Hoi! Ik heb een beetje probleempjes en weet echt even niet meer wat ik er mee moet. Ik ben 22 en er 2 dagen geleden achter gekomen dat ik zwanger ben. Ben al 3 weken ziek van werk omdat ik me echt helemaal niet goed voelde en alleen kon slapen en me depri voelen. Uiteindelijk ook veel pijn in mijn borsten en toen toch maar een test gaan halen. En ja hoor, zwanger. Volgende week naar de dokter, en een echo maken om te kijken hoe lang het al is. Het is nu zelf uitgerekend nu 6 of 9 weken. Dus wel goed tijd om een beslissing te maken! Maar goed, hier mijn probleem. Zwanger van een scharreltje, heel voorzichtig gedaan zit al jaren aan de pil en vergeet hem nooit! Dus kan ook niet geloven dat dit mij gebeurt. Maar goed, geen relatie of iets dus. Ik woon in een studentenhuis, doe 2 thuisstudies. Geen studiefinanciering of iets, heb een bijbaantje wat niks voorstelt en voel me nu ook zo slecht dat ik niet eens kan werken, dus geld is er niet. Bijna niet voor eten, laat staan voor een kind. Maar een abortus gaat moeilijk in mijn hoofd, ben er altijd tegen geweest. Mijn lichaam is ook niet ideaal en of ik over 5 jaar nog kinderen kan krijgen is niet zeker, dus ga ik geen spijt krijgen? Mn ouders en beste vriendin zijn de enige die ik het heb verteld en zij vinden dat ik het maar moet weg laten halen en niet moeilijk moet doen. Ik weet echt even niet meer wat ik moet! Ik heb geen idee hoe ik in mijn situatie een kind moet krijgen, maar abortus lijkt me zo verschrikkelijk!! Kan iemand mij helpen?
Als abortus je zo verschrikkelijk lijkt, dan zou ik daar niet zo snel voor kiezen. De kans dat je er spijt van krijgt of psychische problemen is dan levensgroot aanwezig. Er zijn gelukkig instanties die je uitstekend kunnen adviseren in deze. Denk aan het FIOM. Mocht je besluiten het kindje toch te houden, dan kunnen ze je ook helpen/adviseren qua financien. Niet zondermeer besluiten het weg te laten halen als je er niet 100% achter staat. Er zijn ook voor jou oplossingen mocht je het kindje houden.
Ga praten met iemand die er geen belang bij heeft, en die je kan vertellen wat de mogelijkheden zijn en wat dat allemaal kan inhouden. Ik hoor goede dingen over het FIOM. Niet te lang mee wachten... Ik ga je verder niks adviseren, het is een keuze die jij moet maken. Ben zelf als studente ook wel eens heel bang geweest zwanger te zijn en ik had werkelijk waar niet geweten wat ik had gedaan als het zo zou zijn geweest. Gelukkig voor mij was ik niet zwanger, dus ik hoefde die vreselijk moeilijke keuze niet te maken. Veel sterkte.
Lief allemaal, ik ga zeker morgen even contact opnemen met Fiom! Hoop dat ze me daar inderdaad beetje kunnen helpen! Maar het is echt moeilijk dit, echt nooit verwacht dat mij dit zou gebeuren. Vooral omdat ik zo onwijs voorzichtig was! Het liefst altijd met pil EN condoom! Maar ook daarom zie ik dit als een soort wondertje, dan had het dus zo moeten zijn.. Maar goed, na de echo maar ook even contact met de vader opnemen, kijken hoe hij hier tegenover staat. Maar ben bang dat als je eenmaal die echo hebt gehad dat je helemaal verliefd bent op het kindje?
moeielijk situatie en jammer dat je niet gesteund word door je ouders er is veel mogelijk hoor zoals een ouder uitkering misschien eens kijken op de site van bnn die hadden laatst een programma over tienermoeders en werden ook op financieel gebied op weg geholpen je hebt ook moederhuizen en dergelijke misschien je daar wat verder mee 4 handen op een buik heette dat programma sterkte meiss
Luister naar je EIGEN gevoel!! Een ander die naast je staat kan nog zo makkelijk zeggen "laat het weghalen", maar ze hebben het wel over een kindje wie in jou buik leeft. En als jij over 5 jaar géén kinderen kunt krijgen, blijf je jezelf dan niet schuldig voelen?? Dat je je "kans" hebt gemist? Ik vind het nogal wat dat mensen zomaar tegen je zeggen dat je abortus moet plegen. Zou idd naar instanties gaan en vragen wat er mogelijk is financieel etc.! Dan heb je ook de mogelijkheid om erover na te denken..
Ik heb het gevoel dat jij nu al een beetje verliefd bent op je kindje Ik kan je niet helpen maar ik wil je veel succes wensen, hopelijk kan het fiom je goed helpen
http://www.uwv.nl/Particulieren/ik_krijg_een_kind/ik_krijg_een_kind_met_werkgever/na_de_aanvraag_van_de_zwangerschapsuitkering/index.aspx hier wat sites voor financele zaken
Ik ga een oud bericht van mezelf plakken.. http://www.zwangerschapspagina.nl/alleen-zwanger/438547-alleenstaand-studerende-moeder-niet-2.html Abortus ligt redelijk gevoelig op het forum. (Niet specifiek, maar er zijn een hoop dames die moeilijk kindertjes kunnen krijgen of voor moeilijke keuzes hebben gestaan) Een van mijn vriendinnen heeft min of meer in je schoenen gestaan. Ze heeft het niet gehouden, op dat moment was het de beste beslissing. Nu 10 jaar later heeft ze een gezin en dan op de manier die voor haar wel werkte. De keuze is van jou, laat je goed voorlichten. Ga naar je huisarts. En laat je geen schuldgevoel aanpraten! Veel succes en er zijn stichtingen die je kunnen helpen bij je keuze, (Welkom bij Siriz | Siriz is ook een goede)
misschien is het idd gebeurt omdat het zo moet zijn volg je hart niet de gedachtes van anderen en weet je scharreltje het al mischien kunnen jullie er samen uitkomen??
