Hoi Meiden, Beetje raar verhaal misschien, maar wil het toch even kwijt. Mijn man en ik hebben een dochter van bijna 15 maanden. We zijn dol op haar en ons leventje is prima. De eerste paar weken na haar geboorte waren alles behalve leuk en roze. Ik vond het zwaar! Kon er niet van genieten. Nu een hele tijd later loopt alles op rolletjes. Heerlijk. Voor mijn dochter lijkt het ons heel leuk dat ze een broertje of zusje gaat krijgen. Heel eerlijk gezegd; voor onszelf weten we het niet. We (vooral ik) missen de kriebels die we wel hadden toen we zwanger probeerden te raken van ons eerste kindje. De bezwaren die we hebben (vooral ik) zijn met name praktische bezwaren. Een aantal voorbeelden: wanneer heb ik nog tijd voor het huishouden als je een kindje van 2 hebt en een baby erbij? Stel dat het lukt om BV te geven, dat moet een heerlijk rustig moment zijn voor mijn baby en mij. Wat 'doe'ik dan met mijn oudste dochter? Ze gaat er natuurlijk niet lekker rustig naast zitten. Ik stel me voor dat ze dan juist iets gaat doen wat niet mag. En het slapen overdag? Ze hebben natuurlijk allebei een net ander slaapritme. Het klinkt misschien een beetje egoistisch, maar ik vind het heerlijk als mijn dochter nu tussen de middag 2 uurtjes slaapt. Kan ik even iets doen. In het huishouden of voor mezelf... Hoe gingen/gaan jullie hiermee om? Ik snap best dat dit geen redenen kunnen en mogen zijn om geen tweede te 'nemen'. Maar hoe hak je zo'n knoop door? Ik heb altijd geleerd bij twijfel niet doen, maar gaat die twijfel ooit weg dan? Hoor heel graag juliie mening/advies Bedankt. Gr ToBeMom _________________
Hoi ToBeMom, Ik heb er niet echt ervaring mee, maar mijn beste vriendin heeft net een dochtertje gekregen en ze heeft al een zoontje van 2. Bij haar zie ik nu dat ze er moeite mee heeft om die omslag van een naar twee kinderen te maken, maar dat ze wel dolgelukkig is met haar beide kids. Ze zegt zelf dat ze achteraf misschien liever een jaar langer had gewacht en dat terwijl zij wel de kriebels heel erg had. Ik kan me dus wel iets voorstellen bij jou praktische bezwaren. Ik zou zeggen: bij twijfel, doe het rustig aan. Denk er nog even over na. Het is en blijft jouw leven en jij zal achter de keuze voor een tweede kindje moeten staan. Succes met dit alles en sterkte bij het nemen van je beslissing. Groetjes, Moniek
Hoi! Je moet altijd onthouden dat het jouw leven is: je bent niet verplicht een tweede te nemen! Een kind krijgen is altijd een egoistische keuze (voor wie doe je het nl. anders?) dus geen tweede krijgen is geen foute beslissing. Tuurlijk is een broertje of zusje leuk, maar kinderen zijn ook gelukkig als ze enig kind zijn hoor. Laat eerst je leventje maar weer in rustig vaarwater komen/blijven. Geniet van elke dag en je man en kijk dan later nog eens. Er zijn ook geen regels van hoeveel jaar er tussen je kindjes moet zitten: relax en geniet! groetjes
Ik heb zelf helemaal nog geen kinderen maar een vriendin van me heeft er nu twee, 1 van bijna 4 en 1 van bijna 2. In het begin was het wel zwaar omdat ze haar ritme moest gaan zoeken, maar na verloop van tijd ging het goed. Met slapen ook tussenmiddag. Nu is het wel een beetje hectisch maar dat komt omdat de oudste echt toe is aan school. Ik denk zelf dat je er wel helemaal achter moet staan. Anders wachten jullie toch en misschien komen de kriebels vanzelf weer.
Ik vind eerlijk gezegd je overwegingen nogal ehh niet handig klinken. Ik bedoel, de dingen waar jij je 'druk' over maakt... Vroegaahhhh hadden vrouwen wel 15 kinderen, en kijk, dan kan ik me voorstellen dat je denkt: wanneer moet ik mn huishouden doen en wanneer een rustig momentje... Maar als je je al druk maakt voordat je aan de tweede wilt beginnen Sorry, maar dit is mijn eerlijke mening. Zelf persoonlijk vind ik het niet echt goed voor de ontwikkeling van kinderen dat ze enigkind zijn. Maar dat is mijn mening, gestuurt door mijn ervaring als pedagoog...
Ik heb nog geen kinderen (helaas) en kan er dus niet over meepraten hoe het is er 2 te hebben. Wat ik je wel kan vertellen is dat ik 7 was toen mijn broertje geboren werd en mijn vriend 6 was toen zijn broertje geboren werd. Wij hebben het allebei als erg leuk ervaren dat je het dan wat bewuster meemaakt als kind. Ik zou dan ook lekker genieten van het kindje dat je nu hebt en alle aandacht die je haar en jezelf kunt geven. Mocht die kriebel dan ooit komen, dan zie je het dan wel. Kinderen kunnen het ook prima naar hun zin hebben zonder broertje of zusje, hebben wij ook altijd gehad! Succes meid!
