Het gemis van nog een kindje met de feestdagen

Iemand die geen derde wil, zou ik ook niet om willen praten. Je kan natuurlijk wel het er eens rustig over hebben waarom jij dat zo graag wilt en waarom hij dat niet ziet zitten. En allicht komt er dan wel een heel goede reden achter vandaan waarom hij het niet wil.

Hij zal best een reden hebben, lastig om in te schatten of dat een buigbare reden is of niet. Geen idee of je kans hebt, dat hangt compleet van zijn redenen af.

 

Blijven praten denk ik.
Weet hij van jouw verdriet? Het diepe gevoel van incompleet zijn?

Voordat wij (mijn vriend en ik) kinderen kregen had ik al een aantal jaar een diepe wens, maar het was nog niet de tijd voor ons. Op het laatst was mijn verlangen zo sterk dat het in verdriet omsloeg. Ik ervaarde een intens gemis om iets wat ik niet eens had. ik moest er zelfs om huilen. Ik zei toen tegen mijn vriend: “het voelt als een diep gemis. Een leegte, wat ik niet snap want het hier nooit geweest.”
Maar ik kan me nog herinneren dat het gemis zo sterk was als het gemis van een dierbare die je daadwerkelijk kende.
Een kinderwens is iets heel bizars.

 

Je gevoel mag er zijn, maar ik ben van mening dat iemand proberen om te praten voor nog een kindje averechts werkt en het is ook niet fair, ook zijn wens voor niet nog een kindje mag er zijn.
Er nog eens rustig over praten en over jullie redenen voor nog wel/geen kindje is misschien wel een goed idee.
Sterkte, ik hoop dat je wat rust kunt vinden bij jezelf.

 

Herkenbaar. En je gevoel mag er zijn. Blijf er met je man over praten en wellicht ook goed om hulp erbij te zoeken?

 

Ik herken je helemaal..
Gister ook weer zo’n emo-dag gehad hier.
Meestal als ik menstrueer komt bij mij die emotie op..
En op een of andere manier durf ik dat niet goed te laten zien als mijn man er is, omdat ik niet wil dat ik hem met die reden wel zou overhalen.
Ik wil, dat hij het ook echt zelf wil..
Maar ik weet ook dat hij het ergens wel wil, maar hij ziet enorm tegen de baby tijd op (heeft ie al vaker uitgesproken, plus hij was in eerste instantie degene die juist voor een 3e wilde gaan).

maar soms gebeurd het toch ook als hij er is, dus hij weet wel wat het me diep zit.

Toch blijven praten over je gevoel, niet perse om hem over te halen, maar wel dat je het kwijt kan.
En anders desnoods met iemand anders…

 

Wellicht kun je met professionele begeleiding leren om dit een plekje te geven. Het zou erg verdrietig zijn voor jezelf als het mooie dat je nu hebt, 2 kindjes, overschaduwt wordt of gaat worden door de wens voor meer.

 

Heel herkenbaar….. mijn man heeft echt heel lang niet perse een derde gewild. Hij heeft alleen wel gezien wat het met mij deed en is toch wel om nu. Heeft alleen echt lang geduurd. Voor jou beeldvorming: ik had het liefste 2 jaar leeftijdsverschil gehad. De jongste wordt in juni al 4 (nu 3,5 jaar dus) en ben nog niet zwanger omdat het nog niet lukt. Zit nu toevallig heel gefrustreerd op de bank. Eerste twee kindjes lukten in de eerste cyclus al. Ben het dus niet gewend om die teleurstellingen te hebben dat het niet lukt. Mijn nieuwe probleem dus. Ik hoop voor jou dat je man uiteindelijk inziet wat het betekend voor jou!

 

Helemaal mee eens. Ompraten zou ik zeker niet doen, eerder zélf op zoek gaan naar professionele hulp om het een plekje te geven. Dat kan ook vrij laagdrempelig, bij de praktijkondersteuner van je huisarts bijvoorbeeld.