Hoi allemaal, Nog 5,5 week dan ben ik uitgerekend. Ik heb geen cursus gevolgd. Over het algemeen werkt het niet wat je daar leert en doe je datgene wat het beste bij je past. Wel heb ik boeken gelezen en uiteindelijk komt het alsmaar neer op "letten op je ademhaling". Hoe vangen jullie weëen op? Met puffen, gewoon letten op je ademhaling of nog andere ideëen? En zit er een verschil in het opvangen van rugweëen? Nog tips?
Ik dacht eerst ook altijd van goh dat puffen is niets voor mij, ik let wel gewoon zelf op mijn ademhaling. Maar uiteindelijk bleek tijdens de heftigste weeen dat dat niet te doen was, ik moest van de verpleegster gaan puffen, en dat was ook echt de enige manier om mijn ademhaling normaal te houden. Anders kon ik alleen hyperventileren of kreunen. Van puffen worden de weeen overigens niet minder pijnlijk, dat dacht ik altijd. Maar helaas...
In het begin ademde ik heel rustig in en uit maar dat mocht niet meer van de verpleegkundige omdat de kans op hypervetileren dan heel groot is. Ik moest dus gaan puffen maar beide waren voor mij heel goed te doen. Ik moest alleen niet gaan liggen want dan was het mis heb dus tot het persen rechtop gezeten
Rugweeen moet je man of vriend gewoon zoveel mogelijk wegmasseren... ook dat wordt trouwens, op de partneravond van de zwangerschapsgym, behandeld... Heb je ooit wel zelf een cursus gevolgd, of zeg je nu maar wat, dat wat je daar leert toch niet werkt? Ik heb er bij de indalingsweeen in ieder geval al veel aan gehad en ook met betrekking tot mijn bekkenbodemspieren enzo was mijn cursus erg nuttig! Werd gegeven door een fysiotherapeut, dus dat zal allicht gescheeld hebben, maar was wel gewoon de gratis cursus van de kraamzorgorganisatie.
Ik heb toen ik zwanger was van ons zoontje ook geen cursus zwangerschapsgym gedaan! Het was niet echt iets voor mij en ik dacht idd ook dat het als het zo ver was wel vanzelf zou gaan... En idd dat was bij mij ook het geval... ik had erge hevige weeen en ook die rug weeen wat ik erg heftig vond... Maar alles ging wel vanzelf! Dus ik heb de zwangerschapsgym niet gemist! Hier in omgeving hoor ik vaak dat het wel leuk is en vooral gezellig... en vele van wie ik er wat over heb gehoord die zeggen dat het leuk is om contacten op te doen daar! Maar dat ze het voor de bevalling niet hadden hoeven te doen! Maar ik denk dat het voor iedereen anders is! De 1 heeft er heel veel aan... en voor de ander is het een soort van geruststelling dat ze vantevoren weten wat te doen enz. Zou zeggen probeer het anders als je twijfeld... en anders doe je het gewoon niet ... sucses
ik heb veel aan yoga gehad. De kunst bij weeen - ook in de rug - is blijven ontspannen terwijl je veel pijn hebt. Dus rustig blijven ademen, diep in, en in delen uitademen.
Wij hebben een cursus samen bevallen gedaan, grotendeels omdat mijn vriend niet zo goed met stressvolle situaties om kan gaan en ik dacht dat dit zou helpen, dus we zullen dat binnenkort gaan zien denk ik Opzich oefen je op cursus wel met ademhaling, puffen e.d. maar puffen lukt mij nu nog niet, maar dat zal wel komen als de bevalling er is. Maar bij ons op cursus zaten we niet alleen maar te puffen. We hebben heel veel geleerd over de bevalling en wat er eventueel mis zou kunnen gaan. Dus ik moet zeggen dat ik heel blij ben dat we het gedaan hebben.
Ik vond het wegpuffen wel prettig, al dacht ik eerst dat het niks voor mij was. Ik telde steeds het aantal keer puffen en dat leidde me een beetje af. Mijn man heeft iedere wee tegen mijn rug geduwd en dat was ook nodig (erge rugweeën). Maar die cursus had ik niet nodig gehad hoor. De VK vertelt je wel hoe je moet puffen en meer hoef je niet te weten. Succes!
Ik heb wel zwangerschapscursus gedaan maar daar niet leren puffen. In het ziekenhuis moest het van de vk: Diep inademen, in kleine pufjes diep uitademen, paar keer herhalen totdat de wee weg is. Dan heel diep inademen en heel diep uitademen en goed doorademen om de volgende wee weer op te vangen. De pijn gaat er inderdaad niet mee weg maar zorgt er wel voor dat je je ademhaling onder controle blijft houden. Dat kon ik idd echt niet, ik trok bij elke wee het bed zowat uit elkaar en had de volgende dag toch spierpijn m'n armen
Ik heb niet gepuft, dat vond ik erg onprettig. Het enige waar ik op moest letten was dat ik niet ging hijgen. Opvangen van rugweeën ging bij mij een tijd lang wel goed zittend onder de douche, met een stevige warme straal op de rug. Zorg dus voor een stevige kruk of tuinstoel onder de douche, daar ga je nog veel plezier van hebben! Daarna vond ik het wel fijn als m'n vriend me stevig op mijn rug drukte terwijl we elkaar vasthielden. En op het laatst hielp niets meer, maar toen waren we er ook al bijna!
de rugweeen vond ik nog te doen zolang de vliezen in tact waren. Toen die gebroken waren was het nogal een pijnlijke aangelegenheid....
