Geen hulp van moeder gewenst, wat doen?

Of nog eens goed met je mams praten en het haar uitleggen of inderdaad pas bellen wanneer je er zelf klaar voor bent.
Maar denk dat de eerste optie de beste is dan begrijp je elkaar beter en sluit je eventuele irritaties/misverstanden tijdens de kraamweek bv. ook meteen uit.

 

Ik zou het om misverstanden te voorkomen eerst nog een keer proberen aan te kaarten. Misschien beginnen met het feit dat de buurman de hond verzorgt, dan heb je haar aandacht vast wel. En inderdaad ze hoort het pas als jij het aangeeft.
Mijn schoonmoeder heeft ook al aangegeven dat ze direct in de auto springt als wij wat aangeven, dat houd voor ons dus in dat wij het niet meteen gaan zeggen en eerst even rustig gaan kijken hoe of wat.

 

Wie weet hoe jij je straks voelt na de bevalling. Misschien wil je dan juist gelijk je moeder bellen en vind je het fijn als ze er is. Dat weet je niet. Dat riep ik ook bij de eerste. Ik bel niet hoor als de bevalling begint. Maar ja toen het zo ver was, belde ik toch even om te zeggen mam het is zover. Mijn moeder is toen niet gekomen omdat ik alleen met mijn man wilde bevallen. Maar na de bevalling heb ik haar gelijk gebeld. Was midden in de nacht en vond het toch leuk dat ze toen gelijk is gekomen. Maar na een half uurtje ging ze ook weg. Dat was prima. En wat is het fijn als je moeder wilt koken bijv.

Dus zeg gerust;dat je zelf wel aangeeft wanneer je haar steun nodig hebt. Je kunt nu toch niet zeggen waar je dan behoefte aan hebt.

 

Misschien moet het een paar keer landen?
Je hebt het nu aangegeven, je zegt het nog 3x en wie weet komt het nog over voor je bevalt.
Ik snap dat je bang bent voor gedoe na je bevalling. Dat kan je dan even niet hebben natuurlijk. Succes!

 

Ik snap dat wachten op de gang nooit zo? Bij m'n dochter duurde de bevalling 18 uur van begin tot spoed keizersnee. We hebben toen wel gebeld toen we bedachten dat m'n moeder altijd op de hoogte word gesteld na een bezoek aan de gyn. En ik moest die middag naar de gyn. Maar lag dus al in ziekenhuis. Ik heb toen m'n man laten bellen dat ik in het ziekenhuis lag en ze het hoorden als het zo ver was. Hii heeft toen zijn moeder nog gebeld dat ik een keizersnee kreeg omdat hii z'n ei niet kwijt kon tijdens het wachten. Bij de tweede gewoon pas gebeld toen hij geboren was. Ik zie nooit in waarom je gaat bellen "ik ga nu naar het ziekenhuis met weeën, ik lig in verloskamer 3"

 

Dat wachten op de gang snap ik idd ook niet zo, maar..

Bij mijn eerste had ik het wel fijn gevonden als mijn moeder er was geweest toen we thuis kwamen.

We waren beide kapot van een nacht doorhalen en ik ook nog van het bloedverlies. Ik had geen idee wat ik met de baby moest (voeden, laten slapen ect) en de kraamzorg was er nog niet, dus we moesten wachten tot ze kwam terwijl we zo graag even wilde slapen. Al met al had ik het fijn gevonden om bij de eerste een ervaringsdeskundige in huis te hebben.

Bij nr 2 is het een ander verhaal.

 

Ikzelf sta er heel anders in dan jij. Mijn ouders zijn mijn steun en toeverlaat en wil zelfs heel graag mijn moeder bij de bevalling hebben. Mijn man denkt er gelukkig net zo over, die is helemaal idolaat van ze dus dat komt mooi uit.
Tegen de rest van de familie ben ik heel duidelijk geweest; geen visite in het ziekenhuis of thuis totdat wij een seintje geven. Dat wordt hier gewoon geaccepteerd.

Je zou het nog een keer kunnen aankaarten en dan niet als een verzoek brengen maar als een mededeling en wanneer het zover is pas bellen wanneer jullie er aan toe zijn om ze te ontvangen.

 

Ts, niet aangeven dat het begonnen is, van te voren al duidelijk maken dat niet reageren op berichtjes of telefoon betekend dat je bezig ben (je kan ook slapen, visite hebben etc, geen onverwachte bezoekjes maar vragen of het uitkomt. En na de bevalling je tijd nemen en evt tegen t personeel zeggen dat ze geen visite mogen doorlaten voor je zonder je toestemming. Evenals tegen de kraamzorg

Huis versieren kan ook als jij op je eigen bed ligt als je dat prettiger vind. En misschien wat verzinnen waardoor ze wel nuttig maar niet "lastig" is, boodschappen, eten koken, zoiets.

Ze moet gewoon respecteren dat ouders voor grootouders gaan, zeker bij zoiets. Al is ze nog zo blij, het is JULLIE baby

 

Duidelijk zijn is hierin het belangrijkste!

Toen ons eerste kindje ging komen had mijn schoonmoeder ook allerlei wensen. Ik heb direct duidelijk gemaakt dat ik die wensen niet deelde en dat we het samen gingen doen. Ook met allerlei smoesjes, ja maar je man heeft zijn vader nodig. Ik heb toen heel duidelijk gezegd dat ik degene was die aan het bevallen zou zijn en dat ik op dat moment weinig te maken zou hebben met wat mijn man allemaal wilde. Als hij zijn vader nodig had zou hij maar lekker bij zijn ouders thuis gaan zitten wachten. Heel egoistisch misschien maar de barende heeft het laatste woord wat mij betreft.

Uiteindelijk liep alles anders doordat ze was overleden en hebben we iedereen direct na de bevalling gebeld omdat ze toen nog helemaal gaaf was.

Bij ons zoontje werden we ingeleid en toen het serieus werd heeft mijn man iedereen gebeld dat onze telefoons uitgingen en dat ze hwt zouden horen als het zover was. 15.00 ben ik bevallen, 15.30 hebben we al gebeld, 17.30 waren we thuis en 18.00 mochten ze komen. Ze waren met 30 minuutjes weer weg en zeiden toen dat ik mijn vader moest afbellen ivm rust. Ik heb ze toen voor eens en altijd duidelijk gemaakt dat ik bepaalde wat er gebeurde en dat mijn vader evenveel rechten hadden als zij. Daarna nooit meer bemoeienissen gehad.

Echt, duidelijk zijn werkt het beste. Die vage hints begrijpen moeders niet!