Dag meiden, Helaas blijkt dat ik, net als bij mijn eerste, zwangerschapsischias heb. Bij mijn eerste kwam het alleen pas rond de 25 weken opzetten. NU al met 16 weken dus :x Ik baal er enorm van want de vorige keer hield het in dat ik weinig kon bewegen en daardoor mega dik en zwaar werd. Dat zou ik dit keer zo graag voorkomen. Kan me er ook lastig bij neerleggen dat ik beperkt word door de pijn. Ook minder werken zie ik eigenlijk nog helemaal niet zitten. Hoe gaan jullie hier mee om? En hebben jullie nog ergens baat bij?
Hier ook, heb echt een week gehad dat ik niet normaal kon opstaan en bij elke beweging ontzettend veel pijn had. (week 17) sindsdien elke week naar de fysio, veel bewegen en goed opletten op mijn houding, met bukken etc. Het gaat veel beter nu! Hopelijk blijft dat zo. Tuurlijk heb ik nog wel pijn, (vooral in mijn bil) maar dat extreme dat ik niet eens normaal uit bed kan is gelukkig voorbij. Sterkte!
Heb het ook al een aantal weken en m'n bekken gaan nu ook gezellig meedoen, de aftakeling is ingezet zeg ik nu ook als iemand vraagt hoe het gaat Moet wel zeggen dat ik er niet van sta te kijken, heb al een versleten rug en vorig jaar een hernia gehad en slijmbeursontstekingen in m'n bil/heup dus ik kon er op wachten....maar accepteren is een ander verhaal. Met werken geen ervaring want ik ben afgekeurd, maar van thuis zitten word je ook niet fitter hoor...maar je hebt dan natuurlijk wel minder verplichtingen. Heb nog meer mankementen en voor het ene moet ik rusten maar een ander ledemaat wil weer lopen of staan of fietsen, weet soms gewoon niet waar welk ledemaat/spier/zenuw ik moet luisteren Doe braaf m'n oefeningen en ik word eens per week gemasseerd door de fysio en thuis doet m'n vriend ook z'n best, verder zullen we het toch moeten accepteren en luisteren naar het lichaam! Sterkte....
Maar welke bewegingen ervaren jullie als te doen. (lang) lopen lukt me nl echt niet en traplopen is ook heel pijnlijk. Zou fietsen beter zijn? Ik wil zo graag een beetje conditie behouden (aangezien ik mijn vorige zwangerschap gigantisch dik was)
Ik vind fietsen het prettigst en probeer dat nu ook regelmatig te doen om toch nog wat in beweging te zijn. Alleen wel rustig opbouwen, beetje extra pijn mag natuurlijk maar je moet niet té veel en té lang napijn van het fietsen dan hebben....is bij alles zo natuurlijk. In bad liggen vind ik ook lekker, alhoewel het uit bad gaan wel steeds moeizamer gaat Stilstaan, dat vind ik echt vreselijk...altijd al wel wat hoor maar nu dus helemaal, dan weet ik soms echt niet waar ik het zoeken moet. Krijg dan echt het gevoel dat ik elk moment kan neerstorten, wat dan weer een paniekaanval kan uitlokken En nu wordt het zitten ook steeds pijnlijker/moeilijker vol te houden. Met lopen heb ik sowieso moeite ivm dystrofie, lekker doorstappen zit er niet in en van slenteren knapt je rug weer niet op. Maar ieder lichaam zegt wat anders, dat is een kwestie van proberen...je moet doen waar jij je het prettigs bij voelt. De één loopt het liefst en de ander zit liever op de fiets en weer een ander ligt graag in het zwembad en heb je moeite met traplopen dan vermijd je die trap zoveel mogelijk enzovoort enzovoort....en rust en ontspanning op z'n tijd nemen.
Dat is vrees ik waar de schoen wrikt... het rust nemen. Ik ben van nature een enorm bezig bijtje, kan geen 5 tellen stil zitten. Ben een opruimerig type en een perfectionist, Dan is het zooooo moeilijk te accepteren dat je beperkt word
Ik zeg het ook veel makkelijker dan dat ik het doe hoor M'n vriend zou gister stofzuigen maar is druk geweest met de babykamer en auto dus ik zei dat ie dat vandaag wel mag doen...mits ik het inmiddels dan al niet gedaan heb, kan ook slecht tegen rommel/stof/troep en ik zit er de hele dag tussen. Om maar iets te noemen... Maar m'n fysio zei gister wel dat dat ook al een hoop zou schelen, het accepteren en dingen uit handen geven...misschien moeten we het maar gaan proberen