Het is inderdaad best duur, maar wij hebben wel echt alles terug gekregen van de verzekering, behalve invrienzen van zaad verder alles. Maar je moet dus wel de middelen hebben om alles vooraf zelf te kunnen betalen. Wij zijn zwanger geworden in Düsseldorf door micro tese en icsi. Spuiten vond ik vreselijk, het spuiten zetten opzich vond ik 'niets voorstellen' dat ging goed was het niet dat ik doodziek werd van de hormonen, meeste mensen kunnen er prima tegen ik daarentegen werd erg misselijk ervan, verder goed te doen. Het gevoel nooit moeder te worden herken ik helaas maar al te goed, ik weet niet meer wie het had over voorgevoel maar dat had ik ook heel erg. Toen ik mijn vriend leerde kennen en we het later over kinderen kregen, heb ik altijd zoiets gehad van volgens mij gaat dat bij ons niet 'normaal'lukken, heel raar maar dat heb ik altijd gedacht. Toen we er daadwerkelijk voor wilde gaan wist ik dat hij vroeger geopereerd was aan een niet ingedaalde zandbal, ik stelde voor om toch nog eens terug te gaan naar die arts om na te laten kijken of alles wel in orde was. Hij deed dit 'even' alles hij moest potje inleveren met zaad en ik moest werken. Hij belde me die middag op 4 augustus 2011 ik zal het nooit meer vergeten hij belde op, helemaal van slag ik hoorde het aan zijn stem, ik moest gaan zitten zei hij en ik wist genoeg, geen zaad! Ik was totaal overstuur, mocht gelukkig van werk gelijk naar huis. Eenmaal thuis behoorlijk zitten janken, ouders verteld en door.....ik ben gelijk opzoek gegaan en gaan bellen waar we heen moesten. Gelukkig hadden we geen tijd verloren om eerst maar zelf te proberen om er na een jaar achter te komen dat het niet ging ect. Dus ik ben 'blij' dat we er al meteen achter kwamen. Wij vonden de icsi en micro tese tijd heel erg heftig. Veel gehuild, veel gepraat en veel ziek geweest, ook de zwangerschap was niet zoals ik me voorgesteld had. We hebben nu een prachtige dochter waar we helemaal dol op zijn. We hebben nog 1 cryo in de vriezer, die we heeeeeeeeel misschien ooit willen laten terugplaatsen, maar waarschijnlijk niet. We vinden het goed zo, we hebben een lieve baby, en zijn allebei weer gezond en genieten ervan. Op dit moment wil ik echt niet meer zwanger zijn ook niet perongeluk ik moet nu gewoon even aan mezelf denken en aan mijn lijf, mijn vriend en i.sa. Lieve meiden die nog moeten beginnen, en al zoveel verdriet hebben gehad en nog steeds. Blijf samen praten, leuke dingen doen en huilen dat is heel belangrijk. Wij zijn er nog dichter van bijelkaar gekomen, op een feestje of als we ergens zijn heb ik altijd een heel speciaal gevoel, een gevoel dat we samen zoiets overwonnen hebben, als ik hem dan zie staan bij de andere mannen, ben ik zo trots op hem en blij dat we dot samen gedaan hebben, voelt heel speciaal. Knuffel voor jullie dames jullie zijn allemaal kanjers!!!
Van de icisi's heb ik inderdaad op je site gelezen. Heftig zeg. Ik vind het zo mooi hoe jij praat over de KID. Al kan ik me er nog niks bij voorstellen, ik denk dat als mijn man het ook zou willen, hij zich ook echt de vader zou voelen. Een zaadje maakt nog geen vader, een vader wordt je als je kindje geboren is. Heel erg bedankt voor de tip over het boekje, ik ga eens even neuzen bij bol.com. Misschien heb ik er wat aan. Ik weet zeker dat wij tot de 'categorie' 'sterke vrouwen' behoren (en ik haat hokjes!).
