Ik heb net alle reacties gelezen. Maar het is zo herkenbaar! !! Ik wist dat ik de baby tijd niet leuk vind maar dat heg zo erg es was ik al weer vergeten. Het ritme loze en compleet aan de kleine baby moeten aanpassen was niets voor mij Nu met acht maand geniet ik weer volop! Van beide jongens. Dus het is echt evendoor bbikkelen. En je vooral niet schuldig vinden. Daar hebben beide kinderen en jij niets aan. Doe elke dag wat voor jezelf, iets kleins. Die ene serie kijken, een half uurtje een blad of boek lezen met een kop thee, een rondje lopen buiten in je eentje. Dit heeft mij er Door hem geholpen
Ik denk dat dat laatste wel losloopt. Hij is nog geen maand oud en heeft er waarschijnlijk heel veel behoefte aan om bij jou te zijn. En als het wat meer rust in de tent brengt... Hoe slaapt hij 's avonds en ' nachts? Als hij dan lekker gaat slapen zie ik niet in waarom hij dat niet blijft doen ook al draag je hem overdag bij je. Vergis je niet: ik heb er bij de eerste ook enorm mee gestoeid en me achteraf voor mn kop geslagen dat ik haar overdag ook perse in haar bedje wilde laten slapen 'omdat dat zo hoort'. Had me heel veel kruim gescheeld als ik gewoon naar haar verlangen om bij mij te zijn had geluisterd. Want na de late voeding viel ze altijd als een blok in slaap in haar eigen wiegje.
Hahaha,sorry hoor maar het is zó herkenbaar allemaal. Ik heb het nóg wel stiekem als ik een zwangere zie dat ik denk: Arme jij, je weet niet wat je te wachten staat! Ik zal ook nóóit tegen een pas bevallen mama 'geniet ervan' zeggen.
Ik heb geen last van een donderwolk, maar vind het wel pittig. Aan elkaar wennen, iedereen weer wennen aan z'n nieuwe plek in het gezin en dan het tekort aan aandacht voor onze dochter na de geboorte van haar broertje. En als ik met haar aan het spelen ben, het aandachttekort voor zoon. Heb er de eerste twee welen heel wat tranen om gelaten, maar nu gaat het iedere dag beter. Zet hem op!
Heel herkenbaar. Hier waren de eerste 10 weken ook bikkelen. Daarna werd het wat makkelijker. Eerst veel huilen, inbakeren, hielp goed, toen niet meer, liesbreukje met 6 weken operatie, bijkomen van operatie. Al die ontwikkelingen die kort op elkaar volgen. Pfff. Genieten, nee dat vond ik het niet echt. De zwangerschap al niet, hypermobiliteitssyndroom, waardoor zware bi. Nee weet niet of ik dit wel nog eens wil. En idd al die mensen die roepen geniet er van, voor je het weet is het voorbij. Dan dacht ik, was het maar allemaal voorbij, misschien dat ik dan eens kan gaan genieten. Zet het ook nooit op het kaartje.
Ik voel me momenteel dus precies zoals jij, helaas. Voel me ook overdonderd door alles en hier ook een dochter die telkens na 3 kwartier wakker wordt, dan gaan we maar weer wandelen of in de box want het is nog lang geen voedingstijd. Ik weet dat het beter gaat worden naarmate de tijd verstrijkt maar op dit moment zie ik het ook zo somber in terwijl we hiervoor ons 2e zoontje tijdens de zwangerschap zijn verloren. Ik voel me zo schuldig over deze gedachtes maar ik vind de babytijd echt vreselijk, ik had het bij mijn eerste ook zo tot ik weer ging werken en wat afleiding had. Ook wij hebben de oudste ingebakerd en ons dochtertje nu ook weer. Snap dan ook niet dat ze overdag na 3 kwartier weer wakker wordt. Wel heeft zij last van bepaalde reflux klachten (ze spuugt waterig en wordt daar waarschijnlijk wakker van dus we dikken de voeding nu in). Kijken of dat wat gaat helpen. Als jou zoontje pijn heeft dan zou hij waarschijnlijk toch meer huilen maar je kan dingen proberen uit te sluiten natuurlijk. Gaat je oudste naar het kdv of andere opvang? Mijn zoontje gaat 1 dag in de week naar mijn ouders en 3 dagen naar het kdv dus dat scheelt enorm.
