heel leuk en eerlijk geschreven. en ik denk juist dat het gezond is om niet de prefecte mama te zijn die altijd met een colgate smile rondloopt. af en toe boos worden op je kindje..daar is toch helemaal niks mis mee? een slechte dag hebben ook helemaal niks mee. dat maakt alle goeie dagen weer een stuk mooier dus al met al je bent wel een perfecte moeder
leuk geschreven! kinderen tasten grenzen af en die bereiken ze soms, niks mis mee, heel leerzaam voor jou en je kind.
goh... je zou zo een collumn kunnen schrijven in bijvooreeld ouders van nu!! Super geschreven!! Mijn man gelooft niet dat een dag zo kan zijn, hij snapt het echt niet als ik moe ben van een dag met 2 dwarse kinderen... Ben 'blij' dat ik niet de enige ben
hahaha, herkenbaar, zo moest mijn man laatst 1 ochtend (ja echt 1 ochtend!) voor ons dochtertje zorgen omdat ik naar het zkh moest, hij was bekaf, hahahah!! hij heeft trouwens nooit gezegd dat ie niet snapt dat ik moe wordt van thuis bij moppie zijn maar dat gaat nu ook niet meer gebeuren
inderdaad is een collumn schrijven niet iets voor je? volgens mij vindt je schrijven heel leuk, zo komt het wel over.
haha zo een dag had ik vandaag ook hoor mij vriendin kwam van ochtend , mij kids een van 7 thuis (vakantie) een peuter van 2 , eerst liet de jongste een bak hete koffie over mij heen ,die had ik in mij hand , maar hij gooide een boekje naar mij toe hopaaaaa koffie op mij rok,legging,trui..werd toch even boos:x,hij moest in hoek , had net gedweild , dus moest nog een keer en nog de bank schoonmaken grrrrrrr even later aan tafel eten , zegt jongste een brood met kaas die geef ik hem , gooid hij zo op grond en wil hij niet , dus ik zeg niet op grond gooien ,pakt hij weer en gooit weer op grond:x, moest hij weer in hoek , en oudste die steeds door heen praatte was echt even sjaggie , vertelde mij vriendin toen over jou stuk ,dat ik geen mama was met engelen geduld haha moest ze omlachen en nu is vriendin weg ,zijn ze super lief weer
Vorige week ook zo'n dagje gehad. Nu heb ik gelukkig maar eentje van dik 10 maanden... maar soms kan zij er ook al wat van hoor. Ze huilde omdat ze honger had, toen huilde ze omdat het eten niet snel genoeg naar haar zin werd opgelepeld. En aansluitend huilde ze dat ze niet meer hoefde..... toen heeft mama ook maar even een potje gehuild Enerzijds van "boosheid" anderzijds gewoon pure vermoeidheid.
Mooi geschreven, en je bent niet alleen mama, maar ook mens. En het nare van mens zijn is: we kunnen nou eenmaal niet alles hebben! Op een gegeven moment is het teveel.. En tja soms is je kindje die ene druppel! Soms vraag ik me af hoe anderen het toch voor elkaar krijgen, om maar rustig en lief te blijven.. Maar als ik dit zo lees.. zijn dat de moment opnames die je te zien krijgt en gaat het lang niet altijd zo lief en rustig en tot 10 tellen en weer door gaan Mijn mannetje wil niet meer stil liggen met het verschonen van de luier! Het is elke keer weer 1 groot drama.. met zijn voeten door de poep... en dan draaien we op ons buik! met de voetjes in mama's gezicht! Ja en dan is mijn geduld op.. draai ik hem terug op zijn rug en zeg met serieuze stem! : Nee Collin, nu blijf je liggen! Je mag draaien als Mama klaar is! En dan gaat ie toch huilen! Als of ik hem mishandelt heb! Ook dan staan de tranen al in mijn ogen, ben ik dan nu al zon slechte mama, dat je niet mag draaien met verschonen?! Maar als zijn luier om is en meneer mag draaien, en er een kreet van blijdschap en een grote lach naar mij toe komt.. zak ik door de grond..wat een dondersteen!
Het word interessant als ze beiden het huis uitgaan. Dan hebben ze twee dozen vol gezwam van een bloggende mama