ik voel wel pijn, maar mijn pijngrens is belachelijk hoog doordat ik al ruim 9 jaar met pijn rondloop (whiplashpatient). Dus dagelijks hoofdpijn en zenuwpijn. Ik ervaar pijn anders dan de gemiddelde mens (pijngrens steeds verleggen). Mijn bevallingen komen dan ook zelden tot nooit voor. Ik durf dan ook vaak niet mijn verhalen te doen, omdat je dan van die "jaja zal wel" gezichten krijgt.
Oh Teigegje, dat is natuurlojk niet zo leuk dat je met veel pijn moet leven!! Wel fijn dan dat tenminste je bevallingen meevallen 😉
Ik had bij mijn beide bevallingen een moeizame ontsluiting, geen persdrang en geen persweeen. Dat komt zeer waarschijnlijk door een inwendig nauw bekken. Hierdoor 'zakt' het kindje niet voldoende waardoor je niet goed in de laatste fase van je bevalling komt en dus geen persweeen krijgt. Het persen was bij beide bevallingen behoorlijk zwaar en frustrerend. Mijn eerste is gehaald met een vacuum, de tweede met een spoedkeizersnee. Mijn moeder had ook vier moeizame bevallingen, bij elke bevalling had ze hulp nodig: wee-opwekkers, vacuum en keizersnee. Er kunnen veel redenen zijn waarom een bevalling moeizaam verloopt. Op eventuele erfelijke factoren heb je geen invloed. Waar je wel invloed op hebt: ontspannen en goed voorbereid aan je bevalling beginnen. Succes!
Ik had bij mijn eerste ook geen persweeen.. Elke keer zeiden ze dat ik de pijn moest weg persen en ik snapte het maar niet, als ik perste deed het juist meer pijn! Na anderhalf uur is mijn dochter gelukkig op eigen krachten geboren terwijl de gyn(die kwam er uiteindelijk bij..) de vacuümpomp al klaar had liggen.. Bij mijn tweede had ik hele sterke persweeen. Ik zat toen nog in de auto op weg naar het ziekenhuis en moest juist heel veel moeite doen om haar 'binnen' te houden zeg maar.. Geen idee of mijn moeder persweeen had maar ik heb bij beide bevallingen dus hele andere ervaringen
Ik had persweeën. Maar die zwakke af. Dus op eigen kracht geperst als de gyn het zei. Vond dat niet zwaarder dan met de persweeën. Ik had ook geen naweeën hierdoor bloedde Ik als een rund (fluxus) en moest ik helaas nog een bloedtransfusie. Hierdoor duurde mijn herstel lang. Denk dat ik anders snel weer in de benen zou zijn. Bevallen ansich viel me erg mee nl. Ik kon heel goed ontspannen tijdens de weeën en belde de vk eigenlijk ook te laat. Ik moest toen ze er was met 6 cm ontsluiting direct naar het zh en daar aangekomen (15 min) had ik 10cm en mocht direct beginnen. Wel een knip nodig gehad helaas.
Hier dus geen persweeën en de kleine man bleef steken op H1. ( dat is pal voor die knik dat hij naar beneden zou gaan) daarom vacuüm en knip. Later bleek alleen bij de kleine zijn sleutelbeen gebroken te zijn en daardoor was zijn arm verlamd (erbse parese) . De artsen merkte dat alleen pas op bij 15 weken. Bij deze bevalling word de kleine ook direct nagekeken op erbse parese.