Geen enkele zaadcel gevonden deel 2

Hallo meiden,

het vorige topic is gesloten vandaar nu deel 2.

@kipjes, de diagnose sertoli cell only sydroom is gesteld door middel van zaadonderzoek, bloedonderzoek en een biopt in 2005. Dit omdat mijn vriend met zijn toenmalige partner een kinderwens had die niet wilde lukken.
Ik hoop dat ze zaadcellen kunnen vinden voor jullie! Gaan jullie voor TESE?

@Dreamer, we hebben alleen contact met het AMC opgenomen over dat stamcel onderzoek. De afspraak voor een second opinion moet nog gemaakt worden. Mijn vriend vind het allemaal verschrikkelijk eng en is heel bang weer gekwetst te worden (zijn ex-vrouw verliet hem voor zijn onvruchtbaarheid) dus hij is nog wat terughoudend en wil niet te veel hoop hebben dat het nu beter is als in 2005.

Begreep ik het goed at ze een match voor jullie hebben gevonden?

XXX Liefs Bailey

 

@Dreamer zie hieronder het onderzoek van het AMC. Het is nu nog vooral gericht op jongens/mannen die een behandeling hebben of moeten ondergaan tegen kanker.
Spannend zeg!! Ik hoop op een snel bericht voor jullie!

@Kipjes, ja klopt in 2005 deden in NL nog niks met TESE. Bij mijn vriend hebben destijds ook maar 1 "hapje" genomen om te onderzoeken. Bij TESE nemen ze meerdere "hapjes"toch??

@ Loutjelou, Ja idd hij is er nu gelukkig wel geruster op dat ik hem niet verlaat voor zijn onvruchtbaarheid. Ik stond ook meteen open voor onderwerpen zoals KID.

Onderzoekers van het AMC hebben als eersten stamcellen uit menselijk zaadbalweefsel opgekweekt en vermeerderd. Deze spermatogoniale stamcellen zijn de voorlopers van spermacellen. Morgen staan de bevindingen in het gerenommeerde tijdschrift The Journal of the American Medical Association (JAMA). De onderzoekers hopen de techniek in de toekomst in te zetten om de vruchtbaarheid te herstellen van mannen die vóór de puberteit een behandeling tegen kinderkanker moeten ondergaan, waardoor de stamcellen van de zaadvormende cellen afsterven. De Centrale Commissie Mensgebonden Onderzoek heeft het AMC toestemming gegeven om vanaf nu, na goedkeuring van ouders en kind, met dit doel biopten uit de zaadbal van deze kinderen af te nemen en te bewaren.

Testisweefsel bevat gewoonlijk heel weinig spermatogoniale stamcellen. Onder leiding van stamcelbioloog Ans van Pelt en Sjoerd Repping, hoogleraar Humane Voortplantingsbiologie, ontwikkelde het AMC-laboratorium voor Voortplantingsbiologie een kweekmethode om menselijke spermatogoniale stamcellen te vermeerderen. In de kweek vormden zich clusters van nieuw gevormde stamcellen die vervolgens konden worden geïsoleerd en overgebracht op een speciale voedingsbodem. Daar vermenigvuldigden zij zich verder.
Wanneer de onderzoekers de zo opgekweekte cellen inspoten in de testis van muizen zonder afweer, bleken die zich te begeven naar de wand van de zaadbuisjes: de plek waar stamcellen zich normaal gesproken bevinden. Daarmee is aangetoond dat het daadwerkelijk gaat om stamcellen van de zaadvormende cellen. Het is voor het eerst dat het is gelukt om humane spermatogoniale stamcellen langdurig te kweken en te vermeerderen. Eerder lukte dat bij verschillende diersoorten, zoals muizen, hamsters en stieren.
De afgelopen decennia is de overlevingskans van jongens met kanker enorm verbeterd. Eén van de vervelende bijwerkingen van hun behandeling is dat de jongens op volwassen leeftijd vaak onvruchtbaar zijn. Invriezen van sperma, zoals dat bij volwassen mannen met kanker gebeurt, is niet mogelijk als de jongens nog niet in de puberteit zijn en nog geen sperma produceren. Dat het nu mogelijk is om stamcellen te kweken uit testisweefsel, vergroot de kans dat de patiëntjes later toch kinderen kunnen krijgen. Voordat de nieuwe techniek ingezet kan worden, is verder onderzoek nodig naar de veiligheid ervan. Zo moet bijvoorbeeld vaststaan dat de zaadcellen genetisch stabiel zijn en dat er geen achtergebleven kankercellen met de stamcellen worden teruggeplaatst. Jongens die vóór de puberteit een chemokuur nodig hebben, kunnen binnenkort al wel een stukje van hun zaadbalweefsel laten invriezen in het AMC. Voor deze studie, die is uitgevoerd met financiële ondersteuning van de Stichting Kinderen Kankervrij (KiKa), maakten de onderzoekers gebruik van weefsel afkomstig van zes mannen bij wie de zaadbal werd verwijderd vanwege prostaatkanker.

