Hoi! Ben benieuwd of iemand dit herkent. Ik vind het fulltime moederen soms he-le-maal niet leuk! Tuurlijk ben ik superblij met mijn kinderen. Ik vind het heerlijk om hun moeder te zijn, maar soms valt het me best zwaar. De oudste is een handenbindertje van bijna drie. Heel erg lief voor haar zusje, daar niet van, maar voor mij een regelrechte ramp. Ze neemt niets van me aan en vaak leg ik het gewoon tegen haar af! Echt te erg! Ik voel me alsof ik de hele dag politieagentje aan het spelen ben... (en NU kom je hier! LAAT DAT!! Ik tel tot drie! Wil je soms op de gang??? :x ) En de jongste huilt zo verschrikkelijk veel, het is al sinds haar geboorte maar de afgelopen dagen is het echt erg. Dit in combinatie met nog steeds zeven (borst)voedingen per dag, inclusief nacht, en het feit dat mijn man heel veel werkt en dat vooral 'savonds (spitsuur!)..je kunt me zo langzamerhand opvegen. Ik zie het eventjes helemaal niet meer zitten. Nu heeft mijn man de eerstvolgende drie dagen weer late diensten en ik ben nu al doodmoe. Soms bel ik hem op zijn werk op, gewoon om even te spuien en het allemaal even te delen omdat ik het zelf niet trek. Dat constante lawaai om me heen: mama....MAMA.....MAMAAAAAAAA!!!! En dan de jongste tegelijkertijd aan het krijsen, mijn oren tuten er soms gewoon van. Er zijn dagen dat ik alleen maar kan huilen, ik ben zo verschrikkelijk aan vakantie toe. Maarja...vakantie...vakantie van je kinderen? En dan, zo tussendoor, zijn er dagen dat het prima gaat. Dan is het rustig. Dan luistert de oudste goed, doen we leuke dingen samen en de jongste slaapt voor de verandering eens een paar uurtjes. Dan besef ik me weer hoeveel ik van ze houd en wat een voorrecht het is om hun moeder te zijn. Dan is het leven mooi. Helaas zijn deze dagen niet in de meerderheid. Zou het aan mij liggen? Ben ik gewoon niet in de wieg gelegd voor fulltime moederen? (werken kan door omstendigheden voorlopig even nog niet) Of heb ik nou zulke extreme kinderen? Of ligt het aan mijn man zijn diensten? Ik weet het niet. Zou het zo zijn dat andere moeders dit ook.....neee dat zal toch wel niet? Of toch??
Meid, is er niet iemand die even op je kids kan passen zodat jij een dagje kunt bijkomen/slapen? Is er geen (schoon)moeder of vriendin die je oudste dochter even een middagje mee kan nemen om iets leuks te doen? 't Is immers vakantie. En zo kun je zelf ook een beetje vakantie houden. Ik denk dat dit even je prioriteit is, bijkomen. Rusten. Mensen doen er soms zo makkelijk over, maar moeder zijn is aanpoten. Zeker als ze nog zo klein zijn. Ik snap je gevoel helemaal en er zijn echt wel meer moeders die dit hebben. Ik heb zelf nog maar 1 kindje en ben nu 2 weken vrij, maar soms zijn er dagen dat ik minder goed in mijn vel zit en echt zou willen vluchten van alle poepluiers, gejengel en babyspuug! Dan sta ik ook boven het bedje te schreeuwen YELENA KAPPEN! als ze weer eens alle dekens wegtrekt die ik net met grote precisie heb ingestopt. Yeah right alsof een baby van 7 maanden dat snapt? Dan denk ik mens hoor jezelf nou eens, ga eens ff chillen, iets leuks doen ofzo want die geirriteerde kop maakt je kind ook niet blij!