Ik merk uit je verhaal op dat je je kindje eigenlijk niet weg wilt laten halen. Volg je hart meid, ik denk dat je anders spijt ga krijgen. Er zijn heel veel meiden die dit ook hebben mee gemaakt, wellicht zelfs op dit forum. Zij kunnen misschien vertellen hoe zij het hebben ervaren. Probeer erachter te komen op welke financiele hulp je recht hebt. Heel veel sterkte met je beslissing!
Als je er geen "goed" gevoel bij hebt over het aborteren denk ik dat je het beter niet kunt doen. Je geeft nu al aan dat je waarschijnlijk later spijt ga krijgen. Wie weet zijn er instanties die je op weg kunnen helpen? Ik weet niet of je je opleidingen al bijna hebt afgerond, als die klaar zijn kun je misschien iets meer proberen te werken. Als je zieke gevoel is verbeterd natuurlijk Verder wens ik je succes met het beslissen, en nogmaals doe niks waar je niet volledig achtersta.
Heel veel sterkte met deze beslissing. Uit je verhalen haal ik uit dat je het kindje graag zou willen houden. Het is jou keuze en jij moet verder leven met de keuze die je gemaakt hebt... Succes!
Ik zou mijn eigen hart volgen, jammer dat je omgeving zo makkelijk denkt over abortus. Kun je met iemand gaan praten van maatschappelijk werk?, zij kunnen je ook helpen. En als je niet voldoende inkomsten hebt en nu niet in staat bent om te werken, kunnen ze misschien helpen met een uitkering, tot je wel weer meer kunt werken?. Sterkte!
Als ik jou zo lees wil je het helemaal niet weghalen.. volg je hart, er is financieel altijd wel iets te verzinnen! Het is toch al je kindje..
Je zit nu nog in een emotionele fase vol adrenaline, omdat je het net weet en niet lekker bent. Je hebt nog wat tijd om erover na te denken, neem die tijd om het allemaal rustig op een rijtje te zetten. Op zich zijn overal oplossingen voor te bedenken, ook (en juist) financieel. In dit land hoef je echt niet op straat om te komen van de honger. Het zal wel wat inzet en geregel vergen, maar met de steun van de juiste instanties, je ouders en vriendinnen moet dat goed kunnen komen. Vind het eerlijk gezegd een beetje vreemd dat je ouders en vriendinnen er zo luchtig over doen. Heb je ze verteld hoe moeilijk je het vindt? Ik zou zeker niet meteen kiezen voor een abortus, gezien je eigen gevoel en gezien het feit dat j eblijkbaar lichamelijk ook iets mankeert waardoor je niet weet of je over 5jaar nog wel kinderen kunt krijgen. Ik las eens ergens: van abortus kun je je leven lang spijt hebben, van een kind dat je geboren hebt laten worden, heb je vrijwel nooit spijt! het lijkt soms alsof je leven ophoudt als je een kind krijgt, maar dat is absoluut niet zo. Studeren en werken kan ook over een paar jaar als het allemaal wat mee rop de rit is. Ook al is dit niet wat je in gedachte had als ideaal leven, maar zo gaat dat soms. Succes met de overwegingen, maar neem de tijd!
Je moet doen waar jou hart naar uit gaat maar ook wat verstandig is. Daarmee ga ik misschien tegen de mening van een hoop mensen in maar ik weet wel waar ik over praat daar ik zelf voor de optie wel of geen abortus heb gestaan. Je moet het kindje ook iets kunnen bieden. Je moet de voeding en luiers kunnen betalen, je moet opvang kunnen regelen etc. Liefde is HEEL belangrijk maar helaas niet genoeg. Daarnaast moet je je ook afvragen of je een kindje van een scharrel wilt? Ik weet niet of je deze jongen al langer kent en nog spreekt maar vergeet niet dat je kindje meteen een kindje van een alleenstaande moeder word en haar echte vader misschien nooit zal zien. Ik wil het hiermee niet uit je hoofd praten maar je moet niet alleen je hart volgen maar ook een verstandige keuze maken. Ik denk dat je uit mijn verhaal wel merkt waar ik voor zou gaan... Overigens geef je aan dat het over 5 jaar misschien niet meer gaat. Mag ik vragen wat daar de reden voor is? Als je het niet wilt vertellen dan raad ik je aan dit uiteraard wel in de overweging mee te nemen.
Ik werd op mijn 23e onverwacht zwanger terwijl ik bezig was met mn studie. Ik ben er voor gegaan, het was op alle vlakken zwaar maar het is het meer dan waard geweest! Nu woon ik alleen met m'n dochter, werk 4 dagen per week en maak in deeltijd mijn studie af. Ongeveer de helft van m'n familie vond dat ik abortus moest plegen en de andere helft steunde me, ik ben wat ' vrienden en vriendinnen' verloren, maar toch ben ik gelukkiger dan ooit met mijn prachtige kind! Ik zeg; volg je hart!