Goedemorgen! Wij zijn nu al meer dan een jaar bezig, en we hebben het de ouders van mijn vriend nog niet verteld. Mijn ouders wel, en een goede vriendin van mij, maar daar is het bij gebleven. Mijn schoonouders willen namelijk heeeel graag grootouders worden, al jaren. Een van de eerste dingen die mijn schoonmoeder tegen mij zei ging zelfs al over kleinkinderen. Dat is natuurlijk heel fijn. De reden dat we het nog niet hebben verteld is het idee dat we hun kunnen verassen en op een leuke manier kunnen vertellen dat ze opa&oma worden. Zo'n grote verassing (stiekem gefilmd natuurlijk) lijkt ons zoooo leuk, en het is toch een stuk minder leuk, al zouden ze wel superblij zijn, als het nieuws nog niet definitief is. Nu we de MMM in zijn gegaan begin ik wel weer te twijfelen. Weten jullie misschien een manier om het nieuws ook leuk te brengen, maar dan zonder de boodschap "We krijgen een kindje" maar meer met de boodschap "We doen ons best om een kindje te maken"? Liefs
Lieverd ik weet niet of je het moet zeggen ligt aan jezelf kan je wel vertellen dat ik er spijt van heb dat ik het gezegt heb mijn schoonmoeder zit nu niks anders pas op dit en dat zus en zo wordt er gek van , en dat elke week paar x horen pfff terwijl de mmm echt geen pretje is kwa hormonen enzo wat je gaat krijgen . Wens je toi toi en hopelijk kun je ze gauw opa en oma maken met het goeie nieuws dan
Ik zie de rede niet in t vertellen. Gewoon pas vertellen als je zwanger bent Wij hebben pas vertelt dat t bij ons niet gaat toen er vragen kwamen wanneer er bij ons een kindje zou komen Dit omdat wij de oudste zijn en wij nog geen kinderen hebben terwijl broertje en zusje wel al kids hebben .toen wij al 3 jaar bezig waren niemand wist t
Ik kan wel reden zien dat je het zou vertellen, hoor. Aan de manier van hoe je over je schoonouders schrijft denk ik dat je een goede band hebt en dat het lieve mensen zijn. Als je nu de MMM in stapt komt er veel op je af. Misschien is het juist fijn om dat met hen te delen. Ik heb zelf geen ervaring met MMM, en begrijp dus ook heel goed dat je het heel leuk zou vinden om als verrassing te vertellen dat je zwanger bent. Maar misschien omdat de kleine wat op zich laat wachten is het straks juist extra geweldig nieuws dat ze opa en oma gaan worden en kunnen ze tot die tijd jullie steunen en met jullie meeleven. Als je graag steun zou willen van je schoonouders in deze fase, zou ik het vertellen. Als je er nog helemaal niet zo 'doorheen' zit, kun je er nog mee wachten. Je zou het zo kunnen brengen: We hebben goed nieuws en minder goed nieuws. Het goede nieuws is dat we geloven dat jullie op een dag opa en oma gaan worden. Het minder goede nieuws is dat meneer of mevrouw al even op zich laat wachten. Zoiets?
Oh herkenbaar die twijfel...wel of niet vertellen! Ik wilde ook zo graag dat het een verrassing zou zijn! Op de een of andere manier kon ik dat maar niet loslaten! Ondertussen gingen wij maar verder die mmm in en kreeg ik het emotioneel steeds lastiger! Uiteindelijk besloten om open kaart te spelen, ik kon wel wat steun van de mensen om mij heen gebruiken! Wel erbij aangegeven dat wij dit proces nog steeds met z'n 2tjes willen doorlopen en dus niet de hele tijd vragen willen, maar er wel over kunnen praten als we daar behoeften aan hebben! De eerste week nadat we het verteld hebben vond ik verschrikkelijk, iedereen had het niet verwacht en de verrassing als ik positief nieuws had kunnen brengen was groot geweest! Maar nu inmiddels maanden verder heb ik er vrede mee! Het geeft ook een soort rust en het is fijn om er over te kunnen praten! En daarbij denk ik dat we alsnog op een speciale manier (hopelijk ooit) mooi nieuws kunnen brengen! Ik verwacht dat iedereen dan alsnog heel blij is! Als je denkt genoeg steun te hebben, het dan liever niet vertellen! Van de andere kant hoe zouden je schoonouders zich voelen als achteraf blijkt dat jouw ouders wel van heel dit proces af wisten en zij niet? Maar uiteindelijk draait het natuurlijk om wat jullie willen! Doen wat voor jullie goed voelt! Succes meis en ik hoop dat jullie snel een positieve test in handen hebben!
Geen tip even qua hoe te vertellen.. wij hebben zelf pas na een ma laten weten hoe en wat. Hebben veel begrip en steun gehad. Ik zag er enorm tegen op om het te vertellen. Nu we weer voor nr 2 gaan hebben we het wederom nog niet laten weten.. maar wie weet doen we dat toch weer wel. Je eigen gevoel volgen.