Ik herken het ook helemaal, en ik heb er maar eentje . Er zijn dagen als ik me goed voel en niet te moe ben dat ik alles kan hebben. En er zitten ook nog dagen tussen dat ik denk: waar ben ik aan begonnen.... Veel zorgen vanwege haar eczeem. Heel zielig, maar ook veel werk en energievretend. Niet uit te leggen bijna. Als we mensen lang niet hebben gezien zeggen ze: het is toch maar eczeem? Ja, maar wel extreem geweest, ziekenhuisopname etc. Natte plekken dus: heeeeel veel was. Veel jeuk = veel krabben. En dat mag weer niet. Dus 24u per dag met uk in de weer. En nog borstvoeding willen geven. Maar het is het me wel waard hoor, daar niet van. Maar ik begrijp je helemaal! Maar kan je niet ergens iets van rust inbouwen? Hulp inroepen? De oudste inderdaad even de deur uit met oma of zo? De buurvrouw? Ik heb mijn dochter wel eens een uurtje of twee naar de gastouder gebracht. Die is net zo lief voor haar en zorgt net zo voor haar als ikzelf. Dan was mijn man werken en kon ik eeeeeven iets voor mezelf doen. Iets doms: kopje thee en tijdschriftje. Dan kon ik er weer tegen. Ik zal voor je duimen dat het wat beter zal gaan!
Misschien klinkt het je een beetje zweverig in de oren, maar een korte ademhalingsoefening of meditatie kan je misschien ook net even die energieboost geven als je weinig tijd hebt. Wat ik zelf doe als ik het even niet meer zie zitten: Yelena gewoon even iets eerder in bed leggen en dan lekker uit mijn dak gaan met een lekker muziekje op! Onlogische dansjes die je aan de Jostiband doen denken, uiteraard toegestaan.
Oh, wat is dit herkenbaar!!!! En idd ik heb ook maar 1 kind, mijn vriend werkt normale diensten en Thijmen gaat 3 dagen naar de creche (ik werk 4 dagen). Maar ik zie soms zo op tegen de thuisdagen, vooral nu Thijmen in de ik-wil-mama-fase is en de hele dag gedragen wil worden. En ook het constante zorgen (en zorgen maken), weet je dat het nooit ophoudt, dat valt me zwaar. Ik heb ook nog geen echt oplossing gevonden... Misschien kan het voor jou wel helpen als je idd een dagje/half dagje per week oppas hebt zodat je ook wat voor jezelf kunt doen. Misschien kan de oudste naar een peuterschool oid? Persoonlijk denk ik dat het moederschap gewoon heel zwaar is en dat dat op de een of andere manier 'geheim' gehouden wordt Of iedereen doet alsof het wel gaat oid... Maar het ligt echt echt echt niet aan jou!!!!
Dames, alvast bedankt voor de antwoorden. Fijn voor mij dat het herkenbaar is, minder voor jullie uiteraard! Zoals jullie al aandragen: oppas. De oudste gaat al twee ochtenden naar de psz en dat is ook wel fijn, maar daar komt ze echt helemaal hyperdepieper vandaan dus dan is het de rest van de dag bal. Ik heb twee "adresjes" waar ik haar eventueel even kan brengen, mijn broer en schoonzus maar die is momenteel zelf hoogzwanger dus daar ga ik mijn ongeleid projectiel ook niet op loslaten, en mijn ouders. Maar mijn moeder is net ernstig ziek geweest (coma) dus die is ook nog niet echt toe aan hardcore oppassen zeg maar. Soms wel hoor, morgen komen zij Groot Meisje even twee uurtjes ophalen zodat ik wat lucht heb. En dan is het ook nog dat constante huilen van Klein Meisje. Zoooo zielig en zoo wanhopig en ook zoo gekmakend. Het is inderdaad zo dat je het niet vaak hoort, dat verse moeders het zwaar hebben. Een paar dagen geleden had ik wel mijn beste vriendin aan de telefoon en die vertelde, nadat ik haar opbiechtte dat het hier niet bepaald gladjes verloopt, dat zij de eerste anderhalf jaar na de geboorte van haar tweede kind twee keer per week haar moeder over de vloer had omdat zij het ook niet trok. Dat deed me wel goed hoor (alweer:niet fijn voor haar, wel voor mij om te horen). Als ZIJ het al niet alleen kan, zij is een soort supervrouw in mijn ogen. Anyway..ik hoop dat dit een fase is. Ik DENK dat dit een fase is...nee ik WEET dat dit een fase is. Maar dat maakt het niet minder zwaar.
