Hallo Allemaal, Allereerst ben ik heel heel heel blij om zwanger te zijn alleen moet ik mijn hart luchten.. Ik heb namelijk mijn zwangerschapsvreugde met niemand kunnen delen Ik ben 20 jaar en getrouwd ( ja jong he !! ) Ik ben naar het buitenland verhuisd voor mijn eigen veiligheid. Ik heb geen contat meer met mijn familie. Ik heb heel vaak contact proberen te leggen met mijn moeder en mijn zusje die ik heeeeeeeeeeel erg mis maar het ziet er naar uit dat ze niet echt geinterreseerd zijn. Mijn beste vriendin van wie ik zielsveel houd is eigenlijk geen vriendin. Zodra ik nL verliet hoorde ik niets meer van haar. Het doet me ( na 2 jaar ) nog steeds veel pijn en denk er iedere dag nog aan. Mijn man is een schat. Hij heeft eengoede band met zijn familie en vrienden die ook overal en nergens wonen. Hij is iedere dag met ze aan de telefoon. Ik daartegen heb niemand... echt niemand... geen moeder, geen zus, geen vriendin... het doet me zon pijn omdat ik een heel soiaal persoon ben en ik alles voor de mensen van wie ik houd over heb. Ik ben heel open en praat en lach ook veel op werk. Je zou niet zeggen dat ik zo eenzaam ben, maar ik benhet wel. Ik heb hier een meid ontmoet die wat langer zwanger is dan ik. Ik ken haar al een tijdje maar sinds ze zwanger is kent ze me niet meer ?? Ik bel haar af en toe, ze neemt niet op. Als ik haar sms antwoord ze meestal niet. Ik heb dit vaker mee gemaakt en dit betekend dat ik haar dus nooit meer zal zien. Het doet me pijn en nu ben ik te bang om nog met mensen af te spreken. Zelfs al was ik niet bang... ik ken niemand... de meeste mensen hier gaan uit, drinken roken... ik doe dat niet. Ik ben liberaal religieus maar ik heb toch echt mijn limieten. Wat kan ik doen?
P.S. Ben 9 weken zwanger... Ik zou het fijn vinden om gewoon de leuke en minder leuke dingen hier met iemand te kunnen delen al woon in zo ver van jullie vandaan
Jeetje wat een verhaal. Vindt het gewoon zielig voor je dat je zo alleen bent. Ik las dat je verhuisd bent naar het buitenaland, waar woon je dan ergens? En de vrienden van je man, ik neem aan dat zei ook een vrouw/vriendin hebben ga je daar niet mee om. Weet eigenlijk niet zo heel goed wat ik moet schrijven om je op te vrolijken behalve dat ik het sneu voor je vindt
Hoi Hummeltje Bedankt voor je reactie. Ik vertel liever niet waar ik woon omdat alles nóg zo 'gevaarlijk' is, ten minste dat denk ik. Ik verhuisde van nl naar hier alleen en mijn man woonde hier nog niet. Ik was eerst in een soort van blijf van mijn lijf huis waar ik voor moest betalen wat ik blijkbaar niet wist! Ik bleef er 1 maand en dat was 300 euro..!! hallo ik had net mijn havo diploma gehaald en ik was weg gelopen. Hoe kom ik aan 300 euro? niemand had me verteld dat het me geld zou kosten. Ik solliciteerde en kreeg een baan in het buitenland. Heb zodra ik het contract ontving gemeld dat ik weg ging en op die dag zou betalen. Ben in de vroege ochtend weg gegaan zonder te betalen, ik vreesde voor mijn leven en had geen geld. Gelukkig had mijn husband to be mij 1000 euro kunnen opsturen zodat ik de reis en onderdak in het buitenland kon betalen. Heb 1,5 jaar alleen gewoond ( voor de eerste keer! ). Ik woonde eerst op kamers en heb gespaard om mijn man te bezoeken ( ik betaalde alleen de vliegtikets ). Uiteindelijk genoeg gespaard voor een mooie fiets en uiteindelijk een mooi knus flatje met alles er op en er aan. Al zeg ik het zelf, ik ben heel trots op mezelf. Ik heb dit kunnen bereiken op een jonge leeftijd en ik studeer ondertussen ook voor mijn bachelor geschiedenis thuis naast een voltijd call centre baan. Ik heb inmiddels 2 cijfers terug voor mijn essays ( 71% en 80% ). Heb 12 dagen vakantie opgenomen om vooruit te werken aan mijn 5 andere essays omdat ik WEET dat ik kapot ziek ga zijn in een van deze maanden en niet wil zakken dit jaar! Toch voel ik me waardeloos... ik weet dat ik niet perfect ben, maar ik ben geen slechte meid, ik ben erg sociaal, ik heb mijn grappige momenten, ik leef mee, ik help mensen en toch ben ik alleen... Dat mijn beste vriendin van wie ik nog steeds veel hou ( als vriendin gewoon natuurlijk ) mij in de steek laat OK. Dat gebeurd nou eenmaal, maar mijn zusje? Ik was alles wat ze had...? Zelfs een email krijg ik niet van haar...en ik heb zovaak geprobeerd contact te leggen. Soms krijg ik na weeeeken een heel kortaf antwoord of helemaal niets. Zucht, dat is er weer uit.. ik weet niet waarom ik dit vertel. Ik verwacht geen oplossing... maar goed
