Juffie, jij ook zo'n rustige man....das wel nodig met stress-kippen die wij kunnen zijn . Mijn man moet vaak zelfs lachen om me, kent me ook als een nuchtere trien en ziet nu een heel andere kant van me. En dan moet ik eigenlijk ook wel weer lachen . Ja weet nou niet of het de 5e of 6e ziekte is geweest....maarrrrrr, het gekwakkel geeft me duidelijkheid: heb een boventand gespot vandaag. B.eau had diarree, wilde gisteravond niet slapen (tot 23.30u wakker geweest), is 3wk lang al snotterig en had eergister temp-verhoging 38,2. Ik denk toch ff kijken...en ja hoor!!! Ik zie een boventandje zitten. Heb gelijk rust, ik kan nu plaatsen waar dat gekwakkel vandaan komt .
Ach een tandje, die stomme tandjes ook hier ook al zo'n gedoe met tandjes, al komt er hier pas 1 door nu. Inderdaad dat zou me ook rust geven, dan kun je het plaatsten waar het vandaan komt. Ja hier ook een heeeeeele rustige man, wel heel erg fijn inderdaad voor een stress kip zoals ik nu ben maar nooit was. Echt ik kon de wereld aan eerst maar nu ik ben zo'n vreselijke softie geworden, ongelofelijk ik moet soms gewoon om mezelf lachen das toch erg Morgen moet ik trouwens weer naar het bureau, zal ik ze wel weer op mijn donder krijgen dat ze te zwaar is....ik schat als ik hier thuis op de weegschaal ga staan dat ze nu iets meer als 10 kilo weegt en zo'n 73cm is......tja kan er niks aan doen, ze is erg lang dus ze lijkt niet te dik of zo, gewoon lekker baby vet I love IT Fijne avond allemaal, ik ga all you need is love kijken als I.sa tenminsten wilt gaan slapen.......
Hou niets meer in hoor, was meer dat ik in het ziekenhuis bij de uroloog niet wilde, wilde alleen maar zsm naar huis toen. Waar ik enorm heb zitten janken. Daarna gewoon werken en gedurende de dag kwamen continu tranen opzetten. En de dagen daarna ook en als ik niet op mijn werk ben, laat ik het allemaal gaan. Zaterdag verjaardag van mijn vriend gevierd, wat ik best lastig vond, leuk en gezellig doen terwijl ik me allesbehalve leuk en gezellig voelde. Maar ik wilde er voor hem wel een leuke dag van maken. Zondag lekker gaan uitwaaien op het strand, waar ik op een bankje in de duinen een "major breakdown" had. Was een ongelooflijke k*tdag. Later wel veel gepraat. Bij mijn vriend was het allemaal nog niet echt binnengekomen, leek het wel. Hebben nu maandag weer een afspraak bij de fertiliteitsarts. Kijken wat zij zegt, of (micro)tese serieus een optie is of dat we daar ook niet te veel op moeten hopen. Wat zouden eventueel de gevolgen voor mijn lief kunnen zijn? Dacht pas iets gelezen te hebben dat het voorkomt dat daarna levenslang hormonen geslikt moeten worden, maar weet het niet precies. Heb inmiddels ook met mijn ouders gesproken, dus met hen kan ik er ook over praten, da's toch wel prettig. Voor jou dus een hele spannende tijd. Ik duim voor je! Liefs, Spookje
Spookje: mijn vriend heeft een micro tese gehad en later daardoor in de operatue wond een abces maar verder is alles gewoon goed. Levenslang medicijnen moet zeker niet. Het gaat om testosteron dat wordt daar gemaakt bij de man en als ze erin gaan snijden daalt dit tijdelijk wat, maar bij bijna alle mannen is dit na een paar maanden weer op het goede niveau. Bij mannen wie het testosteron gehalte niet meer normaliseert kan besloten worden tot overgaan met medicijnen. Maar dat is echt zelden. Mijn vriend had voor de operatie net te laag testosteron gehalte, na de operatie en dan heeft die ook nog een abces gehad, was het hoger als van te voren. Na een half jaar na de operatie moest hij dit nogmaals laten prikken. Het is natuurlijk pijnlijk daarna en even lastig maar als hij dat abces nuet gehad had was het best te doen geweest. Succes meis!!! En dikke knuffel voor jou!!!
