Vandaag helaas weer ongesteld geworden... We zijn nu een jaar bezig dus m'n vriend en ik hebben besloten om in onze vakantie over een paar weekjes maar naar de huisarts te gaan. Gister ging m'n temp weer omlaag dus wist ik het al. Ik kon echt niet meer stoppen met huilen. Gewoonweg omdat ik wist dat we dan stappen zouden gaan ondernemen. Voel me nu heel leeg en pessimistisch. Ben enorm teleurgesteld in mijn lichaam. Ik heb elke 5 wkn een eisprong en m'n lf is ook lang genoeg. Waar ligt het dan toch aan? Ben bang dat er misschien iets is met het zaad van m'n vriend, hij is op z'n 8ste nl geopereerd aan een niet ingedaalde testikel. Jammer dat we niet bij de 80% van de gelukkige stellen horen die binnen een jaar zwanger worden... Maar wie weet, is het iets wat met een klein beetje hulp op te lossen is, ik hoop het zo!! Ben zo bang voor wat er gaat komen. Als ik dan weer naar babyboom kijk, zulke lieve mensen die al 9 jaar wachten op een kindje. Het is allemaal zo oneerlijk in de wereld! Ik ben zelf doktersassistente en zie regelmatig hoe makkelijk mensen zijn met abortus plegen. Het is gewoon frustrerend! Sorry voor mijn zeikverhaal. Moet het gewoon ergens kwijt. Ik moet gewoon weer even mijn moed bij elkaar rapen. Even niet meer huilen en vanavond maar weer even mijn happy face opzetten als we uit eten gaan met de familie, aangezien niemand er iets vanaf weet...
och meis toch.. ik kan je alleen maar heeeel veeel sterkte toe wensen en hopen dat jullie binnenkort een wondertje mogen verwachten ! ze zeggen altij dat 90 % van de stellen binnen 2 jaar zwanger raakt.. maar ik zou ook naar de HA gaan voor een onderzoek!
@lovelyrose: Ik kan niets voor je doen maar wil je vanaf hier even ontzettend knuffelen!!! Ik snap je frustratie heel erg goed.. Juist wel even goed huilen en niet je gevoel voor je houden.. Wat je voelt moet geleefd worden, heeft iemand ooit eens tegen mij gezegd. Dus gun jezelf even tijd om aan het idee te wennen en neem de stap pas op het moment dat het helemaal goed voelt voor jullie. Het komt echt goed! Gerust! Maar ik snap hoe lastig het is om dat nu te geloven. Liefs
Dit is heel herkenbaar. Wij zijn ook een jaar bezig en nu bezig met de eerste vruchtbaarheidsonderzoeken in het ziekenhuis. De laatste keer dat ik ongesteld werd voordat we naar de huisarts gingen was ik ook zo teleurgesteld. Je blijft hopen dat het toch niet nodig is. Ik moet zeggen dat ik na een paar dagen wel een soort rust over me heen kreeg en dacht: nu gebeurt er in ieder geval wel iets, je kunt nl een stukje van je verantwoordelijkheid in het ziekenhuis laten als je begrijpt wat ik bedoel. Probeer het gewoon over je heen te laten komen. Heel veel sterkte meid!
ik wilde je gewoon heel veel sterkte wensen en ik duim voor je dat het toch snel raak mag zijn! (idd frustrerend als jij iets graag wilt en je ziet anderen het weggooien zeg maar)
gewoon naar de ha gaan hoor, de 1e paar testjes zijn niet ingrijpend ofzo en geven je wel zekerheid! ben zelf net naar de kliniek geweest en volgende week is de 1e folikelmeting.
Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties! Doet me echt ontzettend goed! Ik voel me er al iets minder alleen in staan nu. Ik ben nu een dag verder en de gedachte om de huisarts te gaan bezoeken begint me al wat meer rust te geven. Hoewel ik nog wel kan janken als ik er teveel bij stil sta. Ik hoop gewoon alleen maar dat er snel duidelijkheid is en dat het makkelijk op te lossen zal zijn... Nogmaals bedankt en ik hoop dat het voor jullie ook snel raak zal zijn!!! Liefs
Alleen maar heel veel sterkte! Laat je gevoel er maar gewoon uit en het is geen gezeik hoor! Daar zijn we voor hier.