Mijn zoontje van bijna vijf maakt me af en toe echt gek (meerdere keren per dag...) ik weet niet meer hoe ik ermee om moet gaan. Net bijvoorbeeld wil hij samen een spel spelen, ik zeg niet nu ik ben net wakker, straks wil ik wel. Begint hij gelijk te janken en boos te doen. En ik rreageer daar natuurlijk weer helemaal verkeerd op omdat ik ggeïrriteerd raak door zijn gedrag. Zelfde bij als hij moet douchen, maakt hij een hele heisa van ookar hebben we vaste momenten. Hij luistert veel beter naar zijn vader, die wil hem af en toe weleens een klap verkopen. Hij is totaal niet bang voor mij. Er zijn heel veel momenten dat hij wel luistert hoor, naar de winkel gaan bijvoorbeeld is geen probleem. Maar die momenten, met name als ok bijvoorbeeld niet met hem speel terwijl iik soms net al 4X met hem gespeeld heb, gaat ie zo zeuren. Ik kan er echt niet tegen. Ik hoor mezelf telkens boos op hem zijn en ik vind dat zo erg want ik hou zoveel van hem. Dit klinkt heel negatief, we hebben ook heel veel leuke momenten hoor en hij is geweldig, maar hij maakt me zo boos soms. En dan probeer ik alles logisch te beredeneren waarom wel waarom niet en uit te leggen maar ik bereik er niets mee. Sorry, beetje warrig verhaal.
Bij je zoontje helpt een klap verkopen nu misschien nog, maar straks niet meer. Je schrijft dat hij totaal niet bang voor je is, is dat een doel wat je wel wil bereiken? Is hij wel bang voor zijn vader? Misschien is het een idee dat je zoon naar jullie leert luisteren zonder angst voor zijn ouders, dat hij zich veilig voelt. Goed voor zijn ontwikkeling Er zijn verschillende manieren om om te gaan met je kind, inclusief de problemen die zich voordoen. Elk kind van 5 zoekt zijn grenzen en zeurt. De ene meer dan de andere. Het is wel belangrijk om duidelijk te zijn en het niet te ver te laten komen, dus al op tijd ingrijpen. Je zou bijvoorbeeld 1x kunnen waarschuwen als hij zo zeurt en er dan een consequentie aan verbinden (niet buiten mogen spelen, favoriet speelgoed wegnemen voor een bepaalde tijd etc). Als je maar duidelijk tegen hem bent. En consequent, dus houdt vol Bij boos worden en blijven kom je in een machtsstrijd. Hoe rustiger jij blijft, hoe meer effect het heeft. En het allerbelangrijkste: geef hem complimenten! Zeg het tegen hem als hij dingen goed doet, goed gedrag laat zien. Als hij daadwerkelijk naar je luistert kom daar dan bijvoorbeeld op terug. Zeg dat je trots op hem bent, dat het knap is van hem dat hij.... *vul maar in* Voor opvoedingstips kan je ook heel goed bij het CJG terecht bij jou in de buurt. Succes! En vraag jezelf alsjeblieft af of je je zoon wil opvoeden met 'af en toe een klap' van vader..
Ik keek even raar op bij de zin 'zijn vader wil hem nog wel eens een klap verkopen'! Luistert hij beter naar zijn vader omdat hij hem wel eens een klap verkoopt en hij bang voor hem is? Je zegt dat hij voor jou niet bang is, gelukkig maar! Een kind hoort niet bang te zijn, niet voor zijn ouders en voor niemand niet. Maar goed, dat was je vraag niet.. Wat hier goed werkt is rustig reageren, kort uitleggen waarom iets niet kan (bv. nu kan mamma niet spelen omdat ze eerst even wakker moet worden maar over half uurtje gaan we een spelletje doen). Wanneer hij door blijft zeuren, geef ik aan dat hij moet ophouden met zeuren en vertel ik wat ik van hem verwacht, bv. ik wil nu graag dat je zelf even gaat spelen. Als hij dan door blijft gaan, geef ik een waarschuwing, bv. als je door blijft zeuren, zet ik je op de trap. Dan haakt meneer meestal wel af want dat wil hij natuurlijk niet. Gaat hij toch door, gaat hij 2 min op de trap. Daarna houdt het gedrag hier altijd op. Wij volgen het boek van de supernanny, gewoon handig om een leidraad te hebben waar je je aan kan vasthouden en je precies weet wat je kan doen. Werkt hier echt super! Hopelijk heb je er iets aan... En wil toch nog even zeggen; slaan werkt niet! Daar worden ze angstig van, zo ontwikkelen ongezonde relaties met anderen en uiteindelijk krijg je daar meer problemen door.. Een kind hoort zich veilig te voelen bij zijn ouders (en anderen) en vanuit die veiligheid moet je ze leren naar je te luisteren. Op die manier leren ze op een gezonde manier gezag te ervaren en zullen ze zich uiteindelijk vanuit zichzelf zo gaan gedragen. Wanneer dit wordt opgelegd door bv slaan, zullen ze dit niet leren met alle gevolgen van dien!
