En dat kan van alles zijn en bij baby's tot aan pubers. Ikzelf heb nu net mijn eerste en baal enorm van het feit dat ik geen borstvoeding geef. Niet omdat ik dat niet wilde, maar eigenlijk door de slechte begeleiding van de kraamzorg. Die kwam op dag 2,5 aan met dat hij nu echt aan de fles moet omdat het niet goed op gang kwam en hij hierdoor veel te veel gewicht zou verliezen. Aangezien dit mijn eerste was schrok ik dus en vertrouwde op haar kennis. Van wat ik achteraf hoor is het onzin, duurt het vaker best een aantal dagen en had ze met veel meer moeten aansporen om aan te leggen en niet na een minuut al ongeduldig moeten worden toen ze me daarmee hielp. Ik heb hier echt nog elke dag spijt van, dus bij een tweede laat ik me door geen enkele kraamverzorgster meer van de wijs brengen!
Ik baal juist dat ik niet eerder gestopt ben met borstvoesing! Dit ivm de daaraan gekoppelde depressie.. Mensen kunnen je zoveel schuldgevoelens aanpraten, dat ik me nog steeds schuldig voel er na 5 maanden mee gekapt te zijn. Dit trewijl ik na het stoppen enorm ben opgeknapt en toen ook pas echt van mn kind ben gaan genieten.. Onze dochter heeft overigens tot 8 maanden bv gekregen. Had namelijk een hele voorraad gekolfd. Ik had dus een overvloed aan bv, maar werd er dood ongelukkig van @ts: eigenlijk vind ik het niet zo raar dat de kraamverzorgster dit gedaan heeft. Je kindje viel af in gewicht en leidde honger! Dat lijkt mij ook een moment om over te gaan naar de fles! Maak jezelf niet zo gek ts. Probeer te genieten van je kindje
n kindje valt altijd af in de kraamweek dus dat ik Zeker Geen reden om de fles te geven!! En honger leiden deed haar kindje ook niet. Best lulllig dat je dit zo typt... Ik heb niet echt spijt maar heb bij de tweede meer naar mn eigen gevoel geluisterd. Niks op de klok, lekker naar mn kindje gekeken qua slaapritme en voeden. Samen slapen en enorm van elkaar genieten! Nr. 3 komt eraan en dat ga ik weer doen, genieten en relaxen..
Ik deel je gevoel. Had je wel genoeg melk? Ben je niet gaan kolven? Hier precies hetzelfde gehad. Mn meisje viel af en werd steeds geler en suffer. Bilirubine veel te hoog oa door dus niet voldoende drinken. Ik heb het r heel lang moeilijk mee gehad maar doorgaan met bv was toen ff geen optie meer. Ze moest veel drinken en wel heel snel. Ben gaan kolven en toen bleek helaas ook dat ik gewoon niet genoeg melk had... ik wilde het bij de andere 2 wel goed doen maar ondanks de goede begeleiding helaas weer veel te weinig productie. Behoor volgens de boeken kennelijk tot de 5% die echt geen bv kunnen geven...
En wat ik anders had willen doen is wachten met weer zwanger worden na mn oudste. Nooit verwacht dat t weer in 1x raak zou zijn en dit keer van een tweeling. Ik vond de eerste maanden enorm heftig en ook mn dochter heeft t zwaar gehad. Ze was nog geen 2 toen de twins werden geboren. Heb haar best tekort gedaan en veel gemist van die tijd. Het was alleen maar overleven.
Alle kinderen vallen af en ze heeft hem nooit gewogen. Dit was dag 2 na zijn geboorte, waarbij ze hem misschien 3 keer een minuut bij me heeft gelegd!
Waar dan wel? Het gaat niet over kinderen van een bepaalde leeftijd, of over verzorging, of iets anders specifieks.
Ik ben wel gaan kolven, maar volgens de lactatiekundige werkt dat met grote borsten (en die heb ik van nature al ) vaak niet goed. Bovendien was het gewoon geen doen, zo veel per dag en dan ook nog de baby zo vaak voeden en amper slaap, mijn vriend was ook ziek op dat moment. Hier is het met mijn zoontje nooit slecht gegaan, daar heeft hij de tijd ook niet voor gekregen. Je hebt er in ieder geval alles aan geprobeerd en als het dan echt niet gaat dan houdt het een keer op. Ik betwijfel of het echt niet had gekund en denk dat er met betere begeleiding en minder overhaastte beslissingen eigenlijk niet per se een probleem was geweest. Ben je er achter waarom er bij jou echt te weinig productie is?
