Hoi allemaal, Weet sinds een week dat ik zwanger ben, waarschijnlijk een week of 5 / 6 nu en de eerste weken, behalve wat gevoelige borsten eigenlijk nergens last van, daar werd ik wel een beetje onzeker van..."ik voel niks dus zit er wel wat" Maar nu.............pfffff hele dag door kotsmisselijk (niet overgeven) gewoon grote schijven in allebei mijn borsten en kloven in mijn tepels. Huilen, sjagarijnig (of hoe schrijf je dat) af en toe steken in mijn onderbuik richting lies (maar niks verontrustends) ... ik ben erachter gekomen dat ik de lucht van koffie niet kan verdragen, laat staan de smaak (terwijl ik het normaal zo lekker vind) en kattenvoer blehhhhh ... Ik voel me heel erg slap en helemaal niet lekker! Maar mijn vriend zegt: "je kan hier de eerste 12 weken last van hebben (misschien wel langer) je kan toch niet zo lang thuis blijven"Op mijn werk is een bijzonder slechte sfeer en volgende week zou een collegaatje van me die met zwangerschapsverlof was weer komen werken en die heeft een aangetekende brief ontvangen dat ze ontslagen was. Dat soort acties is niet voor het eerst....die stress lijkt me ook niet gezond!Wat denken jullie dat ik moet doen?
in het begin van je zw kan je inderdaad ziek,zwak en misselijk voelen. Jij bent degene die het het beste aanvoelt wat juist is en wat niet. Maar ben het wel met je vriend eens dat je niet 12 weken thuis kunt gaan zitten. Misschien wat minder gaan werken in overleg met je werkgever. Als je een vast contract hebt kan hij je echt niet zomaar op straat zetten. En hij mag je ook niet ontslaan als je in de ziektewet zit.
nou dat dacht mijn collega waarschijnlijk ook dat ze je in vastdienstverband niet zomaar mogen ontslaan, maar zij zat toch echt in vast dienstverband! Niet dat ze het zomaar laat gebeuren maar ja daar zit je niet echt op te wachten als je net moeder bent geworden! En natuurlijk kan ik geen 12 weken thuis gaan zitten, maar ik ben ongeveer op de helft nu dus ik heb zoiezo (als het goed is) nog maar 6 weken te gaan...mijn werkgever weet nog van niks over mijn zwangerschap.
Eerlijk zijn tegen je werkgever en dan toch ziekmelden als je zo beroerd ben. Een collega van mij lag er daardoor ook met 7 weken uit. is nu bijna 5 maanden en nog steeds niet aan het werk. Het is voor het werk heel vervelend, maar het ongeboren kindje is toch echt belangrijker dan het werk! Denk aan jezelf en je kindje!!!
Hoe lang je misselijk gaat zijn, ga je vooraf niet weten, kan wel veel langer duren dan die 12 weken. Hier heeft het 7 maanden geduurd en was het zo heftig dat ik medicatie heb gekregen van de huisarts. Ik heb me geloof ik 2 keer een week ziek gemeld, omdat het toen zo heftig was dat ik bijna niet kon bewegen, dan ging ik alweer, (en laat staan dat ik dan nog goed zou kunnen luisteren naar de jongeren die ik begeleid). Of het erg genoeg is om je ziek voor te melden, is vanaf een scherm lastig te bepalen. Enkel vanwege de stress van je collega wegblijven zou ik niet doen, lijkt me een beetje vreemd. En verder zou ik vooral wel je werkgever inlichten en overleggen wat mogelijk is, (aangepast werk?). Hij mag je namelijk niet ontslaan vanwege een zwangerschap of gerelateerde zaken, en dan voorkom je iig dat hij gaat zeggen dat je niet functioneert en daarom een contract ontbonden wordt straks, als hij van plan is dat soort geintjes vaker te flikken...
Ja ik kan ook niet bepalen vanaf hier hoe je je voelt. Ik heb de eerste 16 weken bij beide zwangerschappen overgegeven. (keer of 6 per dag). Wat ik een week of 2 heb gedaan is een uurtje later beginnen. Kon ik de eerste 2 keer thuis overgeven en weer een beetje bij eten en dan ging het wel weer even voor een paar uurtjes. Maar ja, ik heb zoiets van, mijn werkgever heeft er niet omgevraagd dat ik zwanger werd, mijn clienten ook niet, dus gewoon ff doorbijten. (Ik lag dan wel om 8 uur s avonds in mn bedje hoor.) Ben ook opgevoed met het feit van eerst proberen en als het echt echt niet gaat, dan kan je je altijd nog ziekmelden. Mbt stress, voor het feit wat jij beschrijft zou ik zeker niet thuisblijven. Maar als je het echt niet trekt, misschien een paar uurtjes minder per dag in overleg?
Ik denk dat je het zo moet bekijken: als je niet zwanger was, zou je je met deze klachten dan ziekmelden? Zo ja, dan zou ik dat nu ook doen. Zo nee, dan zou ik gaan werken. Misselijkheid kan lang of kort duren en kan mild of heftig zijn, maar het kan zeker zo erg zijn dat je je ziek moet melden omdat je gewoon niet kunt werken. En het kan ook zo erg zijn dat je je 12 weken of langer ziek moet melden, dat het lang kan duren is geen reden om je met echte klachten niet ziek te melden en gewoon door te gaan. Dat kan de misselijkheid ook verergeren. Als je de misselijkheid te heftig vindt, zou je ook emesafene tabletjes kunnen halen bij de huisarts. Die kunnen het wat verminderen en daardoor zou je wat makkelijker kunnen gaan werken. Emesafene is goed onderzocht en het is veilig in de zwangerschap. Succes!
Als je je zo voelt zoals je beschrijft kun je je werk toch niet goed uitvoeren? Als je dan fouten maakt wordt je er misschien ook op aangerekend.... Dan kun je je misschien beter ziek melden. Hoop voor je dat je je snel weer wat beter voelt. Maar meis, je bent zwanger!!! Wat geweldig! Gefeli!!!!
het hangt er een beetje van af hoe ziek je bent.. Ik was de eerste weken misselijken moest overgeven, maar ik kon wel gewoon werken. Je zou je ook af kunnen vragen waarom je liever niet gaat werken.. ivm met de misselijkheid of door de stress/sfeer daar. Dat 2e is niet minder erg.. sterkte meis!
dat je de geur van koffie en kattenvoer niet kunt verdragen is natuurlijk geen reden om je ziek te melden Qua misselijkheid kan ik niet beoordelen hoe jij je voelt...dat kun je zelf het beste beoordelen
Eens met wat er eerder gezegd is, weken achter elkaar thuis blijven is wat lastig, zeker aangezien er nog wel meer klachten kunnen komen aan het eind van de zwangerschap waarbij je ook de medewerking van je baas zult willen. Maar als je je nu te ziek voelt, en je zou ook niet gegaan zijn als je niet zwanger zou zijn, dan gewoon ziekmelden. Succes! Enneh...niet vergeten te genieten hoor, het is immers gelukt: JE BENT ZWANGER.