Helemaal leuk natuurlijk dat ik zo in trek ben. Ik moet echt alles doen, maar vaak pikt hij papa soms nog wel (luier verschonen, helpen met eten etc.). Alléén bij t naar bed brengen pikt hij alleen mama. Anders krijgt hij n driftbui en gaat hij niet slapen. Met een tweede en bv zou ik t fijn vinden als papa weer "mag". Is t een fase? Of moeten we dit echt doorbreken, en hoe?
Hier precies hetzelfde. Werd ook erger naarmate ik verder kwam in de zwangerschap. Ja...eigenlijk heb ik het zo laten gaan. Ik breng haar gewoon naar bed. Andere dingetjes doet hij wel en dat is prima (meestal) maar naar bed brengen moet 'mama doen'. Heb het ook niet anders gedaan nadat ik bevallen was of sinds haar zusje er is. Dacht er verandert al genoeg voor je, dat ene moment met naar bed brengen wil ik dan geen drama van maken. Overigens gaat het wel goed als ik er niet ben.
Het is hier de ene keer mama mama mama maar de andere keer alleen maar papa. Hier dus een fase. Overigens als we bij oma zijn moet oma alles doen en mag ik niet in de buurt komen!
@lovely, bij jou dus exact hetzelfde, want hier mag papa sommige dingen wel doen (maar liever mama) alleen het naar bed brengen. Ik vind dit ook niet zo'n probleem hoor, daarom breng ik hem ook nog steeds zelf naar bed (vind dat wel gezellig), Maar papa wil dit ook graag doen. En als ik net bevallen ben weet ik niet of ik hem wel naar bed kan brengen. En als ik net aan het voeden ben gaat dit natuurlijk ook wat moeilijker, maar ach dan maar wat later naar bed. @sassie. Hier heeft hij al vaker dezelfde fase gehad, maar het is toch altijd echt mama. Hij heeft wel eens een dagje of uurtje waarin papa op oma alles moeten doen en niet mama, maar nooit structureel. En ook tijdens dat "papa doen" dagje moet mama hem naar bed brengen. Is overigens wel makkelijk om tijdrekken etc. te voorkomen. Want we zeggen niet "ik ga je naar bed brengen" waarop standaard nee, hoeft niet naar bed geantwoord wort en waarop standaard een tijdtrek actie volgt. Nu zeggen we zal mama jou naar bed brengen op papa, nee mama. Als hij dan toch tijd gaat rekken zeggen we papa gaat jou naar bed brengen, "nee, mama doen!" en dan wordt hij ineens wel vlug
Ja ik zou me er maar niet zo druk maken nog hoor. Je weet toch van te voren niet hoe het gaat en hoe je je voelt. Ik voelde me prima, en kon haar makkelijk naar bed brengen. En idd, ben je net bezig, dan iets later. Het zal toch allemaal wat rommeliger worden in het begin misschien. Haha...ja dat is hier ook. Als ze loopt te treuzelen, staat hij op en zegt hij Okee papa brengt je naar bed. Rennen gaat ze dan, nee mama doen! Probeer er wel mee op te passen, want het moet natuurlijk geen "straf" ofzo worden dat papa haar zal brengen. Daarom ben ik blij dat als ik er niet ben dat hij het wel kan doen.
Hier precies hetzelfde... mama, mama en nog eens mama! Heel sneu voor papa af en toe En soms ook wel lastig.... We proberen nu papa zoveel mogelijk te laten doen, dat scheelt straks weer als de baby er is en ik BV geef... zal wel ff wennen worden voor ons mannetje, hopelijk is het inderdaad een fase!
Volgens mij is het een fase. Ik heb het hier op het forum wel vaker gelezen. Mijn dochter heeft een paar maanden heel erg aan mij gehangen. Het naar bed brengen deed ik toen inderdaad, omdat we wisten dat het dan veel soepeler liep en ze heel makkelijk zou gaan slapen, terwijl ze gerust een half uur kon huilen in bed als ze door papa naar bed werd gebracht. Momenteel is het trouwens met sommige dingen weer andersom. Dan wil ze ineens dat papa dat doet. Zo lang het ons niet heel slecht uitkomt, gaan we er meestal in mee. Anders heeft ze pech. In jouw geval is het natuurlijk iets anders, want straks kan jij niet meer alles doen. (Nu hoogzwanger waarschijnlijk ook al niet.)
Ik moet ook altijd alles doen van mijn dochter. Dat is al zo sinds e kan praten. Ga er meestal wel in mee. Wat ik hier nu wel doe is het naar bed brengen verdelen. Papa doet de pyama aan en de tanden poetsen, dan lees ik het verhaaltje. Ze mag dat zelf kiezen overigens, wie wat doet. Soms roept ze dan toch nog wanneer manlief haar wilt omkleden mama doen, maar dan zeg ik snel dan leest papa je een verhaaltje voor. En daar houden we ons dan ook aan. Nu komt het eigenlijk nooit zover, want verhaaltje voorlezen mag echt alleen ik maar doen .
Hier net zo, pfff. Heel vermoeiend. Mijn zoontje wil niet slapen, want hij wil bij mama zijn. Echt niet handig. Ik kan niet eens naar de wc of naar de wasmachine. Echt last van verlatingsangst. Zal hopelijk over een poosje weer over zijn (dat MOET gewoon).
Toch wel veel herkenning dus! Ik geniet er stiekem ook wel een beetje van. Maar het zou na de bevalling nog n probleem kunnen worden. Maar goed dat zien we dan wel! Hier trouwens geen verlatingsangst erbij gelukkig.