Hai dames, Ik vraag me af of iemand dit herkend. Ik werk 28 uur per week in wisselende diensten in de zorg. Het gaat om cliënten met een autistisch spectrum stoornis en een verstandelijke beperking. Voor het werk reis ik ongeveer 50 minuten enkele reis. In het begin had ik helemáál geen zin om te werken. Ik voelde me wazig en moe. Later kreeg ik last van mijn bekken, wat nu dus geen BI blijkt te zijn. Gelukkig Met dat ik me energieker voel en ook weer meer in huis kan doen, krijg ik steeds minder zin om te gaan werken. Ik wil gewoon lekker thuis zitten, huiselijke dingetjes doen en het huis in orde maken voor de baby. Hierbij komt nog eens dat ik mijn klusjes thuis véél belangrijker vind, dan het werk voor de baas. Herkennen meer meiden dit? Ik voel me echt een beetje een suffe huismus.
Herken dat zeker!! Bij mij word dit tevens ook veroorzaakt door een bazin die me continue loopt af te zeiken.. En als ik een ladder niet op wil omdat ik duizelig ben krijg ik opmerkingen als: als je nu al niet meer op een trap durft zo vroeg in een zwangerschap... BAH!! Zou ook veel liever gewoon elke dag lekker thuis blijven, genieten van het zwanger zijn. Heb zelf ook nog heeeeel erg veel te doen, en in oktober gaan we nog verhuizen, en als ik heel eerlijk ben, zie ik het helemaal niet zitten dat ik dan nog moet werken, terwijl ik het hele huis nog moet behangen, verfen, klaar maken voor de kleine en ga zo maar door! Haha Dus ja ik ken je gevoel zeker weten! groetjes
her ken je gevoel wel heb ook geen zin om mijn energie aan het werk te verspillen maar aan de andere kant heb ik ook wel weer mijn verantwoordelijkheids gevoel naar het werk toe.
Ik had dat gevoel ook, maar ben denk niet je juiste voorbeeld, ik heb dus maar gewoon ontslag genomen hahaha. (maar ben wel een deeltijdopelding begonnen) Je bent in ieder geval geen suffe huismus!
Ik had dat in het begin en het midden van mijn zwangerschap ook, was veel liever bezig met baby, en babyspulletjes, en het huis... En dan begint je derde trimester, en mag je ineens niet meer werken, en nu zit ik thuis op mijn kont en wou ik zooo hard dat ik iets meer had gewerkt toen het nog kon Ik zou zeggen probeer ergens de gulden middenweg te vinden, zodat je zeker financieel ook knus zit als de baby komt. En geloof me, je gaat het nog missen
Het gaat nu wel weer beter hoor Ik heb meer energie en daardoor ook tijd voor werken én de baby. Dat vind ik wel weer fijn. Mijn verlof laat ik wel eerder beginnen. Ik kan de uren die ik nog heb staan niet meenemen naar volgend jaar, dus ik ga gewoon lekker eerder met verlof De gulden middenweg zoals je zegt
ik zou ook wel minder willen werken nu. idd de sfeer op het werk draagt daar sterk aan bij. zou die stress van anderen graag willen missen. ik moet maar even aankijken hoe het de komende weken gaat, maar anders ga ik wel vragen om minder te mogen werken denk ik, al die stress kan nooit goed zijn.. Na de bevalling ga ik van 4 naar 3 dagen werken, dus dat is wel een fijn vooruitzicht.
Ik herken(de) het wel. Toen ik tot voor kort werkte verlangde ik ook naar lekker thuis. Maar nu ruim 3 maanden later zou ik juist dolgraag willen werken Het gaat wel enorm vervelen om thuis te zitten. En m'n poetsdrang/nesteldrang maakt het er ook niet gezelliger op
Tijdens zwangerschap ook gehad, met name in het laatste trimester! Maar nu mijn dochter inmiddels anderhalve maand oud is begint de zin in werk juist weer te kriebelen Even doorbijten dus...