wat ik me nou afvraag.... blijft jou partner in de zelfde ruimte als er bijv een inwendige echo wordt gemaakt of een HSG? (mag hij er met een HSG uberhaupt wel bij blijven?) Tijdens mijn eerste bezoek aan de gyn kreeg ik een inwendige echo maar heb vriendlief verzocht om even de ruimte te verlaten omdat ik me daar prettiger bij voel. Ik zal waarschijnlijk ook een HSG moeten ondergaan en nou zit ik ontzettend te twijfelen of ik mijn vriend daar nou bij wil hebben. Aan de ene kant wil ik eigenlijk niet dat hij mij zo met de benen in de beugels ziet omdat ik het een beetje genant vind maar aan de andere kant weet hij dan wel wat er precies gebeurt en maak je het zo meer samen mee. Ben erg benieuwd naar jullie ervaringen of denkwijze hierover.
Mijn vriendje is wel eens mee geweest bij een FM. Hij gaat gewoon aan de zijkant staan en kijkt net als ik gespannen naar het scherm. Ik vind het helemaal geen probleen. Maar dat is voor iedereen anders. Gewoon doen waar je zelf een fijn gevoel bij hebt.
je moet inderdaad doen wat jouw gevoel zegt. persoonlijk vindt ik het fijner als er iemand bij is het liefst mijn man natuurlijk, maar als die niet kan dan gaat mijn moeder mee. ze staan dan aan de zijkant dus kijken niet vol in het diepe zeg maar. en samen kijk je dan naar het scherm ( niet dat we er iets van snappen)
Mijn vriend is er ook altijd bij. Of het nou bij echo's is, of onderzoek of punctie. Dit is iets wat ik niet alleen wil doen. We willen samen toch graag een kindje! Klinkt misschien stom maar je komt echt over je gene heen. Succes. Groetjes Elvira
de eerste keer bij mij was een ramp schaamde me kapot tegenover de gyn en heb echt zitten janken, maar heb inmiddels alweer zoveel verschillende gehad, en dan is het wel fijn dat er iemand naast je staat die je kent
De eerste keer met inwendige echo heb ik tegen mannetje gezegd dat hij niet recht in de roos moest zitten gapen maar naar het scherm moest kijken. Helaas zat hij op een plek waar het niet te vermijden was en later hebben we er nog wel om gelachen. Met de HSG was mannetje ook mee. Hij moest later wel een stukje verderop achter glas meekijken voor de straling. Maar ik wilde wel dat hij er bij was als support.... Inderdaad doen waar je je fijn bij voelt. Ik voel me ook niet erg sexy als ik daar lig maar manetje en ik moeten hier toch samen doorheen.
Alleen bij de eerste afspraken was mijn man altijd mee, nadien tijdens de behandelingen ging ik altijd alleen op FM (duurt maar 5 minuten en vond het niet nodig dat mijn man mee kwam aandraven in het ziekenhuis). Bij de HSG was mijn man wel in het ziekenhuis mee maar mocht hij niet mee in de onderzoekskamer. Maar zoals hierboven al vaak gezegt, gewoon doen waar jullie je het best bij voelen!
Mijn man gaat eigenlijk altijd met me mee en staat ook altijd aan mijn zijkant. Hij weet ook precies (zelfs soms nog beter dan mij) waar ie naar moet kijken op het scherm. Ik geloof niet dat hij ooit in "de doos" heeft moeten of kunnen kijken...dit is mischien wel per ZH verschillend.. Ik denk dat je gewoon lekker moet doen waar jij je lekker bij voelt en idd de schaamte gaat na een paar keer vanzelf voorbij! 8) succes!
ik heb mijn man de eerste keer wel meegenomen maar daarna niet meer. ik vond het ook niet nodig om hem meetenemen. idd voor vijf minuutjes daar moet hij dan weer apart vrij voor nemen. nee k ga wel alleen dan hoef ik mij ook niet genant te voelen en het lijkt hem ook verschrikkelijk om mij daar zo te zien liggen. dus voor ons was de keus heel makkelijk. zoals iedereen hier al zegt je moet echt doen wat jezelf wilt en niet wat de anderen vinden. want dan word zo'n ziekenhuis bezoek alleen maar moeilijker nou succes en sterkte met alles meid liefs
Mijn vriend gaat ook nooit mee, hij was alleen de 1e keer mee. En toen ik voor de HSG ging bleef hij in de wachtkamer wachten. Ik vind het wel prima, hij hoeft van mij daar ook niet speciaal vrij voor te nemen.
