ik ben na vele hormoonbehandelingen uiteindelijk mama geworden van de mooiste zoon ter wereld, Finn. Ik ben helemaal in luvvv met hem..het is een ontzettend gemakkelijk en tevreden ventje.. slaapt de nachten al helemaal door, vanaf het begin al, eet goed, is vrolijk enz enz.. en toch...ik mis het zwanger zijn ontzettend..in mijn hoofd heb ik al besloten om tim van de zomer alweer over te halen om er weer voor te gaan..tegelijkertijd denk ik, nee, wacht nu maar tot Finn 1 jaar is.. ik wil graag 2 kindjes, en als het kan kort op elkaar...dit kun je van te voren niet plannen helemaal niet in ons geval,mdat ik PCO heb,en maar af te wachten is hoe het straks zal verlopen met zwanger worden. hebben jullie dit ook? dolgelukkig, maar tegelijkertijd alweer bezig met plannen? ik voel me schuldig naar Finn toe, alsof ikniet gelukkig met hem ben...alsof hij niet goed genoeg is enz enz..en dat ben ik wel, maar k ben zoo enthousiast over alles dat ik het graag nog een x wil... daniella
Hoi Daniella, ik herken je gevoel niet want pas sinds kort begint het bij mij weer een beetje te kriebelen.. ik zie juist op tegen weer een zwangerschap en misschien weer een ks. Maar ik denk niet dat je je schuldig hoeft te voelen hoor... er zijn zoveel vrouwen die het allemaal zo fantastisch vinden dat ze er meteen weer voor gaan. Er is ook ergens een topic over, zal eens kijken of ik die kan vinden voor je. Verder, tja je zult er met zijn tweetjes achter moeten staan. Hopelijk ben je snel weer zwanger als je ervoor besluit te gaan en heb je weer zo'n heerlijke zwangerschap/bevalling!
hee bengel Ik heb precies hetzelfde, wij zijn ook wat jaartjes bezig geweest om zwanger te raken. Je bent dan altijd zo bezig met zwanger raken en niet met wat er daarna allemaal komt. Ik voelde mij heel bijzonder toen ik eindelijk zwanger was. Maar als ik in de wieg kijk ben ik gelijk weer dolgelukkig. Maar goed aan de kwaaltjes denken die je in de zwangerschap had, helpt bij mij meestal wel. groetjes sjolie
sjolie..dat is het hem..ik heb helemaal geen kwaaltjes gehad in zw . schap..oh ja beetje zuurbranden, dat was het.. dus zwnager zijn was ook heerlijk voo rme
dan wordt het wat moeilijker inderdaad. Ik vind het voor mijzelf echt even een afsluiting van al die behandelingen, net of moet ik nu alles nog eens verwerken. groetjes sjolie
die behandelingen waren slopend jaar (3 rondes clomid, resistent, 6 rondes gonal en 4 rondes puregon, een ronde is bij mij gemiddeld 2 maanden voor dat een eitje rijp was, dus lang genoeg) maar ik moet zeggen dat de gemakkelijke zwnagerschap en bevalling me dit veel heeft doen vergeten, maar nu schrijf jij het op, en denk ik ja....dat was echt slopend....
Haha, ik las de titel en dacht: Die is gek! Ik mis het zwanger-zijn dus helemaal niet, maar ik ben dan ook 9 maanden niet anders dan beroerd geweest Ik zie dus juist ook heel erg op tegen een volgende zwangerschap en bevalling (die was ook vrij zwaar namelijk: Thirza was bijna 9 pond). Terwijl wel vaststaat voor ons dat we er nog een tweede bij willen... Nouja, ik ga er hier maar van uit dat op een gegeven moment de wens voor een tweede wel zwaarder zal gaan tellen dan de angst voor alle kwalen en weer zo'n bevalling... Maar in jouw situatie kan ik het me helemaal voorstellen!