Het is in ieder geval duidelijk dat je iemadn zoekt om je verhaal kwijt te kunnen. Ik zit je verhaal te lezen en tegelijk komen er dan ook een hoop vragen bij mij omhoog. Ik weet niet waarom, misschien omdat ik aan je verhaal merk dat je het kwijt moet. Je schrijft dat je probeert contact te zoeken met je zusje en moeder, maar dat je weinig tot geen reactie terug krijg. Is er dan in de gezinssituatie iets gebeurd waardoor ze geen contact met je willen? Sorry dat ik er zo naar vraag, maar vindt het een beetje vaag allemaal vandaar. Ik zie dat je nog een jonge meid bent, je bent al getrouwd woont al enige tijd in het buitenland + dat je ander half jaar alleen gewoont hebt. Zo te lezen heb je al behoorlijk wat mee gemaakt. Trouwens wel gefeliciteerd met je zwangerschap
Hi, Wat ik lees in je bericht is dat je trots bent op jezelf!!!! Super! dat andere mensen geen contact willen, etc, prima, maar blijf wel je eigenwaarde houden. Zo te lezen heb je al veel meegemaakt, maar ook veel bereikt! Ik weet niet waarom jouw familie geen contact met je wilt, misschien dat je zusje in een lastig parket zit, ommwille van je moeder? Zij is nog daar natuurlijk...Ik weet niet precies hoe het zit, dus dit gok ik dan maar... Ik heb geen oplossing voor je! Maar ik begrijp dat je wilt delen en van je af wilt schrijven! Succes en hoop dat het snel beter mag gaan!
Dank je voor je snelle reactie en je felicitatie De reden dat ik weg ben is omdat mijn broer mij constant mishandelde. Dit al jarenlang. Hij chanteerde me en heb het jaar voor i k besloot weg te gaan 2x een gebroken neus gehad. Aangiftes gedaan etcetc maar niemand die helpt. nederland is zogenaamd tegen huiselijk geweld, maar dit was gewoon een broer/zus ruzie dachten ze.. niet dus. Hij was/is de baas in huis. Ik kon niks, ik mocht niks, ik kon alleen stil zijn en klappen ontvangen. Daar komt het zacht- en kortgezegd eigenlijk op neer. Mijn ouders weten en zeggen dat ik niks verkeerd heb gedaan, maar mij helpen of contact leggen ho maar. Ze weten niet waar ik woon want ik wil nog heel lang leven ( zij zullen niets doen maar broertjelief wel ) maar ze hebben mn emailadres.... Het is een heel lang en sneu verhaal maar ik wil niet als een zure pruim beeindigen door mijn verleden! Ik wil van mijn man en kind genieten, studeren, vrienden ( of inieder geval 1 vriendin ) en gewoon een klein beetje vreugde... dan maar zonder ouders...
Jeetje meid wat een verhaal! Ik wil je allereerst feliciteren met je zwangerschap. Je mag trots zijn op wat je bereikt hebt in je uppie!! Ik kan het probleem niet voor je oplossen. Kun je je moeder en zus niet mailen over hoe jij het voelt? Wellicht dat het dan veranderd..... Ik weet niet waar je woont en wat de mogelijkheden zijn maar misschien kun je gaan sporten, iets van een hobby zoeken om in contact met mensen te krijgen. Wat ik je mee wil geven is dat je je niet te hard (weer niet of je dat doet) vast klampt aan een vriendin. Dit kan voor haar benauwend zijn. Ik ben vroeger erg gepest, daardoor probeerde ik vriendinnen echt te binden. Hier liepen wel wat vriendschappen op mis. Toen ik dat door kreeg ben ik het anders gaan aanpakken. Ik heb nog wel wat oude vriendinnen maar de meeste vrienden heb ik leren kennen sinds we hier wonen dat is nu 6 jaar geleden. Sterkte maar je hebt een hoop bereikt, je kunt dit ook!
