Hai ladies, Ik word de laatste dagen echt moe van mezelf. Ik ben 18 juli gecuretteerd na een MA. Vorige week maandag of dinsdag heb ik denk ik mijn ei gehad (positieve ovulatietest op zondag en nog wat andere signaaltjes gedurende een paar dagen). Meteen weer van de gelegenheid gebruik gemaakt. Denk dat de kans op zwangerschap niet heel groot is, aangezien we 2/3 dagen voor de eisprong en op de dag van de eisprong (of dus een dag erna) seks hebben gehad. Nou goed, hoop geklets, maar nu komt het: de mogelijkheid en het erop naslaan van allerlei theorieën over de kans van zwanger zijn maken me helemaal gek. Ik kan er niet relaxt mee omgaan. Ben continu verdrietig en juist nu heb ik weer heel erg veel last van de MA. Ik had verdorie gewoon 13 weken zwanger kunnen zijn en in plaats daarvan zit ik weer in die stomme onzekerheid. En dan mag ik eigenlijk nog niet klagen, gezien ik 3 maanden na het stoppen met de pil al een positieve test in handen had. Maar goed, het verlangen naar een kindje is zo groot en voel me op sommige dagen (zoals nu) zo rot, dat ik niet weet wat ik met mezelf aan moet en me afvraag hoe ik me weer beter kan gaan voelen en kan gaan accepteren dat de kans heel reëel is dat ik een paar maanden moet wachten op een nieuwe zwangerschap. Wil gewoon even mijn 'ei' kwijt (leuke woordspeling) en tips over hoe ik het wat meer los kan laten. Alvast bedankt.
Hey Liana! Ik begrijp je heel goed! Ik kijk er ook niet naar uit om weer opnieuw te beginnen, terug die onzekerheid! Ook was ik de eerste weken echt erg ziek toen ik zwanger bleek dus daar zie ik ook tegenop! Ik heb niet echt tips om er mee om te gaan aangezien ik nu zelf m'n miskraam aan het afwachten ben, enkel wil ik je toch sterkte wensen en kan je terug het plezier vinden in krijgen van een positieve test, wat dat vond ik super spannend! Sterkte!!!
Ik herken je gevoel, ik was ook echt boos dat het gewoon mis gegaan was en we weer opnieuw moesten beginnen en ik geen idee had wanneer het weer zou lukken. Ook omdat ik de eerste keer zo snel en ontspannen zwanger was geworden, was ik ook boos dat die onbevangenheid er nu gewoon af is. Het enige wat helpt, is het uiten en tijd geven. Je gevoel bespreken en accepteren dat je hier helaas doorheen moet. En dat gaat de ene dag beter dan de andere dag, en ik leg me er inmiddels maar bij neer dat het ws. pas goed zal zijn als ik weer een positieve test in handen heb. Maar dit is echt niet leuk inderdaad...Ik hoop voor je dat het snel weer raak is!
Heel herkenbaar.. Ik had deze week met verlof moeten gaan. Er is geen dag dat ik er niet aan denk. Maar het verdriet wordt wel dragelijker, maar ik denk dat alleen weggaat door opnieuw zwanger te worden. Wij zijn onmiddellijk na curettage een weekend naar Parijs geweest en hebben daarna onze vakantie naar Azie geboekt. Gewoon om afleiding te zoeken. We hebben een fantastische reis gemaakt en zijn heel dankbaar voor de ervaring. Misschien heeft het zo moeten zijn. Ik hoop voor jou en voor ons allemaal dat we snel weer terug zwanger zijn. X
Bedankt voor jullie reacties meiden! @Steffie: ja, jij zit er helemaal middenin nu. Ik hoop voor je dat het snel gedaan is, zodat je weer vooruit kunt kijken. Heel veel sterkte met afwachten in elk geval! @Itakepictures: ik was inderdaad de eerste keer ook snel en redelijk ontspannen zwanger geworden. Ik vrees inderdaad ook dat er niks anders zit dan het verdriet te uiten en het tijd te geven. Maar iets in mij zegt ook dat ik er nu maar klaar mee moet zijn ofzo. Ik heb inderdaad ook het idee dat ik me pas weer goed zal voelen als ik weer een positieve test in handen heb. Hopelijk komt dat snel voor ons! @Daantjuh: dat lijkt me ook heftig, dat stilstaan bij die mijlpalen als de zwangerschap gewoon goed was gegaan. Ik zie in je onderschrift dat je in de mmm zit? Heftig zeg. We hebben tegelijk onze NOD. Hopelijk allebei een positieve test. Wat fijn trouwens ook dat jullie zo'n mooie reis hebben kunnen maken!
