Hallo dames, Op het moment ben ik bezig met het afronden van mijn studie HBO-verpleegkunde, dit zal nog ongeveer 4-5 maanden duren. Daarnaast werk ik fulltime als gastouder. Door niet zulke wijze beslissingen heb ik stevige studievertraging opgelopen, maar ik wil het nu echt gaan afronden. Na het afronden van mijn studie zou ik graag op het consultatiebureau willen gaan werken. Maar nu zou ik willen weten wat de mogelijkheden daartoe zijn. Vanwege de studievertraging heb ik al even niet meer in de praktijk als verpleegkundige gewerkt/stage gelopen. De kennis/vaardigheden zijn dus wel wat weggezakt. Het lijkt me dus dat ik niet zomaar kan solliciteren bij een consultatiebureau. Wel ben ik bereid om onderop te beginnen (dus niet gelijk als verpleegkundige) en de nodige aanvullende cursussen te volgen. Maar weet iemand hoe dit in zijn werk gaat? Of wat voor functie ik wel zou kunnen vervullen op een consultatiebureau? Alvast bedankt voor de antwoorden.
Te lezen op dit forum zijn er vele ervaringen waarbij artsen of vpk op consultatiebureau's weinig tips geven waar ouders echt iets mee kunnen. Ik zou dus zeggen: ga eerst ervaring op doen in een ziekenhuis op de kraam of kinderafdeling. Persoonlijk merk ik dat de ene arts/vpk veel meer weet dan de ander en ga ik dus met de insteek van: 'ik verwacht er niet teveel van dan kan ik ook niet teleurgesteld worden'. De ene keer vraag ik bv aan de arts of mijn zoons scheelkijken ernstig is en wordt me verteld dat er helemaal niks aan de hand is, de volgende keer krijg ik een verwijsbrief mee met de mededeling dat je er niet vroeg genoeg bij moet zijn om zoiets te behandelen. Als moeder zou ik dus graag zien dat het personeel op het cb ofwel flinke werkervaring heeft of ervaringsdeskundige is en zelf kinderen heeft. Omdat mijn ervaring is dat ik van deze groep mensen echt adviezen krijg waar ik mee geholpen ben. Maar ik heb ook heel veel adviezen gekregen waar ik als jongemoeder heel erg onzeker van werd maar geen tips over hoe ik het probleem kon oplossen. Dan heb ik het bv over het standaardadvies dat je je baby moet laten huilen en niet mag troosten. Of gestress dat mijn kind niet genoeg borstvoeding binnenkreeg en ik nodig een lactatiekundige moest inschakelen terwijl dan bv het ene weegmoment hij net had gedronken en het andere bijna weer toe was aan een nieuwe voeding en net flink gepoept had
Bedankt voor je reactie. Ik heb op de kraamafdeling stage gelopen, misschien dat dat iets scheelt. Daarnaast werk ik al een aantal jaren als gastouder en vang ik kinderen op in de leeftijd van 0-4 jaar. Hierdoor heb ik natuurlijk te maken gehad met verschillende kinderen met ieder hun eigen karakter en 'gebruiksaanwijzing'. Als ik je berichtje goed begrijp vind je (en andere ouders) het niet fijn om de standaard adviezen vanuit 'de boeken' te krijgen. Ik kan me daar heel goed wat bij voorstellen, zo werk ik namelijk ook niet volgens het boekje. Ik kijk naar het kind en werk veel op gevoel, dit gaat erg goed. Maar ik weet niet of dat op een consultatiebureau wordt geaccepteerd... Je hebt natuurlijk bepaalde regels waar je je aan moet houden. Meer reacties zijn zeer welkom trouwens