Pfffff ik zit voortdurend op toilet om het bruinverlies te bekijken. Heg wordt roder... ik heb schrik dat dit niet goed is. Ik voel me echt een mislukking. Nj hadden we eindelijk zo'n goede embryo! Eentje die al aant hechten was! Mijn baarmoeder slijmvlies was 11 mm dik... wat moet het nog meer zijn om dit te laten lukken? Zot worden we ervan. Is het ons nu echt niet gegund? 😢
Lenamill het hoeft echt nog niks te zeggen. Ik heb 2x bloed verlies gehad na een tp. Eerste x is de tp mislukt de 2e x ondanks het bloedverlies en de enorme buikkrampen toch zwanger. Als je duidelijkheid wil zou ik toch even een testje wagen. Duidelijkheid lijkt mij prettiger dan dit nog een paar dagen aan kijken. Een negatieve test zou erg verdrietig zijn maar anders krijg je deze klap over een paar dagen. Een mislukking ben je zeker niet. Je bent juist een vechter en doorzetter. Je hebt 3 mislukte icsi's achter de rug en toch heb je de kracht gevonden om voor een 4e te gaan. Je bent gewoon een topper net als heel veel andere vrouwen hier!
Ik heb enorm veel rood bloed zoals mij mijn menstruatie. Ik zie het allemaal niet meer zitten. Waarom stoot mijn lichaam dit embryo direct af? Het is om gek van te worden. Mijn moeder vraagt zich zelfs af waarom we dit blijven proberen. We leken eindelijk succes te boeken en nu mag het weer niet lukken en loopt het bij de innesteling weer mis. Het ene probleem is opgelost en er duikt weer een volgend probleem op. Ik word er misselijk van! !!
Bah, als het echt veel rood verlies is ziet het er niet goed uit nee... Ik heb nog een klein sprankje hoop, maar ik kan me voorstellen dat de moed in je schoenen zinkt voor deze terugplaatsing. Probeer het wel een beetje te relativeren. Het is nog steeds helaas 'maar' 40% kans dat de embryo innestelt. Een goed embryo is geen garantie voor een zwangerschap Hier was mijn eerste verse terugplaatsing ook mislukt... Probeer hoop te zien in die enorme berg met mooie cryo's die je nog in de vriezer hebt! Dat zijn heel wat kansen in het verschiet!
Dat is waar Kaila. Bedankt voor je motiverend bericht. Jullie weten wat op dit moment het juiste is om te zeggen. Ik krijg hier in de vriendenkring soms zo'n rotte uitspraken als : och het lukt misschien spontaan... Ten eerste krijg ik niet eens spontaan ne eisprong door mijn pcos en ten tweede geraakt de eicel niet eens geactiveerd door de zaadcellen. Dus neeeee. ...spontaan kunnen we wel vergeten. En zo'n opmerking als: Bij ons lukte het van de eerste keer... kunnen we ook missen! Dan besef je echt hoe weinig ze ervan begrijpen. Dat zijn dan je vrienden...
Herkenbaar Lena... Het is en blijft gewoon een rottraject waar ik me ook alleen door lotgenoten echt begrepen voel. Mensen staan er zo ver vanaf, die kunnen zich gewoon niet inbeelden hoe heftig dit allemaal is. Hier vind ik opmerkingen over dat het spontaan misschien nog wel lukt ook heel pijnlijk. Dat bevestigt alleen maar dat die mensen dus echt niet snappen in welk stadium van het medisch traject we zitten. Is het bloeden nog doorgezet? Ik hoop het niet...
"Laat het los, dan word je vanzelf zwanger," ook zo'n fijne. Ja, want als we op vakantie gaan dan heeft mijn man geen misvormd zaad en gaat het spontaan harder zwemmen. Je zou je toch afvragen waarom zo'n arts nog medicatie voorschrijft ipv een reisje naar Gran Canaria
Inderdaad, niemand begrijpt hoe zwaar dit is. Enkel koppels die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten. Daarom vind ik dit forum zo fijn. Hier haal ik mijn energie uit om door te blijven gaan. Ik ben een tijdje in therapie geweest bij een psycholoog, maar ik vond haar echt niet oké. Ze kwam zelf te laat op de praktijk omdat ze nog met haar kinderen bezit was thuis. Zo iemand....pfff die begrijpt er helemaal niks van. Hoe kan die mij nu helpen? Ik ben dus ook al snel gestopt. Hier is de bloeding heel erg sinds zondagavond. Ik mocht vandaag al voor de bloedtest gaan ipv morgen, omdat ik toch niet zwanger ben. Ik ben gisteren dus ook al gestopt met de utrogestan. Ik vind het zo erg... binnen 2 weken is het babyshower van mijn beste vriendin. Kunnen jullie geloven hoe erg ik hier tegenop zie nu? Pffff en ik gun het haar echt he! Ben gewoon zo bang dat het emotioneel te zwaar gaar worden voor mij.