Zo super bedankt voor je lieve woorden! Het doet me echt goed. Wat super dat jullie alles hebben terug gekregen! Mag ik vragen waar je verzekerd bent en welk pakket? Wij zitten bij VGZ met een collectieve aanvullende polis. Ik had ook een voorgevoel. We hebben 6 rondes zelf geprobeerd (althans, dit zou de zesde zijn), waarvan de eerste twee rondes rond en na mijn man's heftige diagnose was. Ik was helemaal van de wereld, manlief ook. Dus die eerste twee rondes tel ik niet echt mee. We waren/zijn murw geslagen. Toen kwam een heftige periode van onderzoeken, ziekenhuis in/uit, die nu iets rustiger begint te worden. Na 3 maanden ben ik naar de ha gegaan omdat ik een tussentijdse bloeding had gehad. Mijn instinct zei dat ik moest gaan, en die tussentijdse bloeding was min of meer mijn excuus om te gaan. Ik heb er wat maanden bij gelogen (schaam) (dat we al 9 maanden bezig waren) en onze situatie uitgelegd en de ha heeft er zelf nog 3 maanden bij gelogen (dubbel schaam) zodat de gyn niet moeilijk zou doen omdat 12 maanden nu eenmaal de standaard is in NL. Het is nu een maand geleden dat ik bij de ha was en vanuit daar zijn we dus al heel snel bij de gyn geweest en de intake bij de fert.verpleegkundige gehad. Ik besef dat we enorm in onze handjes mogen klappen dat we nu pas goed en wel 5 maanden op weg zijn en geen tijd hebben verspild aan langer zelf proberen en gelukkig geen wachttijd bij de gyn hadden. Dat scheelt. Er zullen nog wachttijden genoeg komen. Wat goed dat je nu de tijd voor jullie gezinnetje pakt. Ik kan me ook wel indenken dat je niet nog een keer zo'n heftig traject wil doorlopen. Wellicht is die ene embryo nog worth a shot. Maar de kans is groot dat als je eenmaal je gedachten erop hebt gezet dat het misschien niet bij die ene blijft. De tijd zal het leren. Overigens zal ik zometeen nog iets heel bizars hier neerzetten, op spiritueel vlak.
Dan het bizarre. Ik zal bij het begin beginnen... De kaartlezeres zei: Nu, ze zei van alles, maar ook over kindjes: er ligt een ziekenhuisgebeuren, iets met een kindje misschien een ingreepje? de geboortekaart ligt er, vervolgens wordt er weer een geboortekaart gelegd, op het kind. Komt plotseling. Miskraam? Komt goed. Kindje komt er, maar er zit wat tussen. Hormonale storing? Kind komt er. Ziekenfondspapieren invullen? Deze zinnen heeft ze allemaal gezegd tussen andere dingen door, maar ik heb het nu zo bij elkaar gezet. Ik vind het heel bizar en moet er de laatste paar dagen weer af en toe aan denken. Natuurlijk is dit geen draad waar je je rationeel gezien aan vast kan houden, maar emotioneel gezien, geeft het me hoop. Nu ik het weer typ, blijft het me verbazen. (ik delete het straks even, dus liever niet quoten, het is wel erg herkenbaar)
Lotje, ik ook jaren terug naar een helderziende. Dit omdat ik erg nuchter was (ben ik niet meer) en m'n vriendinnetje die vaker heenging absoluut niet serieus nam. Anyway, was weer een ander soort helderziende als die van jou. Deze helderziende vertelde de toekomst niet echt, maar gaf handvatten hoe om te gaan met bepaalde dingen. Op de vraag of ik ooit kinderen zou krijgen gaf ze geen antwoord, dat deed ze niet zei ze. Vragen over kinderen deed ze niet. Ja ja, dacht ik. Ik heb namelijk al van jongs af aan het voorgevoel gehad mogelijk geen kinderen te krijgen. Was erg geïnteresseerd in IVF. Ik zei tegen m'n moeder: dat ga ik ook krijgen denk ik...waarop m'n moeder zei: hoe kom je daar nou weer bij??!?! De helderziende vertelde alles erg cryptisch: "je hebt de nodige doorntjes van een roos al achter de rug. Er komen nog heel wat doorntjes aan." Deze helderziende zei op het einde van haar praatje continue: 'het komt wel goed allemaal, uiteindelijk komt alles goed. Als je zo doorgaat komt het goed.' En bij het uitlaten naar de deur toe bleef ze mompelen: 'het komt echt goed met jou, alles komt goed. Uiteindelijk komt alles goed.' Die laatste zinnetjes hebben me altijd vertrouwen gegeven in dat er een behandeling zou gaan lukken . Heb vaak aan haar gedacht bij tegenslagen. Dus Lotje, hou je hier zeker aan vast!! En ga je papieren in orde maken. Ik zat bij Menzis Pakket 4 en alles vergoed gekregen. Behalve opslag van zaad, dat moesten we zelf betalen maar kan je via de belasting weer terug krijgen. Miskraam zou kunnen, en daarna die hormonale verstoring...zou best heel goed van een miskraam kunnen zijn. Maar de woorden 'komt goed' slepen je er door heen. Was bij mij wel hoor!!
