Heb ook geen persdrang gehad. Volgens de gyn en de vk kwam dat door de ruggeprik. Die hebben ze uitgezet bij 10cm ontsluiting en toen moest ik wachten op persdrang. Had nog wel normale rugweeen maar de persweeen kwamen dus niet. Zo hebben ze me ongeveer 4 uur laten wachten! Was echt kapot, had bijna zelf een scalpel gepakt voor de keizersnee! Uiteindelijk zeiden ze dat ik het zelf kon proberen, dat ging wel goed. Wel met vacuumpomp en helaas een klein knipje, maar met 30 minuten was Thijmen er. Ze hadden alles heel goed verdoofd ivm met een mogelijke knip, dus ik heb echt niets gevoeld van het persen (nou ja, voelde wel dat er iets gebeurde maar geen pijn oid). Dat vroeg ik me trouwens nog af, of dat nou kwam door de verdoving of kan het dat persen gewoon geen pijn doet?
Ik heb bij mijn 2 bevallingen ook geen perdrang gekend. Bij de eerste heb ik bijna 2 uur moeten persen zonder persweeen en uiteindelijk toch naar het ziekenhuis. Daar heb ik op eigen kracht moeten persen. Een uur later was ze er ook met weeenopwekkers. Bij de tweede was ik heel bang dat ik weer geen persweeen had en wilde daarom graag in het ziekenhuis bevallen, maar toen de vk kwam had ik al 8 centimeter ontsluiting en kon niet meer naar het ziekenhuis. Ik was echt heel bang dat er weer geen persweeen kwam en dat was ook zo . Toch heb ik haar wel thuis kunnen krijgen en ik was stiekum toch wel een beetje trots op me dat het weer zo was gelukt. Ik snap eigenlijk ook niet waarom ik geen persweeen kan krijgen?
Ik twijfel of ik ze wel echt gehad heb. Bij de eerste drukte ik op een knopje van mijn ziekenhuisbed en kwam de verloskundige, waarop ik zei dat ik nu echt wel iets pijnstillends wilde hebben want ik hield het niet meer van de pijn. Ze voelde en zei toe: je mag persen....oke.....nou als jij het zegt.... Toen ben ik begonnen, ik had gelezen dat het zo'n zeer kon doen als het hoofdje stond dus die wilde ik er in 1 keer uitpersen en dat heb ik ook gedaan en daarna de rest, 5 minuten en toen was hij er. Bij de 2e herkende ik dat ik er 'klaar' voor was omdat ik de pijn nog van de eerste keer herkende. Hij was er met 3 minuten. Ik weet nog dat ze tussendoor ineens riep: zuchten zuchten! Schijnbaar ging ik te snel dus heb ik netjes geluisterd, maar daarna was het dus zo gebeurt. Hoofdje in 1 keer en daarna de rest. Ik dacht alleen maar: hij moet eruit en wel zo snel mogelijk want dan is de pijn ook weg! Dus echt de dragn van: ik moet nu persen heb ik zo niet ervaren, maar het kan ook heel goed onwetendheid geweest zijn...
Ik twijfel of ik ze wel echt gehad heb. Bij de eerste drukte ik op een knopje van mijn ziekenhuisbed en kwam de verloskundige, waarop ik zei dat ik nu echt wel iets pijnstillends wilde hebben want ik hield het niet meer van de pijn. Ze voelde en zei toe: je mag persen....oke.....nou als jij het zegt.... Toen ben ik begonnen, ik had gelezen dat het zo'n zeer kon doen als het hoofdje stond dus die wilde ik er in 1 keer uitpersen en dat heb ik ook gedaan en daarna de rest, 5 minuten en toen was hij er. Bij de 2e herkende ik dat ik er 'klaar' voor was omdat ik de pijn nog van de eerste keer herkende. Hij was er met 3 minuten. Ik weet nog dat ze tussendoor ineens riep: zuchten zuchten! Schijnbaar ging ik te snel dus heb ik netjes geluisterd, maar daarna was het dus zo gebeurt. Hoofdje in 1 keer en daarna de rest. Ik dacht alleen maar: hij moet eruit en wel zo snel mogelijk want dan is de pijn ook weg! Dus echt de dragn van: ik moet nu persen heb ik zo niet ervaren, maar het kan ook heel goed onwetendheid geweest zijn...
Hier ook geen persdrang. Ik had al heel snel volledige ontsluiting en heb thuis ongeveer 1,5 uur moeten persen. En de verloskundige maar vragen; voel je al druk? Maar nee hoor. Uiteindelijk toch naar het ziekenhuis en met wee opwekkers kwam het heel snel op gang. Ik kreeg echt een oerkracht en kon het niet tegen houden om niet te persen. Heel mijn lichaam ging erin mee. Deze weeen heb ik nog zo'n uur gehouden ( ze hadden het druk in het ziekenhuis) en toen mocht ik actief gaan persen. Door al het 'voorpersen' duurde dat gelukkig niet lang
Hier wel persdrang, maar toen ik het groene licht kreeg om mee te mogen persen vielen de persweeen compleet weg. Aan het infuus dan maar om het weer op gang te brengen deze was inmiddels tot maximaal opgeschroefd en nog nixxxxx.... Uiteindelijk is hij geboren met de vacuum, dit vond ik naar om te zien, ze trekken je kindje er letterlijk uit.