Een grootdeel kon ik opvangen door de buikpomp ademhaling. Op het laatste had ik een weeenstorm en puftte ik altijd-is-kortjakje-ziek precies zoals ik op de cursus had geleerd. Qua ademhaling ben ik met vlag en wimpel geslaagd ik kreeg veel complimenten
Ik moet wel een beetje lachen hoor, je schrijft een cursus werkt niet, want wat ze je daar vertellen doe je toch niet tijdens je eigen bevalling. Maar nu ga je wel hier vragen wat de verschillende manieren zijn om weeen op te vangen Ik zou zeggen, misschien is een cursus toch wel handig haha
Geen cursus gehad had alle weeen die er bestaan rug, buik en been (laatste had ik dus nog nooit van gehoord maar goed) maar dat puffen deed ik vanzelf met de buikweeen hielp het teminste zo leek het maar met de rug kon ik het niet ja 2 pufjes om daarna me adem in te houden....gelukkig mocht ik toen al vrij snel gaan persen! Liefs bizzy
bij de eerste bevalling hielp het puffen totaal niet. bij de 2e bevalling (waar ik niks anders dan vreselijke rugweeen gehad heb), hielp het puffen echt súper! het heeft me er echt doorgesleept. ik heb bij beide zwangerschappen geen cursus gedaan maar me wel goed ingelezen. daar heb ik me mee gered. verder heb ik tijdens de 2e bevalling enorm op mezelf ingepraat door in gedachten tegen mezelf te zeggen dat iedere wee mijn kindje dichterbij bracht, dat het zometeen allemaal over zou zijn, en op de top van de wee als ik echt dacht dit kán ik echt niet meer, dan zei ik tegen mezelf dat het ergste snel voorbij is, want dan verdween de wee ook alweer. dat heeft me enorm geholpen. een vriendin heeft me verteld dat je iedere wee kunt zien als een golf, hij komt en hij zakt weer weg, en iedere golf brengt het eind van de bevalling dichterbij. die visualisatie hielp ook
Ik heb vanaf week 18 aan yoga gedaan. Ik dacht dit is het helemaal. Ik voelde mij mentaal zo sterk dat ik dacht dat de bevalling een eitje zou zijn voor mij. Als ik zou letten op mijn ademhaling zou alles god komen. Tijdens de bevalling zelf was het echter een heel ander verhaal. Niks rustig in en uit halen. Dat heb ik in het begin wel gedaan, maar het heeft helemaal geen effect op mij gehad. Totdat de verloskundige zei: "Wat doe je nou?! Puffen! Puffen!" En ze deed het voor. Heel hard puffen en zuchten en verdomd dat hielp. Gewoon ouderwets hard puffen zorgde ervoor dat het een beetje dragelijk werd. Dus volgende keer zeker weer yoga voor mij maar meer om me mentaal sterkt te voelen, want het maakte mij wel heel zeker en rustig, maar tijdens de weeen ga ik gewoon weer heel hard puffen! Ik heb ook talloze boekjes gelezen, maar mijn ervaring is dat je er helemaal niets aan hebt. Weeen hebben mij zo overvallen en mijn lichaam deed niet wat ik wilde en voer gewoon een eigen koers.
Ik heb juist wel erg veel aan mijn zwangerschapsyoga gehad. Mijn eerste bevalling was ook niet makkelijk. Ik heb 21 uur gedaan over de laatste 3 centimeter en geloof me, dat is geen pretje...Doordat ik heel veel informatie heb gehad over ontspannen, opvangen van weeën etc òòk als je bevalling niet loopt zoals je had verwacht, heb ik het toch allemaal redelijk rustig doorstaan. Met de stem van mijn yogalerares in mijn hoofd, heeft de wanhoop niet de doorslag gekregen. Want dat lag echt op de loer hoor, als van 12 uur 's nachts tot kwart over 9 de volgende avond van 7 naar 10 centimeter gaat.....Tergend was het!
mijn ervaring na 2 bevallingen is dat rugweeen en beenweeen niet weg te krijgen zijn, ooral die in de rug vind ik heel pijnlijk. wat ik wel geleerd heb is dat je helemaal moet ontspannen en je niet tegen de pijn moet verzetten, maar juist erin mee gaan. De eerste keer wist ik niet wat me te achten stond en wa ik erg jong (17) de tweede kkeer werd ik erg bang van de eerste paar weeen want toen wist ik weer hoe het voelde. heb toen aan mijn ex gevraagd of hij tegen me wilde praten zodat ik me op zijn stem kon concentreren en me over kon geven aan de weeen. vanaf toen ging ik erin mee en werd het veel draaglijker.
Ik heb alleen maar rugweeen gehad ze begonnen gelijk al heeft heftig 's nachts en 's middags ben ik bevallen ik kon alleen maar staan en lopen, zitten en liggen kon echt niet dus het enige wat ik deed was rondjes lopen en puffen, en als ze heel heftig waren ff stil staan ergens tegen aan, er moest echt niemand aan me zitten
Ik ademde tijdens de heftigere weeen wat krachtiger naar beneden (met uitademen wat krachtiger naar beneden blazen). En tijdens dit ademen dacht ik dat ik een berg op moest fietsten (de wee begint wat rustiger en wordt steeds krachtiger) en als de wee weer wat afzakte fietste ik weer naar beneden. Mij hielp dit wel heel goed. Rugweeen heb ik wel bij dee eerste gehad samen met een weeenstorm en was wel wat moeilijker op te vangen. Het enige wat toen hielp was me proberen te ontspannen en te focusen op mijn ademhaling. Vaak vind je zelf wel een manier om het dragelijk te houden. Succes!