Ja hoor, het is hier weer eens mis De 18 maanden-sprong heeft zich aangekondigd! We hebben net een week lang buikgriep gehad met de kleine man, waarin hij letterlijk aan alle kanten leeg liep. Dat is gelukkig over, maar nu rollen we vrolijk de 18-maandensprong in. - Overdag helemaal kapot, maar slapen ho maar. Hoe ik ook kijk naar vermoeidheidssignalen of whatever... - 's Ochtends meldt meneer zich vanaf een uurtje of 6 en is dan niet meer stil te krijgen. - Schreeuwen en overdreven huilen om de meest onzinnige dingen (papiertje laten vallen ofzo) - Eist de hele dag eten/drinken/tv/vermaakt worden, etc. en als daar geen gehoor aan gegeven wordt, lijkt het alsof de wereld vergaat. - Bij alles weer hulp van mama willen. Dat vind ik op zich niet erg, maar ik mag natuurlijk niet ECHT helpen - Ik heb nog nooit zo vaak 'NIET' gehoord uit dat kleine koppie... - Volgens mij zijn zijn oren kapot - Hij lijkt zo ongelukkig momenteel en zo kan ik nog wel eventjes doorgaan... Ik hoop zo dat dit weer voorbij is als de baby komt! Pfff.... ZENNNNNN mama
Ik haat de term: sprong, maar da's weer wat anders. Succes met je kereltje. De andere 'sprongen' is hij ook doorgekomen dus zal ook nu wel weer goed komen. Maar kan me indenken dat het je tot waanzin drijft.
Het fijne aan een sprong vind ik dat het ook weer voorbij gaat. Maar vervelend is het zeker. Ik heb het boek niet, maar merk het altijd aan mijn dochter. Nu dus ook weer. Vandaag de 4e dag dat ze een beetje dezelfde kenmerken heeft als jou zoontje haha. (vooral echt óveral om huilen, om de domste dingen en echt vermaakt willen worden) Dan google ik even en kom ik er achter dat er met die leeftijd precies weer een sprong is. NU dus ook, haha! Ik vind het heelk vervelend maar ik vind het ook sneu voor haar, ook voor haar lijkt het me lastig. Zo heb ik bijv wel eens dagen dat ik mezelf in de weg zit en dan voel ik me echt rot. Maarja, het gaat weer over! Succes en Sterkte!
Misschien een goed nieuws: Hier duurde de 18-maanden sprong het korst van allemaal!!! Echt maar een paar dagen. Maar inderdaad wat jij beschrijft, en hier deden ze ook nog dingen zoals zichzelf express laten vallen en dan keihard gillen. Mijn zootje kreeg ook van die woedeaanvallen dat ie met zijn hele lichaam gaat shocken en gooien als je hem oppakt of wilt verschonen enz. Maar het is alweerr overgewaaid lijkt het Blijven ademen he!
Ik haat dat eeuwige commentaar. Of je het nu sprong, fase of baaldagen noemt. Wat maakt het uit? ----------------------------------------------------- Die 18 maanden sprong is inderdaad niet leuk. Hier was ie ook kort maar krachtig! Nog even doorbijten, je weet dat het weer overgaat
Wij hebben die fase ook net gehad. Hier duurde het 2 weken. Ik heb toen ook voor het eerst een time out gegeven. En nu is hij weer lief (Zo lief een dreumes kan zijn tenminste hahahaha).
Zo herkenbaar! Sinds een paar dagen overdag niet slapen, vanaf kwart voor 5 wakker (normaal is hij al vroeg, rond 6 uur), woedeaanvallen zoals adi omschrijft, ga zo maar door... De meeste sprongen duren hier meestal niet zo lang, dus ik hoop op het beste. En eigenlijk moet ik vaak ook om hem lachen, als hij weer zo'n bui heeft (als hij het niet ziet hoor). In ieder geval veel succes!
toen ik je titel las en daaronder dat het om de 18 maanden sprong ging wist ik eigenlijk al genoeg. adem in adem uit meid, ooit gaat het voorbij. zijn goeie oefeningen voor de "ik ben 2 en ik zeg nee fase" die overgaat in de "ik ben 3 en dat wil ik lekker nie!" fase. als ze naar de kleuterschool gaan krijg je dan een beetje rust. ( tot ze in de fase van het vloeken komen) ( ik zal je nu niet langer meer op de kast jagen, het komt goed , we overleven het uiteindelijk allemaal.) veel sterkte gewenst.
owwww balen he!! hier is 'ie sinds deze week weer voorbij en wat adi zegt, wat mij betreft was dit de kortste ooit - een week of 2- (maar vond 'm zelf wel zwaar... ze heeft het echte uitdagen ontdekt...). sterkte!
