Ik ken genoeg mensen die dit nooit hebben hoeven ervaren. Maar wie weet.... heel veel vrouwen hebben een miskraam die zo vroeg valt dat je hier helemaal niets van merkt. Maar zie het in perspectief.... als er iets niet goed is met de baby dan ben ik blij dat mijn lichaam dit zelf zo regelt! Ik heb het veel meer te te doen met de vrouwen die met de 20 weken echo of via de nekplooimeting en dergelijke erachter komen dat er iets niet goed is.
Joh meis in mijn vriendenkring hebben er geen enkele meiden miskramen gehad. (6 meiden). Eentje is wel na de bevalling haar baarmoeder kwijt geraakt om dat ze bleef bloeden en de bloeding niet te stoppen was. Zelf heb ik 5 missed abortions gehad, dus ik hou het gemiddelde mooi in stand in onze groep Maar ik vond 5 wel meer dan genoeg. Ben nu voor de 7e keer zwanger, zoontje is uit zwangerschap 6 geboren. Oudste zoon hebben we geadopteerd. Nu hopen dat er volgende week hartactie te zien is op de echo en een goede groei...ik vind het rete spannend. Want om in cijfers te blijven: na 3 of meer miskramen achter elkaar heb je bij elke zwangerschap 35% kans dat het weer mis gaat. Daarentegen heb je dus altijd nog 65% kans dat het goed gaat, das toch meer. Eerlijk? Ik schijt zeven kleuren!
Ja, ik heb nooit een miskraam gehad (en ga er maar vanuit dat het niet nu nog mis gaat), eerste kindje.. Ben 19, maar weet niet in hoeverre dat invloed heeft, aangezien de leeftijdscategorien best ruim verdeeld zijn. Mijn zus, tante en moeder hebben helaas wel allemaal miskramen moeten doormaken, dus ik heb echt geluk.. Was daardoor extra bang dat het bij waarschijnlijk ook wel mis MOEST gaan..
wij hebben wel mk ervaren helaas, maar ik ben zo blij dat ik voor mijn eerste zwangerschap geen mk heb gehad, bij die zwangerschap heb ik volledig kunnen genieten zonder de enorme stress van de eerste weken, dat is echt ons geluk! daarna wel mk ervaren helaas, maar in mijn omgeving ook genoeg vriendinnen die al 2 kinderen hebben zonder iets naars te hebben moeten ervaren. gelukkig kan het dus ook gewoon goed gaan, alleen heb je het niet in de hand...
Hier kom je het vaker tegen maar dat is omdat dit een forum is voor zwangere vrouwen. Heel eerlijk? Toen wij begonnen met kinderen wist ik echt niet dat het zo vaak voorkwam of dat sommige vrouwen zo vreselijk veel moeite moeten doen om zwanger te raken. Bij ons was het de eerste keer raak en toen ik op dit forum kwam bleek pas hoe weinig zoiets voorkomt. Ik ben heel dankbaar dat het zo makkelijk is gegaan en ben me pas door het forum gaan realiseren wat een geluksvogels wij zijn. Nu ben ik zwanger van de tweede (28 weken) en heb ik dus geen nare dingen meegemaakt.
Hier ook geen miskramen maar ooow het lijkt me verschrikkelijk om als moeder-in-wording je kindje te verliezen! Ook ik heb diep respect voor de vrouwen die toch hun leven oppakken en zelfs weer een nieuwe zwangerschap aandurven. Bij ons gaat alles tot nu toe prima, ben alleen emotioneel nogal labiel. Van onze vrienden ook geen miskramen of verkeerd afgelopen zwangerschappen bekend, mijn moeder heeft wel 1 missed abortion en 1 miskraam gehad maar dat laatste had een medisch bekende oorzaak (totaal ongepland zwanger op 50-jarige leeftijd van een 2-ling, ze dacht dat ze in de overgang was gekomen). Maar...ik tel mijn zegeningen, ben dankbaar dat het zo mag lopen en ik besef iedere dag dat ik een bofkont ben!
Hier ook geen miskramen maar ooow het lijkt me verschrikkelijk om als moeder-in-wording je kindje te verliezen! Ook ik heb diep respect voor de vrouwen die toch hun leven oppakken en zelfs weer een nieuwe zwangerschap aandurven. Bij ons gaat alles tot nu toe prima, ben alleen emotioneel nogal labiel. Van onze vrienden ook geen miskramen of verkeerd afgelopen zwangerschappen bekend, mijn moeder heeft wel 1 missed abortion en 1 miskraam gehad maar dat laatste had een medisch bekende oorzaak (totaal ongepland zwanger op 50-jarige leeftijd van een 2-ling, ze dacht dat ze in de overgang was gekomen omdat ze niet meer menstrueerde). Maar...ik tel mijn zegeningen, ben dankbaar dat het zo mag lopen en ik besef iedere dag dat ik een bofkont ben!
Ja echt heftig vond ik dat om te horen van mijn moeder, ik was toen al 21 jaar, mijn moeder heeft mij en mijn zus met behulp van jarenlang dokteren en Clomid gekregen ivm haar Pco, dus ze verwachtte alles behalve dat ze op haar 50e spontaan zwanger zou raken van een tweeling
Bizar Lumiere! Dus je hebt nog twee jonge broertjes/zusjes! On topic: Hier ook eerst twee goede zwangerschappen, derde keer ging het mis... Nu de vierde zwangerschap en deze gaat helemaal goed!
