Misschien een raar vraagje hoor... Maar vroeg me af wat jullie doen als je bijv. goed bevriend bent met een stel waarvan 1 van de ouders overlijd of je oom/tante waarvan de ouders overlijd je kent de ouders wel maar verder geen contact mee. Gaan jullie dan voor de vrienden/familie er heen of is dat raar als je geen kaartje heb gehad ?
Bij een goed bevriend stel ga ik naar de uitvaart om mijn vrienden tot steun te zijn. Dit wordt vaak erg gewaardeerd. Van oom/tante is het maar net hoe goede band ik heb met oom of tante. Zijn we heel close en goed bevriend dan ga ik naar de uitvaart om ze tot steun te zijn. Zien we elkaar amper en hebben we weinig contact dan ga ik niet.
Ik ga als steun voor de nabestaanden als ze daar prijs op stellen. Toen bijvoorbeeld de oma van mijn beste vriendin was overleden ben ik naar de begrafenis gegaan ondanks dat het hier anderhalf uur vandaan was. Mijn man is trouwens ook gegaan, we hebben er allebei een dag voor vrij genomen. Ik ga dus eigenlijk altijd voor de nabestaanden, niet voor de overledene.
Ik heb het laatst gevraagd aan onze vrienden. Is een hechte familie en zijn oom was overleden. 'Ken' de man wel. Heb gevraagd of ze het op prijs zouden stellen. Zij gaven aan dat ze die dag graag met de familie willen zijn. Heb onze vrienden en zijn ouders een kaart gestuurd.
Ik zou in ieder geval gaan condoleren. Het ligt eraan hoe goed je bevriend bent om ook naar de uitvaart/kerkdienst zelf te gaan en of je hiervoor een uitnodiging hebt. Meestal is er voor iedereen een mogelijkheid om de naaste familie te condoleren en daar zou ik dan naar toe gaan.
Het is een beetje aanvoelen. Ooms en tantes hebben wij niet veel contact mee, dus ik zou niet naar de uitvaart van één van hun ouders gaan. Maar bij overlijden van een ouder van een goede vriend(in) zou ik wel gaan, om steun te betuigen.
Ja dan ga ik zeker om tot steun te zijn. Zeker als het om ouders van mijn beste vrienden gaat. Tantes en ooms weet ik eigenlijk niet, misschien wel als ik ze vaker gezien heb.
Ligt eraan wat er in de krant staat: "Indien u geen uitnodiging hebt ontvangen, gelieve deze als zodanig te beschouwen" staat er vaak in de krant bij, dan zou ik gewoon gaan als je echt goed bevriend bent met ze. Op het moment zelf realiseren ze zich het misschien niet, maar achteraf is het fijn erop terug te kijken dat er mensen voor je waren.
Ligt er maar net aan wat de nabestaanden op prijs stellen. Ik heb erg goed contact met mijn ooms en tantes en mochten hun ouders overlijden dan vind ik zelfs dat ik het niet kan maken om niet te gaan. Dat kan zijn in de vorm van naar de begrafenis/crematie gaan of als ik zou moeten werken naar de avondmis. Een van de twee is altijd haalbaar. Toen mijn opa overleed waren de broer en schoonzus + kinderen van mijn oom ook aanwezig in de kerk. Bij vrienden is dat net zo.
Ik zou dan gaan, al is het puur en alleen om daardoor je vrienden/familie laat zien dat je met hun meeleeft tijdens dit verlies.
Ik heb het wel gedaan, om mn vriendin te steunen ook al kende ik haar moeder niet. Omgekeerd toen mijn zus laatst was overleden waren mijn vriendinnen er ook en die kenden mijn zus ook niet. Voor nabestaanden is steun ontzettend fijn.
Bij mensen waar ik een goede band mee heb wel. Mensen stellen dit vaak wel op prijs. Mijn ouders hebben een eigen zaak en hebben regelmatig een begrafenis. Ze zorgen er altijd voor dat iemand daar is. Of als er een avondwake is gaan ze daar naar toe.
Ligt eraan ik zou het altijd wel even navragen of dit gewaardeerd wordt, ik vond namelijk met de begravenis van mijn vader dat klasgenoten niet welkom waren, (1e jaar mbo), kende de klasgenoten amper en zij kende me vader niet, dus hangt van de situatie af vind ik
ik zou niet gaan maar wel steun geven door middel van kaartje/telefoon en bezoek thuis meegemaakt toen de vader van mijn kinderen overleed dat er heeel veel vreemde mensen waren die hij niet kende en ik ook niet, die vervolgens aan mij vroegen wie ik was :x maar waren collega's van zijn moeder uhm okee was erg vreemd (had het gevoel dat ze apies aan het kijken waren) vind een begravenis/crematie echt iets persoonlijk, het laatste afscheid van dierbare, en ik vind dat daar géén vreemde bij horen of vrienden van.
Ik zou zelf niet gaan omdat ik het ook niet gewaardeerd heb toen er bepaalde mensen op de crematie van mijn vader waren; zogenaamd om mij te steunen, terwijl ik liever had gehad dat ze al ruim voor die tijd mij hadden moeten steunen. Ik had het namelijk exact andersom. Mijn beste vrienden waren er niet en de mensen waar ik wel eens oppervlakkig contact mee had, stonden vooraan om hun steun te betuigen. Ik vond het sowieso een poppenkast van ruim 300 man, en wilde liever gewoon naar huis. Ik ben niet zo van de brood-met-kaas-feestjes en heb liever een kleinschalig besloten feestje met mensen die er voor mijn gevoel echt toe doen. Maar dat ging helaas moeilijk met een eigen bedrijf. Achteraf denk ik wel eens dat die hele week nog het meest traumatiserend en overweldigend was, dan het sterfgeval op zich. En vandaar uit zou ik de nabestaanden zelf vragen of ze mij erbij willen of niet, uit respect voor hun gevoel.
Ik vraag het zelf altijd, al mijn vader de uitnodiging krijgt op naam van familie napoleon ga ik wel als ik kan. Ik heb het zelf erg fijn gevonden dat mijn vriendinnen en teamgenootjes er waren op mijn moeders crematie en ook mensen die we nog kenden van vroeger. Als ouders van leerlingen overlijden ga ik meestal ook.
ik zou naar die van vrienden gewoon gaan, word gewaardeerd maar wel alleen als het niet om een stille crematie gaat (dus waar alleen directe famillie komt). je kunt ook als steun voor de familie gaan. bij ons is het de gewoonte dit te doen.