 

Nog een stuk over het stamcel onderzoek in het AMC

Het AMC mag weefsel wegnemen uit de zaadbal van jonge jongens die een ingrijpende behandeling tegen jeugdkanker moeten ondergaan. De kans is zeer groot dat zij later geen kinderen kunnen verwekken doordat hun spermavormende cellen verwoest zijn. Onderzoekers van het Fertiliteitslaboratorium hopen dat zij tegen de tijd dat de jongens een gezin willen stichten, hun vruchtbaarheid kunnen herstellen met uit het weggenomen weefsel opgekweekte spermastamcellen.
Steeds meer jongeren overleven jeugdkanker. Jaarlijks zijn er in Nederland ongeveer vierhonderd nieuwe gevallen van kanker bij kinderen onder de achttien jaar. Veel patiëntjes blijven gelukkig in leven na chirurgie, bestraling of een chemokuur. Onder hen bevindt zich een honderdtal jongens die nog niet in de puberteit zijn. Daardoor zijn ze nog niet geslachtsrijp en kunnen ze geen sperma produceren. Van volwassen mannen die een chemokuur of bestraling moeten ondergaan en daarmee het risico lopen op onvruchtbaarheid, wordt voorafgaand aan de behandeling zaad ingevroren voor eventueel later gebruik. Bij kinderen voor de puberteit kan dat niet. Hun enige optie is om voorafgaand aan de tumortherapie een stukje weefsel uit de testis (zaadbal) te laten halen en dit in te vriezen voor later gebruik.
‘In de Verenigde Staten is in 1994 bewezen dat je spermatogoniale stamcellen uit een muizentestis kunt halen en kunt transplanteren in een muis waarvan de stamcellen in de zaadbal zijn gedood. Deze cellen zijn in staat om zich vervolgens tot volwaardige spermacellen te ontwikkelen. Een decennium later heeft men in Japan laten zien dat je deze spermatogoniale stamcellen in kweek kunt vermenigvuldigen’, vertelt Ans van Pelt, stamcelbioloog en hoofd van de onderzoekslijn Spermatogoniale Stamcellen. ‘Wij hebben nu aangetoond dat dit ook mogelijk is met menselijk zaadbalweefsel.’ De techniek hiervoor is ontwikkeld in het laboratorium voor Voorplantingsbiologie van Sjoerd Repping, hoogleraar Humane Voortplantingsbiologie, en Ans van Pelt. Dankzij donaties van patiënten met prostaatkanker die werden gecastreerd als onderdeel van hun behandeling, konden zij over het hiervoor benodigde weefsel beschikken. De AMC-primeur leidde tot een publicatie in the Journal of the American Medical Association (JAMA) van 18 november 2009.
18.000 keer vermenigvuldigen
De ontwikkeling van spermastamcellen tot spermacel die in de zaadbal plaatsvindt, is ingewikkeld. Bij mensen duurt dat proces zeventig dagen. De stamcellen moeten zich delen en differentiëren en er is ook een meiotische deling noodzakelijk, waarbij het aantal chromosomen in een cel wordt gehalveerd. Bovendien moeten de cellen in de loop van het proces migreren van plaatsen aan de randen van het buisvormige testisepitheel naar het centrum van de buisjes en tenslotte naar de bijbal. Een complex proces dat vooralsnog niet in het laboratorium kan worden nagebootst en waarvoor een levende testis noodzakelijk is.
Van Pelt: ‘Wel kunnen we nu dus de stamcellen opkweken en zich in kweekflesjes laten vermenigvuldigen. Zo kunnen we de stamcellen in 64 dagen vermenigvuldigen met een factor van meer dan 18.000.’ Dat is ook wel nodig, want een klein stukje weefsel van de testis bevat heel weinig spermatogoniale stamcellen. Van mensen is het onbekend, maar bij muizen vormen stamcellen slechts 0,03 procent van alle zaadvormende cellen in het testis-epitheel. En dan zitten er ook nog grote hoeveelheden epitheelcellen tussen de zaadvormende cellen. Het gaat in elk biopt dan ook om misschien slechts enkele honderden exemplaren. Van Pelt: ‘Een lastige bijkomstigheid is dat we de stamcellen niet kunnen onderscheiden van de andere cellen. Daarvoor zijn helaas geen specifieke markers bekend. We moeten dus alles tezamen opkweken in het laboratorium.’
Gelukkig kennen de specialisten in celkweek wat trucjes om epitheelcellen, die zich gemakkelijk hechten aan de bodem van een kweekbakje, te scheiden van andere cellen. Ook gedragen de stamcellen zich gedurende de kweek wat anders dan andere cellen. Zo blijken ze na een paar weken clusters te vormen. Die kunnen worden geïsoleerd en verder doorgekweekt in speciale kweekmedia en op een matrix van laminine - een netwerk van eiwitstructuren dat in het lichaam steun geeft aan organen. Repping: ‘Deze in het laboratorium opgekweekte spermatogoniale stamcellen zijn in staat om een lege testis opnieuw te bevolken. Dat hebben we geconstateerd in speciale laboratoriummuizen zonder afweer (naakte muizen). Na meer dan twintig weken gekweekt te zijn in het lab, zijn die cellen nog steeds in staat zich in het testisweefsel te verplaatsen naar de plek waar ze thuishoren - de stamcelniche.’
