Dat is bij mij ook het gaval geweest, het duurt bij mij heel lang eer ik uberhaupt zwanger was (de eerste 3 jr, de 2e 5 jr, toen na 15 mnd een dat werd een miskraam en dit kindje was gek genoeg 6 weken daarna onderweg) Ook geen fijne zwangerschappen dus ook dat zal allemaal wel meespelen, dat je je niet durft te binden of zo
Jeetje, dit klinkt heel herkenbaar en ik durfde er eigenlijk niet zo goed over te praten omdat ik mijzelf al zo gek vond. Ik herken gewoon heel veel in deze verhalen. Ik ben nu 26 weken zwanger en alle echo's vind ik prachtig om te zien, ik voel de kleine al sinds ik 18 weken ben. Maar HET gevoel? Dat mis ik toch wel een beetje, maar wat wil ik precies voelen? Mijn buik wordt steeds groter en het kinderkamertje is bijna klaar, er liggen al speelgoedjes en kleertjes die we kado gehad hebben... Maar het lijkt allemaal nog zo onwerkelijk. Ik bracht vanochtend mijn nichtje naar de PSZ en dacht bij mijzelf over 3 jaar loop ik er zo bij met mijn eigen kindje en dan probeer ik mijzelf er allerlei voorstellingen bij te maken maar dan nog krijg ik niet HET gevoel? De band? De liefde? Misschien komt het doordat ik hem nog niet ken.. Ja hij schopt wat rond in mijn buik maar ik weet nog niet wat hij fijn vindt of juist niet, welke genen hij ge-erft heeft en op wie hij gaat lijken? Is hij echt 100% gezond? Ben ik er wel klaar voor en zal ik een goede moeder worden? Ben van nature heel nieuwsgierig dus misschien houden bovenstaande vragen het vormen van een specifieke band wel tegen. Ik ben van mening dat het allemaal wel goed komt ook al lijkt het nu zo'n ver van mijn bed show.. Succes allemaal in hetzelfde schuitje
Ik heb het niet in de mate gehad waar in jij het beschrijft. Wel het onwerkelijke gevoel van "he, er zit een baby in mijn buik maar ik ben gewoon nog ik en alles gaat door". Pas toen mijn buik echt zichtbaar werd en we de 20 weken echo hadden gehad en we wisten dat we een dochter kregen werd het tastbaarder en weet je een beetje waar je voorstaat. Maar het gevoel van houden van de baby kwam een aantal weken later, ik was toen 26 weken zwanger en we kregen een ongeluk met de auto en daarna voelde ik de baby een paar uur niet (en we zaten midden in Frankrijk, we waren op vakantie..) toen ben ik zo geschrokken en toen heb ik ook letterlijk tegen haar gezegd dat ik zou zorgen dat haar nooit iets overkomt. Toen voelde ik me al een beetje mama. Maar het echte gevoel heb je toch pas bij de geboorte. Of zoals ik tegen mijn vriend zei, van jou houden duurde even en moest groeien maar van dit mensje hou je zonder dat je haar kent en binnen 1 seconde! Het komt allemaal goed, je zwagerschap is nog pril en je hebt nog tijd zat om er aan te wennen en op een roze wolk te zitten!! Geniet er wel van, voor je het weet is het voorbij!
Jemig wat een reacties! Er zijn dus heel veel vrouwen die dit hebben. Sta er echt van te kijken. Waarom wordt er in de media dan altijd zo'n roze wolk geschetst? Wat meerdere van jullie ook aangeven; door eerdere miskramen is het gevoel onzeker. Ik denk dat ik me niet durf te binden aan dit kleintje omdat ik bang ben dat het mis gaat. Ook het lange wachten heeft waarschijnlijk geen goed gedaan. Maar ach, ook vrouwen waar dat niet het geval bij is geven dit gevoel aan. Het zal er wel een beetje bij horen dan..?? Nogmaals ontzettend bedankt voor alle reacties! Liefs Jo
Het komt vanzelf. In het begin had ik ook weinig gevoel erbij. Ik was wel heel blij, maar het was nog te onwerkelijk voor me om het echt te beseffen. Pas na de 20weken-echo en nadat ik haar echt begon te voelen, besefte ik het echt en ben ik ook écht van haar gaan houden. Het heeft waarschijnlijk meer te maken met het besef. Het is zo'n wonder....
De roze (of blauwe) wolk komt later pas. Je zit nog veel te vroeg in je zwangerschap om echt te beseffen wat er in je buik gebeurt (en vooral omdat het je eerste kindje is) en je zit in een onzekere periode.. Dat komt vanzelf. Probeer er nu van te genieten!
Een vriendin van ons heeft dit ook heel sterk gehad haar hele zwangerschap. Inmiddels is ze bevallen van een prachtig kindje en voelt ze zich helemaal moeder, maar dat kwam pas NA de bevalling!
Jo dank je.. mijn echo ging goed vandaag... Ook hier een vorige zwangerschap die ineens was afgelopen... voor de vakantie klopte het hartje.. na de vakantie.. 2.5 week later... niets meer. Merkte dat ik nu gewoon even twee mooie echo's wilde hebben voor ik het zou "vertrouwen". Terwijl ik dit topic las mijn eerste.. "S*** ik wordt een moeder-gevoel" gehad... Ik denk dat het dus wel goed komt.... en een roze wolk.... tsja... er zijn gewoon een hoop nuchtere mensen in Nederland...
Ik herken het ook wel een klein beetje. Wat tijdens mijn eerste zwangerschap het omkeerpunt is geweest was de geslachtsbepaling. Toen ik eenmaal wist dat er een jongetje in me aan het groeien was kreeg ik er veel meer gevoel bij. Met een meisje was het overigens niet anders geweest, maar het feit dat ik er niet meer aan hoefde te denken als het kindje/ins kindje maar kon denken aan onze zoon maakte voor mij een heel verschil. Deze zwangerschap is het nog onwerkelijker, ik denk doordat ik nog niets voel bewegen. Volgende week heb ik een geslachtsbepaling en ik hoop dat dan net als de vorige keer mijn gevoel veranderd en het weer echter word.
Herkenbaar hoor, het mama-gevoel kwam hier pas na de geboorte.. Zelfs toen ik lag te persen, drong het nog niet tot me door.... maak je geen zorgen, komt vanzelf goed hoor! Liefs
Och jeetje, gelukkig maar... Ik dacht dat het aan mij lag. Mijn man leeft enorm zweverig sinds zaterdag maar ik dus nog steeds niet. Ik heb vanmorgen met VK gebeld, maar daarna nog steeds niets... Ik ben wel heel erg bezig met dat ik kleertjes, babykamer, kinderwagen etc wil kijken, maar meer omdat ik dan bezig ben met hetgeen wat me te wachten staat dan dat ik op roze wolk leef... Ik had ook verwacht dat het heel 'romanisch' zou zijn om de positieve test in handen te hebben, maar ook dat gevoel kreeg ik niet, nu was het ook wel erg vroeg omdat ik moest werken, maar zelfs later op de dag kwam het zweverige gevoel niet. Nu is het uiteraard nog maar 2 dagen voor mij, maar ik had me er inderdaad ook veel meer bij voorgesteld