ik snap hoe je je voelt. ben je blij dat je zwanger bent en je droomt al van hoe je kinderkamer/wandelwagen etc eruit komt te zien en samen veel fantaseren en dan ineens pats boem einde aan het dromen. en dan weer... de cyclussen afwachten, gericht vrijen, je nod afwachten, zal het wel zal het niet. verdorie ik had gewoon zwanger geweest als het niet .... en duss.... etc... het blijft malen. zo ook de uitgerekende datum als die gaat passeren. had zelf bij 6weken een goede echo met hartactiviteit. ze zeiden in het zkh nog, ohhh als het hartje eenmaal klopt dan gaat het meestal goed hoor. ja niet dus. bij ruim 9 weken een echo en geen hartje meer. uiteindelijk met 11 weken gecuretteerd omdat het niet afkwam en ik super misselijk bleef. maand erop meteen zwanger en toen nergens last van qua symptomen en dat werd wel een goede zwangerschap.
Ik herken het maar al te goed helaas, had nu idd met verlof gegaan als de zwangerschap in januari goed was gegaan, of ik had nu rond de 28 weken geweest als het in maart goed was blijven gaan en vriendinnen / kennissen waren tegelijk uitgerekend en die zie ik nu en dat vind ik erg moeilijk, waarom zij wel en ik niet? Ik probeer er niet teveel bij stil te staan want ik vertrouw erop dat het goed gaat komen binnenkort... En dat hoop ik ook voor jullie!!! Het blijft gewoon *piep*
Met 1 woord; verschrikkelijk Ik weet niet eens meer hoe ik blij moet zijn sinds augustus 2013. Was toen 23 wkn zwanger en verloor mijn dochter. Na heel veel gedoe afgelopen januari weer zwanger van een leeg vruchtzakje. Laatst in mei iets wat te vroeg licht positief getest, 2 dgn later gewoon mijn ms. Ben nu weer zwanger en ben al ingesteld voor verlies dan dromen op een gezond kindje
@Senna: jeetje, je schrijft precies hoe het voor mij ook voelt. Het lijkt me nog veel erger als je eerst wel een hartje hebt gezien op de echo. Wel fijn dat je meteen weer zwanger was en dat het goed ging. Hoop dat dit ook voor mij zo gaat werken. @ButterflyNova: tnx voor je privé berichtje, zal zo even terug reageren. @Shart: wat naar dat het bij jou twee keer mis is gegaan! Moeilijk ook dat je steeds geconfronteerd wordt met de goede zwangerschappen van vriendinnen/kennissen. Ik hoop dat het bij jullie ook snel weer raak is. Lijkt me lastig om zo lang op een goede zwangerschap te moeten wachten. @Jla: ah nee, met 23 weken? Wat ontzettend heftig zeg. Dan ben ik 'blij' dat het bij mij al zo vroeg mis is gegaan. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je nu weer instelt op dat het mis gaat nadat het nog twee keer fout is gegaan. Is natuurlijk ook een stukje zelfbescherming. Wat een onzekere tijd gaat dit voor je worden. Ik hoop met heel mijn hart dat deze zwangerschap goed zal gaan!
Ooh jeetje meiden, zo herkenbaar allemaal Hier 14 juli er met 10.4 achtergekomen dat het hartje was gestopt.. Op 10.5 ben ik het vruchtje verloren en nu vandaag weer voor het eerst ongesteld na de MA.. En wat had ik gehoopt om meteen weer zwanger te zijn..! Helaas Ik moet zeggen dat ik het al aardig heb kunnen verwerken, maar ik weet voor mezelf ook dat ik het laatste 'stukje' pas los kan laten als ik weer zwanger ben en zwanger blijf.. Jla: Ik duim voor jou dat je kleintje mooi 40 weken bij je mag blijven en erna gezond op de wereld mag komen! Na alle ellende is het tijd voor geluk!! Dikke knuffel!
