Ik vind dat eigenlijk helemaal niet zo bewonderenswaardig. Ik zal het wel niet mogen zeggen, maar ik vind het onvoorstelbaar onverantwoord dat TS zwanger is geworden en ik weet helemaal niet of het laten komen van dit kindje in het belang is van dit kind en van TS. Maar, dat is ook niet iets wat je kunt beoordelen via een forum. Het zou mij echter helemaal niet onverstandig lijken als TS met maatschappelijk werk gaat praten over alle mogelijkheden die er zijn en niet alleen hoe ze aan woonruimte en een inkomen kan komen.
Meis, doe aangifte tegen je ex, vraag bij je gemeente om urgentie. Hier heb je recht op als je gevaar loopt. Neem contact op met een maatschappelijk werkster en stichting Diaconie. Zij kunnen je helpen met je babyuitzet
Wauw, en jij hebt het leven geschonken aan een kind??? Je wilt niet weten wat een abortus met je doet.
Veel wijsheid toegewenst, TO! De beste tips zijn al gegeven: vraag info bij je gemeente en een maatschappelijk werkster. Die kunnen beiden een hoop voor je betekenen denk ik zo! Verdere ideeen: (Partner)Alimentatie aan je ex vragen Kijk eens op de site van de bel.dienst voor toeslagen waar je mogelijk recht op hebt. Zorgtoeslag bijvoorbeeld kun jij w.s. krijgen en straks kinderbijslag en kinderopvangtoeslag. Succes meid, want van lucht kun je niet leven helaas... Maar probeer even goed er een beetje van te genieten verder Zwanger zijn is zooooo ontzettend mooi! En bovendien is al die stress voor je kleine ook helemaal niet goed! Waar in NL woon je als ik vragen mag (provincie)? Wellicht kun je op bijv. Facebook eens kijken bij de gratis weggeefhoeken? Of hier (ik weet niet of dat mag) op het forum een lief oproepje plaatsen tegen de tijd dat je spulletjes nodig hebt? Rommelmarkten/kringloopwinkels zou je uiteraard ook nog altijd kunnen bezoeken... Veel liefs en wijsheid! PS: de tips van Pietje1987, beeb87, Lilou en de laatste van Nicky Lohs zijn ook uitstekend! En uiteraard even doorgeven aan je HA dat je zwanger bent! En daarna zsm. ook aan een verloskundige. Ik geloof niet dat Hilly zei dat ze op een abortus doelt, hoor...
Nee, ik ben zwanger van de eerste. En waar zeg ik dat het per se abortus zou moeten zijn?! Er zijn meer opties hoor. Maar buiten dat ik dat niet zeg ben ik ook niet blind anti-abortus.
Precies je krijgt niet een bijstand en kan dan lekker niks gaan doen, je moet een studie gaan volgen maar TS zegt dat ze dat niet kan, de reden zegt ze niet.
Ze zegt niet dat ze abortus moet plegen maar wel heel goed na moet denken want erv zijn meerdere opties. Het is ook nogal onverantwoord om maar kinderen op de wereld te blijven zetten (in zn algemeen genomen want ts is echt niet de enige ) als je er niet voor kunt zorgen omdat je zelf veel problemen hebt en niet eens geld en woonruimte of familie en vrienden waar je terecht kunt. Wat gebeurt er dan met zo een kindje? Geen beschuldigingen aan ts maar omg hoeveel baby'tjes worden er niet voor dood achter gelaten de laatste tijd? ! In sommige gevallen kun je gewoon geen kindje houden en moet je de beste keus maken in belang van het kind. Daarnaast vind ik ook echt dat je niet zomaar kunt verwachten dat de gemeente voor je klaar staat met een huis en geld als je in deze, niet zo slimme, situatie verzeild bent geraakt.