@Juffie: Dank je voor de info. Duidelijk. Jammer dat hier allemaal ervaringsdeskundigen zijn, maar wel heel prettig dat ik vragen hier kwijt kan.... Waar zijn jullie geweest voor de microtese?
Vond ik toen ook erg fijn dat ik vragen kon stellen dus vraag wat je wil vragen! Wij zijn begonnen in Nijmegen maar heel snel naar Dusseldorf gegaan, de micro tese doen ze in Mulheim bij de man.
Ah daar ben je! Heb je gemist hier!! Gaat dus goed met je meisje? Gelukkig!! Druk hè, geen tijd meer voor jezelf.
Hoi meiden, Sorry dat ik even in jullie club inbreek. Wij hebben vandaag te horen gekregen dat er geen enkele zaadcel is gevonden bij mijn man. Na drie uurtjes belde de fertiliteitsverpleegkundige terug, ze had met de gyn overlegd. Mijn man krijgt een echo en een bloedonderzoek en moet volgende week een tweede potje zaad inleveren met 7 dagen onthouding (maar eigenlijk verwacht ik daar niets van). Manlief is daarnaast sinds een half jaar gediagnosticeerd met een ziekte waarmee hij waarschijnlijk geen 80 wordt. Al heeft die ziekte als het goed is geen verband met onvruchtbaarheid. Zoveel vragen, zoveel emoties. Hoe hebben jullie daar raad mee gevonden? Ben vooral bang om ooit alleen achter te blijven en dat het heftig is voor onze relatie. Sorry voor de inbraak. Ik weet ook niet zo goed wat ik zoek. Geruststelling? Lotgenoten? Succesverhslen? Info over wat ons te wachten staat?
@ Lotje, (helaas) welkom hier in deze club, wij begrijpen alle hier wat er nu door je heen gaat. Ook al mocht het 2e zaadonderzoek negatief zijn is er nog de mogelijkheid via een (micro) TESE operatie zaad te vinden en hiermee dmv IVF zwanger te raken. En mocht ook een TESE geen zaadjes opleveren dan zijn er nog andere mogelijkheden - al hoef je daar nu nog niet mee bezig te zijn... die angst ken ik maar al te goed. Mijn partner heeft twee keer kanker gehad de afgelopen 10 jaar. Ondanks een slechte prognose is hij sinds 5 jaar kanker-vrij. Ook al gaat het nu goed met hem geeft dat geen garanties voor de toekomst. De kans bestaat dat ik op een gegeven moment alleen verder moet. Dat heeft de keuze voor alle stappen mbt kinderwens en medische molen natuurlijk niet makkelijker gemaakt. Maar ik ben zooo blij dat wij hiervoor gekozen hebben. Want ongeacht wat de toekomst ook mag brengen zijn wij dolgelukkig en genieten wij iedere dag van onze zoon die inmiddels 20 maanden is. Door die ziekte en alles wat wij hierin meegemaakt hebben genieten wij misschien nog bewuster van het geluk en de tijd met z'n drietjes. Inmiddels weet ik ook dat ik het wel zou redden in mijn eentje voor onze zoon (en wellicht nog een 2e ) te zorgen. veel gehuilt, veel gepraat (wat volgens mij heel belangrijk is) en jezelf en de ander de tijd gegunt alles te verwerken.
iluna: wat heftig van je man, dat wist ik niet joh! lotje: idd goed blijven praten, niks opkroppen, moet je huilen.. tja dan moet je huilen. kun je goed met je man praten? en hij met jou? En idd als er uit t 2e potje niks komt, zijn er nog opties. all: hier alles prima, mijn knappert drinkt super! slaap goed! vandaag weer een schater lachje (zo geweldig) ze is echt helemaal geweldig! geniet van haar, en kan emotioneel worden bij de gedachte dat we haar mogen hebben. Na al die jaren... pfff.. traanoogjes...