wat apart dat jij dat ook hebt gedaan en er houvast aan hebt gevonden. Ik geloof niet zo in toeval, alles gebeurt met een reden. Je weet natuurlijk nooit wat ze met het ingreepje bedoelt en met die hormonale storing. Voor hetzelfde geld moet ik hormonen gaan slikken of heeft manlief een hormonale storing? De gynaecoloog zei vrijdag ook nog aan de telefoon dat ze toch een vermoeden hebben dat mijn mans medicijnen er misschien iets mee te maken hebben. En ik heb even gezocht en er is inderdaad 1 iemand die geen zaad had met hetzelfde medicijn, maar de andere 33.000 wel. Dus tja... lijkt mij niet echt. Maar wellicht kan stress of een soort toxisch gebeuren van de medicatie toch wel meespelen. Je weet het nooit. Manlief heeft overigens wel altijd het gevoel gehad dat hij vast ook wel weer de pechvogel zou zijn die niet zomaar kindjes kon verwekken.
Ik heb navraag gedaan (live chat) en krijg het volgende minimaal vergoed: 1394,97 voor Tese, etc. 1872,36 per icsi 260,76 per cryo-behandeling 451,19 per KID-behandeling (staat geen maximum aantal bij, maar zal vast wel gelden) 93,35 eenmalige screening van de donor medicatie: dezelfde medicatie die in NL wordt vergoed, ook in het buitenland. Lijkt me best schappelijk. N.a.v. een vragenlijst gaan ze kijken of er meer vergoed wordt van de icsi in het buitenland (deze heb ik alvast digitaal, dus hoe ik alleen nog maar te printen en mee te nemen). Maar eerlijk gezegd, een verzekering gaat echt niet eigenhandig in hun budget snijden lijkt mij. Als het goed is krijgen we morgen de papieren in de brievenbus voor de echo en het bloedonderzoek van mijn man. En overmorgen halen we even het nieuwe potje op. Ik denk dat we het vrijdag of maandag even gaan inleveren. Er moest 5-7 dagen onthouding tussen zitten en we hebben gisterochtend nog gezelligheid gehad, dus het kan op zijn vroegst vrijdag worden ingeleverd denk ik? Of moet er dan echt 5 dagen tussen zitten. Als we vrijdag rond 12u zouden inleveren, dan zou er in elk geval 5x 24u tussen hebben gezeten. (wat een onzin ook voor mijn gevoel, het zou echt raar zijn als er nu wel een zwemmertje werd gesignaleerd)
Lotje: wij zijn beide verzekerd bij Menzis en dan aanvullend jongere extra pakket, er staat dat dit maar kan tot 30 maar je kan dit ook na je 30e mijn vriend is ook de 30 al voorbij en kan gewoon dit pakket houden. Wat bijzonder jou ervaring met een kaartlezer zeg! Ik ben niet zo spiritueel aangelegd maar als ik zulke verhalen dan lees dan ga ik toch weer nadenken! Hou je er maar aan vast meis zeker doen, als dat je de hoop en de kracht geeft om door te kunnen gaan, zeker doen!
