Wat waren we blij, eindelijk was ik zwanger, ik kon het gewoon niet geloven dat het zo was. Het kon gewoon niet waar zijn, het was ook te mooi, vanwege mijn hoge leeftijd (41) en mijn vele operaties aan mijn baarmoeder en eierstokken kon ik eigenlijk geen kinderen krijgen, ik had maar 0,01% kans om inverwachting te raken. Op goede vrijdag 14 april kwamen we er achter dat ik zwanger zou zijn volgens de test, dus 18 april naar het ziekenhuis geweest en daar bleek dat ik al negen weken en 3 dagen zwanger was maar......... de arts zag geen hartaktie......... ik had me al voorbereid dat het vruchtje niet goed zou zitten, want immers als ik al zwanger zou worden dan zou het wel een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn. Maar nee dat zat goed, alleen het hartje klopte niet, de arts heeft lang gekeken vonden wij. Moet op 2 mei weer heen voor onderzoek. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet verwachten. Heb geen bloedverlies of buikpijn. Wel nog steeds last van misselijkheid en pijnlijke borsten. Heeft iemand hier ook ervaring mee? Harma
nee heb hier geen ervaring mee . Mijn miskraam is na 8 wk vanzelf gekomen . Ik vind het wel echt vreselijk voor je ! veel sterkte deze komende tijd liefs caroline
He, meid, wat ontzettend naar. Heb er gelukkig geen ervaring mee, maar ik wil je heel veel sterkte wensen.
Hoi Harma, Ik heb hier ook geen ervaring mee (ben ook nog nooit zwanger geweest) maar ik wil je wel heel veel succes en sterkte wensen komende tijd. Veel liefs van Senna
Hoi Harma, Wat een vreselijk nieuws voor jullie, heel veel sterkte met jullie teleurstelling en verdriet. Helaas heb ik hier wel ervaring mee. Bij mij werd bij 11 weken zwangerschap geconstateerd dat het vruchtje met 9 weken gestopt was met groeien. Ook ik had nog steeds gewoon zwangerschapsverschijnselen, zoals pijnlijke borsten etc. Zo zit je op de roze wolk en zo val je er keihard af! Dit noemen ze een missed abortion, je kan nog weken rondlopen zonder dat er iets gebeurt. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een curretage in het ziekenhuis, want ik wilde niet meer afwachten en gewoon verder met mijn leven. Nogmaals heel veel sterkte de komende moeilijke tijd! Groetjes, Anakin.
hoi harma, ik heb ook een missed abortion gehad wij kwamen met 11 weken achter dat vruchtje niet leefde terwijl het met 7 weken gestopt was en je voelt je gewoon zwanger dat is zo vreemd ik heb ook een curretage gehad omdat het al zolang in mijn lichaam zat. heel veel sterkte van chantal
Ook ik heb hetzelfde gehad, een missed abortion. Ik was 10 weken zwanger en het vruchtje was met ong. 9 weken gestopt met groeien. Ik heb op 11 april een curettage gehad en op 17 april een hercurettage. En ja, ook hier waren de verschijnselen van een zwangerschap gewoon aanwezig. Mijn buik groeide ook behoorlijk hard. Dus als je een dergelijke mededeling krijgt, begrijp je het eerst niet en daarna vertrouw je je lichaam gewoon niet meer. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Zodra de daadwerkelijke miskraam of curettage heeft plaatsgevonden, zullen de hormonen uit je lichaam gaan en de verschijnselen ook verdwijnen. Dit gaat best wel snel, vind ik zelf. Ik wens je heeel veel sterkte met dit verlies. En neem de tijd voor jezelf, om het een plaatsje te kunnen geven!
Harma, ik heb dit ook zo meegemaakt, geen bloedverlies geen krampen niets dat aangaf dat het miszat. Ik was zo verschrikkelijk misselijk dat mijn gevoel me ook niet kon waarschuwen. Heb na de echo nog 2 weken gewacht maar bleef zo ziek dat ik uiteindelijk besloot tot een curretage. Heel veel sterkte met je verlies Harma.
Ook ik heb het meegemaakt. Vind het heel erg voor jullie en wil jullie heel veel sterkte wensen. Liefs Jenny
hoi harma, wat vreselijk zeg. dan hoopte je juist dat je een kleine kreeg. heel veel sterkte de komende tijd!