eerste klinische experimenten
Op grond van deze veelbelovende bevindingen oordeelde de Centrale Commissie Mensgebonden Onderzoek (CCMO) in september van dit jaar dat Repping en zijn collega’s van de afdelingen Kinderoncologie en Urologie mochten beginnen met het nemen van biopten uit de zaadbal van pre-adolescente jongens die een tumorbehandeling moeten ondergaan. Repping: ‘We hebben enquêtes afgenomen bij ouders van zulke jongens die bij ons in behandeling komen. Driekwart van hen zou graag van deze mogelijkheid gebruik maken in de hoop dat hun zoon later toch kinderen kan krijgen. Een kwart wil het niet, wellicht omdat ze vinden dat hun kind al zwaar genoeg wordt belast door de therapie. Ook al geschiedt het nemen van het biopt onder narcose, gelijktijdig met het plaatsen van het infuus voor de chemotherapie.’
Repping benadrukt dat het hier vooralsnog alleen gaat om het nemen en het invriezen van het biopt. ‘We hebben de CCMO geen toestemming gevraagd om stamcellen uit het biopt op te kweken en terug te zetten bij de patiënt. Dat is ook niet urgent omdat deze kinderen nog lang niet de vruchtbare leeftijd hebben bereikt. De komende vijf tot tien jaar willen we gebruiken om de veiligheid van de techniek verder te onderzoeken. Daarbij moeten we met zekerheid vaststellen dat we de stamcellen zonder problemen kunnen doorkweken, dat ze bijvoorbeeld – genetisch – stabiel blijven. Daarnaast gaan we onderzoeken of we door het terugzetten van de opgekweekte stamcellen geen nieuwe kanker induceren. Door het opkweekproces zelf of doordat we bij het nemen van het biopt toevallig ook wat kankercellen hebben meegenomen. Op dit moment is onze indruk dat het kweken van de spermatogoniale stamcellen eerder zuiverend werkt ten aanzien van kankercellen, dan dat het extra risico met zich meebrengt.’
pluripotente stamcellen
Tijdens het onderzoek van de spermastamcellen stuitten Repping en Van Pelt nog op een ander type stamcellen dat in de kweekbakjes werd gevormd. Behalve de eerder genoemde clusters – die spermatogoniale stamcellen blijken te bevatten – ontstaan in de kweekbakjes ook kleine kolonies van cellen die als het ware zijn samengesmolten. ‘Dat blijken geen spermatogoniale stamcellen te zijn, maar voorlopers ervan: de pluripotente stamcellen, vergelijkbaar met embryonale stamcellen, die zich tot elk weefseltype kunnen ontwikkelen’, legt Van Pelt uit. ‘Dat is interessant, want er is veel discussie over het gebruik van pluripotente stamcellen voor het herstel van beschadigd weefsel. De meest geëigende bron daarvoor zijn embryo’s, maar het gebruik daarvan ligt ethisch gevoelig. Een andere manier is deze stamcellen maken uit andere, meer volwassen, voorlopercellen door het manipuleren van vier genen: de geïnduceerde pluripotente stamcellen. Maar er is discussie over wat er dan, bij die dédifferentiatie, precies gebeurt in de cellen. Hier zien we een derde bron, waarbij pluripotente stamcellen spontaan ontstaan in de kweek van menselijke testiscellen.’
In 2005 was het verschijnsel al waargenomen bij muizen. Dit type cellen blijkt zich inderdaad te kunnen ontwikkelen tot elk soort weefsel. En toegevoegd aan een muizenembryo, worden ze tot een integraal onderdeel van het muisje dat wordt geboren. Repping: ‘Net als wij hebben ook andere onderzoeksgroepen geprobeerd om de studies naar pluripotente stamcellen in muizen te herhalen bij mensen. Helaas waren we met onze publicatie niet de eerste, maar we hebben die pluripotentie wel kunnen aantonen bij de mens. Ik denk overigens, dat we bij mensen niet helemaal van embryonale stamcellen mogen spreken omdat ze waarschijnlijk niet zo ver terug zijn gedédifferentieerd. Ze kunnen, anders dan bij muizen, waarschijnlijk geen volwaardig embryo vormen. Misschien is dat een voordeel omdat er dan wellicht ook minder kans is dat deze stamcellen ontsporen en bijvoorbeeld tumoren vormen.’