He Bengel! Herken je gevoel, hoor. Vooral de eerste paar maanden na de bevalling wilde ik eigenlijk meteen weer zwanger zijn. Maar na een paar maanden nam dat gevoel wel af (ik vergat een beetje hoe het was om zwanger te zijn, denk ik). Nu ben ik weer zwanger, maar had het niet erg gevonden als het nog wat langer had geduurd. Bij mij nam het gevoel dus wel een beetje af. Misschien gebeurt dat bij jou ook nog wel... Zonee, dan ga je er over een aantal maanden (als je denkt dat je lichaam het weer aan kan) toch gewoon weer voor? Niks mis mee.
Ik herken je gevoel ook hoor! Best veel kwaaltjes gehad in de zwangerschap, maar ik mis het trappelen ensow in mijn buik enorm... Zou het dan ook niet erg vinden om weer zwanger te raken
Heej Daan, heb dat dus nu helemaal niet! Ik moet echt niet aan een 2e denken. Eerst wel, leuk voor Sasha, maar nu echt niet. Om een paar redenen. De bevalling, het psychisch ingestort zijn na de bevalling, heb ook het gevoel dat ik de liefde niet kan delen met een 2e kindje en Sasha. Klinkt heel gek, maar zo voelt het wel. 8 maanden al 2-4 nachtvoedingen. Nee, moet er echt niet aan denken. Zwanger zijn, ging ook niet van een leie dakje, maar mis het gevoel van speciaal-zijn wel!
Ik ken het gevoel ook niet, ik was enorm blij met mijn zwangerschap maar heb mij nog nooit zo slecht gevoeld, het eindigde dan ook met en zwangerschaps vergiftiging... nee ik was blij dat mijn meisje geboren was, pas toen ging ik mijzelf weer goed voelen
kijk wat n verschil zeg, maar jullie geven ook goede redenen op...ik heb t zooooo goed gehad ... vandaar simba dat ik halverwege dit jaar waarschijnlijk alweer met pil stop effe kijk hoe me lichaam t doet en aners weer zh in.....
Ik was het op het einde zo zat ookal had ik een hele voorspoedige zwangerschap. Ik voelde me mezelf niet meer, kon al mijn leuke kleren niet meer aan, kon de dingen niet doen die ik altijd deed en dan die hormonale buien....pfff. Twee weken voor de bevalling voelde ik me zo ellendig; dat wachten. Ik dacht dit nooit meer, ik weet niet wat er te gebeuren staat, ben de controle kwijt ! Ben nogal een controlfreak heb ik gemerkt daardoor. Toen Yelena eenmaal geboren was had ik voor mij persoonlijk behoorlijk wat tegenslagen die ik moest verwerken...ik heb in die periode een heleboel dingen over mezelf geleerd maar wist toen nog niet dat het ooit beter zou worden Nu met alle nieuwe inzichten die ik heb en natuurlijk de ervaring van een 1e kindje, wil ik op zeker een 2e kindje. Heb 2 zwangere collega's, de ene inmiddels bevallen, en als ik dan die buiken zie dan krijg ik echt de kriebels. Dat had ik totaal niet van mezelf verwacht en mijn vriend ook niet. Ik dacht dat het wel een jaar of 2 zou duren. Maar niet dus. Ondanks het feit dat ik nu weer lekker mezelf ben en niks meer hoef te laten. Ik denk dat ik veeeeeeel meer kan genieten van de 2e zwangerschap omdat ik veel beter weet wat me te wachten staat. Als dingen onduidelijk zijn kan ik nog weleens gaan stressen namelijk. En ik denk ook omdat ik dan hopelijk niet meer zo'n emotioneel zware tijd heb. Tijdens mijn zwangerschap van Yelena heb ik nogal wat mensen naar hun laatste rustplek gebracht en ben ik met 28 weken nog verhuisd.