Ja het is ' maar' een fase maar ondertussen retezwaar! Begrijp dat je oppasopties ook niet allemaal even handig zijn nu. Misschien even een beetje uitwaaien in het bos met z'n 3-en? De natuur wil kleintjes nog weleens rustig maken. Hoe komt het dat je kleine meid zo huilt? Kan knap je strot uit komen dat huilen, Yelena deed dat in het begin ook zoveel. Hier was inbakeren de truc en ze sliep voortreffelijk!
nou, ik had geen roze wolk verwacht maar heb m nu wel....sorry...dus ik ben ook 1 van die rotmensen die alleen maar leuke verhalen hebben en zal je daar dus niet mee vervelen. Maar het is gewoon echt niet zo dat het moederschap iedereen stiekem heel zwaar valt. maarja ik heb er dan ook geen 2, en ik zie aan vriendinnen dat het per situatie erg kan verschillen dus zal NOOIT een oordeel hebben en laat je dat ook niet aanpraten hoor! Ik vind bovenstaande oplossingen gewoon goed klinken, tijd voor jezelf maken is echt heel belangrijk en absoluut niet 'verwend' ofzo. Ik heb een vriendin die een werkster en 3 dagen oppas had en die niet werkte, en die echt serieus doodop was en ik kan niet zeggen dat dat aanstellerij was. Haar kindjes waren gewoon echt heel anders. Maar die gaan nu naar school en zij is weer helemaal happy. Ik hoop dat het voor jou niet zolang duurt en dat je ondersteuning kunt krijgen, veel sterkte!
tja moeilijk. twee kinderen lijkt me zwaar. ik heb zelf met moeilijk opvoedbare kinderen gewerkt, misschien heb je iets aan de volgende tips: Ben je wel consequent en duidelijk naar je oudste? ik lees dat je zegt: wil je soms op de gang bijvoorbeeld. duidelijk zijn in wat je van haar verwacht. als ze iets doet wat niet mag, rustig blijven en zeggen: je gaat naar de gang. Of je hebt straf, of dat mag niet. en steeds hetzelfde doen: dus naar de gang brengen, (duidelijker is waar op de gang, op de trap of onder de kapstok. dus 1 plek. of met de rug tegen de koelkast op de grond zitten. Wel buiten jouw zicht. de woorden Wil en soms zijn onduidelijk voor een klein kind. schreeuwen tegen je kind is uit den boze, dan verlies je je overwicht. blijf rustig en duidelijk, jij bent immers degene die bepaald en degene die het beter weet. en je bent ook het voorbeeld voor je kind. Misschien een idee om je oudste bij het verzorgen van de kleinste te betrekken. ik krijg de indruk dat ze het moeilijk vindt dat ze niet meer alle aandacht krijgt. want als de kleine slaapt dan doen jullie leuke dingen, schrijf je. Doe samen leuke dingen als de kleine wakker is. Laat haar taken doen, zodat ze ook het gevoel krijgt dat je op dat moment ook belangrijk is voor jou. Bijvoorbeeld de luier laten weggooien, kleertjes helpen uitzoeken (laten kiezen uit 2 dingen) of een mooie tekening laten maken voor de kleine als ze huilt. dan zeg je bijvoorbeeld: ze huilt maar ze wordt vast blij met een mooie tekening, dan hangen we die op haar kamer. Misschien helpt een draagdoek als je kleinste huilt, dan kunnen jullie bijvoorbeeld naar de speeltuin, en heb je kleine tegen je aan (bij ons helpt dat goed als de baby veel huilt, lekker tegen mama aan) en kun je je toch redelijk vrij bewegen. en als je gespannen bent dan voelt de kleine het ook aan, en reageert misschien door te huilen. Ik heb ergens gelezen: de baby voelt sfeer aan, en kan nog niet onderscheiden of het zijn eigen of zijn moeders gevoel is. veel succes, en hou het hoofd koel.
