Dat vind ik altijd prachtig! blikken! en dat ze ervan schrikken Ook vind ik het prachtig dat ze nog zoveel geloven. Misschien een poster erover heen? of proberen uit te leggen dat het echt niet kan? ik heb echt zoveel dingen met haar al meegemaakt. en kan niet wachten tot ze ouder word
idd ik was m even kwijt op het einde haha Maar idd een goeie! Mijn moeder deed dat 25 jaar geleden ook al
@tweemeisjes, leuk dat je alles zo opschrijft. (en ook hoe) Ik heb dat indertijd ook gedaan met mijn inmiddels grote (16,18 en 21j) kinderen en nu liggen we helemaal dubbel. Wacht maar roep ik geregeld tot 1 van jullie gaat trouwen. Genoeg stof voor een levensloop te maken
Die lust ik vroeger ook nooit, tot mijn vader vertelde dat je daar later hele grote borsten van kreeg....
Super dit hoor,heb echt meerdere malen in een deuk gelegen,en me man mij maar blijven aankijken of ik 1 of andere malloot ben haha
Daar ben je dan mijn lieve kleine meisje. Pittig, fel en ook zo ontzettend mooi afgewerkt. Het is alweer de vijfde dag dat Truus hier rondhuppelt als een fris en fruitig mens Ze is harstikke lief voor ons, ook voor Lynn maar helemaal voor mij. Vandaag heb ik last van de babyblues. De tranen lopen me om niets over de wangen en mijn borsten lekken! Echt waar ik heb het gevoel dat ik een paar fikse meloenen met me meedraag. Vannacht heb ik zo slecht geslapen van mijn meloentjes, als ik wou draaien had ik het gevoel tien kilo met me mee te slepen. En bij iedere, ,, auw, auwww'' probeerde hij me gerust te stellen. ,, Schatje, doet het zo'n pijn?'' aaide manlief me over de rug. De volgende ochtend leken zelfs de truitjes ineens maatje XXXXXS (als die maat niet bestaat heb ik het bij deze uitgevonden) Truus riep: ,, Goedemorgen, lekker geslapen meid?'' waarop ze een villende blik kreeg. ,, Zal ik even je controles doen?'' vroeg ze toen ze mijn dochtertje zat te wiegen. Daar begon ik al te huilen, ,, Ik kan haar niet eens vastpakken van de pijn'' snikte ik hard. In de middag stond Truus thee te leuten met mijn man. Truus was al midden vijftig en keek me nogal geschrokken aan. Manlief had aan Truus gevraagd of die dingen zo bleven? ,, Welke dingen schat?'' vroeg ik verbaasd. ,, Je borsten'' lachte hij verlegen. Voordat ik het in de gaten had schoot ik enorm uit mijn vel. ,, Hoe durf je dat te vragen, ben ik niet goed genoeg?'' snikte ik hardop. ,, Dat ben je wel, schatje kom eens....''' Verder kwam hij niet want ik duwde hem al bijna aan de kant Truus kwam me omhelzen en troosten. ,, Meid, die spanning van jou borsten gaan we er eventjes afhalen'' Ze commandeerde mijn man om een kop koffie voor me te zetten en met met rust te laten. Dat deed hij braaf, hij ging in kleermakerszit op de bank zitten en zuchte een paar keer. Truus begon een heel verhaal over stuwing en kraamtranen. Ook over hormonen. Hij was behoorlijk bleek geworden. Telkens wanneer T begon te huilen had ik het gevoel dat het nog meer ging lekken. Manlief mocht er wel een foto van maken. Mijn allereerste echt meloenen, en daar mocht hij niet aankomen. Wat een ramp ook voor hem, wat een pijn voor mij. Al om al is de grootste druk van mijn borsten af, Innie en Mini heten voor heel even... Max en max
hahaha, geweldig. We hebben ze hier tijdens de stuwing ook maar even vereeuwigd.....heeft ie toch nog wat...
word vervolgd! maar ff de kids in bad, vanaaf bezoek haha, ik spoor toch niet helemaal als ik die verhalen zo lees!
Winkelen met een pruillip? Lynn is best wel netjes in de winkel. Althans dat vind ik, ik ben haar moeder en ben altijd trots op haar Toen ze bijna drie jaar was scheurde ze altijd door de winkel heen, en dan genoot ik altijd van de opmerkingen van de mensen. ,, Wat een schatje, wat een mooie meid'' Heerlijk toch? Lynn had wat nieuws uitgevonden, een pruillipje trekken in de winkel. ,, Mmm, mama snoepjes'' zei ze dan hardop. ,, Ja, lekker,maar die laten we wel liggen schatje'' ,, We gaan zo lekker eten thuis'' ,, Mama!!!'' gilde ze, ik wil snoehoehoehoehoep!'' krijste ze ongecontroleerd. Ik kreeg een soort zweetuitbarsting, je kent het wel dat gevoel dat de hele winkel naar jou kijkt. Ik zag het commentaar al voor me, ,, Slechte moeder'' Toch gebeurde dit niet, ik pakte mijn kar en liep gewoon door. Lynn ging vlak op de grond, ze had haar vuistjes gebald op de grond en was aan het huilen. Dat huilen ging harder en harder, maar ik stond ondertussen al bij de kassa. ,, Is dat niet jou meisje?'' vroeg de kassiere nogal verbaasd. ,, Ja,dat is ze, maar die komt vanzelf wel terug hoor'' antwoorde ik zelfverzekerder dan ooit. Snikkend kwam ze aanlopen, ze was woest. Haar mooie gezichtje was ineens veranderd naar een soort monstergezichtje. Ze stond op onweer, vol met vlekjes in haar gezicht van opwinding. De dagen daarna was het weer zover en toen bedacht ik me wat. Lynn vond winkelen geweldig. De eerste beste keer dat ze dit weer deed gingen we regelrecht naar huis! Zo gezegd zo gedaan, mevrouw trok een verwend gezicht bij de snoepafdeling waar je u tegen zegt. Ik kon er niet meer naar kijken, bij de eerste tranen heb ik mijn spullen teruggezet en zijn we naar huis gelopen. Onderweg was ik van alles, niet meer lief, niet meer lief.. en ga zo maar door. Dit hebben we vier keer moeten herhalen en op een dag was de lol ervan af. Ze kreeg gewoon geen snoep, daarmee basta Nu een hele periode later weet ze gewoon dat ze niet moet zeuren. Wat een geluk, want in de winkel trekt ze geen pruillipjes meer. Dit kan ze nog wel eens proberen bij oma, of papa.. maar niet meer bij mama. Nu word ze al bijna vijf jaar en kan ik met een gerust hart gaan winkelen en vertrouw ik haar volledig. Bij de eerste tranen zijn we gewoon weer buiten en gaan we regelrecht naar huis