6,5 week zwanger en praat steeds mijn mond voorbij!

ik ken het, mijn ouders en zus en de moeder van tim, haar man en zijn zus en de neef van Tim en zijn vrouw wisten het bijna gelijk. We wouden het graag met ze delen.
De 'rest' hebben we het verteld na de 1e echo. Die was bij mij bij 9 weken. Ook op het werk heb ik het toen gewoon verteld. Ik was blij dat ik er gewoon over kon praten. Ik vond het ook heel moeilijk om te 'liegen'/smoesjes te verzinnen. Ivm moeheid, geen alcohol drinken enz. Inmiddels ben ik bijna 24 weken zwanger, we weten dat het een meisje is en dat hebben we ook gewoon verteld. Alleen de naam vertellen we niet, maar owwwwwwwwwwww wat is dat moeilijk.

 

ow ja en mijn directe collega wist het gelijk, zij ging toen bijna met zwangerschapsverlof en ze wist dat we ermee bezig waren. Van haar wist ik het ook gelijk de 1e dag al.

 

gefeliciteerd!

Ik snap het wel hoor, wij hadden na de eerste positieve test onszelf een week de tijd gegeven om eraan te wennen. Toen aan familie verteld. Als ik erover wilde praten, belde of smste ik met de mensen die ervan wisten.

Maarja waar het hart van vol is........

 

Jaaa! Dat was ook moeilijk!
Zeker omdat veel vriendinnen wisten dat we ervoor bezig waren! Ik heb het de vrienden met wie we op vakantie waren direct verteld (waren op vakantie toen we erachter kwamen) en bij thuiskomst meteen beide ouderparen. Omdat ik me niet goed voelde ook direct op het werk en per direct ziekgemeld toen. Na de eerste echo zijn we het langzaam gaan vertellen. Wel eerst onze eigen oma's nog voordat we iets vertelden aan ooms/tantes/neefjes/nichtjes. Nu weet iedereen het met wie we omgaan. Andere mensen komen er vanzelf wel achter. Vind ik helemaal prima

Maar moeilijk is het zeker!! Succes

 

Oo ja heel herkenbaar! Inmiddels weten mn schoonouders, schoonzus en zwager het, 3 vrienden en 1 collegaatje heb ik het vandaag toch stiekem verteld. Ook op dezelfde manier van...ssssttt niemand weet het nog dussss....nog heel even wachten....je bent de enige die het weet op het werk...
Ben benieuwd hoe lang ik dat volhou...

 

Ik vind het wel heel moeilijk om niet te vertellen maar ik heb het nog niet verklapt. Onze ouders en zussen zijn wel op de hoogte maar voor de rest niemand.

Mijn man daarentegen heeft al twee keer zijn mond voorbij gepraat en die wilde nog wel wachten met vertellen tot kerst

Morgen echo en als dat goed is, gaan we gewoon vertellen.

 

Hier konden we ook niet onze mond houden, heb mezelf maar zo veel mogelijk binnen gehouden want bijna iedereen die we tegen kwamen verklapte ik het (was zo dol blij).

Helaas is het een week later fout gegaan en dat was natuurlijk niet leuk, maar de mensen leefden ook met ons mee.

De volgende keer hebben we besloten om te wachten totdat we de 12 weken voorbij zijn.

Veel geluk en succes met je zwangerschap!

 

Het is toch ook niet verboden om te vertellen voor de drie maanden hihi..

Je mag gewoon doen wat jij zelf het fijnste vindt...

Ik heb het alleen aan mijn eigen ouders verteld en 2 naaste vrienden. Niet mijn schoonfam. En niet derest van onze vrienden.

Maar dat komt omdat ik dat in het verleden wel deed en het toen altijd mis ging.

Nu voor het eerst een goede echo gehad. Morgen een 2 e echo, als die goed is, durf ik er meer in te geloven en durf ik het rond de kerst in week 10 vd zwangerschap wel te vertellen.

Overigens vond ik het niet erg dat mensen het vroeg wisten, alleen moest je wel uitleggen dat het misgegaan was, maar wel begrip voor mijn verdrietr.

 

Oei, dat is schrikken.. Is het helder of meer oud bloed? Veel of weinig? Met of zonder krampen? Bel de vk anders ff.
Het komt wel erg veel voor, ook al zal het je niet geruststellen. Ik heb het ook gehad in het begin en ik was niet gerust tot de 12 weken ongeveer.

Ik ga je toch feliciteren met je zwangerschap: gefeliciteerd!

Ik kan en wilde het ook beide keren niet voor me houden..! Dus wij hebben het beide keren vrij snel verteld. Eigenlijk zo'n beetje direct!
Ons motto was gewoon: als het wel mis gaat, dan willen we ook dat mensen ons begrijpen en het weten. Anders krijg je straks van die reacties: was je zwanger dan?

 

Ik heb dat ook zo gehad. Een paar druppels helder bloed. Misschien gewoon een adertje geknapt? Ze kunnen het na een echo ook niet altijd zeggen wat het was, helemaal als het vruchtje gewoon goed is en zelfs een kloppend hartje heeft.
Ik kreeg eerst ook geen echo, maar een dag later kreeg ik ook erge krampen (kon niets meer). Toen heb ik er op aan gedrongen een echo te krijgen.
Tuurlijk kunnen ze wel wat zien!!! Ze kunnen zien of er wat zit, of het in de baarmoeder zit en heel misschien zelfs al een hartje.
Dus niets kunnen zien is echt onzin!

 

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt gewoon met iedereen die het wilde weten gedeeld met 4 weken zelfs al, ach als het niet goed zit wil ik ook dat ik het aan hun kan vertellen en je kan iemand niet allen gebruiken voor slecht nieuws maar ook leuk nieuws vind ik dus deel ik het allebei..

Ik had zoiezo vertrouwen een een positief gevoel over alles (vind ik ook belangrijk)

 

Meid maak je nog niet druk, ik heb bij de eerste gewoon mijn ongesteldheid 3 keer gehad (wel anders maar toch) en bij de tweede de eerste 3 maanden constant een beetje bloed zeg maar.. en alles is goed.

Bij de tweede bleek het wel achteraf om een tweeling te gaan waarvan 1tje niet gehaald heeft (gebeurd best wel vaak trouwens!)

Dus nog niet druk maken om wat niet is....

 

Owww... Ik zit echt in precies dezelfde situatie!!! Omdat we na twee jaar eindelijk zwanger zijn, konden wij ook niet wachten om het aan iedereen te vertellen! We hebben dus aan onze ouders en wat vrienden die dichtbij ons staan verteld, zij hebben tenslotte al twee jaar met ons "meegeleefd". Vanmorgen had ik ook bloed! Weliswaar de veelbesproken bruine kleur die bij velen onschuldig blijkt te zijn, maar ik maak me ook vreselijk druk, ik kan nergens anders aan denken!

Ik hoop dat alles goed gaat met jullie!

 

Bij mij is het inderdaad ook alleen in de ochtend geweest, maar toch... Voor mij is het ook mijn eerste zwangerschap, dus alles is sowieso al zo spannend! Ik heb mijn eerste echo pas de 26e, het liefst zou ik hem vandaag nog hebben, om zeker te weten dat alles goed is! Maar idd laten we hopen op het beste

Ik heb mezelf trouwens "getrakteerd" op een vanille cakeje in de vorm van een hartje, ik snoep bijna nooit, maar ik dacht dat dit misschien wel zou kunnen helpen