Waarschijnlijk word die verplaatst maar mama & gezin Maargoed on topic: Ik had achteraf gezien toch wel borstvoeding willen proberen en ga dit bij een 2e ook doen. Verder ben ik best tevreden over hoe het is gegaan en nu gaat
Sneller beginnen met concentratiespellen. Wij dachten dat ons kind zolang mogelijk kind mocht zijn maar als je kind bij 1 of 2 zaken niet gemiddeld is owjeeeeee!!! Volgens anderen moet een 3 jarig Kind zich 20 minuten kunnen concentreren op iets wat hij niet zo leuk vind anders gaan ze je kind langs alle kanten observeren. Rot maatschappij met hun gemiddeld gezeik.
Ik ben eigenlijk wel tevreden over alles. In ieder geval over de dingen die we bewust doen. Ik heb één keer (toen zoon net leerde buikschuiven) vergeten boven het traphekje dicht te doen. Met voorspelbaar resultaat. Ik weet nog hoe hard ik gilde toen hij naar beneden viel, echt dat hele eind die trap af. Daar voel ik me nog wel eens schuldig over. Gelukkig kwamen we allemaal met de schrik vrij. En ik heb ook niet altijd in de gaten gehad dat je met een kind op de arm breder bent... Dus zijn hoofd is ook wel eens onhandig in aanraking gekomen met een deurpost. Ook geen blijvende gevolgen gelukkig. Verder vind ik mezelf best een goede moeder.
Ik was bij de eerste achteraf gezien lieve me begonnen met eigen eten pureren of rapley, en pas vanaf 6 maand Hij at vanaf 4 maand potjes en dit ging echt heel goed, hij at alles ( aan potjes) maar toen we met 1 jaar dachten, nu ga je met ons mee eten dacht meneer er anders over, we hebben eerst ons eigen eten door de mixer gedaan maar dat at hij niet, stukjes zelf eten deed hij niet, en als je dan dwong tot een stukje eten ging hij net zolang kokhalzen tot hij moest spugen. Volhouden was het enige dat we konden doen, eet je niet prima dan niet maar je krijgt ook niets anders, Toen hij 18'maand was werd zijn zusje geboren bij haar hebben we het dus Anders gedaan, met 6 maanden ging zij met de pot mee eten en toen begon meneer jaloers te worden en at opeens mee Een jaar lang heeft hij bijna geen avond eten gehad. Bij de eerste deed ik ook alles volgens het boekje, ik luisterde teveel naar anderen om mij heen ( huisarts consultatie bureau ? Ipv op mijn eigen durven te vertrouwen, dat heb ik bij de tweede ook gedacht " nu als er wat is ga ik WEL op mijn strepen staan"
Bij mijn oudste dochter was ik erg van de regelmaat. Ik dacht dat dit het beste was voor elke baby. Ik liet haar vrijwel gelijk op haar kamer slapen, paste slaaptraining toe (incl. laten huilen). Ik keek niet echt wat zij nodig had, maar wat ik vond dat ze nodig had. Maar dit is zo niet wat ze nodig had! Ze is een geel gevoelig meisje. Haar had ik veel meer in de draagdoek moeten doen en samen moeten slapen.
De knoop van mijn ongezonde relatie eerder doorhakken, zodat ik had kunnen genieten van haar eerste jaar ipv mijn hele dag inrichten op het niet boos maken van ex partner .
Ik heb er spijt van dat ik destijds toen de oudste werd geboren ben blijven werken. Mijn werkgever zat me op veel manieren dwars en dit heeft me erg veel negatieve energie gekost. Ik kan het nooit meer terugdraaien maar ik had gewild dat ik meer lef had gehad en ontslag had genomen en voor mezelf had gekozen. De banen lagen toen voor het oprapen dus het was allemaal niet nodig geweest.
Je baby is 2 maanden oud? Je kan als og proberen te relacteren als je dat wil. Kost wel een hoop tijd en doorzettingsvermogen maar je baby is nog klein. Hier tot nu toe niks waar ik spijt van heb.
Toen wij de diagnose van onze zoon kregen had ik (nu achteraf) nooit een rugzakje willen hebben en door willen gaan op het reguliere onderwijs maar meteen naar het speciale onderwijs zijn gegaan. (toen had je nog die keuze, nu niet meer en moet je kind eerst vastlopen op het reguliere onderwijs)
Het kan zeker wel dat te weinig voeding niet goed is. Mijn zoon plaste na 4-5 dagen kristal doordat hij toch te weinig binnen kreeg. Daarna ben ik gelijk gestopt met proberen van bv want vond dat toch wel eng. Verder heb ik eigenlijk niks dat ik anders had gewild.