Ik heb ook geen tips hoe je het kan vertellen, hoewel ik de tip van Loving wel een goede vind. Wat ik wél als tip heb: bedenk goed aan wie je wel en niet wil vertellen als je in de MMM zit. Wij hebben ervoor gekozen om het te vertellen, mede om van opmerkingen af te zijn als: "Staat je leuk, wanneer beginnen jullie aan een kindje?" of erger nog "NEMEN jullie een kindje". Op het werk van manlief weten ze het ook en krijgen we veel steun. Van mijn oma en moeder inmiddels ook (oma houdt zelfs met een app bij wanneer mijn menstruatiedatum nadert hihi) maar in het begin had ik er weleens spijt van dat ik het verteld had, met name bij mijn moeder. Die vond het moeilijk om te gaan met mijn onmacht en verdriet en kwam dan met teksten als: "Je moet er niet zo mee bezig zijn," of "De buurvrouw heeft een zus en die heeft een vriendin en daarbij lukte het ook niet, maar toen ze op vakantie ging was ze zó zwanger!" Zelfs "een hondje is toch ook leuk?" hoorde ik voorbijkomen. Op een gegeven moment heb ik daar wat van gezegd en toen zei ze dat ze het rot voor me vond, maar niet wist wat ze moest zeggen. Ik heb gezegd: "Begin eens met een simpel: wat erg voor je!" en dat heeft ze in haar oren geknoopt. Nu biedt zowel oma als moeder aan om mee te gaan naar de echo's in Gent als manlief een keer niet zou kunnen. En oma heeft opgezocht wat ICSI is. Ik voel me nu dus eindelijk gesteund en ervaar de meerwaarde van het vertellen, maar dat is een periode wel anders geweest. Vandaar mijn 'waarschuwing'.
Heey meid ik zou er persoonlijk voor kiezen om het gewoon in een gesprek ter sprake te brengen. Dit hebben wij ook gedaan. Ik zit niet in de mmm om zwanger te worden maar wel om zwanger te blijven en te voorkomen dat ons kindje wederom overlijdt. Bij ons weten helaas veel van ons traject omdat het erg intensief is en dus moeten kiezen om openheid te geven. Dit geeft wel een hoop begrip! Sterkte en hopelijk gaat het lukken met de mmm
Wij hebben het eerste halfjaar verzwegen aan onze ouders dat we in de mmm zaten (ik heb pcos) onze beste vrienden wisten het wel.. Toen ik te horen kreeg dat clomid niet werkte en ik kon kiezen tussen leo operatie en spuiten heb ik voor operatie gekozen omdat ik nog biet wilde spuiten(was er mentaal niet klaar voor) moesten we wel vertellen dat ik pcos heb en operatie onderging.. Was het niet van plan om te vertellen aan onze ouders uiteindelijk toch blij geweest het verteld te hebben.. Zo konden we steun krijgen van beide ouders. We hebben het niet speciaal gebracht eigenlijk zo verteld hoe we in de mmm zijn terecht gekomen.. Heel veel sterkte met het vertellen!! En goed naar je gevoel luisteren
Bedankt voor jullie reacties. Ik krijg binnenkort een kijkoperatie, op zich kan ik dat wel geheimhouden maar het voelt een beetje gek, niet vertellen dat ik geopereerd word. Ik heb de keus maar bij vriendlief neergelegd, ik vond het te lastig
Hier ook pas achteraf verteld dat het heel moeizaam ging bij ons ... echt pas verteld toen ik zwanger bleek. Geen moment spijt van gehad dat ik het zo gedaan heb gaf mij een hoop rust. Mijn eigen ouders wisten het wel maar die zijn niet zo'n bemoeial.
Interessant dit, ik zit met hetzelfde. Wij zitten niet in de mmm maar zijn al wel sinds aug 2014 bezig + 2 miskramen verder. Een aantal vrienden en 1 collega zijn op de hoogte, van mijn familie weet niemand het. Soms wil ik het aan mijn moeder vertellen maar aan de andere kant vraag ik me dan weer af wat de toegevoegde waarde daar van is . Mijn vriend en ik hebben nu wel zo iets als er specifiek naar gevraagd wordt gaan we het waarschijnlijk wel vertellen
Wij vertellen het aan iedereen. Eigenlijk al vanaf het moment dat we gestopt zijn met de pil en toen werd de MMM in doken werden we eigenlijk nog meer open over dit onderwerp. Ik persoonlijk vind het echt enorm prettig. Het laatste jaar is een achtbaan geweest, ik heb veel last van de hormonen en de teleurstellingen en ik vind het super fijn dat er mensen om me heen zijn die onze situatie kennen. Al kunnen de meeste mensen zich echt niet inbeelden Hoe het is, af en toe een kaartje of een lief WhatsApp berichtje sleept je er toch weer doorheen ..
Bij ons weten ook veel mensen het wel, iig de vrienden en ouders. Ik vind het ook prettig, scheelt vervelende 'leuk bedoelde' grappige opmerkingen over wanneer het bij ons een keer zover is. En je kan eens lekker klagen of uithuilen als je daar behoefte aan hebt. Ik zie het nut er niet zo van in om er mega geheim over te doen, nou dan is de verassing misschien minder groot als je zwanger bent, ik wordt er dan echt niet minder blij om.
Leuk! Ik heb mijnmoeder gebeld met Facetime, ik zag haar en zij zag mij en mn man. Ik vroeg "mama hoeveel mensen tel jij?" En toen moest ze al huilen 🙈 Daarna haalde ik de positieve zwangerschaptest tevoorschijn. Deze gesprek heb ik met mn eigen telefoon opgenomen heel leuk❤️