Hier zitten we er ook middenin de 13 maanden sprong heeft hier een hele maand geduurd, dus ik hou alvast mn hart vast voor deze. We zijn nu een weekje bezig en hoop echt dat deze sprong het geen maand volhoud want dan word ik, denk ik, gek . Er is niks waar ik hem gelukkig mee kan maken, zeurt en huilt de hele dag door, wilt niet slapen, is agressief (slaan en schoppen), wilt niet eten, moet ik nog doorgaan . Ooooooooh wat zijn ze fijn die sprongetjes . Nu ja, heb het er even af kunnen schrijven en dat doet ook al veel
Ik weet niet zeker in welke Sil nu zit (hij is nu bijna 17 mnd - hoort er daar ook 1 bij, of is ie alvast begonnen aan de 18 mnd-sprong?), maar ik herken helemaal wat je schrijft! Ik kan hem af en toe echt wel achter het behang plakken... Hij heeft zich van de week ook voor het eerst in een toppunt van uber-drama op de grond laten vallen en later stond hij voor het eerst echt te stampvoeten. Whahaha! Achteraf kon je me opvegen, maar op dat moment... Grrrrr! Ach ja, het zal erbij horen. Ik heb nu (thuis en op het KDV) ingevoerd dat we het zo aanpakken: naar hem toe gaan, voor hem hurken en zorgen dat hij je aankijkt, hem vertellen dat dit gedrag nergens voor nodig is en dat hij gewoon mag zeggen wat er aan de hand is. Daarna: al het gegil en gekrijs compleet negeren. Ik moet zeggen - het lijkt zijn vruchten af te werpen, want hij probeert het nog wel, maar heeft al heeeeeeel snel door dat hij er niets mee bereikt. Maar ik ben er inmiddels wel zeker van dat we nog flink wat te stellen gaan krijgen met onze kleine draak.... Tis dat ik zoveel van hem hou, maar anders gaf ik hem aan de buurvrouw, hahahaha! (die is ervan overtuigd dat mijn zoon nooit vervelend is)
Ik lees de 13 maanden sprong een hele maand!!! Neeee daar zitten we net in wat een leuk vooruitzicht Dan mag hij daarna wel kunnen lopen en praten zodat ik af en toe weet wat hij wil
Haha, ja, gelukkig gaat het wel weer over..... of iig... dat hoop ik altijd maar weer! Meestal is het op het dieptepunt ineens over... Zo herkenbaar wat jullie allemaal schrijven, gelukkig ben ik zoals altijd niet de enige. En wat ie vandaag ontdekt heeft: spugen! en dan niet overgeven, dat kon ie al heel goed, maar tuffen, zeg maar. Zat ie bij me op de bank en begon ie er ineens mee, dus ik na waarschuwen hem van de bank af gezet en genegeerd. Brullen natuurlijk... Nadat ie gekalmeerd was, vroeg ik: wil je weer bij mama zitten? Zegt ie: zitte!! om daarna met een enorme 'brutale' blik vrolijk nog een keer te spugen .... idd, hoezo het uitproberen is begonnen! En ik was vanmiddag bij m'n moeder, even een andere omgeving helpt vaak... en ja hoor... hij heeft de hele tijd lief gespeeld, gelachen, geluisterd, nah... ik dacht dat ik gek werd! En zegt ie tegen oma, met diezelfde 'brutale' blik: puugen puugen Dondersteen...
Als ik had geweten dat het een fase van een paar weken was, had ik me minder zorgen gemaakt. Ons manneke was erg goed in drama schoppen. En inderdaad dat vroege opstaan en compleet kapot zijn de hele dag. Ik heb toen voor het eerst gezegd dat ik terugverlangde naar een maande geleden. Tot dan toe vond ik hem elke dag leuker worden. Maar inmiddels is die meestal goed te harden. Begrijpt hij nee en ook de uitleg rond nee wat beter. Je wordt er zelf ook beter in. Ik straf nu ook gewoon echter. Bijvoorbeeld time-out of dergelijke. Eerst hoefde ik alleen maar af te leiden (nee zeggen was niet heel efficient), nu moet ik de grenzen duidelijker afbakenen.