Ik vind dat (als mw'er zijnde) wel. Er zijn genoeg 18 jarigen die het weg laten halen en daarna nog dieper in de shit raken wegens spijt e.d.. Er zijn er ook genoeg die de situatie maar laten zoals het is en ondertussen dat kindje in de buik laten groeien. Dus ja ik vind het mooi om te lezen dat ze er voor wilt gaan en dat ze ook de mogelijkheden voor haar en haar kind aan het onderzoeken is. Uit angst zullen veel 18 jarigen in een dergelijke situatie niet zo capabel handelen als ts nu in ieder geval probeert te doen.
Uitkering is toch helemaal niet nodig? Ze is pas 5 weken zwanger, zou niet weten waarom ze niet fulltime kan gaan werken. Als ze niet op deze kamer kan blijven, moet ze op zoek gaan naar een andere kamer. Omdat ze zwanger is geworden, wil nog niet zeggen dat de overheid alles maar voor haar moet regelen. Zou fraai zijn zeg.
Dat gaat niet zo makkelijk hoor. Als de vader het kind niet erkend dan moet er een onderhoudsplicht worden uitgesproken door de rechter en dara heb je een advocaat voor nodig. Partneralimentatie is alleen als je uit elkaar gaat door een scheiding bij trouwen of gereg. partnerschap.
Waarom zou die man moeten betalen voor een kind dat hij niet wíl? Hij is hartstikke duidelijk geweest en het is de keuze van TS om er desondanks in haar eentje voor te gaan. Doe het dan ook zélf.
Ik las dit hele topic door en dacht iets wat ik nooit op zou durven schrijven, totdat ik zag dat Hilly het wel durfde te zeggen. Ik ben (zeker als wanhopige moeder in spé die al 5 jaar wacht op een kindje), ERG pro leven, maar in dit geval vraag ik me echt af of dit kindje er beter van wordt dat het geboren wordt. Ik hoor de laatste tijd zoveel verhalen over verwaarloosde kindjes en voor dood achtergelaten baby's in het nieuws, dat ik me soms afvraag of we niet doorslaan in het "het is beter als je kiest voor je kindje". TS heeft geen huis, geen opleiding, de vader van het kindje wil niet dat het geboren wordt en dreigt haar zelfs wat aan te doen, ze is niet in staat tot het volgen van een opleiding omdat ze dat fysiek niet aankan. Ik geloof niet dat school zwaarder is dan een baby baren en opvoeden dus hoe zie je dat dan voor je? Hoe wil je dat dan doen? Alle mensen die hier over Hilly heen vielen mogen mij is uitleggen hoe dit een gezonde omgeving voor een kindje kan zijn om geboren in te worden, want ik zie het even niet 1,2,3
Ik ben het hier eigenlijk wel mee eens. Het nieuws staat vol met berichten over gedumpte baby's etc, natuurlijk weet je dan ook niet wat de achterliggende situatie/gedachtegang is geweest maar alsnog gebeurt het enorm veel en dat verdient geen enkel kind. Een kind hoort, in mijn mening, op te groeien in een liefdevolle situatie waar goed voor het kind gezorgd (kan) word(en). En dan bedoel ik echt niet perse met vader en moeder, maar de materiele zin (en nee, ook dan hoef je natuurlijk geen bergen geld te hebben, maar enige vorm van inkomen wel). Een liefdevol gezin kan vele vormen hebben, maar buiten dat moeten er ook middelen zijn om voor het kindje te kunnen zorgen. Uit TO's verhaal maak ik op dat er voor haar weinig opties/mogelijkheden zijn qua wonen en inkomen. Dat is toch de basis om voor een kindje te kunnen zorgen, ongeacht hoeveel je ook van de baby zou houden. Met alleen liefde wordt een kind niet groot, en daarmee bedoel ik echt niet dat liefde niet belangrijk is! Naast abortus zijn er meerdere opties, als je niet voor het kindje kunt zorgen. Denk aan adoptie, er zijn genoeg mensen die met alle liefde (en middelen) voor dit kind zouden willen zorgen. Hoewel me dat ook een moeilijke keuze lijkt moet je, vind ik, als je zwanger bent altijd handelen met de beste intenties voor je kind. Of dat nu abortus is of afstaan ter adoptie.