Hoi Vlinderbloem, Ik herken het HELEMAAL! We hebben een tweeling van 8 maanden en soms word ik er echt helemaal gek van. Ze zijn vaak ontevreden en jengelen en mopperen dan veel en ik weet dan ook niet wat ik ermee aan moet. En dat terwijl ik dacht dat kinderen krijgen het leukste is wat er bestaat. Nou lang niet altijd dus! En wat anderen al schreven even afstand nemen werkt het best. Ik vind alleen boodschappen ook heerlijk.... of even naar de brievenbus lopen.....of even pinnen ofzo. Ik hoop dat het allemaal wat makkelijker wordt als ze iets ouder zijn, maar ja waarschijnlijk komen er dan nieuwe/andere moeilijke dingen voor terug. Misschien helpt het om elke dag iets positiefs van elk kind en jezelf op te schrijven en dat vaak te herlezen. Ook mooie foto's van leuke momenten zorgen voor een positieve kijk! Liefs, twinsmam
Ik herken je helemaal!!! Roos is nu bijna 3 maanden en Sophie 2 jaar geweest in maart,en ik vind het totaal geen rose wolk maar een donderwolk! Sophie is een erg druk en ondernemend meisje,ze is snel op dingen uitgekeken en wil het liefst heel de dag buiten spelen,ik moet haar constant in de gaten houden,en ze is mij flink aan het uitproberen,zeker als ik Roos aan het voeden ben,ze kan op het moment zo drammen,word er soms gek van...als ze mama roept wil ze gelijk dat ik paraat staat en als ik zeg mama is heel even bezig met Roos,wij gaan zo wat doen ,blijft ze net zo lang mama roepen tot dat ze haar zin heeft....( wat natuurlijk niet altijd zo is! )en soms zit ze zo vaak op de gang omdat ze totaal niet luistert,heel de dag loop ik van doe dat niet,dat is gevaarlijk,kijk uit,doe eens zachtjes bij je zusje enzo.... Komt er ook nog eens bij dat Roos erg veel gehuild heeft ( krampen en verborgen reflux ) heel de dag liep ik met een kind op mijn armen...dacht dat ik gek werd,van ellende ben ik weer gaan roken ( ja ik weet dat het de oplossing niet is....zucht....)en als mijn man thuis kwam barste ik elke keer in tranen uit....daar werd hij ook gek van natuurlijk...ik had totaal geen tijd voor mezef,even een bakkie koffie met een blaadje erbij...had ik gewoon niet,dan was/is er wel weer een Sophietje die op schoot wil en ook het blaadje lezen of roeren in de koffie of ook een stukje koek ( terwijl zij ook gwoon een koekje had...) Nu sinds een paar dagen gaat het iets beter met Roos ( ik juich niet tevroeg ) maar ze slaapt best veel nu ( ondanks dat loop ik steeds als een speer door mijn huishouden en kan ik nog niet op mij gemak even wat drinken,ben steeds bang dat ze weer komt en weer gaat huilen....maar ik heb vanmiddag lekker met Sophie in de tuin gespeeld en Roos bleef lekker slapen.... Maar moeder zijn valt mij best zwaar en zeker met 2 kleintjes,ik houd mezelf maar voor dat het straks als ze ouder zijn weer wat makkelijker gaat....!!! Succes ermee!
Ik heb bewondering voor thuisblijvende moeders met meer dan één kind. Poe, moet er niet aan denken. Wat heel erg belangrijk is, is dat je zelf iets hebt waar je voldoening uit haalt. En dan bedoel ik niet alleen de verzorging van je kinderen. Je zorgt voor alles en iedereen en wanneer heb je tijd voor jezelf. Wanneer zorgt er iemand voor jou. Bespreken met manlief hoor! Een avondje lekker sporten, een ochtendje alleen winkelen, zonnebankje noem maar op. Als dat bevalt, ga je daarna een weekendje Thermae 2000 met een vriendin!! Sterkte
misschien een optie om de oudste naar peuterspeelzaak te brengen voor 1 a 2 ochtenden?? zodat je een beetje rust kan krijgen?? idd de jongste inbakeren, hielp bij die van osn heel goed, die huilde ook veel. of ze beide even 1 ochtend naar kdv te brengen zodat je even tot je zelf kan komen?? ik heb 1 van 3,5mnd maar ben afentoe blij dat haar vader 1 dag thuis werkt, en dat ik 2 avonden weg ben om met de honden te trainen
Ik heb maar één ding: het ligt NIET aan jou!! Fulltime moederen is hartstikke zwaar. Ik ga graag naar mijn werk omdat ik dan even mijn eigen tijd in kan delen en zelf kan bepalen wanneer ik naar de wc ga, zonder mijn kindje in de box te zetten etc etc. Misschien is werken toch ook wat voor jou? Twijfel niet aan jezelf.. wat je doet, is de belangrijkste baan ter wereld en natuurlijk is die harstikke zwaar. En ja, je hebt dus ook recht op vakantie (of misschien gewoon een dagje sauna?) Veel sterkte en een dikke knuffel!
