Vandaag was ik dus voor t eerst alleen met mn beebje die nu 3 weken oud is. En ik moet zeggen het begon rustig maar gedurende de dag bleef hij maar steeds huilen en sliep hij zo weinig dat ik er gek van werd! Ik weet dat het wel makkelijker gaat worden straks en dat er nog een ritme en routine in moet komen... Maar toen mn vriend thuis kwam van zijn werk zei ik: morgen wil ik weer aan t werk, blijf jij maar thuis!!! Herkent iemand dit
herken het wel van de eerste, die huilde ook heel veel dat ik soms gillend gek werd. Nu bij de tweede helemaal niet meer, was vanaf dag 1 alleen met de 2 kleintjes en alles ging veel makkelijker en had natuurlijk al meer ervaring. Je zult echt zien dat het straks veel gemakkelijker gaat!
Bij mij verschilt het per dag, mijn dochtertje is bijna 4 weken en mn man werkt 5 nachtdiensten per week. Ik vind het wel zwaar om het elke nacht zelf te moeten doen ( Want de 2 nachten dat hij thuis is, word ik wakker van haar, maak hem wakker, laat hem bv een flesje maken, verschoon haar zelf en slaap dan ook pas weer als ze weer gevoed is en slaapt. Dus alsnog wakker 's nachts ) ik vind het wel heel erg fijn als hij thuis is, en ze bv even kan troosten of 'doen' als ze wakker is 's nachts ( speentje geven, rustig houden etc ) zodat ik wat kan slapen. Maar het is zeker heftig in je eentje. Het is ook echt even een ritme zoeken, dat hebben wij pas na een week of 3, 4 een beetje gevonden. Je word er vanzelf zekerder van, dat wel... Soms huilt mn meisje heel erg, ws krampjes of overprikkeld, en dan sta ik ook wel even macheloos, maar mn man kan ook niet meer als mij, nl haar knuffelen en proberen te troosten...
Mijn dochter was heel erg braaf met slapen, maar toen papa met 3 weken weer ging werken was het braaf zijn afgelopen! Ze besloot toen om niet meer `s morgens te willen slapen, maar alleen `s middags. En dan was ze `s morgens niet heel erg vrolijk. Na een paar dagen kwam ik erachter dat ze wel in de wagen sliep dus gingen we veel wandelen. En na eeen paar weken raakte ze er ook aan gewend en sliep ze gewoon van 13 tot 17 uur. Mijn zoontje is veel makkelijker wat dat betreft en huilt alleen van de honger of als hij ziek is.
Ik zag er heel erg tegenop om alleen te zijn met onze zoon. In het begin was het ook erg moeilijk, want hij moest zoveel huilen. Gelukkig went het allemaal.
ons kindje had een enorme piek in zijn huilen van week 3 tot week 7 ongeveer, daarna ging het beter. Helaas was dat natuurlijk precies toen mijn man weer ging werken en ik nog niet helemaal hersteld was. Ik vond het ook heel zwaar en dacht ook eerst dat mijn kindje zoveel huilde omdat ik allerlei dingen verkeerd deed... maar het schijnt vaak voor te komen dat kindjes dan veel huilen. Hopelijk is het bij jou ook een fase, je moet er even doorheen; zowiezo leer je je kindje veel beter kennen waardoor je straks hem veel beter kan troosten
Thanx voor jullie reacties meiden! Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit moeilijk vind. Vandaag wil hij weer overdag niet slapen. Als ik hem in zijn bedje leg begint hij meteen te huilen, in de box gaat het beter, dan issie wel stil maar nog steeds wakker! Dat is toch niet goed als zon kleintje zoveel uren achter elkaar wakker is? S'nachts gaat hij overigens wel snel weer slapen na zijn fles.
Jaa....die eerste tijd kan echt niet fijn zijn! Ons meisje huilde de eerste maanden heel erg veel. En ik was op de eerste 3 weken na de geboorte na, verder doordeweeks altijd alleen met haar. GEK werd ik! Maar..het wordt beter. Het is voor jullie beiden erg wennen. Voor je het weet heb je een ondernemende dreumes die overal opklimt om er vervolgens af te vallen. Dan wordt je daar weer gestoord van
Fijn om te lezen dat het beter wordt Ik probeer maar zoveel mogelijk te genieten van de momenten dat hij stil is...
je kunt een beetje gaan uitproberen waar hij stil van wordt: een draagdoek, rijden in de kinderwagen.. als hij erg onrustig is zou je in overleg met het cb kunnen gaan inbakeren. Wat in elk geval heel belangrijk is is hem op het juiste moment in bed leggen; als hij niet te wakker maar ook nog niet te moe is. Daarom moet je heel goed zijn vermoeidheidssignalen in de gaten houden, die zijn voor ieder kindje weer anders: gapen, in zn oogjes wrijven, wegkijken, bleek worden of juist rode wangen krijgen... Mijn kindje slaapt nog steeds heel weinig overdag helaas, maar gelukkig huilt hij niet zo heel veel meer nu. Blijkbaar heeft hij overdag minder behoefte aan slaap.
Nu bij de 2e zag ik er iets minder tegenop, maar bij de eerste vond ik het in eerste instantie doodeng, daarna doodvermoeiend. maar naarmate de weken voorbij gingen werd het makkelijker. Dus kijk maar uit naar toekomstige tijden. Het wordt allemaal makkelijker en leuker, hier moet je ff doorheen. Nu met de 2e is het trouwens wel iets anders. De eerste week alleen was wederom pittig, maar omdat je het al een keer hebt gedaan, heb je in ieder geval geen zenuwen of de beeb huilt omdat je iets fout doet. En de 2e week ging het allemaal al een stuk makkelijker. De uitdaging die ik nu heb is mijn tijd verdelen over de 2 kids. Dus zo heeft iedere fase zijn uitdagingen.