Wat een heftig verhaal zeg! Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat moeilijk dat zelfs je moeder geen contact met je zoekt. Het zou zo mooi zijn als je daar in contact kan komen met andere meiden. Kent je man niemand? Bijv vriendin van vriend van hem ofzo? Ik herken verder niks in je verhaal. Wel dat ik zelf ook jong ben (21) Was net 1 dag 20 toen ik ging trouwen en inmiddels bijna 16 weken zwanger.
heey meid, heb je verhaal gelezen en heb echt medelijden met je! vind zo erg dat je niemand hebt om je vreugde, pijn, verdriet, emoties enzovoort mee te delen... Maar als ik zo kan lezen lijkt het me mischien dat je zusje nu mischien mishandelt wordt door je broer en mss van hem een verbod gekregen heeft dat hij niet met je mag sturen of bellen ofzo... Kan me anders niet indenken dat ze niks met je te maken wilt hebben! Wie weet wat voor leugens hij over jou heeft verspreid...Je kan er natuurlijk alleen maar naar raden en je zal het wss nooit echt weten maar zolang je maar weet dat wij er hier zijn om een duwtje in de rug te geven!! En als er iets is mag je altijd een pb sturen! Sterkte en succes meid! En oh ja een dikke proficiat met de zwangerschap
Ik heb je verhaal gelezen en ik heb echt respect voor de manier waarop jij je leven in handen genomen hebt. Ik ben 7 jaar ouder dan jij bent en ik geloof niet dat ik zo sterk zou zijn. Ik vind je dapper! Ik vind het ook heel triest dat je nu geen familie en vrienden meer hebt om je te steunen. Is er niemand waar je goed mee overweg kan die dezelfde opleiding volgt? Is er niemand waarvan je denkt: met die persoon zou ik goed kunnen opschieten? Misschien moet je even je stoute schoenen aantrekken en iemand meevragen om een kopje koffie te gaan drinken. Of iemand uitnodigen bij je thuis? Echt niet iedereen is enkel geïnteresseerd in uitgaan, roken en drinken. En misschien schrikken sommige mensen je af omdat ze af en toe eens goed uitgaan en drinken. Maar je hoeft echt niet volledig gelijkdenkend te zijn om een vriendschap op te kunnen bouwen. Mijn vriendinnen hebben allemaal andere karakters en andere gewoontes. Maar ook juist die verschillen maken onze vriendschap wat rijker. Veel liefs!
heftig meid, helaas heb ik hier geen familie op mijn pa na (die helaas moeite heeft met inleven...) daarnaast had ik een goeie vriendin dacht ik, maar dat is dus ook opeens klaar... dus kan me er wel een beetje wat bij voorstellen. Maar toch petje af hoor! en inderdaad proberen om toch iets te gaan doen waar je mensen bij leert kennen succes! oja en natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap
mijn familie woonde eerst 100 km verderopm nu 180 km verderop. Verder heb ik niets met mijn familie. Vrienden ben ik al lang geleden kwijt geraakt. Nieuwe vrienden heb ik niet. Mijn man heeft mij verteld zojuist dat hij wilt scheiden. We wonen net in ons nieuwe huis in het buitenland. hij gaat uiteraard terug naar zijn ouders, ik niet! iIk blijf hier! Ook ik ben van de ene kant naar de andere kant van Nederland gevlucht 8 jaar geleden. Meis ik ken je verhaal niet maar ik weet hoe jij je moet voelen! Sterkte!
Allereerst, gefeliciteerd met je zwangerschap. Hoe voel je je? Je geeft oa in je eerste bericht aan dat je rekening houdt met dat je ziek kan worden... slim! Zo heb je de druk van je opleiding minder. Super ook dat je opleiding zo goed gaat nu jij niet echt helemaal lekker in je velletje zit. Heb, net als de rest, respect voor jouw manier van doen. Je hebt voor jezelf gekozen en dat al op jonge leeftijd. Wat knap! Je hebt een lieve vriend, hebt een wondertje in je buik, je studie gaat goed.... maar zoals jij al beschrijft, dat garandeerd geen geluk. Je voelt je behoorlijk eenzaam en daar kan ik heel goed inkomen. Het moeilijkste is nog dat je zusje en moeder geen contact opnemen. Kan je broer hier niet achter zitten? Zoals Titara al zegt? Lijkt me een logische reden dat ze geen contact zoeken. Jij kent als geen ander die kant van hem.... Misschien zit je zusje zelfs in hetzelfde schuitje? Hoop het natuurlijk niet. Maar misschien verklaard dat alles.... Misschien haal je steun van dit forum. Zijn genoeg lieve, leuke meiden en er is vast altijd iemand in voor een babbeltje. Als je wilt, kan je mij mailen ofzo, als je eens je verhaal kwijt wil. Ik ben gestopt met werken en heb te maken met bekkeninstabiliteit, dus ik heb altijd wel tijd voor je. Als je dat maar weet.... Geniet verder vooral van je zwangerschap. Voor je het weet is het voorbij. Enne, weet je wat ik denk? Waarschijnlijk leer je sneller mensen kennen als je wonder straks geboren is. Je gaat naar speeltuinen, dagverblijf eventueel etc... genoeg mensen met kinderen die je waarschijnlijk aanspreken of die jij kan aanspreken Heel veel sterkte!