Ik snap je twijfels heel goed hoor, heb ze zelf ook gehad,maar hier zijn uiteindelijk de kriebels wel gaan overheersen. Ik vind het ook heerlijk om tussen de middag die uurtjes even voor mezelf te hebben. Mijn man en ik hebben afgesproken om er gewoon voor te gaan en mocht het lukken dan gaat hij proberen om een dag minder te gaan werken zodat het allemaal wat rustiger wordt.
deze pedagoog vindt het wel meevallen hoor! die mening zal per professional verschillen ik zou er nog rustig over nadenken, en als je de kriebels niet krijgt dan niet. een rustig gezin met 1 kind is stabieler dan een gezin met 2 kinderen waar eventueel stress heerst. het is maar net hoe je ermee omgaat. als je dochter enig kind blijft zul je haar natuurlijk wel extra in contact moeten brengen met andere kinderen.
Tussen mij en mijn broertje zit 6 jaar en tussen mij en mijn jongste broertje zelfs 12 maar dat is niet bewust gedaan maar v.w bepaalde omstandigheden toen. Ik vind het persoonlijk niet erg dat het zoveel scheelt, het is alleen jammer dat ik nooit echt met mijn broertjes heb kunnen spelen of op stap gaan o.i.d. Daar was/waren de leeftijdsverschillen dan weer net te groot voor. Nu merk ik ook we alle 3 in een verschillende fase zitten en dat vind ik af en toe wel jammer. We kunnen nooit echt iets met elkaar doen wat ons alle 3 bezig houd zeg. Dat zal misschien strax wel zijn als we allemaal wat ouder zijn. Ik zou er persoonlijk daarom ook voor kiezen om de verschillen niet al te groot te laten worden. Maar uiteraard moet je er wel zelf achter staan. Je dochtertje is pas 2 jaar dus geniet er nog even van en probeer er 'gewoon' rustig aan te wennen. Liefs!
Ook deze orthopedagoog vindt het meevallen hoor. Het ligt er ook maar net aan hoe je er als ouders mee omgaat, naast natuurlijk allerlei andere dingen. Wat ik wel vind is dat wanneer je zulke sterke twijfels hebt dat je misschien nog gewoon even moet wachten. Liefs
Ik had nog nooit kriebels gehad, TOT ik zwanger werd afgelopen zomer. Toen wist ik dat dit was wat ik wilde en mijn man ook. Soms loopt het zo, de één weet al van jongs af aan dat ze een sloot met kids wil, de ander is er anders mee bezig of maakt een "verstandelijke" keuze of daarbij loopt het leven nou eenmaal anders dan bij anderen, een legio aan mogelijkheden. In ieder geval hebben wij vrouwen tegenwoordig de luxe dat we kunnen kiezen, ook al is die keuze soms moeilijk (als vrouwen die keuze vroeger hadden gehad, denk ik dat er weinig waren geweest die echt hadden gekozen voor 15 kinderen! ). Ik vind het al goed van je dat je je bewust probeert te zijn van je gevoelens en niet maar iets doet omdat het nu eenmaal zo hoort ofzo (wie bepaalt dat trouwens?). Wel denk ik dat het voor kinderen (mensen) beter en leuker is om een broertje of zusje te hebben. Geniet lekker van je dochter en kijk het eens aan! En volgens mij, mocht je eenmaal een tweede erbij krijgen/hebben, dan zul je zien dat alles op zijn pootjes terecht komt en zul je je achteraf afvragen waar je je zo ongerust over had gemaakt... Sterkte met je beslissing!
Ja meiden, bedankt voor al jullie lieve reacties hoor. Hier kan ik wel wat mee. Wat ik uit al jullie verhalen opmaak is; neem de tijd! Wat er ook nog stiekem een beetje bijkomt is het 'plan-technische' aspect. Zoals jullie in mij banner kunnen zien 'moet' er vandaag eigenlijk geklust worden.... Maar 2 jaar geleden is mijn dochter op 15 november verwekt. Stel, stel, stel, dat we er voor zouden gaan deze maand en het is RAAK, dan zit ik weer op ongeveer dezelfde uitgerekende datum als toen. Lijkt me niet echt handig. Aan de andere kant, wat boeit het ! Wees gewoon blij dat je weer zwanger bent, handig toch 2 kindjes in dezelfde maand jarig! Wat denken jullie? Zit ik me aan te stellen? Eerlijk zeggen aub Liefs, ToBeMom
Neenee, je stelt je niet aan! Maarrrrr.... achteraf zijn dit wel altijd van die dingen dat je denkt: eh.... ik maakte me druk omdat.... ? Toen ik zwanger was dacht ik: o, dat komt mooi uit want het is nu vakantie en dan zie ik geen collega's dus als ik kotsend boven de pot hang dan hoeft niemand dat te merken, enz. enz. En toen ging het mis En nu denk ik: fok it (sorry)! Het komt wanneer het komt en ik hoop zo snel mogelijk en het kan me niet schelen als ik op mijn werk zou moeten kotsen of winden of andere kwalen heb! Om maar aan te geven dat iedereen denk ik beren op de weg ziet die er uiteindelijk helemaal niet toe doen als je een kindje krijgt en als het lukt... En 2 verjaardagen in 1: superhandig, haha!