VOlgens mij is TS allang verdwenen (wat ontzettend jammer is) Maar ze vroeg toch juist om hulp? En als ze die zoekt énkrijgt, wie zegt dan dat het kindje geen liefdevolle opvoeding van haar krijgt? Ik vind niet dat iemand hier kan oordelen op basis van wat een meisje, dat behoorlijk geschrokken is van de zwangerschap en dat de ex zich zo uit, allemaal schrijft. Ze weet duidelijk niet goed wat te doen... maar als ze wat met de tips kan doen die hier gegeven zijn, dan kan er écht wel een goede toekomst komen. Ook jongeren kunnen een uitkering krijgen, als ze niet in staat zijn om te werken. Maar er moet wel wat moeite gedaan worden. Maar zo maar over TS heen vallen zonder het hele verhaal te kennen vind ik best bot naar TS overkomen, terwijl zij alleen maar ontzettend bang en onzeker overkomt en hier hulp probeert te zoeken. Zelf ben ik fysiek ook niet in staat om te werken, én ook ongepland zwanger met een ex die niet in NL woont...Kan ik dan ook mijn kind niet goed verzorgen/opvoeden?
Ik ben het ook eens met Betty. Ben volstrekt tegen abortus, maar als je niet aan woonruimte, inkomen etc kan komenm wat gebeurt er straks met het kindje? Word het weggehaald bij haar door jeugdzorg, denk dat dat ook geen leuke ervaring voor TS zal zijn. Hier in mijn woonplaats bestaat er een zwangerschapsuitkering weet niet of dat nog bestaat, maar misschien zou je daar eventueel even navraag over kunnen doen. Urgentie krijg je niet, want woningcorporaties zien dat niet als urgentie. Als je echt een beperking heb en dat hebben andere ook al aangegeven proberen een wajong aan te vragen, alleen zijn de regels hiervoor ook strenger geworden. Ik heb zelf een lichamelijke beperking en ben ook volledig afgekeurd. Mocht ke nog wel een keus hebben om te werken of te leren adviseer ik je dat, ondanks mijn beperking heb ik gewerkt en geleerd tot ik er letterlijk bij neerviel, zo snel kregen ze mij niet aan de wajong. Kindje opvoeden en te verzorgen is veel pittiger dan een opleiding. Misschien is er net buiten je eigen regio een huis voor jonge moeders mits er geen 1 in je eigen woonplaats is. Ik wens je ontzettend veel succes en ik hoop dat je wat aan de adviezen van de andere en van mij hebt. Het is nu niet alleen aan jezelf denken, maar ook aan je kindje wat je besluit ook word, zorg dat je er volledig achter staat.
Ik ben het helemaal met Hilly en Betty eens. Een kindje heeft niet alleen liefde nodig. Een kind heeft ook een stabiele thuisbasis nodig en dat hoeft echt niet per se met een vader te zijn. Het is wel erg makkelijk om te denken dat de gemeente je maar moet helpen, omdat je zwanger bent. Een beter leven begint toch echt bij jezelf! Je bent 18 jaar en pas 5 weken zwanger, je kunt werk zoeken en werken tot 36 weken en als je arbeidsongeschikt bent moet je je laten afkeuren. Je hebt al een kamer en daar kun je in de meeste gevallen echt niet zomaar uitgezet worden (huurbescherming). Als je werk hebt gevonden, kun je rustig op zoek naar andere woonruimte. Als je denkt dat de gemeente jou moet helpen, neem dan contact op met de gemeente, elke gemeente heeft andere regels. Wij kunnen je daar niet mee helpen. Wij kunnen alleen goed bedoeld advies geven, maar dat wil je blijkbaar niet, want dan reageer je fel of zelfs helemaal niet meer. Zoek daarnaast ook aub contact met een maatschappelijk werker, want ik denk dat het aanvragen van een uitkering en het krijgen van een woning niet al jouw problemen oplost. Ik hoop dat je snel geholpen wordt en veel succes!