Hoewel ik pas 20 jaar oud ben en mijn vriend 27 hebben we samen wel een enorme kinderwens. We zijn nog niet zo heel lang samen we weten allebei wel eigenlijk zeker dat dit zo blijft. Ik ben bijna klaar met school en mijn vriend heeft een goede baan, we wonen nog niet samen, hier zijn we wel mee bezig en dit kan zo geregeld zijn. Ook kunnen we eventueel financieel en qua hulp beide goed op onze ouders terug vallen. Nu we er echt officieel mee bezig zijn vind ik het wel een beetje eng en spannend, omdat ik zelf voor kinderen studeer zou je verwachten dat het geen probleem is! Toch wel een beetje spannend... Ik lees ook dat het erg normaal is, maar door de leeftijd, en woonsituatie (nog niet samen) momenteel ben ik toch een beetje bang voor de reactie van andere, ik weet dat mijn ouders wel erg zouden schrikken, terwijl zijn ouders het helemaal geweldig zouden vinden. Al is het wel gepland! Het valt dus allemaal goed te regelen, al vind ik het wel spannend... Hoelang het zal gaan duren voor het raak is, en alle dingen om na te denken wat betreft een zwangerschap... We hebben gelukkig goed nagedacht en gepraat samen. Iemand in ongeveer de zelfde situatie als wij??
ik zit niet in dezelfde situatie als jullie maar ik wil je graag advies geven de leeftijd zou niet zo veel uit moeten maken dat vind ik ook maar ik zou echt eerst even samen gaan wonen ik ken veel relaties die stuk zijn gegaan toen ze bij elkaar gingen wonen en ik denk niet dat je zon risico moet nemen hoeveel je ook van elkaar houd met samen wonen leer je elkaar echt kennen heel veel succes je mag me ook pb sturen enz
dankjewel voor je reactie! We wonen nu eigenlijk praktisch al samen. We zijn eigenlijk altijd bij elkaar, slapen altijd daar of hier, koken samen e.d. maar wat je verteld heb ik zeker in mijn achterhoofd gehouden.
Och leeftijd is maar een nummer, als jullie er beiden achter staan dan is dat toch prima? Wel lijkt het me verstandig het eens stap voor stap te doen en eerst echt samen te gaan wonen, zorgen dat je alles op orde hebt. Ook vind ik het belangrijk dat jullie het financieel op orde hebben, is ook fijner als je niet steeds bij je ouders hoeft aan te kloppen voor geld dacht ik zo? Mocht dat in orde zijn kan je nog snel genoeg beginnen met jullie kinderwens.
bedankt! Ik bedoelde eigenlijk dat mocht de noot daar zijn kan ik altijd bij onze ouders terecht. Hij heeft een goede baan waarvan we goed rond zouden kunnen komen met een kind.
Toen mijn man en ik na een aantal jaar gingen samen wonen, is onze relatie echt wel veranderd (ook al waren we altijd al bij elkaar). Ik zou er dan ook voor kiezen om eerst lekker een tijdje samen te wonen en ook van elkaar te genieten voordat jullie volop aan jullie kinderwens gaan toegeven Leeftijd is alleen maar een nummer, dus daar oordeel ik niet op. Ook zou ik als ik jullie was voor een iets stabielere financiele situatie proberen te zorgen. Het voelt niet prettig als je terug moet vallen op je ouders (hoe graag ze dat ook doen!) en kindjes zijn echt ongelooflijk duur.
Ik vind leeftijd niet zoveel zeggen, wel vind ik dat je een stabiele basis 'moet' hebben. Je bent bijna klaar met school schrijf je. En dan? Ga je verder leren? Ga je een baan zoeken? Of gaan jullie alleen leven van het inkomen van je vriend? (geen oordeel hoor). Ik zou alles stap voor stap aanpakken. Eerst samen gaan wonen en zorgen voor een stabiele basis en dan komt dat kindje - hoop ik voor jullie - echt wel.
Ik zou idd eerst samenwonen. Leer elkaar kennen als je moe bent van een week werken en je de afwas nog moet doen. Of je hele huis een puinzooi is en je man lekker onderuit gezakt zit op de bank. Samenwonen is niet alleen maar samen slapen en koken. Het is leuk, maar je leert elkaar op hele andere manieren kennen. Leeftijd maakt niet uit, ik ben ook 'nog maar' 23. We wonen al wel 4 jaar samen. Eerst zelf rust en regelmaat in je leven voordat je dit je kindje kan geven (ben ik van mening).
Waarom niet nog een jaartje wachten? Jullie zijn jong genoeg.. Geniet nog even van elkaar. Ga eerst lekker samen wonen, zoek een leuke baan. Leeftijd speelt geen rol vind ik maar als ik je verhaal hoor zijn jullie er nog niet helemaal klaar voor. De wens is er wel, maar jullie leven is nog niet in die fase.
Een heerlijk tijd om samen een huis te kopen en in te richten en dan er samen te wonen en daar wakker te worden en elkaar beter te leren kennen en thuis te komen na je werk! ...,en dan hopelijk komt die zwangerschap en richt je samen de babykamer in....maar dat was mijn logische volgorde vond het prettig de dingen zowel praktisch als financieel goed voor elkaar te hebben en natuurlijk een goede relatie als basis.... Succes met het maken van je eigen keuzes in het leven, ieder moet doen wat goed voelt....
