Zoals de dame die de voorlichtingsavond voor bv deed zei: je bent geen slechte moeder als je je kind flesvoeding geeft, je bent geen betere moeder omdat je bv geeft, je bent pas een slechte moeder als je je kind geen eten geeft. Hier 2,5 week borstvoeding gegeven en daarna kon ik niet meer. Elke keer dat gedoe met aanleggen (met tepelhoedje anders ging het niet), elke paar uur klaar moeten zitten. Discreet voeden met een doek wilde ook niet en ik zag me al weken en weken niet uit huis komen. Zere borsten en daardoor niet lekker kunnen liggen. Ik was moe, zo vreselijk moe. En toen kreeg ik spruw (kleine gelukkig niet) en werd het aanleggen zo'n hel dat ik tegen elke voeding opzag. Na een hele nacht met brandende tepels te hebben gezeten (nog minder slaap dus) besloot ik ermee te stoppen. Heb echt verschrikkelijk zitten huilen toen maar er kwam toen wel rust over me en de baby werd ook gelijk rustiger. Wat ik nog heb moeten kolven kreeg ze (nog 1 keer aangelegd om een harde plek in mijn borst weg te krijgen) en toen het over was met kolven werd het allemaal zoveel makkelijker. Achter gezien kon ik ook niet goed tegen de hormonen die vrijkomen bij bv. Baby deed en doet het geweldig op flesvoeding en is tot nu toe niet 1x ziek of verkouden geweest. En papa kon zo nu en dan overnemen. Waar ik me nu wel aan erger zijn de mensen die zeggen: bij de volgende kan het heel anders zijn hoor! Ik wil er niet meer aan. Ik zal dan nog steeds een tepelhoedje moeten gebruiken en ik zal nog steeds niet goed tegen die hormonen kunnen. Ook zal discreet voeden erg lastig worden (ik stond redelijk vooraan bij het uitdelen) met grotere borsten en ik wil me niet maandenlang in huis opsluiten.