Ik heb mijn vriend niet bij me als het alleen om een follikelmeting gaat. Zonde van zijn tijd. Als we ook andere onderzoeken of gesprekken hebben is hij er natuurlijk wel bij en gaat hij ook meekijken bij de inwendige echo etc. Hij komt dan altijd even naast me staan. Ik vind het persoonlijk niet erg want laten we eerlijk zijn: het is geen onbekend terrein voor hem hahaha.
mijn man gaat altijd mee naar alle onderzoeken en hij mag er gewoon bij zitten wij vinden dat we samen de behandeling doen. maar goed ieder doet dat op zijn manier
Wij hebben tot nu toe alles samen gedaan, vinden we gewoon fijn en ik verwacht dat we dat in de toekomst ook gaan doen, maar als jij je daar ongemakkelijk bij voelt: niet doen! je hebt al gedoe en stress genoeg. groetjes
Toen we nog vlakbij het ZH woonden, ging mijn vriend altijd mee. Nu wonen we 100 km verder en we hebben een eigen zaak (waar ik trouwens zelf niet werk) Ik ben minimaal 2 uur kwijt aan reistijd en ga dan ook meestal alleen naar het ZH. Alleen met de punctie en terugplaatsing gaat hij mee en dat is voor ons allebei goed. Hij heeft het zo druk op de zaak dat hij niet tussendoor een paar uur weg kan voor een echo van 5 minuten.
Bij mij is mijn vriend bij de meeste onderzoeken wel meegeweest, vond ik ook wel heel prettig. Hij zat ook wel een beetje strategisch zodat ie wel het scherm zag maar andere dingen niet Bij de HSG mocht ie met me mee, alleen toen de rontgen aanging moest ie even weg. Maar ik was wel heel blij dat ie er bij was want het deed echt super veel pijn dus ik heb zijn hand helemaal fijn geknepen Ik zou zeggen, doe gewoon waar je je prettig bij voelt! Als je het ergens toch wel fijn vindt om steun van je vriend te kunnen krijgen bij de onderzoeken, dan zou je het een keer kunnen proberen. Dan vraag je gewoon of ie bij je hoofd blijft staan!
Bij mij gaat mijn vriend alleen mee als het 'belangrijke' afspraken zijn. Bij fm's is hij er dus eigenlijk nooit, maar voor evaluatiegesprekken en bij de IUI gaat hij wel mee. Trouwens is (in ons ziekenhuis) zo'n IUI ook wel wat genanter; bij een fm mag je gewoon gaan liggen op het bed met je benen een beetje opgetrokken (niet wagenwijd zeg maar). Maar bij de IUI moet je helemaal achter op het bed gaan liggen en je benen echt in van die beugels leggen, die dan dus echt zo ver mogelijk open gaan. Met andere woorden; je kunt tot zo ongeveer je keel naar binnen kijken. Dus... mijn lief zit dan braaf bij mijn hoofd, niet omdat ik dat vraag maar omdat de gyn dat suggereert, daar staat ook de stoel. En hij kan dan mijn hand vasthouden als de eendenbek ingebracht wordt (niet pijnlijk maar zeker niet prettig). Succes, doe waar je je goed bij voelt! X
Mijn vriend is bij de eerste echo/folikelmeting meegeweest. Hij heeft ook aan mijn zijde gestaan en meegekeken op het scherm. Hij heeft daar geen problemen mee. Daarna ben ik, voor een echo/folikelmeting, telkens alleen geweest. Vond ik prima hoor. Ik 'hang' trouwens bij elk bezoek in de beugels. Mijn vriend en ik kijken er op een nuchtere manier tegen aan, met veel humor. Want laten we eerlijk zijn, je ligt er niet op je mooist bij. Bij de eerste inseminatie (IUI)heeft hij het 'goedje' in mogen spuiten. Dat vond ik wel bijzonder. Hij staat daar ook wel voor open. Bij die dagen (de inseminatiedagen) vind ik het wel prettig dat hij er bij is. We proberen er ook altijd een leuke dag van te maken. Lunchen, shoppen en gezellig ergens wat drinken.
Mijn man komt altijd met mij mee, ook al is het maar voor 5 min. Hij wilt absoluut niet dat ik alleen ga.. En bij de onderzoeken ging hij gewoon naast mij zitten, dan zie je niet alles.. Vindt het zelf ook niet prettig als hij achter de gyn gaat staan ofzo.. En opzich vindt hij het zelf niet erg als hij stiekem alles ziet
mijn vriend gaat als hij vrij is altijd mee, heb ook al een keer me moeder of me zusje mee genomen. heb ook niet zo veel zin om er alleen heen te gaan. maar mijn vriend gaat ook mee, omdat het toch iets van je samen is.. en hij is altijd net zo nieuwsgierig als dat ik ben!
wij zijn 1 x naar de gyn geweest, mn vriend is tot 2 x toe weggelopen.. hij heeft t niet zo op ziekenhuizen en denkt dat ie flauw valt de volgende x ga ik dus alleen. zou t wel fijner vinden als mn vriend erbij is maargoed, dat word m niet. misschien komt ie ooit nog van zn fobie af. haha