Ik ga mee met suus. Het is beter eerst samen te wonen ik dacht gelukkig te zijn 1 1,5 met mijn ex toen hij leek geweldig we gingen samen wonen en ik kwam erachter dat hij cocaïne snoof en pillen gebruikte zo lui als wat was. Terwijl dat daarvoor echt niet zou zien ofzo van hem. Hij leek heel actief. En dat hij veel loog. Nu een gelukkige relatie ook hak op de tak hoor we kennen elkaar 6 jaar maar oke echt grote deel daarvan elkaar niet gezien. We zagen elkaar een jaar geleden weer geflirt relatie gekregen binne. 3 dagen ging hij bij me al wonen. Nu jaar verder 2015 trouwen nu verloofd. Maar er komt een baby tussen door ik ben nu prill zwanger dus we schuiven de trouwerij wat op en ontvangen nu als alles goed gaat een baby . Binnen 2,5 a 3 jaar samen samen gaan wonen. Baby en trouwen. Als het gaat gaat het gewoon maar ik heb geluk hoor moet ik zeggen. Had het niet verwacht. Het blijft beter eerst met iemand samen te wonen. Je merkt dan veel dingen op die je eerst niet zou zien. Of niet verwacht bij elkaar. .. Daarbij na mijn lange verhaal wil ik toch nog zeggen. Als het voor jou goed voelt. En voor hem. Moet je je niet tegen houden. Maar denk er wel goed over na.
Ik zou ook gaan voor eerst samenwonen, want dan kom je een hele hoop dingen tegen die je toch écht eerst samen moet 'overwinnen'. Wij hebben de eerste drie maand non stop aanvaringen gehad over elkaar vervelende gewoontes en het is nu nog af en toe wel wennen. Op sommige vlaktes passen we ons aan en op sommige punten zeggen we tegen elkaar dat de ander er maar aan moet wennen Tegelijk hebben wij ook wel een bijzondere volgorde gedaan haha. verloofd, toen pas samenwonen en nu zwanger voordat we getrouwd zijn. Omdat we echt die kinderwens al hadden hebben we er ook voor gekozen om nog zo snel te trouwen. Wij wilden getrouwd zijn voordat we kinderen krijgen Maar ja, als het goed voelt en jullie altijd goed met elkaar over issues in het dagelijks leven kunnen praten en compromissen kunnen sluiten, dan komt het allemaal wel goed
Ik zou toch eerst gaan samenwonen. Zoals al meer zeggen, samenwonen is niet altijd feest. Het is toch heel anders dan samen slapen en koken. Wij hebben bijv. De eerste 3 maand steeds ruzie gehad omdat we elkaar nu pas echt leerden kennen. We waren toen we gingen samenwonen wel al 2 jaar bij elkaar maar toch kenden we elkaar dus op een hele andere manier. Je bent dan dag en nacht samen he. Inmiddels gaat het met ons super en gaan we over 3 weken trouwen maar het kan ook anders gaan. Veel koppels gaan ook uit elkaar na een poosje samen wonen omdat het gewoon heel anders is. Ik bedoel te zeggen, denk goed na en leer eerst elkaar echt kennen en begin dan pas aan kinderen want mocht het fout gaan is een kind altijd de dupe. Succes en veel geluk. Liefs
Ik zou ook zeggen ga alles stap voor stap doen.. eerst Samen wonen (wat ook een hoop geld kost) en zodat je elkaar echt leert kennen, een stabiele financiële basis ook erg belangrijk vind ik. Ik vind dat je het kindje ook wel wat moet kunnen bieden. ik ben zelf 23 en woon nu ruim 3 jaar samen en gaan nu voor een 1e kindje.. en zelfs ik voel me erg jong om te beginnen, dat enge gevoel. Leeftijd maakt niks uit naar ik zou zeggen doe alles stap voor stap.
Ik zou ook eerst samen een huisje gaan zoeken en ene plek voor jullie zelf creëren. écht dat geeft rust. Ik was 21 toen ik bewust zwanger raakte en we hadden samen een huis, dus alles goed geregeld. Het was erg prettig. Ik ben de eerste maanden heel ziek geweest en ik had er niet aan moeten denken om dan te verhuizen en een heel huis in te richten. De babykamer was al een opgave!
Wij gingen er voor op m'n 21ste en ik ben inmiddels 23 en nog steeds niet zwanger dus je weet ook nog niet of het gelijk raak is natuurlijk.. Ik zou gewoon je hart volgen
hee nine008, Leeftijd is idd maar een cijfer en zeker is het wel erg handig om al een huis te hebben. Maar als jullie zelf denken dat het kan, financieel mogelijk is en jullie er beide klaar voor zijn. Zijn er nog dingen die jullie graag zouden willen doen en wat lastiger word of helemaal niet meer kan als jullie een kindje zouden hebben? groetjes en succes met jullie keuze!
Ik zou nog ff wachten. Eerst samenwonen en alles goed op orde hebben. Als je nou 40 was dan vond ik het een ander verhaal
Bedankt Allemaal, we zijn idd al aan het kijken naar een woonruimte, dacht dat ik dat had vermeld! Ik ben in februari klaar en kan bij m'n ouders in het bedrijf gaan werken en anders een andere baan zoeken dus opzich kan het allemaal wel!