Hoi Harma, Wat vreselijk voor je dat het mis is gegaan. Ik heb vorig jaar exact hetzelfde meegemaakt als jij. Op 1e pinksterdag ontdekte ik dat ik zwanger was. Ik had een erg onregelmatige cyclus, waardoor het lang duurde voordat ik iets in de gaten kreeg. Ik was heel blij, want net als jij ben ik niet meer de allerjongste (ik ben 36), maar tegelijktijd was ik ook bang. Uit een kijkoperatie het jaar ervoor bleek namelijk dat mijn eileiders (licht) gekronkeld waren. Om zwanger te kunnen ráken bleek dat geen probleem, maar de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap werd wel groter. Op de echo - twee dagen later - bleek dat het vruchtje weliswaar op de juiste plek zat, maar dat het hartje niet meer klopte. Het was toen 9 weken en 3 dagen geleden dat ik voor het laatst ongesteld was geworden en het vruchtje was gestopt met groeien na 7 weken en 0 dagen. Net als bij jou leefde het vruchtje dus al niet meer, toen ik de zwangerschapstest deed. Dit gebeurde op een dinsdag en op vrijdag moest ik terugkomen voor een controle-echo. Helaas gaf deze echo hetzelfde beeld. Toen is besloten tot een curettage, omdat mijn lichaam geen enkel teken vertoonde van een spontane bloeding. Ook had ik nog steeds last van pijnlijke borsten. Misselijk ben ik in het geheel niet geweest. Pas na de curettage - die lichamelijk niet veel voorstelt, maar geestelijk wel zwaar is - werden mijn borsten weer kleiner en minder gevoelig. Tijdens de curettage is er alleen een leeg vruchtzakje aangetroffen. De gynaecoloog vertelde me dat mijn lichaam het vruchtje weer had geabsorbeerd. Ik vond dat wel een fijne gedachte: het was in mijn michaam ontstaan en nu zorgde mijn lichaam er ook zelf voor dat het 'verdween'. Onnodig te zeggen dat ik me de tijd erna heel rot voelde. Ik vond het zó gemeen: ben je na 4 jaar eindelijk zwanger, gebeurt dít! Het enige positieve (en dat is meteen wel héél positief) dat ik je kan vertellen is dat ik inmiddels weer zwanger ben. Zoals je aan de banner kunt zien, is het nog maar heel pril. Ook werd na mijn miskraam mijn cyclus ineens regelmatig, net alsof mijn lichaam ineens wist 'hoe het moest'. Vandaar dat ik het nu veel eerder wist (op cyclusdag 29 deed ik de test). Alles lijkt goed te gaan, er is al twee keer bloed geprikt, om te kijken of het hcg voldoende stijgt. Toch zal ik pas gerust zijn wanneer op de echo (10 mei) blijkt dat alles goed is. Op 10 mei ben ik 6 weken en 5 dagen zwanger, dus dat wordt heel erg spannend. Ik merk wel dat ik niet echt onbezorgd van deze zwangerschap kan genieten, maar daar zal iedereen last van hebben die zoiets heeft meegemaakt. Harma, ik wens jou heel veel sterkte voor de toekomst en ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt gehad. Heel veel liefs, Lola
Hoi Harma, Ik heb zelf vandaag voor de tweede keer te horen gekregen dat het hartje niet meer klopt. De vorige keer was het met 6 weken en 1 dag en kwamen ze er met bijna 12 weken tijdens de echo achter, en vandaag zou ik 8 weken en 1 dag zijn geweest. Waarschijnlijk is het hartje gisteren gestopt met kloppen. Ik moet zeggen dat je dan niet meer zoveel hoop hebt dat het wel een keer gaat lukken, maar ja het is maar afwachten. Eerst naar het ziekenhuis voor een curetage of het moet dit weekend al loslaten maar dat denk ik niet. Sterkte in ieder geval!!! Grt, Lesley
Voor mij is het al weer een tijdje geleden, maar ik heb ook een missed abortion gehad. Ik dacht toen altijd dat het een miskraam was, maar als het hartje dus niet meer klopt zie ik nu dat het een missed abortion was, bij mij was dit met 7 weken dat het gestopt was, ik heb nog tot de 12e week rond gelopen met zwangerschapsverschijnselen, maar met 12 week kon ik dat niet langer verdragen, mijn lichaam gaf nog symptomen van zwangerschap aan en ik wist dat er geen kindje meer op komst was. Ik heb met 12 week dus voor curretage gekozen om het af te sluiten. Emotioneel vond ik het erg zwaar en toen ik een half jaar later zwanger was van mijn zoon heb ik er nog vaak aan gedacht, zo van; dit had de 2e kunnen zijn (natuurlijk geen reeele gedachte, maar dat bleef spelen) Daarom zeg ik altijd tegen mensen als ik hoor dat ze een miskraam hebben gehad of een missed abortion, geef het een plekje, want het is niet allemaal niks wat je nu mee maakt! Ik hoop van harte dat je nogmaals zwanger mag worden en dat het dit keer wel goed gaat komen, ik blijf voor je duimen dat het over een poosje weer raak voor je mag zijn! Liefs Carry
sterkte meis ik weet precies hoe je je voelt maar na 3 miskramen bij mezelf heb ik toch nog een mooi moppeke mogen krijgen probeer positief te blijven denken ik weet valt niet mee door alles wat je hebt meegemaakt zal het ook best moeilijk zijn om zwanger te kunnen raken maar je was zwanger alleen mocht het niet zo zijn dat je hem uitliep moet toch een lichtpuntje zijn voor je ondanks al het verdriet dat je wel degelijk zwanger kan raken nog heel veel sterkte meis met dit verlies zorg goed voor elkaar xxx