He Vlinderbloem, herkenbaar hoor, Moederen is gewoon zwaar en zeker met een klein handenbindertje en een huil-baby... Ik kan overigens aansluiten bij Ons KLeintje: zorg wel dat je duidelijk en consequent bent naar de oudste. Peuters hebben dat nodig, en dat betekent je zinnen kort houden. Als jij iets wilt, doe je dat niet in de vragende vorm, (dus niet: zullen we nu even boodschappen doen? Maar: we gaan nu even boodschappen doen). Verder: op deze leeftijd zien ze dingen niet aankomen. Als jij de boodschappentas aan het pakken bent, of aan het eten koken bent, denkt je kleintje niet van: O, dan kan ik niet lang meer spelen. Wat dus handig is, is om 5 minuten voordat ze ergens mee moet stoppen, omdat je wat anders moet gaan doen, dat aangeven. Dus: Over 5 minuten gaan we boodschappen doen, dus je kunt nog heel even spelen. Dan is de overgang naar afsluiten spel en boodschappen doen gemakkelijker te maken voor je kleintje. En, met betrekking tot kleine zus: ze schiet er ws. best wat bij in aan aandacht. Kids weten dat niet onder woorden te brengen, maar gaan dan op negatieve manier aandacht vragen. Wat je zou kunnen doen als jij moet voeden, is haar iets speciaals/leuks te laten doen. Iets wat niet kan als jij niet aan het voeden bent. Bijvoorbeeld een speciaal speeltje, een speciale dvd, dat soort dingen. Je zou kaartjes met plaatjes kunnen maken, zoveel als je voedingsmomenten hebt, en dan mag ze elke keer een kaartje kiezen, (sommige dingen zou je dubbel kunnen doen). Dan krijg je ook geen discussie dat ze nu echt niet meer dvd mag kijken: ze mag kiezen uit de kaartjes, is dvd kijken 'op', dan is dat dus 'op'. Of dus een tas met speeltjes die enkel tevoorschijn komt als je gaat voeden. Verder: zorg idd dat je oudste eens lekker weg kan met iemand. En: is het misschien niet handiger als ze 2 middagen naar het KDV/PSZ gaat, als ze zo druk terugkomt?
Nou meid, helemaal niet raar hoor wat je beschrijft. 2 kinderen en full time moederen? Pet je af hoor. Daar ben ik echt niet in de wieg voor gelegd. De combi werken/thuis bevalt mij meer dan prima. Hoewel ik niet herken wat jij beschijft (heb maar 1 kindje en die is over het algemeen heel makkelijk), heb ik ook weleens van die dagen dat ik denk: kan ik hem nog afbestellen (voor een dagje dan)? Voordat mensen hierover zwaar over de zeik gaan, wil ik wel even vooropstellen dat ik nooit meer zonder mijn kind zou kunnen. Maar ik denk dat wij allemaal weleens van die dagen hebben dat we denken vandaag zou ik graag even alleen willen zijn. Alleen durft niemand het aan de orde te stellen want dat is uiteraard zwaar taboe om er zo over te praten Het is hier al geroepen: een dagje oma/opa? Zou dat geen optie zijn? Dan kun je even bijtenken en kijk je toch weer anders tegen dingen aan. Een peuterspeelzaal zou ik ook een goede optie zijn.