Hee Liane, ik begrijp je gevoelens volkomen. Ik kan na mijn MA het zwanger worden totaal niet loslaten, ben er heel obcessief mee bezig, bekijk ook van allerlei sites en heb maar 1 soort gedachte de hele dag door. Ook de gedachte hoever ik nu zou zijn geweest heeft tot nu toe nog dagelijks een rol gespeeld).. +- 34 weken, 29 sept. uitgeteld. Het is begin september een half jaar geleden en zit nog steeds zonder positieve test, dat is zwaar en doet pijn. Ook het verdriet zelf van de MA is nog steeds vollop aanwezig en een plaatsje geven vind ik heel moeilijk! Ook kan ik het er bijna nooit over hebben en het liefste praatte ik er de hele dag door over. Iedereen om me heen raakt zwanger ( vriendinnen, schoonzusje) en ik zou er bijna een in mijn armen hebben gehad. Ook zijn er meisjes waar ik tegelijk mee zwanger was en iedere keer dat ik hun nu zie ( met een dikke buik) doet het me enorm veel pijn. Als je erover wil kletsen hoor ik het graag. xxx
Dat zeiden ze bij mij ook met 6 weken, hartje klopt, dan is de kans dat het foutgaat klein. 2 weken later werd het niet kloppend hartje helaas waarheid
Hallo allemaal, Wat vervelend dat jullie een miskraam hebben gehad! Wel "prettig" om te horen dat ik niet de enige ben met dergelijke gevoelens. Ik heb 15 juli een vroege miskraam gehad (+/- 7 weken zwanger). Bij onze eerste werd ik al bij de tweede ronde proberen zwanger. Net toen we besloten om voor een tweede te gaan proberen kregen we te horen dat ik PCOS heb (afgelopen mei). De kans op een natuurlijke zwangerschap zou klein zijn. Gerommel met hormonen is voor mij helaas niet echt een optie omdat ik daar heel sterk op reageer met migraine aanvallen. De blijdschap toen we ontdekten dat ik toch zwanger werd (en al bij de eerst volgende ronde) was dan natuurlijk groot. Maar helaas het mocht niet zo zijn. Nu mijn ongesteldheid uitblijft blijft er toch stiekem hoop op een nieuwe zwangerschap. Ik baal van mezelf dat die hoop blijft omdat het heel logisch is dat ik niet in een normaal ritme ongeteld wordt vanwege zowel de miskraam als de PCOS. Ik moet mezelf echt dwingen om niet om de zoveel dagen een test te gaan doen. Ik dacht dat ik het redelijk verwerkt had maar dat valt dus toch wel tegen...
@Wensje: ik heb ook de hoop dat ik niet ongesteld word volgende week, maar meteen zwanger ben. Aan de andere kant: als ik ongesteld word, is mijn cyclus in elk geval wel weer op gang gekomen. Ik hoop dat je snel weer zwanger mag zijn. M.i. is dat inderdaad de enige remedie om het volledig te verwerken. @Sanne: naar is dat he die obsessie? Als ik moet werken heb ik afleiding, maar als ik vrij ben, ben ik ook ontzettend veel aan het rondspeuren op internet. Ik probeer wel afleiding te zoeken, maar dat blijft moeilijk. Ik kan me heel goed voorstellen dat het pijnlijk is dat je nog niet weer een positieve test in handen hebt gehad. Plus dat je steeds met de pijn geconfronteerd wordt door zwangerschappen van anderen die wel goed verlopen. Ik kan me zo voorstellen dat dit alles maakt dat je de MA niet kunt verwerken. Je mag me altijd een privé berichtje sturen als je daar behoefte aan hebt. Sterkte! @Tenaj: naar dat jij dit ook mee hebt moeten maken. Ik vind het ook 'fijn' te merken dat ik niet de enige ben met dit verdriet. Logisch dat je toch die hoop houdt dat het weer raak is, zeker omdat het twee keer eerder ook zo snel raak was. Het is zo naar dat je niks anders kunt doen dan afwachten. Ik dacht ook dat ik het redelijk verwerkt had, totdat ik nu weer op het 'wachtbankje' zit. De wens om weer zwanger te zijn is zo groot en dat ik nu nog niet weet of dit wel of niet het geval zal zijn, vind ik heel slopend. Veel sterkte ook voor jou!