nee het zwanger zijn mis ik (nu) tottaal niet. ik ben blij dat die dikke buik weg is. dalijk weer me eigen leuke kleding aan kan. zit nu heerlijk brood met leverkaas en filet weg te bunkeren! kan weer liters thee drinken. lekker met me meisje knuffelen. geen bekkenpijn meer. niet meer misselijk, geen maagzuur enz wil zeker voor een tweede gaan maar het zwanger zijn op zich.... nee daar heb ik niet zoveel mee
ik snap als je flink bent aangekomen dat je baalt, maar ik was slechts 10 kg aan gekomen en paste zelfs nog wat normale kleding, heb bijna geen zwsch.kleding gedragen (zit dus nu ook onder begingewicht van zwsachap Ik was zelfs blij dat ik bijna 2 weken overtijd ging..ik genoot zo, dat ik zo lang mogelijk wilde genieten van mijn buik....sommigen dachten dat ik het al zat ws, maar ik had zoiets van hij komt er toch een keer uit, dus die 2 weken extra maakt dan ook niet meer uit, laat me maar genieten.. gek mens ben ik he... Ben ook superfit geweest, tijdens zwsngerschap, en meteen na bevalling deed ik ook alles weer, kraam vroeg wel eens waar ze nodig voor was omdat ik alles zelf deed, of met pijn en moeite door haar liet doen. Kraamtraanen niet gehad, stuwing niet gevoeld, gevloeid slechts 2 dagen, op gewicht: geen idee, maar paste na 2 dagen mijn eigen kleding weer..ikheb het zooo gemakkelijk gehad (alleenz wanger worden dan niet he) ik ben wel aan de pil, ivm PCO hoop ik dat ik straks wat gemakkelijker zwanger wordt, als van finn...en hoop dat die pil weinig van slehcte invloed is... we zien wel, maar ik wil nog 1xtje zwanger zijn en genietn. Ben wel realistisch hoor, wil eerst van FInn genieten voordat ik moet delen in aandacht geven, hij is mijn 1e en alles van hem is mijn eerste x, das toch ook speciaal..dus ga echt niet hals overkop zwnager worden.
Haha, je bent niet de enige hoor. Ik mis het zwanger zijn ook heel erg. Wij waren toen Lenn nog niet eens geboren was, al aan het plannen wanneer we evt. voor een 2e willen gaan. We hebben altijd geroepen dat we tussen nr. 1 en 2 niet veel leeftijdsverschil willen hebben en dat vinden we nog steeds. Op dit moment wil ik nog wel ff wachten omdat mijn lichaam nog steeds niet hersteld is van de bevalling. Maar tegen de zomer willen we toch voor een 2e gaan. Ik ben ook bang dat ik een schuldgevoel krijg tegenover Lenn omdat ik het idee heb dat ik dan misschien teveel met de zwangerschap bezig ben. Ik heb echt een super zwangerschap gehad en een super bevalling dus kan overal heel erg positief op terug kijken en kijk dus alweer uit naar de volgende.
We hebben nog steeds geen sex gehad omdat bij mij vorige week pas het vloeien gestopt is. Heb nl. poliepen die ontstaan zijn door de knip en deze zijn grotendeels verwijderd vorige wk. We willen dalijk totdat we er weer voor willen gaan, een condoom gebruiken. Ik ga niet meer aan de pil want vind ik echt zo'n rotzooi. En jij?
binnen 4 weken al kunnen sexen...vloeide heel snel niet meer, maar voelde beurs.. ik heb nu een lichte pil 1 maand gebruikt, maar voel me d'r niet goed bij dus ook hier aan de condooms....t is niet anders
Erg leuk om de verschillende meningen te lezen. Ons kindje is nu bijna 11 maanden en ben op dit moment bijna 36 wkn zwanger, wij hebben dus echt een klein verschil. Na de bevalling miste ik het zwanger zijn best wel. We hebben toen ook besloten om de natuur z'n gang te laten gaan. Nou na 10 weken was het zover....... even slikken (1e heeft 1,5 jaar geduurd)maar we waren natuurlijk hartstikke blij. Nu het dichter bij komt is het wel raar hoor twee van die hele kleintjes en natuurlijk ben ik af en toe bang dat de aandacht niet goed wordt verdeeld. Aan de andere kant zal het allemaal wel los lopen.....