Ik heb even een vraag over mijn zoontje van bijna 3: als hij aandacht krijgt van een onbekende doet hij soms heel raar. Hij trekt gekke bekken, maakt soms een spugend geluid naar diegene of zegt 'bleeeghh' of iets dergelijks. Ik kan me hier behoorlijk aan ergeren...maar ik vraag me ook vaak af hoe en waardoor zulk soort gedrag komt. Weet hij zich dan geen houding te geven? Hij zegt bijv. ook de ene keer wel dankjewel als hij in een winkel een snoepje of worstje krijgt maar de andere keer staat hij ook zo raar te doen... Wie herkent dit en kan je er überhaupt iets aan doen?
Ik zou iig eisen dat hij dank je wel zegt en anders niets krijgt. Ik heb ooit eens bijna 20 minuten bij de slager gestaan omdat madame geen dank je wel wilde zeggen voor het worstje wat ze kreeg. En met 3 jaar kun je best uitleggen hoe wat en waarom denk ik. Ik denk idd dat het komt doordat hij zichzelf geen houding weet te geven maar ik zou het wel corrigeren
het is idd een soort verlegenheid en niet weten om te gaan met de aandacht. Ik zou het idd wel blijven benoemen en aangeven wat je wel wil zien.
Ja, uiteraard corrigeer ik zijn gedrag! Ik leg hem ook uit dat wanneer je iets krijgt, je dankjewel hoort te zeggen. Maar het gaat me meer om het 'rare' gedrag, ik schaam me soms dood...
Ik snap het wel maar ik denk dat mensen het belangrijker vinden te zien dat jij hem daarin corrigeerd dan dat ze zich ergeren aan zijn gedrag. Het is immers maar een kind en kinderen moeten nog leren
Zo had ik het nog nooit bekeken eigenlijk, daar heb je wel een punt. We corrigeren hem idd altijd als hij zo doet.
t is echt verlegenheid mn dochter doet t ook wel eens en als ze valt bv roept ze ook dat niemand mag kijken weet gewoon nog niet hoe ze met al die aandacht om moet gaat en ach ze wordt pas 3 ...denk dat de mensen t ook wel begrijpen hoor ...
dat klopt, als ik een kind zie wat zo doet, dan is mijn eerste reactie ook van, wordt er iets van gezegd? het is geen leuk gedrag, maar als de ouder moeite doet om het kind ter verantwoording te roepen en te corrigeren dan vind ik het best. dan hoeft het nog niet eens te lukken wat mij betreft. wat ik wel vervelend vind is als zo'n kind zo doet en een moeder of vader niks doet erop. (of zelfs nog gaat aanmoedigen die idioten heb je ook nog) ik denk ook dat het ook met onzekerheid te maken heeft. zich een soort van stoere houding willen aanmeten.
Ik herken het wel een beetje. Zo heeft mijn dochter een periode gehad dat ze met dingen ging gooien wanneer ze van vreemden aandacht kreeg. Corrigeren deed ik ook, maar eigenlijk is het vanzelf minder geworden. Heel soms doet ze het nog, als ze bv een complimentje krijgt oid.