Laatste paar weken een aantal nieuwe zwangeren in onze omgeving, en ik moest me gewoon inhouden om niet iets te zeggen in de trant van: sterkte, hopelijk valt het allemaal mee straks. TS: draagdoek zou ik zeker doen. Is veel minder zwaar dan de hele tijd op je arm hebben en dan kun je tenminste ook nog wat met de oudste. Zeker als je een geweven doek neemt, waarmee je kunt rugdragen, heb je goed je handen vrij om iets in het huishouden nog te kunnen doen of dus iets met de oudste. Scheelt een heel eind en dat slapen in eigen bed komt dan echt wel.
oh meisje toch........ snap helemaal wat je bedoelt!!! zit mjet tranen in mn ogen alles te lezen. hier hetzelfde alleen die van mij huilt niet maar krijst. maar daar tegenover is ze snachts stil godzijdank. ik ga vanmiddag met haar naar de kinderarts. ik dek aan reflux met koemelkallergie. weet niet of je het al doet maar ga op je kindje letten of hij pijn heeft. door goed naar mn dochter te kijken en te zien wanneer en hoe ze reageerd op dingen ben ik hier op gekomen. ik vind ht voor mezelf prettig als ik een reden heb waarom... als hij na 3 kwartier wakker word hoe is zijn tempratuur? is ie niet te warm of te koud? mijn dochter slaapt snachts met een gekookte waterkruik en overdag een heet water kruik. doe ik dat niet is ze nog eerder wakker. heel veel sterkte weet waar je in zit en hoop echt dat het snel over is. het is ontzettend zwaar en je gaat eraan kapot
Herkenbaar en fijn dat andere moeders het ook toe geven niet zo hebben genoten van de eerste weken. Wij hadden echt een makkelijk kind (op het slapen na, dat is nog steeds maar max 45 min per keer) maar toch die eerste paar weken... Wat een drama vond ik dat. idd alleen bezig met voeden, proberen te laten slapen en vermaken. En dan nu huilen als je de foto's terugkijkt of je wel genoeg van haar genoten hebt toen ze zo klein was... (het lijkt te moeten hè, dat genieten) Je kindje is nog geen maand oud, die gaat echt wel in zijn eigen bedje slapen uiteindelijk. Ga hem lekker dragen dan kan je ook wat meer tijd aan je oudste besteden. Succes het wordt echt, echt, echt makkelijker. De huilpiek is met 6 weken dus nog ff doorbikkelen.
bol.com | Your Baby Week by Week, Simone Cave & Dr. Caroline Fertleman | Boeken Ik heb btw erg veel aan dit boek gehad. Het is er helaas niet in het Nederlands, maar het is gemakkelijk te lezen. Ik had het ook weer van een onzekere mama gekregen en het is echt een aanrader! En voor de mama's met een 1e kindje, het wordt ECHT steeds leuker, je komt écht door die 1e maanden heen en het gaat echt gemakkelijker worden.
Hier schoten we ontzettend in de stress als ze 'te vroeg' wakker werd haha, dan wisten we niet wat we moesten doen. Ik zocht ook het hele internet af in de hoop dé gebruiksaanwijzing voor ons kind te vinden. Zo jammer dat we niet wat meer konden ontspannen en geloven in onszelf...
Ik dacht ook dat een 2e makkelijker zou zijn... In verband met alle ervaring die ik heb met een slecht slapende uk, maar t maakt me weer ontzettend verdrietig en onzeker. Ook omdat wat bij de 1e hielp nu niet het gewenste effect heeft. Hij slaapt ook niet in de auto of in de kinderwagen, en huilt zodra hij zijn tut uit heeft. Ook na de fles is hij vaak niet tevreden, de 1e was nog vrij makkelijk tevreden te houden, die huilde niet snel bij mij op schoot. Daarom denk ik soms toch dat hem iets dwars zit... Ff doorbikkelen met dit ontevreden kindje, ik weet het, maar idd als je er midden in zit lijkt er geen eind aan te komen. Ik ben ook benieuwd of een draagdoek uitkomst bied, aangezien hij ook bij mij niet altijd (lees vaak) niet tevreden is. De 1e weken viel hij bij mij nog snel in slaap, maar dat is niet meer. Ik zou wel graag een draagdoek willen lenen om eens te proberen, maar ik ken helaas niemand die er een heeft. En de tranen houden niet meer op met stromen.
