Hallo, Ik heb al aardig wat op het forum zitten zoeken maar kan niet echt een topic vinden over prenatale depressie. Bij mij is deze enige tijd geleden vast gesteld en ik heb vandaag uiteindelijk de beslissing genomen om toch voor medicatie te gaan. Ik ben echter op zoek naar mensen die ook bekend zijn met een prenatale depressie en hoe jullie dat ervaren, of dat medicatie helpt en sowieso om ervaringen uit te wisselen. Ik kan er zo weinig over vinden lijkt wel een taboe op te zitten, dus ik hoop dat er mensen zijn die hun ervaringen willen delen. Groetjes Mara
Hey meid, dappere beslissing. Welke medicijnen ga je slikken? Bij mijn vorige zwangerschap kreeg ik last van een prenatale depressie, had nergens zin in, lag alleen maar in bed en wilde zelfs op een gegeven moment niet meer zwanger zijn. Op dat moment bij de vk aan de bel getrokken, zij adviseerde mij de poppolie, maar die zat vol op dat moment. Via de crisisdienst bij altrecht terecht gekomen. Toen ging het in smeltreinvaart. Kreeg meteen medicijnen voorgeschreven en een psych vpk aangewezen. Het heeft een week of drie geduurd voor de medicijnen aansloegen, en ik zat deze periode bij mijn ouders om mijn (toen nog) vriend te ontzien, want het ging ook nog eens heel slecht met zijn moeder. Uiteindelijk werkten de medicijnen en ging het langzaamaan wat beter met me en kon ik zelfs een beetje genieten. Heb wel regelmatig terugvallen gehad, maar na ophoging van de medicijnen ging dat vrij snel ook weer goed. Toen in mijn 36e week mijn sm overleed ging het snel weer bergafwaarts. Zat te denken aan zelfbeschadigiging en wilde niet meer zwanger zijn. Met 38 weken ben ik ingeleid. Na mijn bevalling ging het wonder boven wonder heel snel heel goed met me. Mijn depressie was als sneeuw voor de zo'n verdwenen . Ben wel mijn medicijnen blijven slikken. Slik deze nu ook al de hele zwangerschap maar wel een flink lagere dosering. Helaas gaat het de laatste weken weer bergafwaarts, mede omdat mijn zwangerschap niet fijn verloopt. Gelukkig heb ik een hoed vangnet om me heen en is de vk goed op de hoogte en staat die altijd klaar. Morgen heb ik een gesprek met de gyn om volgende week ingeleid te worden. Heel veel sterkte meid. Het is niet makkelijk, mar je komt er sterker uit.
Hier ook ervaring, tijdens eerste zwangerschap met 20 weken begonnen met opnieuw slikken van medicatie, dit duurt een aantal weken voordat het helpt. Ik ben toen ook bij de poppoli geweest is echt een aanrader. Vanaf 36 weken onder behandeling gyn en verplichte zhuisbevalling en blijven ter observatie van baby en mijzelf. Ik heb 9 maanden lang op de bank gelegen. Toen niet de moed gehad voor therapie, nu wederom zwanger en mijzelf zeer goed voorbereid, weer naar de poppoli, 2 jaar therapie gehad, medicatie enzovoort. Merk nu alweer een somberder stemming maar ik waak ervoor om me nogmaals zo te voelen en zal indien nodig direct weer starten met therapie. Het klopt wel van taboe...het is natuurlijk niet de roze wolk waarop je hoort te zitten van de buitenwereld. Door er open over te praten en het uit te leggen kreeg ik toen wel wat meer begrip. Het is gewoon klote en heel heftig,licht vooral je man goed in en je naasten en vraag om hulp indien nodig. Veel sterkte en als je nog wat wilt weten pb me maar.
Jeetje wat een verhaal wintersun! Fijn om te lezen dat de medicatie bij jou dus wel aangeslagen is. En dat in deze zwangerschap je een goed vangnet hebt. Mijn vk ging vandaag of morgenvroeg met mijn huisarts overleggen over welke medicatie dus dat hoor ik morgen als het goed is. Loop al weken te wikken en te wegen of ik het wel of niet moet gaan slikken, voorlichting gehad over medicatie bij de huisarts en gesprekken bij een ggz verpleegkundige. Ben nu vooral opgelucht dat ik een beslissing heb gemaakt, was heel bang dat het schadelijk zou zijn voor mijn kindje maar die zorg hebben ze grotendeels weg kunnen nemen.
