We zijn inmiddels zover dat we graag wat hulp/begeleiding willen hebben ten aanzien van onze oudste dochter. Ze wordt binnenkort 7 jaar. Ze is erg gevoelig (hooggevoelig), denkt veel en diep na over dingen, beleeft dingen heel intens, is snel van slag en we vermoeden dat er in toenemende mate ook een probleem met assertiviteit is. Daarnaast (denk ik) de belasting van het opgroeien met een speciale broer (en een pittig peuterpuberzusje). Vooral sinds ze in groep 3 begonnen is, is het thuis veel huilen, vaak drama, heftige emoties, frustraties die eruit gegooid worden (met gillen, schreeuwen, en soms onvervalste 'meltdown' cq driftbui). Ze klaagt ook steeds meer over hoofdpijn, buikpijn, beenpijn, vermoeidheid. Ik heb regelmatig gesprekjes met haar en merk dat ze veel worstelt met eigen emoties en haar gevoeligheid. (op school gaat het overigens goed, ze gooit het er echt thuis uit) Zou graag willen dat ze wat beter haar balans kan houden, wat sterker in haar schoenen staat, en minder snel zo overprikkeld/van slag is. Het drama begint ons aardig te vermoeien en ik gun haar zo dat ze niet zo worstelt met alles. Maar ik weet niet zo goed waar ik nu precies moet aankloppen? Kinderpsycholoog? Kindercoach? Orthopedagoog? Anders...? Heeft iemand hier ervaringen mee? Of wat zouden jullie doen?
Wij hebben hier een wijkteam van de gemeente waar je met al je vragen heen kunt. Zij bespreken dit met elkaar, allerlei hulpverleners bij elkaar en bepalen dan welke hulp er voor je dochter nodig is. En anders via de huisarts.
Je zou kunnen beginnen bij de huisarts, deze kunnen je vaak wel doorverwijzen naar een goede therapeut!
Wat betreft assertiviteit en zelfbewustzijn zou je eens kunnen informeren naar Rots en Water training. Een vriendin van mij heeft met haar zeer gevoelige dochter goede ervaringen hiermee.
Ik zou je verhaal voorleggen aan een gezinscoach van de gemeente. Die kan dan gericht met je meedenken over de juiste hulp. Gewoon ff de gemeente bellen dus.
Ik denk dat je het niet in de categorie moet zoeken, maar dat je een 'iemand' moet zoeken die bij haar en jullie situatie past. Kunnen ze je via de school van je oudste geen advies geven van mensen die zij heel bekwaam vinden en die ook particulier te benaderen zijn? Die zou ik dan gewoon screenen tot je iemand vindt met wie je een klik hebt.
Hier een situatie die niet helemaal hetzelfde is, maar wel overeenkomsten heeft. Ik heb pas iemand van jgz over de vloer gehad en zij komt een keer kijken wanneer dochter thuis is en bekijkt hoe we het beste geholpen zijn.
Wauw wat een herkenbaar verhaal! Ik sta zelf voor een groep 3 en herken het verhaal van een leerling (haar broer is alleen ouder en heeft geen jonger zusje) Misschien een idee om het eens met de leerkracht en/of IBer te bespreken, groep 3 is heel heftig voor die ukkies! Misschien scheelt het voor dr als ze af en toe een middagje mag "spelen" bij de kleuters? Of kijk bijvoorbeeld voor een afspraak met de schoolmaatschappelijkwerkser?
Hier ook een hooggevoelig meisje van 3. Ik herken dus ook wel dingen. Ik zou ook denken aan een kindercoach, osteopaat, oid. Manieren vinden waar zij zich in kan opladen en de rust kan vinden en nemen. Succes...!
Wat goed dat jullie zelf nu de beslissing hebben genomen om hulp te zoeken! Ik denk dat de huisarts de beste eerste stap is. Zij kunnen je verwijzen naar de juiste specialist.
Er zijn veel therapeuten die hooggevoeligheid als specialisme hebben. Daar zou ik zelf naartoe gaan. Het gedrag wat je beschrijft is typisch hsp gedrag en er is genoeg hulp op dat gebied om haar lekkerder te laten voelen.
Bedankt voor het meedenken! (vele wegen leiden naar Rome geloof ik ) Ik heb het gisteren besproken met gezinsbegeleider die voor mijn zoon komt. Zij opperde dat dochter wellicht (net als ik ) overspannen is van alle problemen die we de afgelopen 2 jaar hebben gehad met zoon (en zij heel hard heeft geprobeerd het 'brave kind' te zijn, flink op d'r tenen gelopen en aangepast onbewust) en dat start in groep 3 nu de druppel is waardoor ze het niet meer goed bolwerkt allemaal. Ik zie wel wat in die theorie, als ik zie hoe vreselijk kort haar lontje is, hoe snel ze in tranen is, dat past best wel bij mijn eigen gevoel dat het even niet meer op te brengen is allemaal. Omdat ik in (recente) verleden al wat contact heb gehad met jgz/ggd tav dit gedrag (en er toch zeker ook een relatie met school is) hebben we besloten om via de schoolarts een route te gaan bewandelen (huisarts kent mijn dochter helemaal niet, daar kom ik bijna nooit). Binnenkort een afspraak bij de schoolarts en dan van daaruit verder.
Kinderpsycholoog! en denk erom!! Laat er niet een 'stempel' zorg ervoor dat ze er geen stempeltje op plakken!!
Houd er rekening mee als je deze weg kiest dat het juist erg gericht gaat zijn op het zoeken naar een diagnose. En die is snel gegeven hoor.
Eens. Persoonlijk zou ik een kindercoach zoeken die ervaring heeft met hsp, denk echt dat jouw dochter daar meer mee geholpen is. Verder is er een fb groep waar je veel tips kunt vinden, druk bezocht ook.
Ik wil mijn dochter in die zin verre houden van een 'diagnostisch' circuit. Door de autistische broer zullen ze snel gaan focussen op stempels, dat is het laatste wat ik wil. Ik heb niet het gevoel dat ze stempel/diagnose nodig heeft, ze heeft echt geen stoornis. Ze heeft alleen wel wat hulp nodig om bepaalde dingen beter te kunnen verwerken en ik hoop dat ze wat 'technieken' kan leren en/of zichzelf wat beter leert kennen waardoor ze minder last heeft. Heb vandaag met de juf gesproken om school ook te betrekken hierbij.
Ik zou hulp vragen aan behandelaar van je zoontje, of organisatie waar zijn diagnose is gesteld. Bij meisjes manifesteert dit zich anders (en er zijn gradaties) of de diagnose kan juist uitgesloten worden. Het is idd logisch dat men bij deze klachten (daar dacht ik aan voordat ik je onderschrift las, dit is overigens mijn vakgebied) denk ASS, zeker als er een familiaire component is. Grote onzin dat diagnose zo gegeven is, maar dat zal je zelf ook weten denk ik omdat je met je kindje al traject hebt doorlopen. Dus kinderpsycholoog met specialisatie GZ psycholoog of klinisch psycholoog of psychiater - dus niet via de gemeente maar verwijzing van huisarts naar jeugd GGZ Hooggevoeligheid is geen diagnose, wordt ook niet gebruikt in professionele kinderpsychologie. Hier wordt vaak aan vast gehouden terwijl het kind /volwassene niet de hulp krijgt die nodig is. Dus supergoed dat je hier nu al naar op zoek gaat!