Ach, laat maar lekker stromen hoor. Hartstikke begrijpelijk. Wbt draagdoek: ik weet niet waar je woont, maar verschillende draagdoeksites hebben ook een mogelijkheid tot lenen. Bijvoorbeeld Doekenbieb : draagdoeken en draagzakken | Doekenbieb Ze zitten in den bosch en ophalen is altijd sneller dan laten bezorgen vandaar. Dan kun je meteen een klein draagconsult krijgen. En anders kun je voor een prima bedrag deze aanschaffen: Stretch draagdoeken - Portamundo Oh en als je idd denkt dat er met je zoontje meer aan de hand is: aan de bel trekken bij cb en huisarts. Maar dragen kan nooit kwaad. Veel succes!
Sterkte! De eerste maanden is overleven. Niks geen roze wolk ... Als ik sinds terugkijk, vraag ik me af hoe we het destijds overleefd hebben. Gebroken nachten, om de 2 uur voeden. Het heeft bij ons tot 8 maanden geduurd voor we eens en keer konden doorslapen ... De eerste 2 maanden, huilen, huilen, huilen. In de derde maand begonnen de huiluren. Na 3,5 maand kwam ineens de doorslag, vanaf toen werd het een stuk makkelijker. Succes!
Was hier ook, maar dan sliep ze overdag tenminste wel en trok ik het nog en kreeg onze oudste nog wat aandacht. Ik denk dat je alle theorieen, zeker die van het CB, even los moet laten en vooral even ontzettend pragmatisch moet worden. Je moet deze periode overleven en dat gaat niet lukken als je vasthoudt aan rigide denkbeelden die het CB overal maar rondstrooit Dat slapen komt echt wel, maar eerst maar eens wat ritme erin en daar kan de draagdoek enorm bij helpen. Nu speelt oververmoeidheid ws ook een negatieve rol bij het slapen 's nachts en als er overdag bijgeslapen kan worden, zal dat het slapen 's nachts alleen maar ten goede gaan komen!
Ooh meid, het komt goed.. Echt! Mijn kinderen zijn nu 6 en 3,5 en we hebben zowaar de babytijd overleefd..! Ik weet alleen niet hoe, ik vond het zo ontzettend zwaar.. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk. Daar bedoel ik mee: wees niet bang om je kindje te 'verpesten' met bijvoorbeeld een draagdoek. En wees niet te streng voor jezelf, je oudste houdt er echt niks aan over dat hij wat minder aandacht krijgt. Trouwens, dat schuldgevoel blijf je altijd wel wat houden. Ik worstel nog steeds regelmatig met het gevoel 'krijgt de een niet meer aandacht dan de ander'.. En ik durf het bijna niet te zeggen maar als mijn 2 monsters elkaar voor de zoveelste keer in de haren vliegen (lees: de hele middag) dan verlang ik bijna terug naar even een momentje babytijd en middagdutje.. Het klinkt bijna onvoorstelbaar maar er komt een tijd dat ze niet meer zoveel huilen, de hele nacht doorslapen en ja.. zelfs dat ze allebei naar school gaan. Tot die tijd: verstand op nul, doorbikkelen, steun en hulp zoeken en ontzettend lief zijn voor jezelf. Ze noemen dit niet voor niets de 'tropenjaren'..
Het zijn ook niet zozeer de denkbeelden van het CB die ik volg. Enkel wat bij de 1e goed hielp. De kleine is ook niet meer tevreden bij mij, dus ik weet niet zeker of een draagdoek helpt... Maar ik woon vlakbij den bosch dus ga er denk ik 1 lenen om eens te proberen! Maar eerst nog even de huidige weg doorzetten want ik heb er al wel wat mee bereikt, hij slaapt al beter dan.de 1e weken. Helaas nog niet fantastisch maar hij is natuurlijk nog heel klein.