Je krijgt door de medicijnen wel een medische indicatie en je moet dus in het zh bevallen en 24 uur ter observatie blijven voor evt afkick verschijnselen van je kindje. Ze checkten mijn zoontje toen op 2 A4 tjes, maar hij scoorde maar op een puntje, het veel bewegen van zijn armpjes. Ik mag nu zelfs bv geven met mijn medicijnen, mocht twee jaar geleden nog niet. Ik slik sertraline.
Ook fijn om jou ervaring te lezen anoswing. Heel herkenbaar! Ik heb ook gevraagd of ik niet naar een pop poli moest maar vk zei dat het ook prima via de huisarts kon omdat ik daar ook al een traject gestart was met een ggz vpk. Ik vind het heel lastig om het in mijn omgeving te delen twee vriendinnen zijn ook zwanger en ergens schaam ik me en voel ik me schuldig dat ik me zo naar voel en niet kan genieten. Mijn familie heb ik gelukkig wel heel veel steun aan en mijn man ook, echter hij is militair en op dit moment uitgezonden dus grotendeels moet ik het toch alleen doen.
Ik slik dezelfde medicatie, mijn zoontje scoorde ook heel goed. Was wel stilletjes en heeft even in de couvouse gelegen ivm ondertemperatuur. Op POP-poli | POP-poli en expertisecentrum Amsterdam staat veel informatie.
Van de observatie van 24 uur wist ik. Was me alleen nog niet geheel duidelijk of ik dan wel of niet borstvoeding mocht geven. Hoop dat ik dat met de med die ik ga krijgen ook evt mag. Bedankt voor de link ga ik even naar kijken anoswing
Mijn echtgenoot is ook militair... Wat een toeval...naar dat hij nu uitgezonden is...kan je man niet vragen of hij extra contact met je kan krijgen hierom?
Op die site staat ook of je bv. mag geven, met Sertraline mag dat bijvoorbeeld. Bij m'n eerste mocht het niet, slikte toen andere
Bij mijn eerste werd het nog afgeraden met sertraline. Maar toen moest ik ook nog 48 uur ter observatie blijven. Vervelend dat je man is uitgezonden.
Dat is zeker toevallig! Mijn man zit op dit moment in Turkije bij de patriot missie. Hij is dit jaar voor de derde keer weg en komt gelukkig over drie weken weer thuis. Omdat dit niet zo'n hele intensieve missie is hebben we bijna dagelijks contact. Hij heeft ook al gevraagd of hij naar huis moet komen maar dat wil ik niet! Dat voelt echt helemaal als falen zeg maar. Die drie weken zing ik ook nog wel uit met hulp van mijn familie hoop ik.
Ik snap je gevoel, maar zie het niet als falen, want dat is het absoluut niet. Gelukkig kan je op je familie terugvallen.
Hoi meiden, Ik heb sertraline gekregen 50mg en daar ga ik vanavond mee starten. Hadden jullie de eerste dagen veel last van de bijwerkingen?
Hier met vorige zwangerschap er naar mijn idee ook last van gehad. Hele zwangerschap al nare gevoelens, daar kwam ook nog eens bi bij. Met 25 wk in ziekte wet. na 30 weken pas echt gaan zoeken en googlen omdat ik al meerder malen had gezegd dat ze "dat kind" eruit moesten halen. De symptomen leken voor mij erg op prenatal depressie. met 33 weken dit pas beetje aan durven geven bij vk. natuurlijk al wel te laat om er iets aan te doen, of iig dat dacht ik. Gelukkig werd siem geboren met 37 weken. ik had echt niet overtijd gekund, misschien voelde hij dat wel aan. Ben ook een hele tijd bang geweest voor een nieuwe zwangerschap. ga dit nu zelf ook beter id gaten houden en eerder aan de bel trekken