Wat lief van je LenaMill, dat je ondanks je eigen teleurstelling en verdriet met me meeleeft! Ik mag de 21e testen. (Extra bijzonder: de tp was op Moederdag, en de 21e is de geboortedag van m'n vader. Hopelijk brengen deze factoren geluk!) Ik hoop dat ook jouw wens binnenkort mag uitkomen, zwaar hè dit traject? Juist omdat je niet weet hoe de uitkomst zal zijn als we nu maar allemaal de zekerheid hadden dat we vroeg of laat zwanger werden was het nog wel te doen allemaal, maar steeds die onzekerheid, pff. Kan me voorstellen dat je zo'n moeite hebt met de babyshower van je vriendin, je gunt haar heus wel een kleintje maar je gunt het jezelf ook zo erg!
Pfff ja die goed bedoelde adviezen en zogenaamd hoop gevende woorden.. mensen hebben geen idee hoe hard die aan kunnen komen. Maarja wat zou ik in hun plaats gezegd hebben? Wat ik erger vond is mensen die je uit de weggaan omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. LenaMill wat jammer dat de tp is mislukt. Ik hoop dat je de teleurstelling snel om kunt zetten in moed voor de volgende tp. Dikke knuffel. Spikkeltje spannend dat afwachten. Ik duim voor een plakker! Ik hoop voor jullie dat je over een jaar ook kunt zeggen het was zwaar maar het is het allemaal zo waard geweest! Succes dames!
Ik gebruik op dat punt vaak het forum om hoop uit te putten. Niet alleen het contact met lotgenoten (eindelijk mensen die begrijpen wat je meemaakt en hoe je je voelt!) maar bijv ook als je iets opzoekt met de zoekfunctie, dan zie je veel oudere topics waarin diverse dames in hetzelfde schuitje zitten als wij nu. Maar omdat dat oudere topics zijn en je handtekening in al je berichten "meeverandert" zie je dan vaak aan hun handtekening dat hun grootste wens vroeg of laat in vervulling is gegaan. Dat geeft mij echt heel veel troost en moed.
Spikkeltje, hoe gaat het met jou? Jouw testdag komt ook stilaan wat dichterbij. Was dit je allereerste terugplaatsing? Ik ben benieuwd hoor. Voel je iets dat op een geslaagde innesteling zou kunnen wijzen?
LenaMill, wat lief dat je het vraagt! Het was mijn eerste tp en ik heb inderdaad iets moois dat op een geslaagde innesteling zou kunnen wijzen, zie bijlage De ene test is van eergisteren, dat is 15 dagen na de Pregnyl. Ik een juichmailtje sturen naar Gent, schrijven ze terug dat het ook van de Pregnyl zou kunnen zijn . Ik kon er gewoonweg niet van slapen en heb vannacht opnieuw getest, dat is de onderste test. Volgens mij en volgens mijn man is deze test duidelijk donkerder en kán het dus gewoonweg niet van de Pregnyl zijn, omdat 'ie dan lichter zou worden naarmate de datum van injecteren langer geleden is. Hoe gaat het inmiddels met jou, je moet nu zeker weer een hele ronde wachten totdat je weer verder mag? Hatelijk is dat hè! Bij mij was de vorige ronde afgebroken omdat ik te weinig eitjes had en toen moest ik voor mijn gevoel een eeuwigheid wachten om weer te mogen starten. Echt, geduld leer je wel uitoefenen in de medische molen zeg, pfff. En dan van die mensen in je omgeving die zeggen: "Je bent niet de enige hoor, bij ons duurde het wel vier maanden voordat het raak was," grrr. Afijn, ik hoop dat mijn blasto blijft plakken en dat het bij jou de volgende ronde raak is, hou moed!
Waauw super!!!! En mag ik iets vragen? Heb je iets speciaals gedaan om de terugplaatsing te helpen? Bepaalde vitamines, acupunctuur. .? Ik heb soms het gevoel dat ik te veel doe. Misschien moet ik eens proberen zonder acupunctuur. Wat denk jij?