Meiden, al die verhalen die jullie schrijven klinken mij allemaal bekend in de oren. Ml en ik praten er os het begin er vaak over. Vooral na de tese. Het waren emotioneel en psychisch zware weken. Ervoor en erna. Sinds juni/juli staan wij er weet iets positiever in. Wij hebben een be.ken.de do.nor. (Bij vragen pb aub) Het is zo speciaal dat iemand dit voor ons doet. Deze week is ons gesprek om iui te starten. O wat zijn wij blij. Eindelijk gaat het beginnen
Juffie, inderdaad heel apart vind ik het. Maar het geeft hoop en kracht en dat is het belangrijkste nu. Menzis heb ik net inderdaad bekeken. Ik heb geen idee of er veel verschillen zijn, ik vermoed dat de bedragen die de verzekeraars vergoeden veelal op 1 lijn liggen. Ik denk ook niet dat je nu nog kan overstappen, althans, dat ze je goedkeuren... Swimming, echt super! Ook zo gaaf van jullie donor! En helemaal geweldig dat jullie nu bijna kunnen beginnen! Wanneer hebben jullie de tese gehad eigenlijk? En waar? En was er een wachtlijst voor? Ik ga zometeen maar eens even wandelen, sporten en de sauna in. Ik heb zojuist mijn hele verhaal uit de doeken gedaan bij een van mijn beste vriendinnen. Ik moet zeggen dat het inderdaad erg oplucht en me ook met beide benen op de grond heeft gezet.
Wij zijn in maart op controle geweest en de tese was half mei. Het voordeel was dat we al bezig waren om volgens die eisen te leven : niet roken, geen alcohol, geen drugs, geen mannen creme zeep of wat dan ook, geen sauna, niet intensief sporten en vitamine pillen. Het was in het rad.boud. Waar gaan jullie heen? Hier werken ze ook alleen maar met bekende donoren. Onze donor heeft zichzelf in maart na bezoek ziekenhuis bij ons gemeld. Uiteindelijk kwam er ook een 2de donor bij. Maar we gingen voor de eerste.
Jawel, je kunt nu overstappen èn ze keuren je goed . Ik was al in het IUI-traject en ben in Dec '12 overgestapt naar Menzis...net op tijd dus!!! Om vervolgens in Februari te beginnen met ICSI in Dusseldorf. Wel schappelijk jouw verzekering geloof ik. Maar ik zie geen bedrag voor de medicijnen staan, en das ook nog wel een sloot geld. Ik zie dat je 1800 nog wat vergoed krijgt. Bij Menzis pakket 4 via PGN krijg je dus 2x1800,- vergoed.
Hoi meiden Ben fkes niet geweest.mn man heeft echo gehad en was goed. Ik was zo blij. Zat echt in stress dr van Ik heb f snel beetje gekeken en zie wat nieuwelingen. Welkom meiden! In dit moeilijke traject Ik weet dr ook alles van. Tese, hsg, kijkoperatie, geen zaadjes en nu zwanger van donor. En echt meiden mn man is zooo blij en vrolijk.hij kust elke dag mn buik en t is echt van ons samen. Dikke knuffel aan iedereen en als je vragen hebt je mag mij altijd pb. Wij zn in behandeling van uz gent geweest Xxx
Lotje, wij hebben cz aanvullend Die werken samen met uz gent. Tese helemaal vergoed, hsg ook Kijkoperatie helaas niet (cz vond niet dat kijkoperatie nodig was) was iets van 1089, 00 Iui-d vergoed cz max. 9 keer. Daarna betaalde wij 300 per iui-d plus nog kosten Van follikelmetingen. Donorzaad is voor 6 keer 1000 euro
Mijn ouders wonen niet om de hoek, dus 'even' langsgaan lukt niet en ik wilde het eigenlijk niet over de telefoon doen, maar er zat zoveel spanning in mijn lijf dat ik het kwijt moest en het toch via de telefoon heb gedaan. Begon eigenlijk meteen te huilen, dus mijn moeder dacht even dat onze relatie over was, maar dat was en is zeker niet zo. Vond het echter ook rot om te vertellen, omdat zij het ook super zouden vinden om opa en oma te worden en dat is gewoon heel onzeker nu. En ja, daardoor voel je ook een soort van druk als ze weten dat je er mee 'bezig' bent. Die druk leg je er echter vooral zelf op. Ik heb een hele goede band met mijn ouders en ze willen niets liever dan ons steunen voor zover dat mogelijk is, wisten alleen niet wat ze moesten zeggen. Waarop ik zei dat ze niets hoefden te zeggen, alleen naar mijn