Ik kan me iets voorstellen maar dat gevoel is al van heel lang geleden. Ik had een hele mooie jongensnaam en was ervan overtuigd dat onze oudste een jongen zou zijn. We waren echt verrast toen ze een meisje was. Ik vond mezelf een echte jongensmama maar ik was zo blij met onze meid. Voor mijn man en de naam wilde ik graag een jongen. Alleen ik wist dat we weer een meid gingen krijgen, geen teleurstelling, vooral niet na de geboorte. Wat een dotje. Na 3 jaar wilde we toch nog een derde maar zonder voorkeur! Iedereen vroeg of we nu een jongen gingen krijgen maar dat maakte me helemaal niks uit. Bij de derde wisten we weer niet wat het werd, een verrassing weer een meid. Ik heb even een somber gevoel gehad van dat ik de naam niet meer kon gebruiken, ook niet voor een hond oid. (wij hebben altijd teefjes). Het gevoel is helemaal weggeëbt. Ik denk er nooit meer aan, dus geef je gevoelens nog even de tijd, die verdwijnen vanzelf weer.
Grappig vonnie, wij hebben het precies andersom: al vanaf de eerste dag dat ik zwanger was van nummer 1 hebben we een meisjesnaam. Jammer dat we hem nooit meer kunnen gebruiken. Onze kinderen schelen ook precies evenveel.
Ik kan me er niets bij voorstellen. Het was wel handig geweest omdat we veel makkelijker namen konden bedenken voor meiden dan voor jongens, maar twee prachtknullen geworden Tuurlijk had ik een gezond meisje ook leuk gevonden, maar niet leuker als het hebben van een gezond jongetje. Ha, zelfs wanneer ik dit typ blijkt dat ik niets mee kan. TS, hopelijk heb je snel geen last meer van dit gevoel!
Ik begrijp haar gevoel wel. Een van mijn grote wensen was om later een dochter te mogen krijgen. En deze wens is uitgekomen. Tijdens mijn 2e zwangerschap hoopte ik stiekem op een meisje en ik was blij verrast toen het een meisje bleek. We hebben nu een zoon en een dochter en willen nog wel een 3e. Bij de 3e zal ik geen voorkeur meer hebben, als het maar gezond is.
Weet je wat het waarschijnlijk is? De wens die iemand heeft is misschien nog wel te begrijpen, maar als het verlangen omslaat naar "niet kunnen verkroppen" of "zo intens verdrietig" en dit gaat niet over na de geboorte, dan wordt het wel pijnlijk. Voor jezelf, maar ook voor de mensen hier op het forum. Voor iedereen die dit intense gevoel heeft, hoop ik dat het snel over gaat. Kijk eens rond op dit forum en besef je dat je misschien niet die ene wens hebt gekregen, maar nog altijd wel een kind. En oja, ik zag vannacht dat er inderdaad ook een knopje "nieuwe berichten" bestaat. Ik kan me dus voorstellen dat alle zp-gangers dit topic onder ogen krijgen. Ik was me daar niet van bewust, had die knop nog niet ontdekt. Ik dacht dat je altijd naar een peiler moest gaan om een onderwerp te vinden en te lezen.
Sluit me hier bij aan. En persoonlijk kan ik me helemaal niks voorstellen bij de wens voor een meisje, jongens zijn veel leuker nee zonder gekheid. Neem het advies van Elvis ter harte, wij zijn blij met twee prachtige kinderen, ongeacht geslacht, het had bij ons heel anders kunnen zijn namelijk