Ik denk eerlijk gezegd dat jouw zoontje bij jou zichzelf durft te zijn..itt zijn vader die hem wel eens een klap verkoopt. Het is niet fijn maar dat hij bij jou wel dwars durft te zijn is in dit geval goed. Ik zou proberen goed te blijven praten met hem waarbij je wel duidelijk je grenzen aan geeft. Ik weet niet of hij er baat bij heeft maar misschien werkt het om een dagplanning te maken. Zo ziet hij wat er gaat komen en wanneer het tijd is voor een spelletje of om te douchen. Dat voorkomt misschien een hoop strijd op het moment zelf. En ik zou echt proberen ervoor te zorgen dat zn vader ook op een andere manier met hem leert communiceren.
geen klap verkopen! wat erg dat hij bang voor een klap stil is bij zijn vader. zeuren is hier een fase 10 dagen of zo. en dan weer weg. dus geduldig zijn en kijken wat het kind echt nodig heeft. hier, altijd na zo een fase kan zoontje weer de dingen die hij voorheen niet kon, snap de dingen die hij voorheen niet snapte en heeft nieuwe interesses. dan krijgt hij van ons nieuwe verantwoordelijkheden. als je boos reageert dan duurt zo een fase langer en wordt erger.
Een klap verkopen is misschien wat overdreven, hij geeft hem wel eens een tikje (waar ik sowieso geen voorstander ben en al vaker tot discussies geleidt heeft hier), hij is gewoon wat harder qua opvoeding. Mijn zzoontje is helemaal gek op zijn vader! En ook niet bang voor hem in de zin van dat hij niet zichzelf durft te zijn. Alleen waar het mij om ging is dat ik totaal geen indruk op hem maak als ik boos ben. Straffen ben ik inderdaad waarschijnlijk niet consequent genoeg mee, ik vind dat erg lastig en vermoeiend. Verder krijgt hij genoeg complimentjes, ook van zijn vader. Hij is op school super sociaal en alle kindjes en zelfs de juffen vinden het fijn om hem in de klas te hebben. Het is gewoon echt puur alleen dat zeuren niet luisteren en vooral schreeuwen/ brutaal zijn (alleen thuis gelukkig) wat hij hij heel erg doet deze periode en ik die daar te inconsequent mee om ga. Dat dagplannen gaat nu ook wat lastig met een kleine baby die aandacht nodig heeft. Maar ja,het berichtje van vanmorgen klinkt iets ddramatischer dan wat het daadwerkelijk is denk ik, gezien jullie reacties hier
Hier ook een zoon van net 5 jaar die soms niet luistert en zeurt om iets 'lekkers' wat zeer vermoeiend is. Het geeft me soms wel een vervelend gevoel alsof wij de touwtjes niet goed genoeg in handen hebben. Ik vind dat een kind gewoon hoort te luisteren naar de ouders. Dus als ik tegen mijn zoon zeg wil je je schoenen aan doen moet hij dat gewoon doen en niet zoals het nu gaat een hoop heisa erom maken etc
Wat hier goed geholpen heeft als hij zeurt om iets terwijl het niet direct mag/kan er een tijd aan geven. Ik zeg gewoon de grote wijzer moet daar staan en de kleine wijzer daar. Kinderen weten nog niet goed wat straks of zometeen oid betekend. Verder toch proberen consequenter te zijn voor hem, nu even lastig maar straks heb je er plezier van!
je kunt proberen laten zien hoe het is als iemand zeurt. soms weten ze niet eens dat ze aan het zeuren zijn. doe hem na een keertje. ook met luisteren wanneer mama 1 keertje niet luistert dan was het probleem opgelost.
Heel erg herkenbaar, ik denk echt dat het een leeftijdsdingetje is, een "fase". Hier een zoon van net 5. Tot voor kort dacht ik de dans te ontspringen. Hoorde vaker geluiden om me heen van vriendinnen en kennissen met kinderen van rond de 5. Maar nu doet die van ons net zo gezellig mee De hele dag door alles op schreeuwende wijze zeggen. Drama maken om niks. Onredelijk worden om niks. Slecht luisteren. Moet dingen soms 4 keer vragen. er zitten dagen bij ( vooral nu met de vakantie...zucht...) dat ik de hele dag moet mopperen en moet corrigeren en waarschuwen. erg vermoeiend. En herkenbaar wat hierboven geschreven werd: ik krijg het gevoel dat we het niet goed doen, niet consequent genoeg zijn dat we de controle niet hebben. Heel frustrerend waardoor ik er bijna nog meer bovenop wil zitten. Waar we nu wel mee bezig zijn is om niet te blijven waarschuwen. Ik heb die neiging, want vind: als ik iets vraag dan moet hij dat doen. Niet steeds dat getreuzel en ge-jamaar. Nu proberen we dus 1 waarschuwing met ene consequentie. Luistert hij dan niet: dan volgt de consequentie. Het wordt er nog niet gezelliger op, maar ik hoop dat het op den duur zijn vruchten gaat afwerpen.
Hier gaat het net zo. Diep zuchten af en toe, maar wel consequent blijven! Het zal wel weer een fase zijn.