Deze pluripotente stamcellen zijn een interessant fenomeen, zegt Van Pelt. ‘Je haalt wat weefsel uit de testis. Kweekt dat op en er ontstaan spontaan pluripotente stamcellen. Dit past heel goed in ons onderzoek naar de regeneratie van de testis. We gaan nu onderzoeken in hoeverre deze nieuwe categorie van stamcellen uit de zaadbal lijkt op echte embryonale stamcellen. Ook willen we weten hoe het komt dat in eenzelfde celcultuur sommige cellen zich ontwikkelen tot unipotente stamcellen – die zich maar tot één soort weefsel kunnen verder ontwikkelen, zoals de spermatogoniale stamcel – en andere tot pluripotente stamcellen.’

 

@Elif82 Meis ik weet niet wat te zeggen, ik wil alleen even kwijt dat ik heel erg met je meeleef >>>>>KNUF<<<<<< voor jullie

 

Idd het is nog niet echt ver voor nu, voor onze generatie bedoel ik dan. Maar mogelijk over een aantal jaren.

Liefs Bailey

 

@kipjes spannend zeg, ik duim voor jullie!

Hier gaat het redelijk, we hebben gisteravond ruzie gehad. Nou ja niet echt ruzie...
Mijn vriend wil dolgraag kinderen, het liefst binnen nu en 2 jaar. Hij vind het fijn dat ik naar hem toe zo open ben over KID, maar zelf zegt hij helemaal niks. Ja hij zegt dat komt wel.....
Ook wil hij graag een second opinion laten doen in het AMC maar een afspraak maken doet hij niet, ook dat komt wel.....

Ik vind het moeilijk om te richten op KID als dat nog niet zeker is, voor mij is alles nog een open boek. Ik heb het proces van onderzoeken niet mee gemaakt destijds. Ook mijn vriend zelf zegt geen goed gevoel te hebben over de onderzoeken en uitslagen destijd.

Ik denk dat hij enorm bang is dat hij toch echt onvruchtbaar is.
En ondertussen rammelen mijn eirestokken maar door en door.

Laatst waren we op kraamvisite geweest, toen we thuis kwamen barste mijn vriend in tranen uit en zei "ik wil ook een kleintje" vervolgens zie ik hem boos worden, en op de vraag wat is er zei hij... Ik ben mijn kinderwens weg aan stoppen voor dit moment! Het komt wel van de zomer....

XXX Liefs