Jeetje zal ook wel een shock zijn geweest voor je moeder zeg. Op je 50ste heb je daar gewoon geen behoeft meer aan zwanger zijn denk ik
Er zijn wat mensen die een miskraam hebben gehad, kwam ik ook achter toen ik een had. Maar ik ken genoeg mensen bij wie het gelijk goed ging!
Hey Ik ben dan wel 2x zwanger geworden via de MMM (IVF) maar heb in die trajecten nooit een miskraam ervaren. Uiteraard was ik wel 'bang' want na alle moeite (en geld) die we hadden doorstaan om zwanger te worden, zou ik een mk wel heel erg vinden. is ALTIJD erg om e kindje dat je verwacht, weer te moeten afgeven, maar wij wisten toen dat de natuur ons zomaar geen 2e kans - volgende x beter zou geven. ik heb 2 vriendinnen die bij hun (spontane) zwangerschappen telkens 1 mk kregen en ik weet hoe confronterend dat is. Dus ik was ondanks mijn MMM miserie wel gezegend met goedlopende zwangerschappen. Begin dit jaar testte ik positief, geheel onverwachts zwanger gezien de voorgeschiedenis. Dezelfde avond v d test (euforie) kreeg ik bloedverlies. Eerst dachten we innesteling. De volgende dag nog tests gehaald, die bleven zwanger aanduiden. Bloedverlies nam wel toe. Vijf dagen na de 1e test mocht ik naar de gyn, die vond geen vruchtzakje... bloed genomen, twee dagen later terug bloed genomen en HCG was gedaald. Er was dus wel iets ingenesteld, maar niet blijven plakken en miskraam diende zich aan. Het was ook enorm confronterend en teleurstellend, maar aangezien ik geen vruchtje / hartslag te zien had gekregen, beschouwde ik het nog niet als e foetus. Heb enkele dagen serieus afgezien met krampen en bloedverlies, maar was er wel vrij snel overheen... Na 3 maand was ik alweer (spontaan) zwanger, en pas toen kreeg ik enorme angst voor een mk, 3x bloedverlies gehad en telkens met heel veel angst en bezorgdheid rondgelopen. Inmiddels alweer 24w, dus we zijn al weer goed gevorderd.
Ik vind jouw topic heel erg begrijpelijk en herkenbaar. Toen ik wist dat ik zwanger was, had ik dit forum snel gevonden. Ik hoopte tips te lezen en zaken te delen, maar al heel gauw viel mij op bij hoeveel mensen het mis gaat of was gegaan. Natuurlijk is het zo dat je daarom misschien ook vlugger op een forum komt, om je eigrn verdriet te kunnen delen. Echter, als pril zwangere maakte mij dit ook erg bang en ik raakte onzeker over alles was ik voelde. Immers waarom zou ik dan wel geluk hebben. Uiteindelijk heb ik mijzelf een "forumverbod" opgelegd en ik mocht van mijzelf geen enkel symptoompje meer opzoeken. Ook tijdschriften werden overgeslagen, omdat daar ook altijd verdrietige verhalen instaan. Bij mij heeft het goed geholpen om weer vertrouwen te krijgen en minder angstig te zijn. Ik wil hiermee echter ook geen verwijten uitspreken trouwens naar mensen die hun nare ervaringen van zich afschrijven.
Mijn vader zegt altijd: "Het moederinstinct begint bij de zwangerschap en eindigt als de moeder niet meer leeft." Met andere woorden, je zorgen beginnen zodra je zwanger bent. Dus maak jezelf niet te gek en heb vertrouwen in je lichaam
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Begrijp je reactie helemaal! Het hebben (gehad) van een miskraam / ma is in het dagelijks leven nog vaak een taboe heb ik gemerkt (heb zelf ma gehad) en wellicht dat men daarom div. fora gebruikt om het wel kwijt te kunnen? Wij zijn er altijd open over geweest en dan hoor je het ineens vaker om je heen. Overigens voor mij geldt dat ik, ondanks een ma m'n eerste zwangerschap, vooral positief blijf over m'n zwangerschappen. (Nu de 3e voor 2e kindje zeg maar). Mijn gevoel in de zwangerschap toen ik nog niet wist dat het een ma was zei al ergens dat het niet goed zat, intuïtie?? Bij m'n dochter en nu weer heb ik 'een goed gevoel' en vertrouw dus maar op m'n gevoel, scheelt veel stress. Overigens ben ik in m'n vriendinnenkring een van de weinigen met een ma, gelukkig maar Geniet van je zwangerschap!
Mn moeder, zusje en ikzelf zijn alle drie vlot zwanger en gelukkig geen miskramen gehad. Helaas zegt dat ook niet veel... zie mijn onderschrift. Toen ik zwanger was van de eerste kwam ik bij de HA om eea door te spreken, mede omdat we al vergevorderde plannen hadden om naar Duitsland te verhuizen. Hij ging mn bloeddruk opnemen en zegt terloops: "... weet wel dat 1 op de 10 zwangerschappen uitloopt op een miskraam" En bedankt....
Bedankt lieve dames, voor jullie reacties. Natuurlijk maak ik me zorgen en stel ik de geruststelling zeer op prijs. Ik heb dit topic ook deels geopend voor andere users, omdat ik ZO verschrikkelijk vaak topics voorbij zie komen van meiden zoals ik, voor de eerste keer zwanger, die bij elke scheet bang zijn dat er iets mis is met de baby! Misschien dat jullie reacties niet alleen mij geruststellen, maar ook een boel andere meiden!