geblaat luisteren En dat is gewoon prettig. Met mijn vriend kan ik ook prima praten, maar hij zat er toch iets anders in dan ik. Hij zei vandaag toevallig dat het vorige week wel leek alsof er iemand was overleden die nog niet eens geboren was, alsof ik aan het rouwen was. En daar had 'ie ook wel een punt. Ik wilde wel positief blijven, maar het was gewoon heel slecht nieuws en de kans was en is nou eenmaal nog steeds vrij groot dat we nooit een kindje krijgen. Hij wilde eerst maar eens afwachten wat er vandaag gezegd werd. Wat mijn collega betreft: we kennen elkaar al ruim tien jaar en zij heeft in die tijd ook van alles meegemaakt, waarbij ze mij ook in vertrouwen heeft genomen. Dus bang dat het rondverteld wordt, ben ik niet. En ik vind het wel prettig dat mocht ik eens raar reageren, dat ze dan weet hoe dat komt. Hoewel ik me er niet achter wil verschuilen, maar het zou kunnen natuurlijk. En idd is het prettig om in dezelfde fase te zitten. Nou ja, prettig, hmmm, het is jammer dat het zo moet gaan, maar je begrijpt wat ik bedoel. We maken hetzelfde door, dus kunnen we elkaar hier steunen. Knuffel, Spookje
@ Lotje Je vroeg hoe mijn man eronder is.... Denk dat het überhaupt voor mannen en vrouwen anders is. Ik was toch wel bezig met mijn cyclus, eisprong etc, niet obsessief ofzo, maar door je menstruatie word je elke maand toch weer op de feiten gedrukt. Plus dat ik ook niet meer piep ben (35) en de klok dus flink tikt. Doordat ik medicatie had die ik moest aanpassen, ben ik er al anderhalf jaar mee bezig en hij pas sinds twee maanden. Niet dat hij het niet wil, hij zou het ook geweldig vinden, maar ik snap dat de beleving toch anders is. We kletsen allebei veel, maar praten niet altijd even makkelijk... Dat komt nu langzaam op gang en gaat steeds beter. Vinden we steeds meer onze weg in. Zou het verschrikkelijk vinden als dit onze relatie kapot zou maken, maar ik heb veel vertrouwen in ons.
Mijn vriend heeft ook zo'n operatie gehad omdat één kant niet ingedaald was, maar nu is gebleken dat beiden aan de kleine kant zijn. Misschien heeft dat niets me die operatie te maken en zelfs als dat wel zo is, verandert dat niets aan de situatie. Je vraagt je dan echter wel af of er überhaupt iets aangemaakt wordt. Dat het bij jullie wel gelukt is, biedt iig wel hoop. Waarom hebben jullie voor Düsseldorf gekozen? En mag ik vragen hoeveel er bij je man is gevonden bij de microtese?
Goed van je dat je dat hebt gedaan. Je hoeft het niet meteen met iedereen te delen en uiteraard moet je het er ook met je man over hebben, maar het is denk ik voor zowel jou als je man prettig dat er nog iemand is met wie je kunt praten.
Spookje, hoe was de afspraak gisteren? Komt je vriend in aanmerking voor een behandeling? Ik heb inderdaad ook het gevoel dat het voor mannen en vrouwen wel iets anders is. Maar wat jij al zegt, proberen er over te praten helpt elkaar wel te begrijpen. Ik heb zelf ook wel het gevoel dat je min of meer in rouw zit om een kindje wat niet eens geboren mag worden tot nu toe. Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waarom koppels voor ene bepaald ziekenhuis kiezen voor de Tese/Mese/etc Geen idee wat een normale maat ballen is, maar ik heb het vermoeden dat mijn man ook redelijk kleine ballen heeft (al hoeft dat nog niks te zeggen natuurlijk). Niet opmerkelijk, maar het zijn ook zeker geen pruimformaten. Annaatje, wat goed om te horen dat je man er zo blij mee is! Hoe is bij jullie de besluitvorming geweest m.b.t. het kiezen voor een donor? En wat hebben ze met de echo precies bekeken? Waren jullie snel zwanger met de iui-d? Zonnestraal, op dat verzekeringsgebeuren kom ik richting nov/dec nog wel een keertje terug. Jullie kregen dus in feite het dubbele bedrag vergoed? Houdt dit in dat je de volledige icsi-behandelingen in DD vergoed hebt gekregen? Heeft het jullie nog veel gekost met deze verzekering?