Ik wil héél graag een 2e kindje, maar als de 2e net zo wordt al Eva was de eerste maanden was.... dan ga ik het ook héél zwaar krijgen. Ik ben daar eigenlijk wel erg bang voor, want met 1 kindje is het nu zo relaxed! En daar probeer ik toch maar heel erg van te genieten, hoe moeilijk ik het soms nog heb met de miskraam en hoe graag ik nog een kindje wil. Ik heb mijn vriend de eerste maanden ook regelmatig gebeld trouwens, Eva sliep nauwelijks, ik had zo'n last van mijn hormonen en soms werd het me wat teveel, al duurde dat gelukkig nooit lang. Het kan best zijn dat jij ook nog aardig wat last hebt van je hormonen. Ik denk dat ik wel aardig snap wat je voelt, maar het lijkt me erg lastig als er dan ook nog een dwarse peuterpuber is... Het is al lastig genoeg met een kleine baby. Ik denk eigenlijk ook dat werken ook wel goed zou kunnen zijn voor je (sorry, lees net dat dat even niet kan...), of in ieder geval iets anders even helemaal voor jezelf. Ik vind het nooit echt leuk om niet bij Eva te zijn, maar het maakt de momenten dat ik wel bij Eva ben juist heel bijzonder en de sleur komt er niet zo snel in. Nu is dat met borstvoeding wat lastiger, tenminste, ik wilde er toch het liefst altijd voor Eva zijn. Maar soms even wat tijd voor jezelf is echt wel nodig, desnoods tussen de voedingen door. Verder bedenk ik vaak als ik het eens moeilijk heb, hoe blij ik eigenlijk mag zijn met een gezond kindje. De dipjes die je hebt gaan wel weer voorbij, het wordt steeds makkelijker, maar het belangrijkste is dat je kindjes gezond zijn! Nu wil ik niet zeggen dat je niet mag 'klagen' hoor , maar mij helpt het altijd heel goed om te relativeren. Gelukkig heb ik het de laatste maanden niet nodig gehad, maar toch blijf ik blij dat Eva gezond is . Inbakeren zou ik trouwens niet gaan doen, daar moet je mee stoppen zodra ze gaat draaien en ze begint nu toch op een leeftijd te komen dat ze dat misschien snel zal kunnen... dan moet je dat weer afbouwen. Weet je waardoor ze zoveel huilt? Als je daar achter komt wordt het al wat makkelijker denk ik. Heel veel sterkte!!!
Dames, wat een reacties alweer. Fijn zeg! @Melloncollie Ik weet het zo langzamerhand niet meer waarom Klein Meisje zo huilt. Het zijn geen krampjes. Die heeft ze in het begin wel veel gehad maar dat is het nu zeker niet meer. We hebben eigenlijk ook niet het idee dat ze pijn heeft, of dat het iets lichamelijks is. Ze wil gewoon continu bij mij zijn, al dan niet in de draagdoek. Als ik haar even wegleg gaat ze meteen huilen. En dan niet gewoon huilen, maar echt krijsen. Ik weet dat ik haar moet aanleren om ook eens vijf minuutjes zonder mij te zijn, maar ik vind dat echt lastig omdat ze echt helemaal overstuur wordt. Iemand tips om dit aan te pakken? @Vlootje Nou dat is heerlijk toch? Ik weet ook dat die roze wolk bij mij ook weer terug gaat komen, geniet er van zou ik zeggen! @Ons Kleintje Bedankt voor je tips! Het komt al behoorlijk overeen met hoe ik het doe, schreeuwen doe ik ook eigenlijk niet. (of misschien heeeeeeel af en toe, soms als het hier echt de spuigaten uitloopt kan ik weleens echt mijn geduld verliezen.. ) Wat betreft de aandacht delen, daar heb je gelijk in, daar probeer ik ook op te letten. Alleen is dat soms weleens moeilijk als je al drie uur met een huilende baby op je arm loopt. Maar ik blijf erop letten! @Twinsmam Pffff een tweeling lijkt me ook zwaar zeg. Verschrikkelijk leuk ook, begrijp me niet verkeerd, maar dat heb je het in stereo. Respect hoor! =D> @Toet Heeeeeeel herkenbaar wat jij allemaal schrijft. Echt, zo gaat het hier ook. Helemaal geen seconde "voor jezelf" hebben is zo zwaar. Gisteravond kon ik pas naar de