Het enige dat ik gedaan heb, is mijn buik en voeten warm gehouden. Ik heb wel zo'n moxa-staafje (schrijf je dat zo?), gekregen van de acupuncturiste waar ik eerder onder behandeling was. Maar er viel een brandend stukje af en toen had ik het er wel snel mee bekeken haha. Wat ik verder doe of deed, is eigenlijk niet veel bijzonders: geen ijs eten, veel foliumzuur slikken (tweemaal de aanbevolen dosis) en Zwanger Worden van Kruidvat. Maar bij ons ligt het aan mijn man, en die heeft wel een hele batterij aan hulpmiddelen voor de zaadjes zeg maar. Hij slikt: -Profertil -Vitamine C -Vitaal Prostaat -Omega 3-6-9 -Sint Janskruid (laatste is niet echt voor de zaadjes).
Nou jaaaa zeg, wat een horken zijn het toch ook soms... (Ze willen zichzelf natuurlijk indekken) Dit zijn echt mooie knaltesten hoor! No way dat dit van Pregnyl komt, 15 dagen na het zetten! Dikke proficiat meid, geniet ervan!
Daar zit mijn probleem deels wel denk ik. Ik heb het na de terugplaatsing enorm kou gehad. Niet overdag maar s avonds. Echt ijskoude voeten enzo, terwijl ik probeerde op te warmen voor de kachel. Het was die periode boven de 20 graden en wij hebben overdag vaak op terras gezeten met frisse drankjes (wat al niet goed is) en bbq en ijsjes ... Ik denk dat ik het verpest heb. Zo belachelijk dat mensen die gewoon gemakkelijk zwanger worden daar allemaal niet naar moeten zien. Wij moeten zien dat onze buik en voeten warm blijven.... Hoe hou ik mijn buik warm? Die voelde vaak koud aan. Ondanks de acupunctuur. Die van acupunctuur heeft nochtans ook met zo'n sigaar achtig iets warmte in mijn buik proberen te verkrijgen. Dat helpt dan 1 dag.... Wat doe ik daarna?
"Ik denk dat ik het verpest heb," nee joh zo moet je niet denken! Het is ook een kwestie van geluk hebben, van die 6 op die dobbelsteen gooien. Er raken vrouwen zwanger die in oorlog leven, die ondervoed zijn, die roken en drinken, die depressief zijn, etc... Bij de Eskimo's worden ook kinderen geboren, en geloof me dat het daar koud is. Wat hebben wij vrouwen toch een abonnement op schuldgevoel hè? Ik net zo goed hoor, bij ons was het op de dag van de tp warm (20 graden) en manlief wilde per se even de stad in. Ik had daar eigenlijk helemaal geen zin in en liep steeds te denken: "Nu heeft het embryo geen rust, hij/zij wordt te koud, ik moet niet rondlopen..." en ik was er van overtuigd dat 'ie het mede daardoor niet zou redden. Ik emo en man kribbig en toen zat ik daarna dáár weer door in de rats, want nu was ik nog gestrest ook en Blasto had vast het gevoel dat ik er geen vertrouwen in had en hij/zij zat nu met dat ruziënde stel opgescheept op zijn/haar eerste dagje, etc etc. Het liefst was ik een uur na tp naar het ziekenhuis teruggegaan om te laten checken of 'ie überhaupt nog deelde, zo schuldig voelde ik me. En die avond ben ik dus aan de gang gegaan met die moxa, dat is dat sigaarachtige staafje waar jij het over hebt. Alleen viel bij mij die askegel eraf en had ik een brandblaar op m'n buik Maar ik heb ook altijd een koude buik en ik heb iets beters gevonden dan die moxa, want dat werkt maar kort idd. Mijn man heeft namelijk een heel brede sjaal, het lijkt eigenlijk meer een omslagdoek zo breed is 'ie. En wat ik deed was m'n T-shirt in m'n broek proppen, maar dan daarom heen dus nog die sjaal. Dan gaat het een beetje broeien zeg maar- althans in mijn gedachten dan haha. Het was wel lekker warm en het voelde goed om te doen, m'n man lachte me wel uit ("Jij met je sjaal, het is nota bene 20 graden!) maar dat moet hij zelf weten. Je hebt in de winkel ook van die brede sjaals, heten die niet pasjmina's of zoiets? Kan je er ook prima voor gebruiken lijkt me. Ik heb echt het idee dat het mijn buik veel warmer heeft gehouden dan anders, ik heb ook altijd zo'n ijsklompenpensje hoor. Daarom nam ik dus ook geen ijs en echt met kleine slokjes drinken. Van soep krijg je ook een lekker warme buik. Misschien voor jou ook een idee, van die sjaal enzo? Ook al zou het op de hele tp maar een heel klein beetje uitmaken, ieder beetje is er één en voor jezelf voelt het ook prettiger/geruster.