Ik heb Evi haar weekfoto's weer aangevuld. Er is 1 foto van week 15... serieus, ik zat op de bank, keek opzij en zag wat ze aan t doen was. Ik heb echt zo hard gelachen, dat de tranen over mijn wangen rolde, de foto is wat wazig door het lachen. :')
@ DA, ik had het ook maar een keer hier verteld... heerlijk dat het zo goed gaat met jullie meisje en dat je zo van haar kunt genieten. En dat met die vochtige oogjes heb ik bij vlagen nog steeds hoor.. sinds ons boefje er is ben ik nog emotioneler geworden als ik al was. Zo'n cliché maar ik kan er gewoon niets aan doen.
Meiden ik dacht in laat nog even van me horen. Wij gaan binnenkort beginnen met iui-d! Zo spannend. En zeer positief inmiddels weer na de negatieve uitslag van de tese.
swimming: oh spannend! ga je hormonen gebruiken? of gewoon in eigen cyclus insemineren? moet je ovutesten gebruiken, of krijg je echo's
Relax, take it easy, take a sisi. Maar ff serieus, laat t over je heen komen. Welke hormonen ga je gebruiken? Ga je ook ovulatie testen gebruiken? Das wel mijn tip om te doen, zo krijg je inzicht in hoe he ze moet gebruiken. Mocht je een poging zonder hormonen doen enz. Ik vond dat iig wel fijn.
Ik dacht dat ze clomid opnoemde en ik las op de site dat ze ook een spuit gebruiken zodat ze zeker weten dat de eisprong komt. Zelf wil ik denk ik gaan tempen. Doe ik nu ook al namelijk. En idd ik laat het over me een komen. Al vindt ik het nu erg spannend worden
Dankjulliewel voor het welkom en de reacties. Iluna, jeetje wat een levensverhaal hebben jullie ook. Dat gun je niemand. Ik ben blij om te lezen dat het nu stukken beter met jullie gaat en jullie papa en mama zijn! Ook vind ik het erg fijn dat ik niet de enige ben. Fijn om hier terecht te kunnen bij lieve mensen die het begrijpen. Dankjulliewel! Manlief en ik kunnen niet altijd even makkelijk prate, maar we boeken vooruitgang. Op dit moment is huilen op een schouder voldoende. We hebben wel besproken dat we het laten onderzoeken en kijken of er nog ergens zaadjes te vinden zijn. Daarna zien we wel verder. Ons probleem is dat we sterk voor elkaar willen zijn. Maar in deze situatie is dat eigen te belachelijk voor woorden. Dus we moeten elkaar gaan gebruiken om juist samen sterker te zijn en elkaar sterker te maken. Zijn jullie mannen uiteindelijk ook de biologische vaders geworden? Of hebben jullie voor kid gekozen?
Iluna, ik ben ervan overtuigd dat wij sterk genoeg zijn om alleen verder te kunnen gaan. Hopelijk heeft de toekomst veel ups voor ond in petto en zo min mogelijk fowns. Mooie woorden. Ik denk ook dat als je er zo veel moeite voor moet doen je zo bewust bent van je liefde voor elkaar en trots op elkaar bent en dat je alleen nog maar meer geniet van een kindje en alle kleine dingen dan iemand die door het leben heen walst.
swimming: Clomid kan ja, dat heb ik ook een keer gebruikt. En die spuit zal pregnyl zijn. Lotje: Wij hebben nu een dochter van een donor. Mijn man is dus niet de biologische vader.