Mijn leven zit op dit moment in een stroomversnelling. Een jaar geleden is bij mijn vader keel- en slokdarmkanker ontdekt. Hij is bestraald en heeft chemo gehad en leek schoon, maar de slokdarmkanker is toch weer terug gekomen. Hij kan nu alleen nog levensverlengende chemo krijgen. Afgelopen december stortte echt mijn wereld in toen mijn moeder uitgezaaide longkanker bleek te hebben en ook niet meer beter zal worden. Ze is hier nog niet voor behandeld omdat ze een hardnekkige longontsteking kreeg die niet reageerde op antibiotica. Uiteindelijk hebben ze twee weken geleden de longkwab (met tumor en ontsteking) operatief verwijderd. Haar herstel ging goed en snel en ze had er weer zin in. Totdat ze afgelopen donderdag met spoed geopereerd moest worden aan een darmperforatie die veroorzaakt zou kunnen zijn door een darmtumor. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader woont in het buitenland en mijn moeder op anderhalf uur rijden van ons vandaan. Mijn moeder is echt mijn steun en toeverlaat en ik kan haar echt nog niet missen. Maar ik zie hoe ongelofelijk snel ze achteruit gaat en hoe vreselijk hard de klap van de darmoperatie aangekomen is. Ik weet op het moment haast niet hoe ik het rond moet krijgen. Twee doodzieke ouders, mijn gezin met mijn drie kleine kindjes, mijn man, mijn werk... En ik, ik bungel ergens op prioriteit laag. Ik ga door op de automatische piloot omdat het nou eenmaal moet. Maar ooit ga ik mezelf tegenkomen...
Wat ontzettend heftig en verdrietig. Weet je al wat voor behandeling je moeder krijgt naast de operatie? Mijn vader heeft ook uitgezaaide longkanker en kwam in aanmerking voor immunotherapie waardoor hij niet kan genezen maar zich wel goed voelt en hopelijk een paar jaar langer bij ons kan blijven Ik wil je heel veel sterkte wensen, het is zo'n rotziekte!
Jeetje wat erg. Ik heb helaas hetzelfde meegemaakt. Mijn ouders waren nog wel bij elkaar. Zijn 'n week na elkaar overleden, ook beide aan kanker. Het was een ontzettend zware periode. Ik had 2 kindjes en zwanger van de derde. Ik moet wel zeggen dat die kleintjes mij er door heen getrokken hebben. Je kunt niet anders dan doorgaan. Probeer er veel met anderen over te praten. Heel veel sterkte.
Heftig meid. Zorg, waar dat kan, goed voor jezelf. Af en toe echt even niks doen. Met een boek of tv-serie op de bank. Even er uit. Op het werk goed praten over de situatie. Wellicht is er wel wat te regelen aan extra verlof nu. Als dat niet mogelijk is, wellicht is het dan een optie om ouderschapsverlof op te nemen? Dan maak je tijd voor jezelf om de zaken draaiende te houden, maar ook om bij je ouders te kunnen zijn. In elk geval heel veel sterkte.
Heel veel sterkte! Zorg goed voor jezelf! Idd wat al genoemd is kun je miss zorgverlof opnemen of desnoods onbetaald verlof. Gelukkig heb ik er geen ervaring mee, mijn vader heeft wel een zware herenbloeding gehad en tegelijkertijd zijn tweede hartinfarct maar is gelukkig redelijk hersteld. Ik heb toen ook zorgverlof gekregen en heb er veel over gepraat. Heb je de mogelijkheid om je vader nog een keer op te zoeken? Jij ook sterkte, sjorsje, heftig hoor zo snel na elkaar je ouders verliezen..
Ik weet gewoon niet wat ik zeggen moet... Wat ontzettend heftig en vreselijk! Ik wil je superveel sterkte wensen. Ik hoop dat je je ouders nog heel lang bij je mag houden.
Vreselijk en herkenbaar helaas. Hier in 4 jaar tijd allebei m'n schoonouders en m'n vader verloren. Heftig en oneerlijk. Heel veel sterkte!
Oh meid wat erg en wat oneerlijk. Vreselijke ziekte is het. Onlangs mijn vader verloren aan kanker. Het is inderdaad doorgaan op de automatische piloot. Je wordt geleefd i.p.v. dat je leeft. Maar probeer toch wat momenten voor je zelf te nemen. Iets doen waar je van ontspant, even je gedachtens kan uitschakelen. Ik heb dat zelf niet gedaan, mijn vader rolde van de ene infectie in de ander. Was ook een kort ziekbed, 2 maanden na ontdekking vd kanker overleden. Bij mij uitte het zich daarna lichamelijk. Ben na zijn overlijden 4 weken ziek thuis moeten blijven. Probeer ook aan jezelf te denken! Heel veel sterkte en kracht!!
Wat verschrikkelijk Een paar woorden typen voelt nu ook echt niet voldoende.. Konden we maar iets voor je betekenen.. Knuffel!