Wat me op valt is dat er verder niemand onder de douche gezet is. En dat hielp bij mijn 2e zo enorm goed. Na de ontslutings weeen stopte het ineens bij mij. En de vk opperde dat ik maar even onder een lekker warme douche moest gaan dan zou ze even bij n andere kijken en dan kwam ze weer terug bij mij. Nou die andere heeft ze nooit gezien want na 2 seconden onder die warme douche waren de persweeen er op volle toeren en hebben ze me terug naar t bed moeten sleuren. Als dat zo goed werkt bij mij dan kan dat toch ook uitkomst bieden bij anderen?
Volgens mij heb ik ook geen persdrang gehad of in elk geval niet genoeg. de bevalling liep perfect totdat ik mocht persen.... het was omdat de verloskundige zei dat ik mocht persen anders had ik de weeën blijven weg puffen... na dik anderhalf uur persen moest ik alsnog naar het ziekenhuis voor een keizersnede... Er is nooit bekend geworden waarom het niet lukte om normaal te bevallen dus ik denk dat ik niet genoeg persdrag heb gehad... Hoop het bij een tweede wel te mogen meemaken.
Bij mij was de douche niet echt een optie, ik lag aan allerlei draadjes en infuzen..... Was al blij dat ik nog op mijn zij kon liggen maar verder kon ik niet veel
Hier ook geen persweeën gehad (na ruggenprik). Wist in het begin ook totaal niet hoe en waar ik naartoe moest persen, want alles voelde lam (VK: pers mijn vingers er maar uit. Ja, maar ik voel helemaal geen vingers....?!?!). Na 1.5 uur op eigen kracht had ik haar gelukkig wel zo ver dat ze er met een vacuumpomp uitgehaald kon worden. Anders was het alsnog een keizersnee geworden...
als ik bij de tweede weer geen persweeen krijg dan wil ik ook onder de douche. inderdaad raar dat de verloskundige daar niet mee is gekomen
Ik had dertien uur aan een inleidmiddel en een ruggeprik gelegen en toen ik uiteindelijk na éénentwintig uur tien centimeter ontsluiting had, heb ik haar binnen een kwartier op eigen kracht eruit geperst. Geweldig voelde dat om eindelijk iets zelf te doen wat WEL opschoot 8)
hi mizzy, hier hetzelfde verhaal hoor, geen enkele persdrang. ik had binnen 1,5 uur volledige ontsluiting met een fikse weeenstorm, waardoor ik het persen echt als een opluchting voelde: kon eindelijk weer even ademhalen, bedenken wat ik aan het doen was en een slokje water nemen. Toen ik geen enkele persdrang bleek te hebben, heeft de vk de baarkruk gehaald. ze zei gewoon tegen me, je moet even hard werken want er is geen persdrang: je gaat je zoontje er zelf uitduwen. ik heb er 78 minuten over gedaan. door die heftige ontsluiting vond ik het persen dus veel prettiger, ook al duurde het lang en was het op het laatst echt lastig. Ik was wel heel trots achteraf, toe ik me realiseerde dat het met persdrang een heel stukje vlotter gaat en dat ik het op eigen kracht had gedaan!
Ja indrdaad bloempje 79 we mogen inderdaad trots op onszelf zijn dat we alles uit ons eigen kracht hebben gedaan wat zeker niet makkelijk is. Bij mij gingen die pijnlijke heftige weeen gewoon door terwijl ik aan het persen was. dat maakt het allemaal nog erger...
Ik ben thuis bevallen van onze dochter, ook zonder persdrang. Tijdens de laatste weeën keek ik echt uit naar die bekende oerkrachten, maar ik kon wachten tot ik een ons woog. Eerst heb ik liggend op bed geperst, maar mocht na een uur op de baarkruk. Twintig minuten daarna is ons meisje geboren. Gelukkig geen knip, wel heb ik er een gat in een binnenste schaamlip aan overgehouden (vreemde scheur). Dit gat heb ik pas veel later ontdekt omdat de handel eerst enórm opgezwollen was. Achteraf vertelde de vk dat bevallingen zonder persdrang vaak in een kunstverlossing (pomp, tang of ks) eindigen. Dat heeft ze me gelukkig niet tijdens de bevalling verteld, want nu had ik echt zo iets van "ons kindje moet en zal nú komen!". Wel leuk dat de vk maar bleef bevestigen dat ik zo sterk was en dat dit een echte bevalling op karakter was... Hoop toch dat ik een volgende bevalling wél persdrang krijg!
Hier ook geen persweeen gehad. De vk heeft mijn dochter eruit gedrukt terwijl ik uit alle macht liep te persen....wat een hel....