeg naar vitaminepreparaten die mogelijk de kwaliteit wat zouden kunnen verbeteren. Dat wilde hij niet actief promoten, omdat het niet wetenschappelijk bewezen is. Maar heel misschien zou het in ons geval net dat verschil kunnen maken. Baat het niet, schaadt het niet. Hij zou daar mee kunnen starten en dan tussendoor nog wat semenanalyses doen, om te kijken of er verbetering in zit. De prof maakte zich ook zorgen om mijn leeftijd. Dat heb ik zelf ook wel, ben inmiddels 37. Maar ja, ze doen niet voor niets ivf tot 42 of 43 en daar zit ik nog ruim onder. Hoewel ik niet zo lang door zal gaan. Maar goed, het komt er op neer dat ze zowel in het AMC als in het UZ Gent niet zeggen dat ze niet nog een derde poging willen doen. Maar dat de kansen heel laag zijn. In beide ziekenhuizen zou het een "gewone" icsi worden, dus zonder extra toevoegingen. Het enige verschil is dat ze in Gent embryo's (mits er genoeg zijn) pas op de vijfde dag terugplaatsen. Zover zijn we echter nooit gekomen.... We hadden beiden zoiets van dat we niet niet voor Gent zouden kiezen omdat het qua tijd lastiger en onpraktischer was. Maar nu het daar niets lijkt toe te voegen, gaan we toch voor het AMC. We zijn daar tijdens behandelingen prima geholpen en dat dat niet tot het gewenste resultaat heeft geleid, daar kunnen zij ook niks aan doen. Daarnaast weet ik hoe ik de afgelopen keren op de hormonen heb gereageerd en in Gent volgen ze een ander schema en gebruik je andere hormonen. Het zou heel vervelend zijn als dat dan heel anders verloopt en er weer een ronde moet worden afgebroken.... We wachten nog even met starten. Vriendlief heeft vitaminepreparaten besteld en als er al verbetering optreedt, is dat pas na drie maanden. Poeh, enorm verhaal....
Heel herkenbaar. Wilde ook graag voor mijn dertigste moeder worden, maar als je elkaar pas na je dertigste leert kennen, wordt dat lastig. Dus dan stel je je plaatje bij. Nu hoop ik vooral dat het überhaupt nog gebeurt. Mijn vriend wil wel een keer op zoek naar een andere baan en zei onlangs dat je ook daarin andere keuzes maakt (met bv af en toe reizen naar het buitenland) als we met z'n tweeën blijven. Slik. Is natuurlijk ook zo, maar als dat uitgesproken wordt, is dat best heftig.
Madeline, wat fijn dat jullie eerder terecht kunnen. Hoewel dat wachten idd killing is... Aan de andere kant geeft het ook wel wat lucht dat je even niks kunt op dat vlak. Die rust is ook wel even prettig. Hoewel het je ook juist onrustig maakt dat je niks kunt doen. Hmm. Maar het schiet op Kaila, je schrijft dat jullie misschien zouden moeten overstappen op ECD. Hoe sta je daar tegenover? Hier kwam uiteraard in de gesprekken ook de mogelijkheid van een donor ter sprake en daar heb ik wel over nagedacht, maar ik heb gemerkt dat ik daar, zo lang er nog een mogelijkheid is (ook al is die maar heeeeeel klein) op een biologisch kindje van ons samen, niet echt voor open sta. Dus heb ik in die gesprekken ook aangegeven dat dat geen optie is. Mijn vriend wil die mogelijkheid echter niet meteen uit het raam gooien. Muzieknootje, hoe is het nu met je? Weer helemaal hersteld? Is er al een datum voor de cryo-tp?
Pfoe, wat een verhaal Spookje. Heel erg jammer dat ze in België niet meer voor jullie kunnen doen dan er ook in Nederland gedaan wordt. Ik had voor je gehoopt dat AOA ook een uitkomst was. Aan de andere kant ook wel fijn dat jullie nu dichter bij huis de nieuwe ICSI kunnen laten doen. Vooral in combinatie dat ze tóch wat meer zaadjes gevonden hadden, hoop ik dat er meer kans is dat ze de goede eruit pikken. Over dat ze niet zo happig zijn op info geven: ook herkenbaar. Zo raar! Waarom zouden ze daar vaag over blijven? Ik vind juist door openheid dat je uiteindelijk veel meer zou kunnen bereiken, ik snap niet dat ze alles zo bij zichzelf houden. In onze afwijkende gevallen zeker. Wij hebben alle documenten opgevraagd voor de doorverwijzing, toen kregen we wel alles uit het lab gekopieerd thuisgestuurd. Volgens mij hoor je alles officieel te kunnen navragen, dus als je er echt meer over wilt weten zou ik dat ook gewoon doen hoor! Over ECD... wij staan er ook nog niet voor open. Ik kan het ook nog echt niet accepteren dat we eventueel geen kindje kunnen krijgen wat genetisch van ons is. Zolang er hoop is zullen wij daar ook voor blijven vechten. Maar ik denk er wel al in mijn achterhoofd over na. Wat nou als het straks echt blijkt te zijn dat ECD onze enige optie is? Misschien ook een beetje indekken voor wat ik straks te horen kan krijgen, zodat de klap minder groot wordt. Mijn vriend denkt er eigenlijk het zelfde over als ik. Gelukkig zitten we aardig op één lijn met alles. Hij zou het heel pijnlijk vinden, maar weet ook wel dat wanneer het de enige mogelijkheid is, we er misschien toch voor zouden gaan. We hebben op diezelfde manier (wat áls...) ook al over de andere opties als adoptie of embryodonatie gesproken. Wellicht dat die misschien nog wel eerder bij ons serieus ter sprake zou komen, aangezien we dan allebei genetisch geen ouders zijn, en niet één van de twee.
Kaila, was even benieuwd hoe het met je ging, aangezien we de vorige x samen de ivf hebben doorlopen. Zo te lezen zijn jullie druk bezig alle mogelijkheden uit te zoeken! Ik wilde je nog heel veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie droom echt werkelijkheid word. Wat een onzekere tijd is het toch! Ik ben net gestart met de 3e ivf in NL, mocht het hier niet lukken gaan we toch verder kijken naar Gent of Dusseldorf. Dikke knuffel Julia
Wat lief dat je aan me dacht, Julia Het is nu vooral wachten tot de intake, en ik hoop dat we dan snel meer weten over alle mogelijkheden. Maar een onzekere tijd is het zeker. Fijn dat jij ook al weer door kan met de volgende poging. Ik hoop heel erg voor je dat het nu wél raak is en het buitenland voor jullie helemaal niet nodig is. Sterkte jullie & een dikke knuffel terug!!
Kaila, dankjewel, wij hopen ook dat we dit keer meer geluk hebben. Ik hoop voor jullie dat er nog mogelijkheden zijn, want iedereen heeft recht op dit geluk.