Mijn zoontje gaat vanaf 9 weken elke week minstens 1x naar het kdv. Hij zit in een vaste groep, met vaste leidsters en hij heeft het volgens mij ook best naar zijn zin. Als we erheen rijden en hij ziet dat we de hoek omgaan, zit hij al te juichen in de auto. Toch is het elke week een drama als ik hem achterlaat. Als we naar binnen lopen zet ie zich al schrap, ik blijf een hele tijd bij hem, ga een puzzeltje met hem maken of met een autootje spelen, zodat hij weer een beetje aan de omgeving kan wennen. Maar zodra ik zeg dat ik wegga en dat hij bij de leidster op schoot mag, is het raak. Brullen, zich als een aapje aan mijn vastklampen, echt vreselijk. Elke week sta ik met een rotgevoel buiten en hoor ik hem op straat nog krijsen. Ik zit soms met tranen in mijn ogen in de auto, zo erg vind ik het dat ik hem dat aandoe en hem zo in de steek laat. Toch zeggen de leidsters dat het altijd na een paar minuten over is en dat hij de rest van de dag gewoon lekker speelt en meedoet met de groep. Maar andere kinderen in de groep zie ik nooit zo'n scene maken. Bij mijn moeder (die past ook 1 dag per week op), gaat het trouwens hetzelfde, alleen iets minder heftig. En als ik wegga thuis, terwijl mijn man thuisblijft, is het ook altijd huilen voor het raam. Hij heeft het blijkbaar nogal moeilijk met afscheid nemen, terwijl ik toch vanaf het begin al 3-4 dagen per week buitenshuis werk. Je zou zeggen dat het langzamerhand wel gewend moet zijn, maar nee.... Herkent iemand dit en heeft iemand tips?
Ik heb zelf geen tips (nog niet, want Kyano kan er nog niet heen, denk wel snel want wil ook weer gaan werken) Maar lijkt me moeilijk hoor, je kindje daar laten
Hoe oud is je zoontje? Ik herken het wel hoor.. Louise maakt ook een drama als ze merkt dat ik opsta om weg te gaan. Maar ik kan als ik buiten sta via een raampje naar binnen kijken en ik zie dan dat ze samen met de leidster of andere kindjes gaat spelen en het alweer goed is.
Geloof mij al zie je het niet er zijn echt meer kinderen die het erg vinden als je weg gaat. Heb je de leidster als gevraagd wat jullie eraan kunnen doen? Soms is het juist goed om het afscheid heel kort en bondig te houden dan weet het kind meteen waar hij/zij aan toe is soms is dat gewoon het beste. Overleg het eens met de leidsters die weten vast wel raad en ja het is vaak al heel snel over maar ja het blijft vervelend. Suc-6
hier ook hoor. Met 10 weken naar het KDV nu is ze 13 maanden maar ook elke keer huilen.. Verlatings angst noemen ze dat ook wel. Het kdv zeg ( de leidsters) kind brengen een kusje en weg gaan naar je werk. Binnen 5 min zijn ze toch stil zeggen ze.
Ja dat weet ik wel, dat is bij mij dus blijkbaar ook wel zo, maar toch vind ik het echt heel vervelend. Ik houd het afscheid ook zo kort mogelijk, gewoon dag zeggen, kusje geven en zwaaiend weglopen, maar het helpt niet erg. Bovendien hoorde ik dus laatst van de leidster dat ze zich afvroegen waarom mijn zoontje nog niet praat. Nou, thuis kletst ie de oren van mijn hoofd, en blijkbaar zegt hij daar dus bijna niets. Dat maakt ook dat ik me toch wel een beetje zorgen maak of hij het daar wel echt naar zijn zin heeft, ondanks zijn vrolijkheid als we ernaartoe rijden. Bedankt voor jullie verhalen in elk geval, altijd fijn om te weten dat je niet de enige bent (hoewel het voor jullie ook niet leuk is natuurlijk).
luppy mijn zoontje gaat ook al vanaf baby naar het kdv is inmiddels 21 maanden en het is ook huilen als mama weg gaat. niet altijd maar wat mij is opgevallen is als ik langer blijf staan bijhem op de groep dus ff knuffelen spelen enz. ik kan hem beter een kusje geven knuffel en weg gaan daar heeft ie meer aan dan dat ik blijf zitten. ook als papa thuis is en mama gaat ff weg is het huilen. denk dat het ook een periode is.
