Ik vind jouw gevoel heel begrijpelijk. Aangezien je nu op school zelf de boot afhoudt, staat het tussen jullie in. En hie langer dat duurt, hoe groter het wordt. Door nu zelf haar te ontwijken maak je het groter dan het hoeft te zijn, dus ik zeg: maak het bespreekbaar. Echt, bel haar op en zeg: "er moet me eerlijk gezegd echt even iets van het hart...." Dan krijgt zij een kans om te reageren en/of in te zien dat het voor jou echt een heel ingrijpend iets is geweest, zodat ze kan begrijpen dat het beter was geweest om even iets van zich te laten horen. Ik denk dat het beter is om de lucht te klaren.
Dat valt bij struma m.i. wel mee toch? Wat niet wegneemt dat het logisch is dat je in de rats zit wanneer men op kankercellen onderzoekt. Heb zelf eveneens een schildklierafwijking, dus vandaar dat ik me herinnerde dat je een aantal maanden geleden al aangaf geopereerd te gaan worden. Heeft je schoonzus in de aanloop naar de operatie wel medeleven getoond, of toen ook al niet?
Ik heb je een pb gestuurd over mn schildklierafwijking. Schoonzus heeft in de aanloop naar de operatie eigenlijk hetzelfde gedaan. Niet persoonlijk gereageerd, maar tussen neus en lippen me op de stoep bij school aangesproken. Dat het nu zo gaat was eigenlijk te verwachten.