wc toen de dames allebei in bed lagen (om negen uur kreeg ik het pas voorelkaar, voor die tijd was het hier CHAOS!) en eten...daar is het helemaal niet van gekomen. ](*,) @Dushi Klinkt echt heerlijk wat jij beschrijft. Voorlopig wel een utopie voor mij, maar zodra ik ook maar even het idee heb dat ik hier even weg kan....houd ik je tips in gedachten. Thanks! @DenemarkW Groot Meisje gaat inderdaad al 2 ochtenden per week naar de psz. KDV kunnen we helaas niet betalen omdat ik niet werk. (dan krijg je niks terug van de belasting) Helaas! @Zwaantje Wat een lief bericht, echt een hart onder de riem. Dank je! Werken...ja het lijkt me heerlijk. ik ben op het moment bezig met een reintegratieplan samen met het UWV, maar dat duurt nog wel een paar maanden. Maar daar zie ik echt naar uit, even twee daagjes uit het huis. @Rozemarijke Jij ook bedankt voor je opvoed-tips. Er zit heel wat waardevols tussen. Het komt inderdaad redelijk overeen met hoe ik het doe, maar een "opfriscursusje" kan nooit kwaad. Op de psz is ze geplaatst op twee ochtenden, maar als ze drie is geworden (en dat is bijna,)gaat ze een ochtend en een middag. Misschien scheelt dat inderdaad al iets! Volgende blz..
@ Kiwi Ze gaat af en toe wel een paar uurtjes naar opa en oma toe (zoals vandaag, ze komen haar even twee uurtjes halen vanmiddag...YESS!) Maar omdat mijn moeder pas ernsig ziek is geweest kan ze nog niet heel veel hebben. Wij zijn er ook elke zaterdag en dan is ze echt gevloerd aan het eind van de dag. Niet echt een optie dus. Andere opa en oma wonen te ver weg helaas! @ Snoopy Goed dat je er over nadenkt VOOR je een tweede kindje hebt. Ik heb er eigenlijk niet genoeg bij stil gestaan hoe druk het kon worden. (ik zeg KON want het kan natuurlijk ook heel anders gaan he, ik denk dat mijn kinderen ook gewoon niet de makkelijksten zijn) Maar ookal zou ik dit vantevoren hebben geweten zou ik het TOCH hebben gedaan. Ik klaag nu wel veel maar ik vind het teglijkertijd ook heerlijk om moeder te zijn van deze twee meiden. ik zou het niet anders willen. Over dat wat je zegt over dat je blij moet zijn dat je kinderen gezond zijn, daar weet ik alles van. Je hebt daar absoluut gelijk in. Groot Meisje is met 30 weken en zes dagen geboren en ze was ook nog veel te klein. (1290 gram). Dit kwam omdat ik heel erg ziek was (Hellp) en ik haar niet meer bij me kon houden. Ze heeft de eerste twee maanden van haar leven in het ziekenhuis doorgebracht waarvan twee en een halve week op de intensive care. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, maar ik sta er nog steeds bijna elke dag bij stil hoeveel geluk we hebben gehad. Maar heel goed dat je het nog even aanhaalt!
Hee Vlinderbloem, ook respect voor jou hoor! Hoe je, ondanks de beperkte mogelijkheden om tijd voor jezelf te vinden, toch je hoofd boven water houdt en voor iedereen hier een persoonlijke reactie terug schrijft. Jij bent een top-mama, hoor, daar ligt het echt niet aan! Maar ik kan me ook heel goed voorstellen, dat je er soms aan jezelf gaat twijfelen, dat doe ik ook bij mijn meiden. Hoewel ik stiekem weet dat ik het goed doe, vraag ik me ook vaker af, ben ik soms geen goede moeder, dat jullie zoveel huilen en mopperen..... En ik denk ook dat het een reactie op elkaar is, als de een huilt, gaat de ander op den duur meedoen, dat kan bij jou ook het geval zijn. Als de kleine huilt, merkt de grote dat ook en jij reageert daar natuurlijk ook op. Lastig hoor!!! Blijven geloven in betere tijden em lekker hier van je afschrijven> Ook voor ons is het fijn om te lezen dat anderen ook deze gevoelens hebben, want niet iedereen durft zo eerlijk te zijn. Veel liefs, twinsmama