Tweety, bedankt voor je reactie. Vanochtend was het ook weer raak. De leidster heeft hem uiteindelijk slim afgeleid en ik ben er tussenuit geknepen, maar dat voelde ook niet zo goed. Ik had nog even een gesprekje met de leidster en ik hoorde dat hij het toch niet zo heel erg naar zijn zin heeft daar. Vooral het buitenspelen vindt hij heel eng, omdat er dan zoveel kinderen om hem heen zijn. Hij zit meestal te huilen bij de leidster op schoot en durft niet te spelen. Dat vind ik wel heel zielig, eigenlijk. Ik verwacht nu (nou ja, over een heeeeeele tijd) een tweede kindje en ik ga toch maar eens nadenken over een gastouder of wat kleinschaliger opvang voor beiden. Hij is blijkbaar gewoon niet zo'n groepsmens (net als ikzelf) en het voelt niet echt goed om hem dan daar zo achter te laten.
Justin heeft dit ook sinds 2 weken. Hij zit al vanaf 3 maanden op de kinderopvang. T is n fase, t hoort er bij. Ik werk zelf ook op n kdv, en zie genoeg kindjes die even huilen en daarna idd weer lekker verder spelen hoor.
@luppy fijn dat je een gesprekje heb gehad met de leidsters en nu weet hoe ie is als je weg bent het blijft moeilijk zeker nu je dat weet hoop dat ie er snel overheen is en dat je een andere oplossing kan vinden zoals een gastouder maar of ie daar ook zonder huilen is als je weg gaat? bij oma doet ie het ook toch?
Patroeschka het is hier geen fase, nou ja, misschien wel, maar dan eentje die al 17 maanden duurt Ja, hij huilt ook bij oma, en ook bij papa als ik wegga, dus het zit er wel een beetje in bij hem, maar als ik hoor dat hij niet buiten durft te spelen tussen zo'n grote groep kinderen, vind ik dat eigenlijk nog erger. Vandaar mijn gevoel om toch kleinschaliger opvang te gaan zoeken. Maar ja, ik ben er nog niet uit, hoor. Ten eerste is het een stuk duurder en ten tweede moet je natuurlijk net maar iemand treffen die je vertrouwt met je kind. Ik heb al eens zo'n advertentie op mrnosey gezet, maar daar kwamen van die vreemde types op af, dat durf ik niet meer aan.
Hoi, Bij ons op het kdv gebeurd dit ook wel eens, kinderen hebben vaak een fase van verlatingsangst. Soms is dit met een paar weken over en soms duurt het een paar maanden. Wij geven vaak als tip: neem een videocamera mee en laat de leidsters filmen dat het 9 van de 10 keer maar om een paar minuten verdriet gaat. Het kind voelt vaak jouw verdriet en speelt daar op in. Ik snap heel goed dat het niet leuk is om op deze manier afscheid te nemen. Succes!
Ik merk ook dat ouders het moeiklijker vinden om hun kind achter te laten als het huilt. OUders doen alles om het kind stil te krijgen dus blijven langer dit is dus wat jet kindje wil. DEn blijft de volgende keer nog langer en dramatischer huilen. Wat ik alitjd doe ik pak het kiind over van de ouder en neem het op schoot en wuif mama of papa weg ik draai me om en zoek iets om het kind af te leiden het komt misschien hard over bij de ouders, maar is wel het beste Vaak gaat het prima en ik zeg altijd je mag altijd bellen om te kijken hoe het gaat. En ik zelf merk ook vaak dat de kinderen die maar 2 dagdelen of 1 dag per week komen het er vaak het moeilijkst mee hebben want thuis of bij oma en opa is het veel leuker natuurlijk. Ook kinderen die het eng buiten vinden kom ik vaak tegen dus wat doe ik ik speel samen met het kindje op een afgelegen plekje waarin ze zelf kunnen merken dat er niks engs is. want heel de tijd op schoot is ook niet echt ontwikkelingsstimulerend. Maar blijf als ouder veel praten met de leidster en dat van die film vind ik een goeie tip zal het zelf ook wel eens gaan gebruiken .