Wat ontzettend vervelend Liana, maar ook heel herkenbaar helaas Voor mij is het al bijna een jaar geleden dat ik een positieve test had en heb helaas nog geen succes gehad sinds die ene keer. Ik heb eind oktober met 10w gezien dat er iets niet goed ging; een leeg vruchtzakje. Na de curettage (2 dagen later) bleek het een partiele molazwangerschap te zijn. Er zijn dagen dat ik het kan relativeren, maar het verdriet blijft. Het wordt minder, maar de 'als het niet was misgegaan, dan...'-gevoelens blijven. Je gevoel accepteren en afleiding.... Hoop dat je snel weer zwanger mag zijn!
@Elf: wat naar dat je nog steeds geen positieve test in handen hebt zeg. Dit is ook echt mijn angst. Dat het heel lang gaat duren voordat ik weer zwanger mag zijn. Maar goed, dat weet je toch niet van te voren. Herkenbaar, dat je soms kunt relativeren, maar dat het verdriet blijft. Er zit denk ik niks anders op dan dit te accepteren. Ik hoop ook echt dat jij snel weer een positieve test in handen mag hebben!
Dankje We zien wel hoe het loopt... Anders zullen we toch maar een keertje moeten laten onderzoeken of er iets mis is met mij(zaadonderzoek van ml was namelijk prima). Afgelopen jaar was ook echt niet wat ik ervan verwacht had. Zeker omdat ik na 4mnd zwanger was. Helaas zegt dat dus niets, maar hoop wel dat jij niet zo lang hoeft te wachten als ik nu doe! Veel succes!
Hoi, Ook hier zo'n verhaal: eerste ronde zwanger, hartje gezien bij 7 en 10 wkn, bij 11.5wkn hartje gestopt. Vruchtje spontaan afgekomen, vervolgens de angst om nooooooit meer zwanger te worden. En idd, helemaal geobsedeerd door cyclus en symptomen! 9 maanden later opluchting, weer zwanger. En dan denk je 'hoe groot is de kans nu helemaal dat t wéér fout kan gaan??'. Nou, kans of geen kans, hier is t dus wél weer fout gegaan: bij 8wkn echo blijkt vruchtje gestopt te zijn met groeien bij 5.5wkn ongeveer. Ook hier spontaan afgekomen. Nu 2 cycli verder sinds 2e mk en af en toe word ik zo boos! En ik wil er wel heel veel over praten, maar in mijn omgeving lukt t danwel meteen en gaat t goed, danwel doen ze al 2,5 jaar pogingen zonde succes, en vind ik dat ik t dan niet zó erg heb, 'want ik word iig zwanger..'. Maar ja, zwanger worden is ook maar een deel van de deal!! De stand is voor mij nu: 1 jaar en 3 maanden verder met als resultaat 2 mk en een hoop hormonaal gedoe. Ik weet ook niet hoe ik altijd maar positief kan blijven of hoop kan houden. Dus als jullie het weten, hoor ik t graag! :-D We zitten hier iig allemaal in hetzelfde schuitje, in t kader van ' gedeelde smart is halve smart'.. Succes iedereen!!
Hey meiden.. Ja erg he!! Pfff de lol is er zo wel af ja.. Waar je eerst alleen dacht wanneer zal ik zwanger zijn is het nu en hoe lang zal ik zwanger zijn.. Zie ook op tegen de hormonen, vermoeidheid, spanning.. Heb zelf nog niet gevreeën sinds de miskraam.. Vind het zo lastig.. Weet niet of ik misschien wel te bang ben.. Maar wanneer we er voir gaan heb ik mij voorgenomen niet op zwangerschappagina te kijken.. Vreet me dan helemaal op..